KYUHAE SHORT FICTION ...LISTEN TO KYUHYUN&DONGHAE

ลำดับตอนที่ #10 : ไม่รู้ ...ღ [3] end

 

::ไม่รู้ ::





เช้าอันสดใสของทงเฮ ร่างเล็กนอนบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงนุ่มๆ ของพี่คยูฮยอน เมื่อคืนเค้าฝันดีชะมัด ฝันว่าได้เป็นแฟนพี่คยู ฝันว่าได้ควงพี่คยูไปไหนมาไหนให้คนทั้งโรงเรียนอิจฉา ฮี่ๆ

ทงเฮลุกขึ้นนั่งบนเตียง มองซ้าย-มองขวา ก็ไม่เจอกับร่างสูงของเจ้าของห้อง เมื่อคืนเค้าเผลอหลับไปก่อน ตอนที่คยูฮยอนไปอาบน้ำ ก็เลยไม่รู้ว่าเมื่อคืนนี้คยูฮยอนนอนที่ไหน เตียงที่ตนนอนอยู่ก็ไม่มีร่องรอยของร่างสูง นี่แสดงว่าพี่คยูฮยอนคงเป็นสุภาพบุรุษมาก ถึงไม่ฉวยโอกาสกับเค้า และถ้าให้ทงเฮเดา ตามแบบละครหลังข่าว พระเอกก็ต้องหอบผ้าห่มไปนอนที่โซฟาในห้องรับแขกสินะ ทงเฮคิด หัวเราะคิกคักชอบใจอยู่คนเดียว ขาเล็กก้าวลงจากเตียงโดยไม่ทันมอง ว่ามีบางอย่างขวางเอาไว้ จึงทำให้ต้องสะดุด แล้วล้มตึง ลงไปกับพื้น

“เหวอออ” O.o

แต่ว่าทงเฮไม่เจ็บ

เพราะมันไม่ใช่พื้นแบบที่ทงเฮคิด

มันคือ…พี่คยูฮยอนนอนอยู่ต่างหาก

แล้วสิ่งที่ทงเฮสะดุดก็คือพี่คยูฮยอน

แล้วสิ่งที่ทงเฮล้มทับก็คือพี่คยูฮยอน

แล้วสิ่งที่ทงเฮจุ๊บอยู่ตอนนี้ก็คือแก้มพี่คยูฮยอน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ด

ทงเฮได้จุ๊บแก้มพี่คยูฮยอนแล้วนะหมะม้า~

เตรียมขันหมากมาได้เลย!!!!

o(>//////<)o

คยูฮยอนที่นอนหลับอยู่เมื่อครู่ ลืมตาโพลงทันที ร่างสูงนอนตะแคงอยู่ในองศาพอเหมาะพอเจาะ ทำให้ตัวเล็กๆของทงเฮคร่อมเค้าเอาไว้ แล้วปากเล็กๆนั่งก็จุ๊บแก้มเค้าอีกต่างหาก

“ฮื้ออ ขอโทษ! ขอโทษ! ทงเฮขอโทษ” ร่างเล็กรีบดันตัวขึ้นไปนั่งพิงกับขอบเตียง ทงเฮผงกหัวรัวๆ เป็นการขอโทษ

คยูฮยอนจึงลุกขึ้นนั่งตาม ตามด้วยจ้องใบหน้าหวานของคนที่จุ๊บแก้มเค้าเมื่อครู่ มือหนายกขึ้นมาถูเบาๆที่แก้มตน เมื่อรู้ถึงสัมผัสนุ่มๆ อุ่นๆ ที่ยังติดอยู่

“เอ่อ…คือ วะ ว่า” ทงเฮหน้าแดง มองตามมือของคยูฮยอนที่ถูกขึ้นลง…..จะจับทำไมเล่าพี่คยู!!! ทงเฮก็เขินเป็นนะ!!

“เอ่อ…”

“ทะ…ทงเฮ ไม่เห็น ว่า…พี่นอนอยู่ กะ ก็เลย…”

“อื้มๆ พี่เข้าใจๆ พี่ไม่ว่าอะไรเราหรอก มันเป็นอุบัติเหตุ”

“ขอบคุณฮะ!”

“เมื่อกี้…เราบอกว่าชื่ออะไรนะ”

“ชื่อทงเฮฮะ ลีทงเฮ”

“อ๋อ ทงเฮ…ชื่อน่ารักดี พี่ชื่อคยูฮยอนนะ”

“ฮะ”

ถึงไม่ต้องบอกก็รู้อยู่แล้วแหละน่า ก็ทงเฮเป็นแฟนคลับตัวยงของพี่คยูฮยอนเลยนี่นา สัดส่วนเท่าไหร่ ตำหนิตรงไหน ชอบกินอะไร ทงเฮรู้หมดแหละ!! ^^

ตอนสายๆ คยูฮยอนพาทงเฮมาส่งที่บ้านของซองมิน หลังจากที่คนตัวเล็กบอกว่าตนเป็นเพื่อนกับซองมิน และก็แสร้งทำเป็นไม่รู้มาก่อนว่าบ้านของคยูฮยอนอยู่ติดกับบ้านของซองมิน

“พี่ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย ว่าเราก็รู้จักกับซองมินด้วย โลกกลมจริงๆ”

“ฮะ ถ้าทงเฮรู้ว่าบ้านพี่คยูฮยอนอยู่ข้างบ้านซองมิน ก็คงจะขอมานอนบ้านซองมิน ไม่ไปรบกวนพี่คยูฮยอนหรอกครับ”

