[Fic EXO x SNSD] ...."Operation Evil Nightmare"....

ลำดับตอนที่ #10 : C H A P T E R 8 : Live or Death(100 %)

C H A P T E R  8 : Live or Death

“พี่ลู่หาน หายไปไหนแล้ว!?!”ซันนี่ดูมีท่าทีหวาดกลัว ทหารพวกนั้นเข้าไปในบริษัทแล้ว แต่พี่ลู่หานกลับไป ด้านล่างก็มีซอมบี้เดินเต็มไปหมดเพราะเสียงระเบิดเมื่อกี๊นี้

ปึง!  ปึง!

หญิงสาวทั้งสองคนหันขวับไปยังหน้าต่างอีกฝั่งทันที เสียงคล้ายกับมีบางอย่างทุบหน้าต่างอยู่ด้านนอก

“อยู่นี่นะ ซันนี่ เดี๋ยวพี่ไปดูเอง”มือบางหยิบธนูหน้าไม้ขึ้นมาเล็งไปตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ปึง!  ปึง!  ปึง!

ฟึบ!!

“ลู่หาน!!!”ทิฟฟานี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ลู่หานยืนอยู่บนขอบระเบียง บริเวณหัวมีบาดแผล เลือดไหลเป็นทางยาวลงมา มีบาดแผลตามใบหน้าและตามตัว

“ช่วยผมขึ้นไปที...”

ทิฟฟานี่รีบพยุงคนบาดเจ็บขึ้นมาทันที โดยมีซันนี่มาช่วยอีกแรง หญิงสาวทั้งสองพยุงลู่หานไปนั่งพักบนเตียง

“ซันนี่ ลองหาอะไรที่สะอาดๆพอจะทำแผลมาให้พี่หน่อยสิ”

“ไม่ต้องหรอก ผมไม่เป็นไร”

“แต่คุณบาดเจ็บนะ ลู่หาน!”ตำรวจสาวค้าน ในสภาที่เกิดการระบาดของเชื้อ ยิ่งมีบาดแผลก็ยิ่งง่ายต่อการติดเชื้อมากขึ้น

“ผมไม่เป็นไรจริงๆ แผลแค่นี้เอง”

“แต่.....”

“ผมไม่เป็นไร”

“เอ่อ.....=____= พี่ทิฟจะให้ฉันไปหาอุปกรณ์ทำแผลมั้ยคะ?”ซันนี่ทำหน้างง อีกคนหนึ่งบอกให้ไปหา อีกคนก็บอกไม่เอา แล้วจะเอาไงคะเนี่ย?-*-

“ไม่ต้องซันนี่ พี่ไม่เป็นไร”ลู่หานโบกมือเป็นเชิงปฏิเสธ ก่อนจะหยิบผ้าผืนเล็กออกมาจากด้านในของเสื้อแจ็คเก็ต เช็ดคราบเลือดที่บริเวณใบหน้าและล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรง

“ตามใจคุณก็ได้ ตอนนี้เราคงต้องพักที่นี่กันไปก่อน ถ้าออกไปตอนนี้ มันอันตรายเกินไป”ใบหน้าสวยเหลือบมองหน้าต่างพร้อมกับประเมินสถานการณ์ด้านนอกที่ดูเหมือนจะค่อนข้างเลวร้าย แต่ก็โชคดีที่พระเจ้ายังไม่ใจร้าย ที่ยังหาหนทางให้พวกเธอเอาตัวรอดได้อยู่

แต่ที่น่าสงสัยไปกว่านั้น ฝีมือการต่อสู้ของลู่หานที่ไม่ธรรมดา เผลอๆอาจจะเก่งกว่าเธอด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าลู่หานจะรู้จักกับกลุ่มทหารปริศนานั่น ยิ่งเพิ่มความสงสัยอีกหลายเท่าตัว

“นายเป็นใครกันแน่? ลู่หาน....”ทิฟฟานี่เอ่ยเบาๆกับตนเองก่อนจะเหลือบมองร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงอย่างเต็มไปด้วยสงสัย

“เอ้า!!!! ฉันบอกให้นายเลี้ยวซ้าย! แล้วนายจะเลี้ยวขวาทำไมเล่า?!!!!”คยองซูตะโกนอย่างหัวเสีย แหม่!! บอกให้เลี้ยวซ้ายๆ ดันเลี้ยวขวาซะงั้น!!!

