[Fic] Sexy Love รักร้ายยัยเซ็กซี่ [BEAST x 4MINUTE]

ลำดับตอนที่ #10 : [SF] My Christmas Part 2 [JH x HA]

CRY.q

SHORT FIC
 

“ไปเถอะฮยอนอา” จุนฮยองค่อยๆลากแขนร่างบางออกมา ทั้งๆที่สีหน้าแปลกใจของร่างบางยังคงเผยให้เห็น

                “ปล่อยฉัน!!” ฮยอนอาสะบัดข้อมือของตัวเองออกอีกรอบและหันหน้ามองไปที่ผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อนดัดลอน ในชุดกระโปรงสายเดี่ยวสีดำ พร้อมกับจ้องเขม็ง

“เธอ!” ฮยอนอาทำท่าจะถลาเข้าไปหาอีกฝ่ายแต่จุนฮยองคว้าร่างเธอเอาไว้ก่อนที่จะได้ลงมือทำ โซฮยอนที่เพิ่งจ่ายค่าอาหารเสร็จก็เข้ามาช่วยคว้าตัวร่างบางเอาไว้ด้วยเช่นกัน สายตาของคนภายในร้านต่างจ้องมาด้วยความสงสัยปกความอยากรู้อยากเห็น

“ไม่เอาน่า ฮยอนอา!!” โซฮยอนพยายามจะตะโกนบอกเพื่อนรักของตัวเองไม่ให้ทำร้ายอีกฝ่าย เพราะจากรูปเหตุการณ์แล้วผู้หญิงคนนั้นก็คงจะประหลาดใจและตกใจพอๆกับฮยอนอาเหมือนกัน

“ยัยบ้า! จะอยู่ที่นี่ต่อให้เพื่อนฉันตบหรอยะ! ออกไปสิ!” โซฮยอนตะโกนบอกอีกฝ่าย เมื่อได้ยินอย่างนั้นผู้หญิงคนนั้นเลยหยิบกระเป๋าของตัวเองและเดินออกไปจากร้าน ฮยอนอายังคงมีสีหน้าแค้นเคืองไม่หาย เธอหันกลับมาทางซึงโฮอีกรอบด้วยสายตาเย็นชา

“ยังซึงโฮ นายนอกใจฉันทำไม!!!”

“.....”

“ทำไมล่ะ....ซึงโฮ...ฮึก” น้ำตาของความเสียใจและผิดหวังไหลออกมาอีกรอบ จุนฮยองเห็นดังนั้นจึงคว้าร่างบางและออกแรงลาก แต่กลับถูกซึงโฮรั้งเอาไว้

หมับ!

 “ฮยอนอา...” ซึงโฮเรียกชื่อฮยอนอาอย่างแผ่วเบา มือใหญ่ของเค้ายังคงจับอยู่ที่แขนบางๆของเธอ ฮยอนอาเบือนหน้าหนีซึงโฮ ใบหน้าสวยมีเพียงน้ำตา จุนฮยองมองไปที่ฮยอนอาเล็กน้อยก่อนที่จะหันมาแกะมือซึงโฮที่เกาะกุมร่างบางอยู่

“นายปล่อยมือซะ”

                “ไม่ปล่อย! แล้วมึงเป็นใคร”

                “กุจะเป็นใครก็ช่างแต่ตอนนี้มึงปล่อยมือออกจากฮยอนอาซะ” จุนฮยองบีบแขนซึงโฮแรงๆจนอีกฝ่าบปล่อยมือจนได้

“โซฮยอนเธอกลับรถแท็กซี่ได้ใช่มั้ย”

“ได้” จุนฮยองพูดจบก็ไม่รอช้าดึงร่างบางออกจากร้านไป โซฮยอนที่ยังคงอยู่ในร้านมองหน้าซึงโฮด้วยสายตาเย็นชา

                เพี๊ยะ!!

