HxH Kurapika oF Vampire

ลำดับตอนที่ #10 : ฟิงค์.....โนบุนากะ

" ตกลงนายจะอาศัยอยู่ที่นี่กับพวกเราจนกว่านักล่าจะเลิกตามใช่ไหมล่ะ " คุราปิก้าเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจ

" ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น " คิรัวร์เอ่ยช้าๆอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร

" เฮ่อ........ว่าแต่คนที่แอบอยู่ตรงนั่นจะออกมาได้รึยัง " คุราปิก้าเอ่ยเสียงเรียบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

' โครม!! ' ว่าแล้วเสียงบางอย่างหล่นลงมาจากเพดานพร้อมกับฝุ่นมากมาย

" แหะๆ โทษที จะมาขออยู่ด้วยอีกคนน่ะ " ว่าแล้วเด็กผู้ชายอีกคนก็ตกลงมาจากเพดานแล้วเอ่ยขึ้น

" ไงกอร์น.........นายมาจนได้นะ " คิรัวร์เอ่ยขึ้นพร้อมเอื้อมมือไปจับกอร์น

" ก็งั้นล่ะ ก็นักล่าเริ่มออกล่าเยอะขึ้นแล้วนิ มันลำบากกว่าเดิมจนต้องมาที่นี่เนี่ยล่ะ " กอร์นว่าแล้วลุกขึ้นปัดฝุ่นที่ติดตัวตอนที่หล่นลงมา

" หมายความว่าตอนนี้พวกเราที่เหลือรอดกำลังเริ่มทยอยมาหาชั้นอยู่ใช้ไหม " คุราปิก้าเอ่ยขึ้นช้าๆ

" ใช่.........แต่ไม่รู้จะมาถึงกันเมื่อไร่ " คิรัวร์พูดแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิมซึ่งกอร์นก็ตามไปนั่งด้วย

" หรอ...........แต่ชั้นว่า...เตรียมตัวต้อนรับแขกจากอีกฝ่ายก่อนจะดีกว่านะ " คุราปิก้าเอ่ยขึ้นช้าๆ แต่เมื่อพูดจบประโยคประตูหน้าบ้านก็ถูกพังทิ้งอย่างไม่ไยดีพร้อมการมาของคนอื่นๆ



" แหม.....พวกแวมไพร์เนี่ยหาเจอง่ายชมัดเลย โห.......อยูพร้อมหน้ากันเลยแฮะ ท่าจะจัดการยากนะเนี่ย ว่าไหมโนบุนากะ " ชายคนนึงที่เดินเหยียบประตูเข้ามาในย้านพูดกับเพื่อนของเขาอีกคนที่เดินตามมาข้างหลัง


" จะทำอะไรก็ทำไป รีบๆจัดการพวกมันไวๆเถอะฟิงค์ " ชายคนข้างหลังตอมกลับมาอย่างเบื่อหน่าย


" เฮ้ยๆๆ......นี่มันไอ้แวมไพร์ในรูปนิหว่า "


" ไหนๆใช่จริงๆหรอ ทำไมหาตัวง่ายงั้นว่ะ "


" จะจัดการไหวไหมเนี่ย.......... "


" ก็ต้องลองดูนั่นล่ะ " แล้วชายทั้งสองก็พุ่งเข้ามาโจมตีใส่ทั้งที


" นายจัดการเด็ก2ตัวนั้นไปเดี๋ยวชั้นจัดการที่เหลือนี่เอง " ฟิคง์เอ่ยกับโนบุนากะโยที่โนบุนากะด็พยักหน้าตอบ


" .....เพราะพวกนายแท้ๆเลย..........พวกมันถึงได้ตามชั้นเจอเลย...... " คุราปิก้าบ่นๆเบา


" โถ่..........ใครจะรู้ว่ามีพวกบ้าตามมาด้วยอย่างนี้ล่ะ " คิรัวร์ที่หูดีได้ยินจึงตอบแบบสบายๆพร้อมกับด่าคนที่ตามมาด้วย


" เอาเถอะ........เจ้าพวกนี้มันน่าเบื่อจริงๆเลย จะมาซักกี่คนก็ไม่ชนะหรอก.... " คุราปิก้าพูดพลางกระโดดถอยหลังหลบฟิงค์ไปเรื่อยๆ


" หึ....ชั้นนี่ล่ะที่จะจัดการแก! ไม่ต้องให้ถึงมือของผู้บริหารหรอก!! " ฟิงค์พูดและใช้มีดสั้นแทงจ้วงๆไม่ยั้ง แต่คุราปิก้าเป็นแวมไพร์ที่มีประสาทสัมผัสไวกว่าปรกติทำให้มองเห็นมีดนั้นทำให้หลบได้อย่างไม่ยากเย็น


" ....ว่าไงคุโรโร่............สนใจจะจัดการเจ้านี้แทนชั้นไหม " คุราปิก้าเอ่ยถามคุโรโร่ที่นั่งจิบน้ำชาอยู่ที่โซฟา พอมีคนมาทำร้ายคุโรโร่แค่ขยับซ้ายขาวหลบอย่างสบายใจเท่านั้น!!


" เอาสิ......น่าสนุกดี.. " คุโรโร่ลุกขึ้นวางแก้วไว้บนโต๊ะแล้วหายตัวไปจากตรงนั้น


" มันหายไปไหนแล้ว! " ฟิงค์เอ่ยขึ้นทันที เพราะคุราปิก้าก็หายไปด้วย


" หึๆๆ.... " ฟงิค์สะดุ้งแล้วหันหลังทันที ที่มาของเสียงนั่นก็ไม่ใช่ใครเลย...คุโรโร่นั่นเอง เค้าหายตัวมาอยู่ข้างหลังของฟิงค์ในเวลาไม่กี่อึดใจ


" ให้ที่รักนั่งพักไปพลางๆดูกระผมดูพลางๆจะดีต่อสุภาพมากกว่านะขอรับ " คุโรโร่พูดทะเล้นใส่คุราปิก้าที่ไม่รู้ว่าไปนั่งอยู่โซฟาตั้งแต่เมื่อไหร่


" หยุดพูดแล้วรีบๆสู้เถอะ....ชั้นเริ่มง่วงแล้ว " คุราปิก้าเอ่ยช้าๆแล้วหาวหนึ่งที


" ครับๆ " คุโรโร่ตอบรับหน้าตาย ขาอีกข้างก็ถีบฟิงค์ที่เข้ามาโจมตีระยะใกล้ให้กระเด็นออกไปอย่างง่ายดาย


-*--*---------------------------------------------------*--*-*


จบไปอีกตอน*-*

กว่าจะมาอัพเรื่องนี้ นานๆๆๆๆๆ