“เอ้า!!!! ก็ฉันก็เลี้ยวซ้ายแล้วนี่ไง ป้ายยังเขียนบอกเลย”เสียงทุ้มๆของสารวัตรนักเรียนถูกส่งกลับมา อะไร?เขาก็ทำตามที่บอกแล้วไง

“ซ้ายบ้านนายน่ะสิ! อยู่ทางนี้ ป้ายมันล้มมันก็ชี้ไปอีกทางน่ะสิ! ถอยหลังแล้วไปเลี้ยวซ้ายใหม่เดี๋ยวนี้เลย!!!”

“ครับๆๆๆ ข้าน้อยขอประทานอภัย ที่ผิดคำสั่งของฝ่าบาท-3-“ไคเบ้ปากออก ก่อนจะถอยหลังกลับไปเลี้ยวซ้ายใหม่ตามที่คยองซูสั่ง

“แล้วตอนนี้เราอยู่ไหนแล้วเนี่ย?”หลังจากขับมานานได้ร่วมซักครึ่งชั่วโมง ไคก็เอ่ยปากถามคนข้างๆอีกครั้ง ที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียดใส่แผนที่

“ใกล้ถึงเขตคังนัมแล้วล่ะ ใช้เส้นถนนใหญ่นะ ห้ามใช้เส้นเล็กเด็ดขาด”

“งั้นฉันเอาเส้นหมี่ละกัน อร่อยดี:P”

“(  -  -+)”

“โอเคๆๆ ไม่เล่นก็ได้ เห็นทำหน้าเครียด เห็นแล้วอึดอัด”

เอี๊ยดดดดดดด!!!!

“เย้ยยยย!! จอดทำไม?!!!!”แรงเบรกเมื่อซักครู่นี้ทำเอาคยองซูเกือบเอาหัวน้อยๆไปโขกกับกระจกรถ

“ก็ดูดิ ทางมันไปต่อไม่ได้อ่ะ ตึกมันล้มลงมาบังทางหมดเลยอ่ะ แล้วทีนี้เอาไง”

“เดี๋ยวขอฉันคิดดูก่อน”คนตัวเล็กกว่าทำท่าครุ่นคิดพลางจับคางเล่นไปด้วย

“ไม่ต้องละ ฉันคิดเองดีกว่า”ไคชิงพูดขึ้นมาก่อนเปลี่ยนเกียร์เดินหน้าแล้วเลี้ยวไปทางด้านขวาอีกครั้ง ซึ่งแน่นอน..มีรึ คยองซูจะไม่ค้าน

“ไม่ได้นะ!! นายไปเห็นกลุ่มซอมบี้ที่อยู่ไกลๆนั่นหรือไง ทำแบบนี้มันอันตรายนะ”

“ไม่ลองไม่รู้”ร่างสูงยักคิ้วกวนประสาทก่อนจะเร่งเครื่องเต็มแรงพุ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็ว ซอมบี้หลายตัวเมื่อได้ยินเสียงก็ต่างกรูกันมาหาต้นเสียงที่กำลังพุ่งมาอย่างรวดเร็ว

บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!

“พี่ทิฟคะๆๆ ดูนั่นสิคะ มีรถมา”ซันนี่รีบเรียกตำรวจสาวมาดูที่หน้าต่างทันที ใบหน้ากลมแสดงสีหน้าดีใจปนตกใจเมื่อเห็นรถยนต์สีดำแล่นมาแต่ไกล

“ใช่จริงๆด้วย ซันนี่ ไปเอาพลุที่หล่นอยู่หลงตู้เสื้อผ้ามาให้พี่ที เราต้องทำสัญญาณเรียกเขา”

พลุแท่งใหญ่สีแดงถูกส่งมาให้กับทิฟฟานี่ แสงสว่างที่ไฟแช็กลนเข้ากับหัวของพลุจนเกิดเป็นประกายไฟขนาดใหญ่ขึ้นมา หญิงสาวรีบเปิดหน้าต่างแล้วยื่นมันออกไปโบกให้สัญญาณทันที

ปึก! ปึก! ปุก!

