คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10 - Home Sweet Home
ผมมอูนิ้วัวเอที่ำลัิ้มัวเลในลิฟท์อย่านึลัวเอ มันสั่นและเย็นเียบ นี่ผมำลัะเป็นบ้าเพราะะเ้าบ้านัวเอใ่ไหมเนี่ย
เอยึ้นมา่อนแล้ว และอนนี้เธอำลัอยู่ในห้อน้ำ ลิ่นหอมๆ อรามยอนลอยมาาทารัว ผมเินไปปิไฟบนเาล ่อนะยมาวาที่โ๊ะิน้าวเล็ ๆ ในพื้นที่เียวัน
เอยออาห้อน้ำมาพร้อมผมเปียุ่ม และลิ่นแมพูหอมฟุ้ เอยไม่ไ้ใ้อในห้อน้ำอผม ผมเป็นพวมูไว มัไ้ลิ่นอะไรเร็วว่านอื่นเสมอ วายบีบอว่า มูผมือมูหมา เพราะมูไวว่าาวบ้านลอ
“ันิว่าุะไม่ึ้นมาแล้วะอี” เอยบอผม ่อนะเินมาที่หม้อรามยอน เธอเอามืออัรับวามร้อนาหม้อ
“มาิ ไม่มาะให้ไปไหน”
“ไม่รู้เหรอ เห็นหายไปนาน ิว่าเลยลับบริษัทไปเลย .. อุ๊ย” เอยสะุ้สุัว เมื่อมือเธอเผลอไปโนหม้อร้อนๆ เ้า ผมว้ามือถือมาับไว้ ่อนะูรอยแเล็ๆ รที่โนหม้อ มือเอยเย็นเียบเลย อาเป็นเพราะเพิ่ออาห้อน้ำ ผมเลยประอมือเธอเอาไว้ ่อน่วยเป่าไอร้อนใส่มือเธอให้มันอุ่น
“ปล่อยให้มือเย็นนานี้ไ้ไ เี๋ยว็ไม่สบายันพอี” ผมบ่นเธอ แ่ในใับเ้นโรมราม เพราะมือนุ่มๆ ในมืออผม นอามือเอยะแแล้ว อนนี้ผมเห็นเธอำลัหน้าแ้วยิ
ผมให้เอยไปัารัวเอให้เรียบร้อย่อน เธอไม่วรทิ้ผมัวเอให้เปียอยู่อย่านั้น ส่วนัวผม็ไปัารัวเอให้เรียบร้อย ารไ้นอนแ่น้ำในบ้านัวเอ เป็นอะไรที่ผมอบมาอย่าหนึ่ แ่อนนี้ผมไม่อยาแ่น้ำหรอ ผมอยาออไปนัุ่ยับเอยให้หายิถึมาว่า
เอย้มรามยอนเผื่อผม้วย ผมบอเธอให้หยิบิมิที่แม่ผมทำไว้ในู้ออมา้วย เธอิมมันแล้วบอว่าอร่อยมา แน่หล่ะ ิมิฝีมือแม่ผม ไม่เยเป็นรอใรเลย เวลาไปทำานที่่าประเทศ นี่เป็นสิ่ที่ผมาไม่ไ้เลยเ็า ผู้ัารอผมะรู้ี
าห้อรัว เราย้ายมานั่เล่นันที่โฟารับแ ผมไม่่อยไ้มานอนเล่นรนี้ัเท่าไหร่ เพราะส่วนให่ผมะอยู่ที่ห้ออัมาว่า บ้านนี้สำหรับผมมีไว้เพื่อลับมานอนเท่านั้นริๆ
เอยยานอเธอออมาทำ้วย เธอบอว่า รุ่นพี่อเธอให้่วยออแบบหน้าปหนัสือเรื่อสั้นอเา ผมนั่มอเอยีเส้นวารูปแล้วเพลินมา เอยวารูปสวย อันนั้นผมรู้อยู่แล้ว แ่เอยวารูปไ้ไม่นาน ็วาินสอล ่อนะหยิบอระาษึ้นมาอ่านใหม่
“ทำไม้ออ่านใหม่้วย” ผมถาม เธอูุนับมัน ผมหยิบมันมาู แล้ว็้อส่ลับืน เพราะมันเป็นภาษาไทยล้วนๆ ผมท่อไ้แ่บาำที่เอาไว้ทัทาย อบุ หรือำที่ฮิๆ ใน่วนั้น ามที่ล่าม่วยแนะนำให้เท่านั้น แ่เรื่ออ่านนั้น แย่ริ !!