ตอแหล ซองมินอยากจะบอกคยูฮยอนว่าอีทงเฮมันตอแหล แต่ก็ได้แต่เก็บปากเงียบเอาไว้ สงสารมันมันอุตส่าห์แอบรักมาหลายปี ก็ไม่อยากไปทำร้ายให้หน้าตาปลากระดี่ได้น้ำเปลี่ยนเป็นหน้าปลาการ์ตูนหน้าแตก

“งั้นพี่ไปก่อนนะ น้องซองมิน ฝากดูทงเฮด้วยนะ”

“ฮะพี่คยู ไม่ต้องเป็นห่วง”

ป๊าบ!! ทันทีที่คยูฮยอนลับสายตา มืออวบก็กางออกแล้วตบป๊าบลงเต็มหลัง

“โอ้ย ตีทำไมเนี่ย”

“หมันไส้”

“แค่เนี้ย?” ทงเฮเอียงคอถาม

“จะให้แค่ไหนล่ะ แค่ที่ไปนอนบ้านพี่เค้า หรือแค่ที่เอาเสื้อพี่เค้ามาใส่ หรือแค่…”

“พอๆ แค่นี้ก็แค่นี้ นี่ซองมิน เรายืมเสื้อซองมินใส่กลับบ้านหน่อยสิ”

“อ้าว ทำไมล่ะ เสื้อพี่คยูก็ดูดีออก โย่วๆ” ซองมินหลุดขำ เมื่อเห็นเพื่อนของตนอยู่ในชุดหลวมโครกของพี่ชายข้างบ้าน ตัวอวบโยกตัวไปมาทำท่าฮิปฮอปใส่ทงเฮด้วย

“หึ๊ย อย่ามาล้อน้ะ!…ก็เดี๋ยวหมะม้าก็ถามอีก ว่าเราไปเอาเสื้อใครมาใส่”

“ก็บอกไปสิว่าเสื้อว่าที่ลูกเขยของหมะม้า”

“บ้า! พูดอะไร เราเขินนะ”

“เขิน! เขินหรอ! อีทงเฮ นายเขินหรอ เมื่อคืนไปนอนบ้านเค้ามาทั้งคืน นายยังจะเขินอีกหรอ”

“ซองมิ๊น!!”

:: ไม่รู้ ::

การหลบเลี่ยงฮยอกแจเป็นสิ่งที่ทงเฮพึงกระทำที่สุด เพราะถึงแม้ว่าฮยอกแจจะโง่เรียนซ้ำชั้น จึงได้มาอยู่ห้องเดียวกะทงเฮและซองมิน แต่ฮยอกแจก็ไม่ได้โง่พอที่จะไม่รู้ว่าคนที่ขังตนไว้ในห้องน้ำคือ……….อีทงเฮ

แต่คนเรา เมื่อเรียนห้องเดียวกัน ก็ยากที่จะไม่โคจรมาพบกัน เสียงเรียกเย็นๆของฮยอกแจทำเอาทงเฮเสียวสันหลัววาบ มือผอมๆ ขยุ้มเข้าที่ไหล่เล็กของทงเฮ และสายตาอำมหิตสุดๆ ก็ถูกส่งมาให้

“อีทงเฮ!!”

“ค…คร้าบบบ TT” ทงเฮขานรับ ทำเสียงหง๋อ

“นายแน่มาก! บังอาจขังชั้นไว้ในห้องน้ำ!! สองชั่วโมงเต็มๆ”

“ผมผิดไปแล้วคร้าบบบ”

“หึ่ๆๆๆ” เสียงหัวเราะในลำคอที่น่าสะพรึงกลัวดังขึ้นข้างๆหู ทำเอาอีทงเฮขนลุกซู่

“ถ้าไม่อยากให้ชั้นไปฟ้องพ่อแม่นาย นายต้องยอมทำตามที่ชั้นบอก เข้าใจมั๊ย!”

“ขะ เข้…า ใจ แล้วก๊าบบบ”

“ดีมาก!”

ทิ้งทวนประโยคด้วยการตบป๊าบลงไปที่ไหล่เล็ก ทำเอาทงเฮแทรบทรุดลงไปกับเก้าอี้

อีธ่อออ ก็นึกว่าจะให้มาทำอะไร ที่แท้ก็แค่ให้ทงเฮช่วยลอกการบ้านย้อนหลัง8วัน ส่งอาจารย์แค่นั้นเอง!

ห๊ะ!!

8 วัน!!! โอ้พระเจ้า อีฮยอกแจ พี่เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าว่ะ การบ้านนะเว่ย ไม่ใช่หัวผักกาด เมิงจะได้ดองนานเอาไว้ทำกิมจิได้ อ๋อ กูรู้ซึ้งล่ะ ทำไมถึงมาเรียนซ้ำชั้นกะกูววว ว~ ไม่ใช่ว่าอยากจะเรียนให้ฐานแน่นๆ แบบที่เมิงคุยเอาไว้หรอก ==’’

โอ้ว ชิททท นี่กูจะต้องมือเดี้ยงก่อนใช่มั๊ยเนี่ย T[]T

บ่นไปก็เท่านั้น สัญญาลูกผู้ชาย สัญญาอะไรไว้ก็ต้องเป็นสัญญา (จริงๆ ขอบอกเอาไว้ก่อนว่าทงเฮขอยอมเป็นตุ๊ด ==’’) เพราะถ้าไม่งั้น อีพี่ชายไก่ฮยอก มันคงจะกระพือปีกพับๆ ไปฟ้องหมะม้าของทงเฮ จากนั้น หมะม้ากับเตี่ยก็จะตีทงเฮก้นลาย… ฮื้ออออ อ

เดี๋ยวพี่คยูฮยอนมองว่าก้นทงเฮไม่สวย ก้นทงเฮลาย แล้วไม่รัก จะทำยังไง ทงเฮยอมไม่ยอมด้วย!!