“วู้วววววววววววว!!!”ดูเหมือนว่าเจ้าของรถจะมีอาการทางจิตเล็กน้อย-*- เล่นชนซะไม่เลือกหน้า เลือดสีดำคล้ำแปดเปื้อนเต็มกระจกรถและกระโปรงรถเต็มไปหมด ทำเอาคยองซูจับสายเบลท์แน่น จะอะไรเล่า! ก็กลัวอ่ะดิ!- -*

“เฮ้ย! ไคๆๆดูนั่น!”ปลายนิ้วเรียวชี้ไปยังพลุขนาดใหญ่ที่มีหญิงสาวกำลังโบกไปมาอยู่ ใบหน้าคมหันตามทิศที่คยองซูชี้ไป

“โอเค ฉันรู้ละ เดี๋ยวจัดให้ แต่ขอดิฟท์อีกนิดนึง!”ไคเปิดไฟหน้ากระพริบเป็นสัญญาณให้ทิฟฟานี่ก่อนเร่งเครื่องเต็มแล้วหมุนดิฟท์อย่างสนุกสนานราวกับเล่นในสวนสนุกก็ไม่ปาน-*-

บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนน!!! ปึก! ปึก! ปึก!

“เค้าเห็นเราแล้ว! ซันนี่! ลู่หาน! ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่ไม่ลืมจะหยิบธนูหน้าไม้ขึ้นมาด้วยพร้อมกับของที่หามาได้อีกสองสามอย่าง

“แล้ว...เราจะออกทางไหนคะ”

“ทางหน้าต่างเนี่ยแหละ ลู่หานคุณไหวมั้ย?”

“ไหวครับ สบายมาก”ลู่หานตอบพร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ

“ไปกันเถอะ ชักช้าเดี๋ยวไม่ทันการ”ขาเรียวค่อยๆปีนข้ามหน้าต่างที่อยู่ด้านหน้าช้าๆอย่างระมัดระวังแล้วหันมาช่วยซันนี่ตามด้วยลู่หานที่ออกมาเป็นคนสุดท้าย

“ลงบันไดทางนั้น”ทิฟฟานี่เดินไปตามขอบระเบียงจนมาถึงบันไดที่เชื่อมลงไปด้านล่าง ทั้งสามรีบลงมาอย่างรวดเร็ว

ตุบ!

“ไค เค้าลงมาแล้ว! รีบไปรับสิ ขืนนานกว่านี้เดี๋ยวซอมบี้จะเปลี่ยนไปสนใจพวกเขาแทนนะ”

“ครับๆ จะไปรับเดี๋ยวนี้แหละครับ”ไคพยักหน้ารับรัวๆ รถสปอร์ตคันดำที่เปรอะเปื้อนเลือดสารพัดแล่นไปหยุดอยู่หน้าทั้งสามอย่างรวดเร็ว

“ขึ้นรถเร็ว!”คยองซูลดกระจกลงมาพร้อมกับบอกให้บุคคลทั้งสาม

“ขึ้นไปเร็ว ซันนี่!”ทิฟฟานี่ดันเด็กสาวเข้าไปในรถเป็นแรก ตามด้วยลู่หานและเธอเข้าเป็นคนสุดท้าย

หมับ!

“โออออออออออออออออ!!!!”ซอมบี้ตัวหนึ่งจับแขนของหญิงสาวเอาไว้และพยายามดึงออกมาจากรถ

“พี่ทิฟ!”

“ปล่อยฉันนะ!”ทิฟฟานี่ทั้งถีบทั้งต่อยแต่มันกลับดูสะทกสะท้านซักนิดเดียว แถมดูเหมือนว่ามันจะมีแรงมหาศาลมาก ทำเอาเธอจะโดนดึงออกจากรถแล้วเนี่ย!

ปัง! ปัง!