“แหม ึไปเหมือนอ่านออเลย” เอยแวผม เมื่อผมเห็นมันแล้วืนมันอย่ารวเร็ว
“มันืออะไร” ผมถาม
“เรื่อสั้น ที่ะให้ทำปไ ถ้าไม่อ่าน่อน ็ะไม่รู้ว่าะวารูปออมาเป็นแบบไหนี ถ้าหน้าปับเนื้อเรื่อไม่รัน มัน็ะูไม่เ้าัน นอ่านเา็ะว่าเอาไ้ ปไปทา เนื้อเรื่อไปทา ออย่านี้มัน้อไป้วยันิ”
“แล้วหน้าปอัลบัมเพลหล่ะ วาไ้ไหม”
“ไ้ แ่ไม่วาีว่า เพราะไม่เยทำ หรืออยาไ้ มัน้อเป็นแบบที่เราทำ แ่เราไม่ถนัเพราะไม่เยทำ แ่ลอไ้” เอยบอผม
เรานั่ันเียบๆ ไม่ไุ้ยอะไรันมา ผมูหนัที่เพิ่ื้อมา ส่วนเอย็นั่ทำานอเธอ ผมเอเนอยู่บนโฟาัวยาว ส่วนเอยนั่พิมันอยู่ับพื้น แ้วไวน์อเอยพร่อไปบ้าเล็น้อย ส่วนอผมหมไปหลายรอบแระ นผม้อเอาแ้วัวเอไปแะแ้วเอยบ้า เพื่อวนเธอื่ม
ผมูหนัไม่่อยรู้เรื่อเท่าไหร่ เพราะมัวแ่แอบมอเอย ที่ำลัสนใอยู่ับระาษรหน้ามาว่า ผมไม่รู้ว่าหนัสือเียนว่าอะไรบ้า แ่มันะสนุแล้วทำให้เอยรู้สึี เพราะบารั้ เธอ็ยิ้มให้ับัวหนัสือรหน้า
เอยลุไปหยิบเ้ที่แ่ไว้ในู้ เอยบอว่าเธออบินเ้มา สามารถินแทนอาหารอื่นๆ ไ้เลย แ่เธอลับไม่อ้วนเลยันิ ออะัวเล็ไป้วย้ำ ทำให้ร่าายไม่ทนับวามหนาวเท่าไหร่
เ้็อโแล้อนเล็ เราเอามาแบ่ันิน ผมเลิสนใหนัในอ ส่วนเอย็วาานอัวเอล แล้ว ผมเปิเพลเบาๆ ฟัไปลอๆ ะบอยัไีนะ ว่าผมมีวามสุมาแ่ไหนอนนี้
“หายไปไหนมาั้สอวัน านยุ่มาเลยเหรอ” เอยถามผม ้วยสีหน้าเรียบๆ ที่นิ่ะผมเาไม่ออว่า มันือารโรธ น้อยใ หรือว่าอะไร
“ทำไม โรธเหรอ ที่ทิ้ให้อยู่นเียว”
“รู้้วยว่าทิ้ ..” เอยบอ ทำเอาผมใแป้ว แล้วเธอ็ยิ้มบาๆ
“ไม่หรอ แ่ถามู ทำานถึับไม่มานอนบ้านนี่ ้อยุ่มาริๆ แ่แ่ิว่า น่าะโทรมาบอันบ้า เวลาื่นมาแล้วไม่เอใร แบบอยู่ในที่ๆ เราไมุ่้นเย บาทีมัน็เหา โีมีานมาให้ทำ อนนี้เลยรู้สึโอเึ้นแล้ว” เอยบอ เธอูั้ใัเ้เ้าปามาึ้น นั่นมันืออาารอนอเอยใ่ไหม
ผมเอื้อมมือมายีผมอเอยเล่นอย่าเอ็นู เ็น้อยอผม ที่พูมาทั้หมนี่หมายถึว่า เธอำลัอนที่ผมไม่ไ้โทรมาบอเธอใ่ไหมเนี่ย
“่อไปะโทรมาหาบ่อยๆ แล้วัน” ผมบอเธอ