ทงเฮไม่เข้าชมรม แถมยังรีบกลับบ้านตั้งแต่โรงเรียนเลิก เพราะวันนี้ต้องปฏิบัติภารกิจ(ลอกการบ้านให้อีฮยอกแจ) ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นมือวางอันดับ1 ในการเขียนเร็ว แต่ไอ้การบ้านย้อนหลังแปดวัน มันช่างเป็นอะไรที่ท้าทาย เพราะเจ้าตัวไม่เคยเจอะเจอมาก่อน

เวลา1 ทุ่มตรง

ร่างเล็กปั่นจักรยานคันใหม่ ที่หมะม้าเพิ่งซื้อมาให้ เพราะอ้างไปว่าน้องเจี๊ยบวิ่งหนี ให้ทงเฮปั่น
จักรยานตาม แล้วไปชนเข้ากับเสาไฟฟ้า ทำให้ล้อบิดเบี้ยว ไม่สามารถนำกลับมาใช้งานได้อีก

เสียงกระดิ่งกุ๊งกิ๊งๆ ดังไปตามทางที่ทงเฮปั่น ร่างเล็กทำการบ้านของอีฮยอกแจเสร็จอย่างรวดเร็วและถูกต้องแม่นยำ จึงจะนำไปอวดฮยอกแจเสียหน่อยว่าเค้าสามารถทำการบ้าน8วันให้เสร็จภายในวันเดียวได้ ^__^

เมื่อส่งการบ้านให้ถึงมืออีฮยอกแจแล้ว ทงเฮก็ขอตัวลากลับบ้าน เพราะหิวข้าวสุดๆ ร่างเล็กหมุนจักรยานปั่นกลับทางเดิม บ้านของฮยอกแจอยู่คนละฝั่งของบ้านตน โดยมีสวนสาธารณะกั้นกลางเอาไว้ ระหว่างทางกลับ ทงเฮจะต้องปั่นผ่านสวนสาธารณะนี้ก่อน เมื่อใกล้ถึงสวนสาธารณะ ทงเฮจะชะลอความเร็วลง เพราะที่นี่ปลูกดอกไม้หอมๆเอาไว้หลายชนิด ทงเฮชอบกลิ่นหอมๆที่ลอยมาแตะจมูก มันทำให้รู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในโลกแห่งเทพนิยาย และ ณ สถานที่แห่งนี้ ทงเฮก็ชอบมาแอบดูคู่รักที่มาจู๋จี๋กันด้วย ><’’

ร่างของคนสองคน ที่ทงเฮคาดว่าน่าจะเป็นคู่รักที่พากันมาเดท นั่งอยู่ตรงม้านั่งในสวนสาธารณะ แต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้ทงเฮรู้สึกสนใจอะไร ถ้าหนึ่งในนั้นคือคนที่ทงเฮคุ้นหน้าเหลือเกิน

‘พี่แจจุง’!!!!?

และสิ่งที่ทำให้ทงเฮแปลกใจเข้าไปอีกก็คือ ชายหนุ่มที่นั่งโอบเอวพี่แจจุงเอาไว้ ไม่ใช่พี่คยูฮยอน หากแต่เป็น….ปาร์คยูชอน! ชายหนุ่มนักฟุตบอลของโรงเรียนชายล้วนกวาอิน โรงเรียนที่อยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนของเค้า

พี่แจจุงมากับปาร์คยูชอนงั้นหรอ…

สองคนนั้นมาทำอะไรกันนะ?

.

.

.

.

แล้วคำตอบก็กระจ่างในเวลาต่อมา เมื่อใบหน้าของทั้งสองเคลื่อนเข้าหากัน

‘ปาร์คยูชอนจูบกับพี่แจจุง!!’

ภาพของคนสองคนที่จูบกันอย่างดูดดื่มที่สวนสาธารณะวนเวียนอยู่ในหัวของทงเฮ เขาไม่เข้าใจว่าพี่แจจุง ที่เป็นแฟนกับพี่คยูฮยอนของเค้า ทำไมถึงได้ไปจูบกับพี่ยูชอนแบบนั้น

หรือว่าพี่แจจุงจะเลิกกับพี่คยูฮยอนแล้ว??

เป็นไปไม่ได้ วันนี้ก็ยังเห็นว่าไปทานไอติมด้วยกัน แถมยังมีคนแอบถ่ายภาพมาลงเว็บบอร์ดโรงเรียนอีกต่างหาก จะโทรไปถามซองมินก็คงไม่ได้เรื่อง แต่เค้าก็ไม่รู้จักมักจี่กับสาวก คยูแจ สักคน! แล้วคนอยากรู้อยากเห็นเรื่องของชาวบ้านอย่างเค้า จะต้องทำยังไงล่ะเนี่ย!!

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ทงเฮหลุดจากภวังค์ ตากลมเหลือบไปมองที่หน้าประตู ก่อนที่ร่างของคนเคาะจะเดินเข้ามา

“พี่ยุน!”