ควันสีขาวลอยออกมาจากปลายกระบอกปืนพร้อมซอมบี้ตัวนั้นที่ล้มลงไปนอนแน่นิ่ง ทันทีที่ประตูปิดลง ไคก็เร่งเครื่องชนิดติดสปีดไปอย่างเร็ว

“ขอบคุณค่ะ ลู่หาน”ลู่หานพยักหน้ารับเป็นคำตอบแล้ววางปืนกระบอกนั้นลงบนถุงสัมภาระอาวุธของเจ้าของรถข้างหน้า

“ขอโทษที่ใช้ปืนของคุณโดยไม่ได้ขออนุญาตนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ”ไคตอบแบบสบายๆพลางกดน้ำล้างกระจกหน้ารถที่เปื้อนเลือดไปด้วย แหม่! กะว่าจะอยู่มันส์อีกซักนิ้ส

“พวกคุณชื่ออะไรกันบ้า.....”ขณะที่คนตัวเล็กด้านหน้ากำลังหันไปหาบุคคลที่พึ่งมาใหม่ทั้งสามก็ต้องตะลึง ตึง ตึง!

“เฮ้ยยยยย!!! ยัยลมบ้าหมู!!!!”

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย!!! ไอ้สารวัตรกับประธานคู่เกย์นี่หว่า!!!!”ซันนี่เองก็อุทานออกมาเหมือนกัน นึกอยู่ตั้งนานก็ว่าหน้าคุ้นๆ

“จะบ้าเรอะ! ใครเกย์ ฉันแมนนะเฟ้ย!!!”คยองซูค้อนตาโตกลับมาอย่างโกรธๆ

“นี่เธอไม่น่ารอดเลยนะเนี่ย”ไคพูดขึ้นอย่างกวนๆ

“ฉันเก่งไงยะ!”ซันนี่ส่งสายตาอาฆาตไปให้คนขับรถข้างหน้า

“เอ่อ....รู้จักกันมาก่อนเหรอครับเนี่ย?”ลู่หานถามขึ้นเบาๆเพราะดูเหมือนสถานการณ์มันมาคุ เขาและทิฟฟานี่เองก็สัมผัสได้= =*

“รู้จักครับ รู้จักอย่างดีเลยล่ะ ยัยนี่น่ะเป็นตัวแสบของโรงเรียนเลย ทำผิดกฎระเบียบโรงเรียนแทบทุกข้อ! ตั้งแต่แต่งตัวผิดระเบียบ พูดจาไม่สุภาพ โดดเรียน มาเรียนสาย ไม่ให้ความเคารพอาจารย์ ไม่ตั้งใจเรียน มีปัญหาทะเลาะวิวาทกับทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน และอีกเยอะแยะมากมายที่ผมสาถยายไม่หมด”ประธานนักเรียนอย่างโดคยองซูร่ายยาวเป็นหางว่าวจนไคหลุดหัวเราะออกมา

“แล้วไงอ่ะ -3-“ใบหน้ากลมเบ้ปากน้อยๆอย่างไม่แคร์

“เรานี่แสบใช่เล่นเลยนะเนี่ย”ลู่หานขยี้หัวเด็กสาวจนฟู

“แล้ว...คุณสองคนชื่ออะไรกันบ้างครับ”คราวนี้ไคเป็นฝ่ายถามเอง ประธานพูดละ ขอสารวัตรนักเรียนสุดหล่ออย่างผมพูดบ้างสิ J

“คนนี้พี่ลู่หานคนนั้นพี่ทิฟฟานี่”เสียงใสๆกวนๆเปล่งออกมาอย่างรวดเร็ว

“ยัยลมบ้าหมู ฉันถามเขาไม่ได้ถามเธอ-*-“

“เชอะ!!! -3-“

“555 ผมชื่อลู่หานครับ เป็นนิสิตนักศึกษาแพทย์ กำลังจะเข้าบรรจุเป็นหมอครับ”ลู่หานก้มหัวลงน้อยๆอย่างสุภาพ ทำเอาไคกับคยองซูต้องก้มตามด้วยเพราะดูแล้วต้องอายุมากกว่าแน่ๆ

“ฉันชื่อฮวังมิยองหรือทิฟฟานี่ เรียกสั้นๆว่าทิฟก็ได้นะคะ ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจฝ่ายสืบสวนสอบสวนค่ะ”หญิงสาวคลี่ยิ้มออกน้อยๆอย่างเป็นมิตร

“*0* พวกพี่สองคนเจ๋งมากเลยครับ ยกเว้นยัยนี่”คยองซูปรบมือชอบใจกับคำพูดของเพื่อนซี้ 555 ดูหน้ายัยลมบ้าหมูสิ ฮาชะมัด!!!