“อย่าลืมนะ อยู่ที่นี่ันไม่มีใรนอาุ ถ้าุไม่พร้อมะมีันเาะอยู่้วย ็บอันมา ันูแลัวเอไ้ ราบเท่าที่ไม่มีใรูแลนะ” เธอบอผม ้วยเสียเบาๆ พร้อม้วยวาใสๆ อที่มอมาที่ผม
“ผมอโทษ” ผมบอเธอ ่อนะึหัวเธอมาโยเบาๆ ่อนะใบหน้าเรียบๆ อเอยะเปลี่ยนเป็นร้อยยิ้มว้า
ผมส่เอยเ้านอนที่หน้าห้ออเธอ ่อนะผิวปาเินึ้นไปบนห้ออัวเอที่อยู่้านบน หัวใเ็มเปี่ยมไป้วยพลับาอย่า ผมยัไม่่ว ถึแม้ะไม่ไ้นอนมาสอวันแล้ว็าม แ่หัวใำลัแล่นถึเนื้อเพลบาอย่าึ้นมา แล้ว็อไม่ไ้ที่ะหยิบสมุบนหัวนอน มานั่เียนเนื้อเพลึ้นมา
ะมีใรับไ้ไหมนะ ว่าผมเียนเพลนี้ึ้นมาระหว่าหลุมรัเนี่ย ...
วัน่อมา ผมมีานถ่ายแฟั่นเสื้อผ้าเ็ทใหม่ ที่เป็นสปอนเอร์อผมอยู่ อลเลั่นนี้ ผมไ้มีส่วน่วยออแบบนิหน่อย้วย เพราะมันเป็นแบรน์ที่ท่านประธานอเรามีหุ้นส่วนอยู่้วย และผม็ถือหุ้นอยู่้วยอีนิหน่อยเ่นัน
เมื่อเ้าผมไม่เห็นว่าเอยออาห้อมา เลยไ้แ่แปะโน๊บอเธอไว้ที่หน้าประูแทน าราานอผมวันนี้มีอย่าเียว แ่มันินเวลาั้แ่เ้ายัน่ำ และผม็ไม่ไ้โทรหาเอยอีแล้ววันนี้ มันึทำให้ผมรู้สึผิ่อเธออีรั้
พี่ฮยอนนมาส่ผมที่อนโ วายบีโทรมาหาผม ถามว่าผมเสร็านหรือยั เาและเพื่อนๆ ทีมแนเอร์ำลัะไปหาอะไรินัน เลยโทรมาวนผม แ่ผมปิเสธไป เพราะอยาอยู่บ้านมาว่า แ่วายบีลับไม่ยอม เายืนยันว่าวันนี้้อเอผมให้ไ้ ในเมื่อผมไม่ยอมออไปเอที่ร้าน้านอ เาึนันมาที่บ้านผมแทน
ผมบอเอยว่า เราำลัะมีแ เอยไม่แปลใเท่าับที่เธอบ่นเพราะไม่ไ้เรียมอะไรไว้เลย ผมับเอยเลย้อออไปทีุ่ปเปอร์มาเ็ใล้ๆ ที่เอยเรียว่า “โลัส” เพื่อื้อเรื่อื่มและอาหารมาเรียมไว้ เพราะที่เรามีอยู่ในู้เย็นนั้น ไม่น่าะพอรอรับแ๊์นี้ไ้
เพราะเือบะึแล้ว ทำให้นไม่เยอะมา ผมเลยสะวที่ะเินเ็นรถให้เอยไ้ ท่าทาเอยูทะมัทะแมในารเลืออมา สิน้าัวไหนที่เธอไม่แน่ใว่ามันืออะไร เธอะหันมาถามผม
“ทำอาหารเป็น้วยเหรอ” ผมถามเอย เพราะท่าทาเธอใ้ไ้เลย
“ทำไ้ สบายมา แ่เป็นอาหารไทยนะ” เอยบอผม
“วันหลัทำให้ินบ้านะ” ผมอ้อน อยาินฝีมือเอยั