                “เลวไม่มีที่ติ! นายกล้าทำร้ายฮยอนอาขนาดนี้ได้ยังไง...ยัยนั่นทำดีกับนายทุกอย่าง แต่นายกลับใช้เวลามาหาผู้หญิงคนอื่นทั้งๆที่พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันคริสมาส รู้มั้ยว่ายัยนั่นรอเวลาที่จะอยู่กับนายมาตลอด! แต่นายกลับทำให้ผู้หญิงคนนึงที่ทุ่มเททุกอย่างให้นายเสียใจ!! แล้วจำเอาไว้นะยังซึงโฮ ต่อให้นายขอโทษยัยนั่นซักกี่รอบ ถึงฮยอนอาจะยกโทษให้นาย แต่ฉันไม่มีทางให้อภัยนายเด็ดขาด!!!” โซฮยอนตะโกนลั่นดังร้านและรีบวิ่งออกไปปล่อยให้อีกคนยืนอยู่คนเดียว

 _________________________________________________________________________________________________________

                (ด้านฮยอนอาและจุนฮยอง)

               
               ภายในรถของจุนฮยองทุกอย่างเงียบสนิทได้ยินเพียงเสียงสะอื้นที่ดังมาเป็นระยะๆ ฮยอนอาก้มหน้าของตัวเองลงต่ำ จุนฮยองมองไม่เห็นว่าตอนนี้สีหน้าของเธอนั้นเป็นอย่างไรเนื่องจากผมยาวๆของร่างบางนั้นปกปิดใบหน้าอยู่

ทั้งที่เค้าเองก็อยากจะปลอบเธออยากจะให้คำปรึกษา แต่จะทำได้ยังไงในเมื่อเค้าไม่รู้แม้กระทั่งวิธีปลอบใจคนอื่นยิ่งอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงด้วยแล้วก็ยิ่งไม่รู้ใหญ่

                “.....”

                “เธอโอเคนะ....”

                “.....”

                “.....”

                ร่างบางได้แต่ก้มหน้าปิดปากเงียบจุนฮยองเห็นอย่างนั้นเลยคิดว่าถ้าเค้าปิดปากเงียบแล้วรอให้อารมณ์ร่างบางดีขึ้นจะดีกว่า

                กว่าจะรู้ตัวอีกทีรถของร่างสูงก็จอดสนิทอยู่หน้าบ้านฮยอนอาเรียบร้อยแล้ว แต่กว่าจะมาถึงได้ก็ทำจุนฮยองเหนื่อยเหมือนกันเพราะถามอะไรร่างบาง เธอก็ถามคำตอบคำ =_=

                “ขอบคุณที่มาส่ง” ฮยอนอาเปิดประตูรถออกกว้างและลงรถไป จุนฮยองมองไล่ตามหลังร่างบางไปจนลับสายตา เค้าถอนหายใจเล็กน้อยและออกรถ

                เฮ้อ ทำไมคนดีๆไม่รักนะ ยัยโง่เอ๊ย

           ________________________________________________________________________________________________________

[Hyuna’s Talk]

            Saturday, Dec. 25 (จำลองวันนะค่ะ J)

09:23 น.

                เปลือกตาของฉันค่อยๆเปิดออก ภาพต่างจากรอบๆตัวค่อยๆฉาย ฉันลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพขอบตาบวมเป่งเนื่องจากผ่านการร้องไห้อย่างหนักเมื่อคืน ภาพของซึงโฮและผู้หญิงคนนั้นเริ่มฉายเข้ามาอีกครั้ง ฉันหลับตาลงช้าๆอย่างห่อเหี่ยวใจและเริ่มรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ ฉันพยายามกลั้นมันเอาไว้

                ฉันจัดการล้างเนื้อล้างตัวและเดินลงบันใดมาด้วยสภาพกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดธรรมดา

                “ตื่นแล้วหรอ...ยัยขี้เซา”

                เฮือก!

                “O_O”

                “หวัดดี -___-“ ฉันกระพริบตาปลิบๆและมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความตกใจ

                “นายเข้ามาบ้านฉันได้ยังไง!!”