“-3- รุมกันเข้าไปนะ อย่าให้ฉันได้เอาคืนละกัน”

“แล้วเราจะไปไหนกันต่อครับ”ลู่หานเอ่ยถามขึ้นถึงจุดหมายปลายทางของการเดินทางครั้งนี้

“ผมคิดว่าจะไปที่ค่ายทหารแถวๆเขตกวังนัมน่ะครับ เผื่อตรงนั้นมีเครื่องบินอยู่”

“พวกพี่ก็ว่าจะไปเหมือนกันเลยค่ะ”ทิฟฟานี่คลี่ยิ้มออกอีกครั้ง อย่างน้อยเธอยังพอมีความหวังอยู่บ้าง

“ครับ งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันเลย”

รถสปอร์ตสีดำแล่นผ่านตามถนนสายต่างๆที่เต็มไปด้วยข้าวของกระจัดกระจายเสียหาย ไร้ซึ่งมีชีวิตมีแต่เพียงสิ่งที่ ‘เคย’ มีชีวิต ความหวังของคนทั้ง 5 คนดูเหมือนจะเป็นอะไรที่ยาก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสามัคคีและความไว้ใจซึ่งกันและกันจะเป็นหนทางที่ทำพวกเขาสามารถอยู่รอดได้ หากแต่เพียง....มีบางอย่างที่ซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้าอันใสซื่อของใครบางคนเหมือนกับเสือที่ซ่อนเขี้ยวเล็บไว้จนยากที่จะหยั่งถึง  และสิ่งนั้นกำลังรอเวลาที่เหมาะสมที่จะได้แสดงตัวออกมา.....

“USS command นี่คือเดลต้าทีม ยืนยันสถานะ แสตนด์บาย”เสียงหวานทรงพลังเปล่งออกมาจากริมฝีปากบางภายใต้หน้ากากนั่น

“เดลต้าทีม นี่คือ USS command ภารกิจสำเร็จไหม?”

“....ไม่ เราปล่อยพวกนั้นหลุดมือไปได้”

“ว่ายังไงนะ?!! ให้ตายสิ! ปล่อยให้พวกนั้นรอดไปได้ยังไง!! พวกคุณทำภารกิจผิดพลาดได้ยังไงกัน?! ....เดลต้าทีม....เราจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย ทำภารกิจภายในแล็บให้เสร็จภายใน 3 ชั่วโมงและออกตามล่าพวกนั้น ไม่งั้นเราจะดำเนินการตามแผนสองทันที”

“รับทราบ”

“ว่ายังไงบ้าง ไกสท์”เบอร์ต้าที่นั่งพักอยู่กับพื้นถามหัวหน้าทีมที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียด

“พวกเขาให้เวลาเราแค่ 3 ชั่วโมง และต้องตามล่าพวกนั้นให้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะใช้แผนสอง”

“แผนสองคืออะไร”โฟร์อายส์ถามกลับไป

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พวกเราเองก็ต้องเตรียมแผนสองไว้เช่นกัน ฉันมีลางสังหรณ์ว่าพวกเรากำลังจะถูกทิ้ง”

“ไกสท์ นี่เวกเตอร์ทางด้านปลอดภัย เคลียร์!”เวกเตอร์ตอบกลับทางเครื่องสื่อสารขนาดเล็ก

“รับทราบ โฟร์อายส์ดูแลเบอร์ต้า สเปคเตอร์คอยระวังหลัง”