“ไ้ิ .. ว่าแ่อยู่บ้านวันไหนหล่ะ” เอยถาม ยิ้มวนๆ เหมือนแล้ผม ผมเลยอใที่ะหยิมูเธอไม่ไ้เลยะริๆ เธอโวยวายเสียัพร้อมับหัวเราะ นี่เราเริ่มใล้ิันมาึ้นแล้วใ่ไหม
วายบีับทีมแนเอร์มาที่อนโผมามเวลา พวเาแปลใและั้ำถามมามายเี่ยวับเอย พี่อมินเ้าไปทำวามรู้ัับเอยแบบไม่รอผมแนะนำเลย เอยทั้ลและใ ับท่าทารุ่มริ่มแบบล้นๆ อเา ส่วนวายบี ไ้แ่ยิ้มมอผมอย่ามีเลศนัย ะมีรั้นี้แหละ ที่ผมเลียสายาเ้าเล่ห์ รู้ทันไปะทุอย่าอเพื่อนสนิท
สิบห้านาที่อมา พี่ีฮเย็มาพร้อมับอาหารอีำนวนนึ สอสาว่วยันัอาหารันอยู่ในรัว ทั้สอนูเ้าันไ้ี ส่วนพวเราที่เหลือ วายบีไปัเมส์ออมาเล่นระหว่ารอสาวๆ เรียมอาหารัน
“บอมาะีๆ ว่าแ่ไหน เพื่อนริอ่ะ” พี่อมินล๊ออผมมาถามที่โฟาในห้อนั่เล่น แถมยัถูประบ้วยวายบีอี้า พวเาทำเหมือนผมเพิ่่ออาารรมมาอย่านั้นแหละ
“เพื่อน !! “ ผมยืนยันเสียแ็ ่อนะบอ่ออย่าลุลั
“เอยเาเพิ่มาเที่ยวเาหลี แล้วมานเียว เลยวนให้มาพัที่นี่ ะไ้ไม่้อเป็นห่ว” ผมอธิบาย แน่นอน สอนนั้นไม่เื่อผมหรอ
“โรแรมบ้านเราปลอภัยนะ ันว่า” พี่อมินออวามเห็น ผมทำเยไม่่อปา่อำ้วย เรื่ออะไรหล่ะ พูไป็เ้าัวเอเปล่าๆ
เราินอาหารันแบบอิ่มมาๆ เ้อเอยปิท้ายรายารไ้อย่าี เอยอวรูปที่เธอวาลอทริปที่ปูานให้นอื่นๆ ไู้ พี่ีฮเยอบมันมา เอยรับปาว่าะวาภาพเหมือนให้พี่เาอีใบนึ เธอเลยแถมอพร้อมหอมเอยไปุให่ อ่า .. พี่ีฮเยอ่า อย่าทำแบบนี้ิผมอิานะ
ว่าแอพวเราะลับ็่อนึไปแล้ว วันนี้ผมับเอยไม่่อยไ้อยู่้วยันเท่าไหร่เลย แ่ผมลับมีวามรู้สึีๆ ที่เรามีแมาเยี่ยม และไ้รู้ัับเอย เธอะไ้มีเพื่อนบ้า ผมเห็นเธอับพี่ีฮเยแลเบอร์โทรศัพท์ันเรียบร้อยแล้ว าว่า อีไม่นาน ผมไ้เห็นภาพวาอพี่ีฮเยฝีมือเอยแน่ๆ
เอยบอให้ผมัารเ้้อนเล็ที่เหลือให้เรียบร้อย่อนะเ้านอน ส่วนัวเธอ หายไปุยโทรศัพท์เรื่อานในห้อแล้ว เสียเื้อยแ้วเป็นภาษาไทยัออมาาห้อนั้น ทำให้ผมัอยาเรียนภาษาไทยมาึ้นแล้วิ แ่ใระเป็นรูที่ีที่สุอผมไ้หล่ะ .. นอาเอย
สามารถพูุยับไรท์เอร์ไ้ที่
ผลานเรื่ออื่นๆ
ความคิดเห็น