                “ก็เดินเข้ามาน่ะสิ”

                “ออกไปเลยย่ะ -_-++” ฉันเดินไปใกล้จุนฮยองและค่อยๆผลักหลังเค้าให้เดิน แต่กลับถูกรวบตัวเข้าไปในอ้อมกอดซะงั้น เฮ้ย! แล้วอีตานี่มากอดฉันทำไมมมม =[]=

                “กรี๊ดดด ปล่อยนะไอ้ห้อย” ฉันพยายามทุบตีและผลักไสไล่ส่งเค้าแต่เหมือนว่าแรงอันน้อยนิดจะไม่เป็นผล ฉันไม่เหลือแรงหรอกเมื่อคืนก็แทบจะตายอยู่แล้ว... จุนฮยองค่อยๆคลายอ้อมกอดออกช้าๆ

                “ปากดีนักนะยัยเห็ด! ฉันจะชวนเธอไปสวนสนุก -_-“

                เมื่อกี้นายนี่พูดว่าอะไรนะ? สวยสนุกงั้นหรอ

                “ฮ้ะ?! นายคิดยังไงถึงจะชวนฉันไปสวนสนุก”

                “ก็วันนี้วันคริสมาสทั้งที่ เธอจะอยู่บ้านให้จิตใจห่อเหี่ยวทำไมเล่า -_-“ แต่ที่จริงฉันอยากจะอยู่บ้านมากกว่านะ -O-

                “แต่..” ก่อนที่ฉันจะตอบ นายจุนฮยองก็แทรกขึ้นมาซะก่อน

                “ยังไงเธอก็ต้องไป โซฮยอนก็ไปนะ”

                “...” ฉันรู้สึกโล่งอกนิดหน่อยที่รู้ว่ายัยโซฮยอนก็ไปด้วย อย่างน้อยฉันก็มีผู้หญิงอีกตั้งหนึ่งคนไปด้วยละนะ -[ ]-

                “ก็ได้...เพราะโซฮยอนไปฉันถึงไปหรอกนะ!”

                “ครับๆ งั้นก็รีบสเด็จออกบานประตูไปเลยครับ”

                “ไปชุดนี้เนี่ยนะ =[ ]=” อีตานี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่จะให้ฉันใส่ชุดแบบนี้ออกไปเที่ยวข้างนอก

                “ทำไม..แค่นี้เธอก็ดูดีดูเด่นอยู่แล้วน่า ไปเร็ว เปลี่ยนทำไมเสียเวลา” บ่นจบไม่บ่นเปล่ายังจัดการลากแขนฉันออกไปและจับยัดเข้ารถเรียบร้อยเสร็จสรรพ

                “=[ ]=”

                พวกฉันมาถึงสวนสนุกปุ๊บก็เล่นนู่นเล่นนี่จนเพลินไปเลย คริสมาสปีนี้ถึงฉันจะไม่ได้มีเวลาไปเที่ยวกับคนรักอย่างปกติเค้าแต่ก็ยังดีที่ฉันได้ผ่อนคลายละนะ ที่จริงมันก็โอเคอะนะได้ผ่อนคลายบ้าง แต่เสียที่อย่างเดียวคือคนเยอะสุดๆ กว่าจะได้เล่นแต่ละอย่างต้องเข้าแถวรอคิวเป็นชั่วโมง แต่หลังๆนายจุนฮยองคงจะหมดความอดทน  พาฉันแซงคิวค่ะ -_-^^ ส่วนวิธีที่เค้าใช้ก็คือหาผู้หญิงแถวหน้าๆและขออนุญาตพวกหล่อนเพื่อให้พวกเราอยู่หน้า ส่วนยัยพวกนี้ก็แพ้ความหล่อยอมหมด -_-;;

                แล้วอีกเรื่องนึงคือพอมาถึงที่นี่ได้ไม่นานยัยโซฮยอนตัวแสบของฉันก็หายแวบไปกับดงอุนสุดที่เลิฟของเธอ และไม่มีวี่แววจะหาเจอ = = ฉันเลยต้องมาติดแหงกอยู่กับอีตาห้อยจุนฮยองตลอดทั้งวัน ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วเรียกว่าค่ำจะดีกว่า -_-^^ ฉันกับจุนฮยองเลยขึ้นรถและกลับบ้าน ส่วนโซฮยอนกับดงอุนกลับไปอีกคันนึง

                รถนายจุนฮยองหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของฉัน  ฉันเปิดประตูรถและก้าวลง

                “ขอบคุณนะที่พาไปเที่ยววันคริสมาส”

                “ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นของขวัญจากฉันแล้วกัน -_-“

                “แหมๆๆ แต่ที่จริงนายควรจะไปกับแฟนนายมากกว่านะวันคริสมาสทั้งที่”

                “ก็ไปแล้วไง ถึงจะไม่ใช่ตอนนี้ อีกหน่อยก็ใช่เองแหละ -_- //”