ไกสท์เดินมาจนกระทั่งถึงจุดที่เวกเตอร์และเบลท์เวย์รออยู่ ร่างบางแจ้งถึงสิ่งที่ฐานบัญชาการสั่งให้ทั้งสองได้รู้

“ใช่ เราคงต้องมีแผนสอง”เบลท์เวย์พยักหน้าเห็นด้วย ถ้าพวกเขาคิดจะปล่อยเกาะทิ้งเดลต้าทีมจริงๆล่ะก็....คงต้องมีแผนรองรับแล้วล่ะ

“ไปเถอะ เรามีเวลาแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้น”ไกสท์เดินนำลูกทีมทั้งหมดไป อย่างระมัดระวัง

ตึก! ตึก! ตึก!

เดลต้าทีมเดินลึกลงมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ภายในศูนย์วิจัยซึ่งจะเป็นตัวเชื่อมกับทางลงไปใต้ดิน สภาพห้องโถงตอนนี้ก็ไม่ต่างไปจากข้างนอกซักเท่าไหร่ เพียงแต่มันเงียบมาก เงียบมาก...จนผิดปกติ

“ระวังตัวด้วย”ไกสท์เอ่ยเบาๆผ่านเครื่องสื่อสาร ลางสังหรณ์ของเธอไม่เคยพลาด

“สวัสดีค่ะ United Sercurity Service Delta Team ฉันดีใจที่ได้พบคุณ พวกเขาส่งคุณมาใช่มั้ย? ฉันกำลังรอพวกคุณอยู่พอดีเลย ฉันต้องขอโทษที่ไม่สามารถลงไปต้อนรับพวกคุณได้ แต่ฉันจะให้สัตว์เลี้ยงที่น่ารักของฉันไปต้อนรับพวกคุณแทนละกันนะคะ ขอให้สนุกนะ หึๆๆ”เสียงหวานสุดเซ็กซี่ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือใครประกาศผ่านทางระบบเสียงของศูนย์วิจัย

โฟร์อายส์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ เครื่องตรวจจับอาวุธชีวภาพกระพริบถี่รัวอย่างน่ากลัว จุดสีแดงปรากฎขึ้นบนหน้าจอและกำลังเคลื่อนใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว!

“กิ๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!!!”ลิกเกอร์จำนวนมากมายมหาศาลออกมาจากท่อระบายอากาศตามจุดต่างๆ

“ฆ่ามัน”

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

............................................................(70 %).......................................................................

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!

เสียงปืนดังติดต่อกันอย่างต่อเนื่องแต่จำนวนของลิคเกอร์ก็ไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลยแม้แต่น้อยกลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนเดลต้าทีมเริ่มล่าถอย

“เราต้องใช้ลิฟต์!”สเปคเตอร์รีบวิ่งไปยังลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกล นิ้วยาวกดรหัสลงไปอย่างรวดเร็ว

ติ้ด!!

“เวรเอ้ย!! ใส่รหัสไม่ได้ ต้องใช้คีย์การ์ด”พลแม่นปืนสบถอย่างหัวเสีย เมื่อลิฟต์ไม่สามารถเปิดได้ด้วยรหัสแต่ต้องใช้คีย์การ์ด

“แล้วคีย์การ์ดอยู่ที่ไหน?”เวกเตอร์หันกลับมาถามอีกคนที่กำลังง่วนอยู่กับมินิแมพสเปคเตอร์

“ห้องวิจัย BT448”

“รับทราบ ฉันจะไปเอามาให้”ร่างของเวกเตอร์ค่อยเลือนหายไปก่อนจะเคลื่อนไหวอย่างไร้เสียงและรวดเร็วไปยังห้องวิจัยที่มีคีย์การ์ดอยู่

ปัง!! ปัง!! ปัง!!

“กิ๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!!!”

“ให้ตาย! ฉันเกลียดเสียงแบบนี้ชะมัด!”เจสสิก้าหรือเบอร์ต้าปิดหูอย่างรำคาญใจ ถึงเวลาที่เธอจะต้องงัดไม้เด็ดขึ้นมาใช้บ้างแล้วล่ะ!!