“อืม พี่เอง”

"มีอะไร" ชักสีหน้าใส่พี่ชาย ประหนึ่งว่าชองยุนโฮบังอาจมารบกวนเวลาใช้สมองของท่านทงเฮคนนี้

"ยังมีหน้ามาถามอีก ไหนล่ะเบอร์แจจุง?"

"เออน่า...............เห้ย! พี่ พี่รู้จักปาร์คยูชอน ที่อยู่โรงเรียนเดียวกะพี่ป่ะ”

"อ๋อ ไอห้อยปาร์คน่ะหรอ"?)

อุแหม่ พูดได้ไม่อายปาก ปากคุณพี่ชายก็มีดีกรีห้อยไม่แพ้เค้าหรอกก๊าบ ทงเฮคิด แต่ไม่ตอบโต้ (เพราะคุณแม่ขอร้อง

“อื๊อๆ คนนั้นแหละ”

"ทำไม ชอบมันหรอ?"

"บะ บ้าาา ไม่ได้ชอบ" >/////< แล้วจะเขินเพื่อ

"ไม่ได้ชอบแล้วถามถึงมันเพื่อ"

"ก็เค้าอยากรู้เฉยๆ ว่าพี่เค้ามีแฟนยั๊ง?"

"นั่นไง! ไม่ชอบ แต่ถามถึงแฟนเค้าซะแล้ว โอ้ย แบบแกมันไม่เอาหรอก ต้องหุ่นเซ็กซี่ๆ หน้าตาสวยๆโน่น……นมแบนๆ แห้งๆ เป็นปลาแห้งมกโพอย่างแกมันไม่เหลียวหรอก"

"โถ่โว้ย ก็บอกว่าไม่ได้ชอบ ถามเฉยๆ ถามเอาข้อมูล เข้าใจป่ะ!"

"หึ!"

"งั้นก็ไม่ต้องเอาเลยเบอร์พี่แจจุง"

"ไม่เอาก็ด้าย~ ชั้นรู้อยู่แล้วว่าแกไม่มีปัญญหาเอามาให้ฉันหรอก"

"อย่ามาดูถูก! พรุ่งนี้เลขสิบหลักมาพร้อมให้พี่เอาไปแทงหวยเลยเอ้า!"

"เหอะ ขอให้ทำได้แล้วกัน"

เพราะปากห้อยๆ ของยุนโฮ ทำให้ทงเฮคิดแผนอะไรบางอย่างได้ พรุ่งนี้เค้าจะเข้าไปขอเบอร์พี่แจจุงจากชมรมคหกรรม ที่พี่แจจุงอยู่ โดยอ้างว่าจะขอติดต่อให้พี่แจจุงไปทำอาหารงานเลี้ยงตอนรับแขกของบริษัทที่พ่อของตนถือหุ้นส่วนอยู่ (จริงๆแล้วโม้ เตี่ยของทงเฮขายประกันต่างหาก 55)

หึหึ พี่คยูฮยอนเป็นนักบาส ส่วนปาร์คยูชอนนั่นก็เป็นนักฟุตบอล แถมวันนั้นพี่แจจุงก็ยังบอกให้พี่คยูฮยอนใส่ชุดนักบาสออกไปเดทกับตนเอง นี่แสดงว่า พี่แจจุงชอบผู้ชายที่เป็นนักกีฬาเท่ๆสินะ โฮะๆๆ เดี๋ยวเราจะยุให้พี่ยุนไปเป็นนักกีฬาเปตอง แล้วเข้าไปจีบพี่แจจุง แล้วถ้าพี่แจจุงเล่นด้วย เราก็จะกระชากหน้ากากพี่แจจุง คนหลายใจซะ โฮะๆๆ (เล่นเปตองมันเท่ตรงไหน??)

แผนการไปหลอกขอเบอร์พี่แจจุง ง่ายซะยิ่งกว่าปอกกล้วย ตอนนี้ทงเฮส่งsms ไปบอกเบอร์พี่ชายสุดที่รักของตนเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็บอกพี่ยุนให้ช่วยรีบล่อลวง เอ๊ย ทำให้พี่แจจุงหลงรักโดยไวเท่านั้น คึคึคึคึ คิมแจจุง แล้วโลกจะได้รู้ ว่าพี่ไม่ได้เป็นนางฟ้าแบบที่ทั้งโรงเรียนคิด ฮี่ๆๆๆ

ทงเฮแอบมาสังเกตการณ์คยูฮยอนอยู่ที่บ้านของซองมิน เค้าไม่แน่ใจว่าคนเจ้าชู้แต่แอบโง่แบบพี่ยุนจะล่อลวงพี่แจจุงสำเร็จมั๊ย บางทีวันนี้พี่แจจุงอาจจะมีนัดกับพี่คยูฮยอนก็เป็นได้

“อีทงเฮ!”