                “-////-“ ใบหน้าเริ่มแดงก่ำของฉันเริ่มแดงก่ำด้วยความเขินอาย ไอ้บ้านี่ พูดแบบนี้ใครไม่หวั่นไหวก็บ้าแล้ว >//< ฉันยิ้มเขินๆและมองหน้าเค้าอีกครั้ง ไม่แน่นะ...เค้าอาจจะทำให้ฉันลืมซึงโฮก็ได้..แบบ..ถาวรเลยด้วย

                “เข้าบ้านไปได้แล้วไป -_- //”

                “อะ..อื้อ >///<” ฉันโบกมือลาจุนฮยองอีกครั้งพร้อมกับผลักประตูเพื่อปิดมันและเดินเข้าบ้านไป

                ปัง

                “เดี๋ยว!” เสียงของจุนฮยองตามไล่หลังฉัมา ฉันเลยหันหลังขวับไปหาเค้า

                จุนฮยองค่อยๆเดินมาใกล้ฉันเรื่อยๆ ส่วนฉันก็หยุดยืนรอ ผมสีน้ำตาลอ่อนของเค้าเมื่อสะท้อนกับแสงไฟจากเสาไฟฟ้าทำให้เกิดเป็นสีสว่างมากกว่าเดิมอีก ฉันเงยหน้ามองเค้าด้วยสีหน้างงๆ

                “ฉันมีอะไรจะให้...หลับตาก่อนดิ” อะไรของอีตานี่นะ จะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย

                “ต้องหลับตาด้วยหรอ –[ ]-“

                “บอกให้หลับตาก็หลับสิฟะ” ฉันทำตามที่เค้าบอก ดวงตาของฉันค่อยๆปิดลงช้าๆ เห็นเพียงความมืด จู่ๆฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจของเขาที่รดอยู่บนใบหน้าและ สิ่งบางอย่างที่แตะโดนริมฝีปาก ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ร่างกายเหมือนถูกแช่แข็งไม่สามารถขยับไปไหนได้ คะ....เค้ากำลังจูนฉัน >//////<!!!

                จุนฮยองค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า สายตาของเราทั้งคู่ประสานกันโดยไม่มีใครคิดที่จะหลีกเหลี่ยงมันเลย เพราะความเขินอายฉันเบือนหน้าหนี แต่ทำไมฉันถึงหุบยิ้มไม่ได้นะ >O<

                “เข้าบ้านได้แล้วไป! -_-“

                “อะ....อื้ม >//<” ฉันครางในลำคอเล็กน้อยเป็นคำตอบ ก่อนจะเข้าไปในบ้าน ฉันใช้มือจับริมฝีปากคัวเองและยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

                คริสมาสของฉันมันทั้งมีความสุขทั้งมีความทุขปนอยู่สเปะสปะไปหมด แต่อดีตย่อมเป็นอดีตสิ่งที่ผ่านมาแล้วเราคงจะไปแก้ไขมันไม่ได้ ฉันต้องลืมๆทุกอย่างให้ได้และเข้มแข็งขึ้น และ...เขา...คงจะมาอยู่ข้างๆกายต่อจากนี้สินะ ^____________^

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Yo! >_< ในที่สุดฟิคสั้นรับปีใหม่ก็เสร็จซักที ฮิๆ
ปีใหม่นี้ขอให้ทุกคนสุขภาพแข็งแรง สมหวังในทุกๆเรื่องนะจ๊ะ
ไรท์เตอร์ก็เพิ่งจะรับผลสอบมาล่ะ ไม่ตกเลยซักวิชา 
แต่คณิตฯก็เกือบๆอะนะ -_-;;;;
COMMENT + VOTE ด้วยนะจ๊ะ 
ส่วนรักร้ายยัยเซ็กซี่ตอนใหม่แต่งใกล้เสร็จและ ฮ่าๆ
อดทนหน่อยจร้าาา ^[++++]^
Bye Yum!!

BONUS!
มันคือท่าอะไรค่ะ?? 

คนนี้ก็ไปกับเค้าด้วยหรอ T T

อุ่น: พวกอ่านแล้วไม่เม้นอุ่นล่ะเครียด~ โอยยย คล้ายจะเป็นลม

ถ้าเม้น ซอบก็จะ....FEELING GOOD!! 5555