ปืนขนาดเล็กที่มีหัวแหลมคล้ายเข็มฉีดยา  ด้านในบรรจุของเหลวสีแดงใสถูกเล็งไปทางลิคเกอร์ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด

ฉึก!

“ก๊าซซซซซซซซ!!!”มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ของเหลวสีแดงใสค่อยๆไหลเข้าไปจนหมดหลอด ลิคเกอร์ตัวนั้นแน่นิ่งไปซักพัก ก่อนจะเปลี่ยนทิศไปโจมตีพวกเดียวกัน

“กิ๊ซซซ!! ก๊าซซซซ!!”

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

ตามด้วยอีกสามเข็มปักเข้าที่ลิคเกอร์สามตัวที่อยู่ไม่ไกล พวกมันมีอาการเหมือนตัวแรก คือหันกลับไปโจมตีพวกเดียวกัน โดยไม่โจมตีเดลต้าทีม

“กิ๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!!”ลิคเกอร์โดนควบคุมยังคงโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งแต่แน่นอน...พรรคพวกของมันก็โจมตีมันกลับเช่นกัน

“เวกเตอร์ ได้คีย์การ์ดหรือยัง!”ไกสท์กรอกเสียงผ่านเครื่องมือสื่อสารลงไป พร้อมกับยิงไปด้วย

“ได้คีย์การ์ดมาแล้ว”เวกเตอร์รีบวิ่งกลับมายังห้องโถงทันที ในมือถือคีย์การ์ดสีดำไว้ยื่นให้กับสเปคเตอร์

ติ๊ด!!!

ประตูลิฟต์ด้านหน้าเปิดออก โฟร์อายส์รีบพยุงเบอร์ต้าเข้าไปด้านในตามด้วยสเปคเตอร์ เบลท์เวย์ ไกสท์และเวกเตอร์

“ระทึกชะมัด”เสียงทุ้มของเบลท์เวย์เอ่ยออกมาเบาๆ

“มีใครได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ”โฟร์อายส์รีบถามสมาชิกที่เหลือทันที

ไกสท์มองไปรอบๆเพื่อสำรวจลูกทีมว่าปลอดภัยดีทุกคนหรือไม่  ดวงตากลมไปสะดุดอยู่ที่ร่างสูงข้างๆที่เอามือกุมท้องไว้

“เวกเตอร์ นายโอเคหรือเปล่า?”

“อะ..โอเค”ร่างโปร่งสูดอากาศเข้าไปเฮือกใหญ่ก่อนจะปรับท่ายืนให้ดูเป็นปกติ

“ฉันว่าไม่โอเคแน่ โฟร์อายส์เช็กร่างกายเวกเตอร์ซิ”

“ไม่!...ฉัน..ไม่เป็นไร..อะ..โอ๊ย!!!!”เวกเตอร์ทรุดลงอย่างรวดเร็วท่ามกลางความตกใจของเพื่อนร่วมทีมอีก 5 คน โฟร์อายส์รีบเข้าไปตรวจเวกเตอร์ทันที มือบางถอดหน้ากากเวกเตอร์ออก ใบหน้าคมเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดใหญ่ คิ้วหนาขมวดกันจนเป็นปม

โฟร์อายเปิดมือของเวกเตอร์ออกก็พบว่าเป็นแผลขนาดใหญ่และมีเลือดไหลออกมาตลอดเวลา แต่สิ่งที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือ เครื่องแสกนของโฟร์อายส์ปรากฏจุดแดงที่บริเวณท้องของเวกเตอร์

             “ไกสท์! มีปรสิตในตัวเวกเตอร์!!!”

..............................................................................................................................................


คุยกันซักติ๊ส!!!!!!