“เห้ย ตกใจหมด” ร่างเล็กสะดุ้งโหย่ง ที่จู่ๆ ซองมินก็เข้ามาตะปบตนทางด้านหลัง

“บ้ารึไง มาแอบซุ่มอยู่ตรงรั้วบ้าน ทำตัวอย่างกับหัวขโมย”

“ก็เรามาสังเกตการณ์นี่ ก็ต้องแอบๆ เดี๋ยวเค้าจะรู้ตัว” ทงเฮทำปากชู่ว ใส่

“รู้ตัว? ใครรู้ตัว พี่คยูฮยอนอะหรอ”

“เปล่า…พี่แจจุง”

“ห๊ะ พี่แจจุง? ทำไมอะ พี่ทงเฮเปลี่ยนมาชอบพี่แจจุงแล้วหรอ”

“บ้าหรอ เราไม่ได้หมายถึงแบบนั้น”

“แล้วยังไงล่ะ อธิบายหน่อย”

“เอาน่า รอดูไปก่อน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง”  พูดจบก็กดหัวเพื่อนให้ต่ำลงกับรั้วตามตัวเองด้วย

ซองมินพยักหน้าเข้าใจ ทั้งๆที่ไม่เข้าใจอาการลับๆล่อๆ ของทงเฮเลยสักกะติ๊ด

ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรคืบหน้า เค้าไม่เห็นพี่ยุนจะพูดถึงพี่แจจุงให้ฟังเลย ส่วนข่าวลือการเลิกกันของพี่คยูฮยอนกับพี่แจจุงก็ยังไม่มีให้ได้ยิน ทงเฮชักจะเริ่มเบื่อ กับแผนการที่คิดจะกระชากหน้ากากพี่แจจุง จริงๆ เค้าอาจจะคิดผิดที่จะฝากให้พี่ยุนโฮไปจีบพี่แจจุง เพราะคนโง่ๆ แบบยุนโฮ อาจจะทำให้ไก่ตื่นไปก่อนแล้วก็ได้ ……..คนฉลาดๆแบบอีทงเฮไม่น่าไปฝากความหวังไว้กับคนโง่ๆอย่างชองยุนโฮที่ใช้นามสกุลทวดเลยจริงๆ

นึกไปนึกมา พาลให้ทงเฮหงุดหงิด แล้วอยากกินยาคูลท์ขึ้นมาซะดื้อๆ ….จริงๆแล้วทงเฮไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกับความหงุดหงิดของทงเฮตรงไหน ร่างเล็กเดินตึงตังลงมาจากชั้นบนของบ้าน ผ่านห้องนั่งเล่นที่เตี่ยกำลังเล่นนินเทนโด วี กับพี่ยุนอย่างเมามันส์ โดยมีน้องเจี๊ยบคอยเชียร์

ร่างเล็กเปิดตู้เย็นขนาดใหญ่ในห้องครัวออก สายตาสอดส่องไปทุกทีที่คิดว่าจะมีขวดยาคูลท์สักขวดวางอยู่ แต่ทงเฮก็ต้องผิดหวังเมื่อในตู้เย็นมีเพียงน้ำผลไม้สองสามกล่องกับนมตราหมี(พี่ยุน)
 

“หมะม้า ~~” ทงเฮส่งเสียงร้องเรียกบุคคลที่รู้เรื่องทุกความเคลื่อนไหวของบ้าน

“ม๊าาาา ~~” แต่ร้องแล้วร้องเล่า คนสวยหน้าตาคล้ายทงเฮก็ไม่มีวี่แววว่าจะตอบรับ

หมะม้าหายไปไหนน่ะ …

“เตี่ย!! หมะม้าอยู่ไหนอ่า!!” ทงเฮแผดเสียงแข่งกับเกมส์ในจอทีวีที่กำลังดุเดือด แต่คนที่ทงเฮเรียกก็ไม่มีท่าทีว่าจะสนใจกันสักนิด

“เตี่ย พี่ยุน หมะม้าหายไปไหน ทงเฮอยากกินยาคูลท์!”

“ม๊าออกไปข้างนอก ยาคูลท์ก็………..” คนเล่นเกมส์ที่ตาจ้องแต่จอพูด ขาขวาของพี่ชายเขี่ยไปที่พื้นที่มีขวดเปล่าของวิญญาณยาคูลท์กองอยู่เกลื่อนพื้น

“ฮ๊ะ!!! เตี่ย! พี่ยุน กินยาคูลท์หมดเลยหรอ!!” ทงเฮร้องออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ยาคูลท์เกือบสิบขวดนอนเกลือกกลิ้งไปมาเต็มพื้นหน้าจอทีวีด้วยฝีมือเตี่ยกับพี่ชายบังเกิดเกล้า!!

“สองคนนี้นิ!!” ทงเฮชี้หน้าพี่ชายอย่างคาดโทษ หมะม้าไม่อยู่ทีไร ชอบลักลอบกินยาคูลท์เกินจำนวนกันทุกทีเลยสองคนนี้

ทงเฮลากจักรยานออกมาจากโรงรถ เพื่อปั่นออกไปซื้อยาคูลท์ ร้านอาแปะแถวบ้านก็พร้อมใจกันปิดหมด ทงเฮเลยปั่นไปไกลเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงซุปเปอร์ที่ตั้งอยู่ข้างๆโรงเรียน…..

อีกเพียงอึดใจเดียวเท่านั้น ก็จะถึงโรงเรียนอยู่แล้ว แต่ฝนมันดันมาเทกระหน่ำซะได้ ทงเฮนึกหงุดหงิดเจ้าท้องฟ้า ที่ชอบทำตัวเป็นอุปสรรคนัก ร่างเล็กเร่งฝีเท้าในการปั่น เพื่อไปให้ถึงป้ายรถเมล์ตรงหน้าโรงเรียนเพื่อหลบฝน

โชคดีที่การไฟฟ้าไม่ตัดไฟซะก่อน และโชคดีที่ผู้สนับสนุนโรงเรียนแวะเวียนมาช่วยทำนุบำรุงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนให้บ่อยๆ ตอนนี้ ทงเฮที่เปียกมะลอกมะแลกกำลังปั่นจักรยานเข้าไปใกล้กับป้ายรถเมล์ขึ้นทุกที

ทุกที

ทุกที

“เอ๊ะ มีคนอยู่ด้วย?” ทงเฮขมวดคิ้ว ที่ป้ายรถเมล์ เค้าเห็นร่างของคนคนนึงนั่งอยู่ ชายหนุ่มตัวสูงโปร่ง ผมสีดำสนิท ลักษณะแบบนี้ มันคุ้นอยู่นา,,,

พี่คยูฮยอนนี่!!

ทงเฮรีบเข้าไปด้านใน เมื่อแน่ใจแล้วว่าคนที่นั่งก้มหน้าก้มตา เนื้อตัวเปียกปอนอยู่คือคนที่เค้ารู้จักดี

“พะ…พี่คยูฮยอน” ร่างเล็กเรียกเสียงเบา

“ทงเฮ!”

ควับ!!!

ร่างเล็กปลิวหวือ เมื่อจู่ๆ โจคยูฮยอนก็คว้าเค้าเข้าไปกอด พี่คยูฮยอนที่นั่งอยู่ซบใบหน้าลงกับพุงน้อยๆของทงเฮ และก่อนที่ร่างเล็กจะเข้าใจอะไร ร่างที่กอดเค้าอยู่นั้น ก็ปล่อยเสียงสะอื้นออกมา

“ฮึก…” ร่างสูงสั่นเบาๆ พร้อมเสียงสะอื้น ที่ทงเฮได้ยินมันคลอไปกับเสียฝน

โจคยูฮยอนร้องไห้?

พี่คยูฮยอนร้องไห้หรอ??

เนิ่นนาน ที่ร่างเล็กปล่อยให้เค้ากอดอยู่แบบนั้น(ก็ทงเฮได้กำไรเห็นๆนี่) ทงเฮที่ยืนอยู่ได้แต่เอาฝ่ามือน้อยๆ ลูบหลังโจคยูฮยอนเพื่อเป็นการปลอบ แม้จะไม่ได้รู้ว่าเค้าร้องไห้เรื่องอะไรก็ตาม…

สายฝนหยุดตกไปแล้ว มันจากไปพร้อมกับน้ำตาของโจคยูฮยอนเช่นกัน ตอนนี้ ร่างสูงคลายอ้อมแขนที่รัดร่างเล็กไว้ออก ทงเฮยังคงยืนอยู่แบบนั้น เค้ากำลังรอ…

รอ

เหมือนรู้ว่าโจคยูฮยอนต้องการจะพูดอะไร

“พี่เลิกกับแจจุงแล้ว”

O__o

ไออาการพูดไม่ออกของทงเฮ ไม่รู้เพราะว่ามันตกใจหรือดีใจ ร่างเล็กยืนนิ่งค้างอยู่แบบนั้น ก่อนที่คยูฮยอนจะพูดต่อ

“ตลกใช่มั๊ยล่ะ ใครๆก็บอกว่าเราเหมาะสมกัน”

“พี่ก็คิดแบบนั้น”

“….”

“แต่พอถึงวันนี้”

“….”

“พี่เพิ่งเข้าใจ ว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่ใครคิด”

“…”

“พี่มันโง่เอง ที่ดูเค้าไม่ออกแต่แรก”

“พี่…มันโง่เอง”

ตอนนี้ทงเฮสงสารพี่คยูฮยอนเหลือเกิน การที่พี่คยูฮยอนเลิกกับพี่แจจุง มันถือเป็นเรื่องดีสำหรับทงเฮแต่ถ้าวิธีนี้มันจะต้องทำให้พี่คยูฮยอนเจ็บ ทงเฮขอเลือกวิธีอื่นดีกว่า

ร่างเล็กเอื้อมมือไปจับอุ้งมือใหญ่เอาไว้ ทงเฮยิ้มให้กับคยูฮยอน “ไม่เป็นไรนะฮะ พี่ยังมีทงเฮอยู่”

:: ไม่รู้ ::

หลายสัปดาห์แล้ว ที่ความสัมพันธ์ระหว่างโจคยูฮยอนกับแจจุงห่างเหินกันไป แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโจคยูฮยอนมันใกล้ชิดขึ้นเรื่อยๆ

แม้คยูฮยอนจะซึมเศร้าเรื่องของแจจุง แต่มันก็เพียงอาทิตย์แรกเท่านั้น ทงเฮทำให้เค้ากลับมายิ้มได้ ร่างเล็กคอยแวะเวียนมาหา ทงเฮจะมานั่งคุยเล่นเป็นเพื่อนเสมอ บางครั้งก็จะเอาขนมฝีมือหมะม้ามาฝาก แล้วก็นั่งกินด้วยกันที่สนาม ซองมินกลายเป็นบุคคลที่โลกลืมเสมอ เมื่อทงเฮและคยูฮยอนอยู่ด้วยกัน ทุกครั้งที่ทงเฮมาหาคยูฮยอน ก็จะลากซองมินไปด้วย แต่ก็ไม่รู้จะลากไปทำไม ในเมื่อทงเฮคอยเอาตัวใบ้ยัดใส่ปากเค้าตลอดเวลา

ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่ในโลกของคยูฮยอนมีแต่ทงเฮ ไม่ว่าร่างสูงจะอยู่ที่ไหนหรือทำอะไร ก็มักจะมีร่างเล็กๆ ติดสอยห้อยตามไปด้วยเสมอ ไม่เพียงแต่เวลาที่โรงเรียน แต่เวลาที่บ้านก็เช่นกัน คยูฮยอนมันจะให้ทงเฮซ้อนท้ายจักรยานของทงเฮ? กลับมาที่บ้านของเค้าด้วย ทั้งสองอยู่ด้วยกันทุกวัน จนเป็นภาพที่คุ้นชินสำหรับคุณนายโจไปเสียแล้ว

“วันนี้ น้องไม่มาหรือจ๊ะ” คุณนายโจถามขึ้น เมื่อวันนี้มีเพียงลูกชายของตนเท่านั้น ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขก

“ทงเฮติดธุระครับ มาไม่ได้”

“แล้วนี่ห่างกันได้ด้วยหรอ แม่เห็นทุกทีก็แทบจะเอากาวมาติดกันไว้”

“ฮ่าๆ ได้สิครับแม่” คยูฮยอนตอบ,,

ได้,,,จริงๆหรอ

Rrrrrrrrr

[เห้ย คยู]

“เยซอง ผีตัวไหนเข้าสิง ให้โทรมาเนี่ย”

[ผีกอซซิปมั้ง] - -?

“อะไรของมึงวะ พูดให้เคลียร์ดิ”

[กูแค่อยากรู้ว่า มึงเลิกกะแฟนมึงแล้วหรอว่ะ]

“เออ กูกะแจจุงเลิกกันตั้งนานแล้ว มึงตกข่าวจริงๆ”

[มึงสิตกข่าว กูหมายถึงแฟนคนล่าสุดมึงน่ะ น้องทงเฮ~] คำพูดสุดท้าย ตั้งใจลากเสียงหวานๆ เรียกชื่อคนตัวเล็ก เพราะเวลาที่เห็นคยูฮยอนอยู่กับทงเฮ มันหวานนนน เสียยิ่งกว่ารถน้ำตาลทั้งเกาหลีรวมตัวปิดถนน

“เห้ย! กูกะทงเฮไม่ได้เป็นแฟนกันเว่ย มึงนี่มั่วใหญ่แล้ว”

[อ้าว กูเห็นตัวติดกันอย่างกับบี1บี2 ก็นึกว่าใช่ เออ งั้นก็ดีแล้วแหละ]

“ทำไมว่ะ??”

[เมื่อกี้กูผ่านไปที่ร้านไอติม แล้วบังเอิญว่ากูเจอน้องทงเฮของมึง]

“อ๋อ คงไปกับเพื่อน ไม่ก็ที่บ้านล่ะมั้ง เขาบอกกูว่าวันนี้มีธุระ”

[อ้อ เพื่อนที่โอบเอวกัน แล้วก็ป้อนไอติมกัน แล้วก็มองตากันซึ้งๆอ่ะนะ] สาบานได้ว่าประโยคที่ออกจากปากเมื่อครู่ คิมจองอุนไม่ได้มีเจตนายั่วโมโหโจคยูฮยอนสักนิด ^^

“ห่ะ!! มึงว่าไงนะ??”

[ให้โอกาสเปลี่ยนคำถามใหม่]

“ร้านไอติมที่ว่า อยู่ตรงไหน!”

ร้านไอติมหวานๆ กำลังจะเปลี่ยนเป็นสมรภูมิ เมื่อจู่ๆ ร่างสูงก็เปิดประตูพรวดเข้าไป โจคยูฮยอนมองไปทั่วร้าน ก็เจอกับหน้าหวานๆ ของคนที่ตนตามหากำลังพองลมเต็มแก้มด้วยความน่ารัก เมื่อถูกไอหนุ่มหน้าจืดที่ไหนไม่รู้แกล้งด้วยการป้ายวิปครีมไว้บนจมูกเล็ก

ร่างสูงก้าวยาวๆไปยังเป้าหมาย โต๊ะที่อยู่มุมสุดของร้านให้บรรยากาศเป็นส่วนตัว มีคนตัวเล็กหน้าหวาน กำลังตักไอศครีมเข้าปากอยู่ด้วยรอยยิ้ม

หมับ!

O_o

มือใหญ่ที่โอบเอวบาง ทำเอาเจ้าของเอวถึงกับสะดุ้ง

“พี่คยูฮยอน!!” ทงเฮเบิกตากว้าง เมื่อเห็นว่าคนที่โอบเอวตนคือใคร

“หืม” ร่างสูงเลิกคิ้วถาม “อยากกินไอติม ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ” ปากบอกทงเฮ แต่สายตากลับหันไปจ้องเขม็งคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม……หล่อสู้โจคยูฮยอนไม่ได้สักนิด เค้าเหนือว่าเห็นๆ

“ทงเฮ มาเป็นเพื่อนพี่มินโฮฮะ พี่คยูฮยอนมาทำไมหรอ”

“พี่มาตามเด็กดื้อกลับบ้าน”

“พี่คยูฮยอนกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวทงเฮตามไป” ร่างเล็กบอกด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน กลัวว่ามินโฮจะรู้สึกไม่ดี

“ถ้าพี่กลับ เราก็ต้องกลับพร้อมพี่” จบคำ ร่างสูงก็คว้าเข้าที่ข้อมือเล็ก ออกแรงดึงน้อยๆ ให้ทงเฮเดินตามออกมาด้วยโดยไม่ได้สนใจเลยว่าคนรอบๆจะมองด้วยสายตาแบบไหน