กลับมาแย้ววววววววววววววว!!! อินังนานะกลับมาแล้วค่า!! หลังจากที่หายไปถึง 2 อาทิตย์เต็ม! T^T
เค้าต้องขอประทานโทษจริงๆ ช่วงนี้งานยุ่งมาก จะมีรีดเดอร์หายไปมั้ยเนี่ยยยยยย เค้ากลั๊วกลัว! อย่าทิ้งกันน้า เอาล่ะ! เข้าสู่ประเด็นหลัก! มีหลายคนสงสัยว่าลู่หานเป็นใคร??? ลู่หานเป็นใคร??? ลู่หานเป็นคร้ายยยยยยยยยยยย????!!  หลายคนก็คาดการณ์ไปต่างๆนานา เป็นลูกน้องยูริบ้าง เป็นตัวร้ายบ้างล่ะ สารพัดมากมาย แต่อย่าพึ่งออกทะเลกันไปไกล อาลู่เป็นคนใกล้ๆตัวนี่เอง ฮิฮิ ใบ้แค่นี้แหละ(-*- แล้วจะรู้มั้ยฟะ?//รีดเดอร์) ขอบอกว่าเรื่องนี้ยังมีปมอีกมากมายที่นานะผูกไว้แล้วรอให้รีดเดอร์ผู้น่ารักมาแก้เอง ถ้าอยากรู้ต้องติดตามแล้วเม้นๆกันนะค้า!!!


ตอบคอมเม้น

ความคิดเห็นที่ 143

ไรเตอร์อยู่เยอรมันหรือเปล่าอ่ะ?
เห็นเขียนเป็นภาษาเยอรมันเยอะอยู่เนะ 555

Name : ♥honeyy< My.iD >  [ IP : 84.140.218.171 ] 
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 1 กันยายน 2555 / 18:22

**อยากจะบอกว่า....อินังนานะอยู่ไทยนี่แหละค่ะ!! 555 งงเลยตรูไปอยู่เยอรมันซะงั้น555**

ความคิดเห็นที่ 137 (จากตอนที่ 10)

อิโด้สั่งไม่มีหยุดยั้ง แต่แอบเห็นด้วยกับซันนะ สารวัตรนักเรียนกับประธานนักเรียนคู่เกย์จริงๆว่ะ =-="
ลู่ฮานเป็นใครกันแน่เนี่ย น่าสงสัยนะๆๆๆๆ
กรี๊ดๆ ต่อสู้กันอีกแล้ว ฆ่าพวกมัน เอาให้ตาย!!(อินี่โรคจิตจริงๆ =-=")

Name : Wo-maN< My.iD >  [ IP : 119.42.98.151 ] 
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 1 กันยายน 2555 / 10:36

ความคิดเห็นที่ 141 (จากตอนที่ 10)

รอค่ะ น้องลู่นายเป็นใครกันแน่ ไคโด้ยังคงรักษาความฮาได้เสมอต้นเสมอปลาย 5555

---

PS.  ผมหื่นเรอะ

Name : Sezru< My.iD >  [ IP : 110.77.209.34 ] 
Email / Msn: raeko_golfmike(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 1 กันยายน 2555 / 12:20

ความคิดเห็นที่ 138 (จากตอนที่ 10)

รออีก 30% ค่ะ 
ชักจะสงสัยในตัวอาลู่แล้วนะว่าเป็นใคร - -+
ไคกับโด้เหมือนคู่เกย์อย่างที่ซันนี่พูดจริงๆ แหละ XD
 

Name : pastavsnoodle< My.iD >  [ IP : 124.120.157.221 ] 
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 1 กันยายน 2555 / 10:57

**อาลู่เป็นแฟนค้าเอ๊งงงงงงงงง!! ((ผวั่ะ!!//แง๊ง! เอาร้องเท้าปาใส่หัวเค้าทำไมT^T)**

ความคิดเห็นที่ 146 (จากตอนที่ 10)

โอ๊วววววววววววววววว

ขอขอบใจอย่างสุดซึ้งที่ยังมาอัพให้เราได้อ่าน
อยากบอกว่าเราติดเรื่องนี้งอมแงม เข้ามาส่องทุกวัน555
 

Name : MallYMallY< My.iD >  [ IP : 110.77.234.214 ] 
Email / Msn: bowdy_1793(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 2 กันยายน 2555 / 00:07

**555 ขอบคุณนะค้าาา ที่ติดตามตลอดเลย อินังนานะแพร่เชื้อให้รีดเดอร์สำเร็จแล้ว อุวะฮ่ะฮ่า**

The Room ! ,,MINUS