ก็ตอนนี้โจคยูฮยอนกำลังหวง ไม่อยากให้ใครอยู่ใกล้คนน่ารักของเค้าทั้งนั้น

“พะ..พี่คยูฮยอน เดี๋ยวก่อ….น” ทงเฮพยายามดิ้น ให้หลุดออกจากการเกาะกุม สายตาก็หันไปมองมินโฮที่ยังนั่งงงอยู่

“ไหนว่ามีธุระ แล้วทำไมมากินไอติมอยู่นี่” ห่างจากร้านพอสมควร คยูฮยอนจึงหยุดลากทงเฮ แล้วจับคนตัวเล็กหันหน้าเข้าหา ตาคมจ้องมองใบหน้าหวานอย่างจับผิด

“อืออ…ก็…ก็…” ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร ถ้าตอบความจริงไป พี่คยูฮยอนจะโกรธมั๊ยนะ

“ก็อะไร หืม”

ทงเฮยู่ปาก ทำไมต้องมาเสียงหล่อใส่กันด้วย แล้วก็ไม่ต้องมาใช้สายตาแบบนั้น ให้ทงเฮรู้สึกผิดเลยนะ!

“ก็พี่มินโฮอยากกินไอติมนี่ ก็เลยชวนทงเฮมา พี่มินโฮใจดี บอกจะเลี้ยงไอติมทงเฮด้วย”

“ก็เลยมากับเค้า เค้าชอบทงเฮรึไง…”

“ก็ใช่ พี่มินโฮบอกว่าชอบทงเฮ”

“ห่ะ!” คำพูดที่ดูเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรของทงเฮ ทำคยูฮยอนฉุนกึก ใบหน้าหล่อร้ายเริ่มเปลี่ยนเป็นโหด ทงเฮยอมมากับคนที่รู้ว่าเค้าคิดอะไรกับตัวเอง  ทั้งๆที่มีโจคยูฮยอนอยู่แล้วทั้งคนเนี่ยนะ!

“อื๊อ ก็คนที่เค้าชอบใคร เค้าก็อยากมากินไอติมกับคนคนนั้นใช่มั๊ยล่ะ”

“แล้วเรา…ชอบเค้าด้วยรึไง” ตาคมหรี่ตาลงจ้องคนตรงหน้า

“ป่าวนะ! ทงเฮไม่ได้ชอบพี่มินโฮนะ”

“แล้วทำไมต้องมากับเค้าด้วย”

“ก็ทีทงเฮชอบพี่คยูฮยอน แต่พี่คยูฮยอนไม่ได้ชอบทงเฮ พี่คยูฮยอนยังยอมไปไหนมาไหนกับทงเฮเลยนี่!!” ทงเฮเถียง ทำไมเค้าจะไม่รู้ ว่าคยูฮยอนรู้แล้วว่าทงเฮชอบ แล้วทีคยูฮยอนยังยอมตามใจทงเฮได้ ทำไมทงเฮจะยอมตามใจพี่มินโฮบ้างไม่ได้

“แล้วใครว่าพี่ไม่ได้ชอบเรา”

.

.

.

.

.

.

.

ทงเฮจะเป็นลม

แค่คำพูดยังไม่พอ คยูฮยอนเลยก้มลงไปหอมแก้มใสๆ เพื่อเป็นการยืนยันด้วย

ฟอดดดดดดด

ให้ตายเถอะ โจคยูฮยอนทำให้อีทงเฮตัวแข็งไปแล้ว

O(>//////////<)O

“ปะ กลับบ้านกัน” ขโมยหอมแก้มเค้าเสร็จ คยูฮยอนก็เอื้อมมือลงไปกุมมือเล็กไว้อีกครั้ง

“ไม่เอา!” จู่ๆ เสียงเล็กก็แหวขึ้น ทำเอาคยูฮยอนตกใจ ทงเฮเด็กดีของเค้า ไม่เคยอาละวาดเลยนี่นา

“…”

“ทงเฮอยากกินไอติม ไปกินไอติมกันนะ” ^^

ฟอดดดดดดด ด

>\\\\\\<

The  end…

 ,,,

จบแล้วนะฮะ ขอเวลาให้ทงเฮไปกินไอติมกับพี่คยูฮยอนสองต่อสองก่อน

 ,,,

บ๊ายบาย

ได้แต่มองเธอ ทุกวัน
ไม่ยอมเจอะกันใกล้ๆ

เพราะฉันไม่รู้ต้องทำยังไงอีก
ฉันต้องทำยังไงอีก
หัวใจมันหวั่นไหวเมื่อเจอะเจอ

ฉันต้องทำยังไงอีก
แล้วต้องทำอะไรอีก

รักเธอมากแต่ใจกลับไม่กล้าเจอ

:: ไม่รู้ :: พลอย หอวัง ::

 __________________________________________________________________________

Talk ::ฟิคเรื่องแรกที่เป็นคยูเฮของHudchild

เที่ยวออกเร่ขายให้รีดเดอร์อ่านมาเป็นปีแล้ว

วันนี้เลยเอามาประจำการที่นี้ด้วย ฝากด้วยนะ

รักพี่คยูฮยอน รักน้องทงเฮ ก็เม้นบอกพี่คยูกับน้องทงเฮโต้ยย ย



 
THE★ FARRY