{'the.SF*#♥} 4minute 2ne1 b2st mblaq bigbang =yaoi,yuri=

ลำดับตอนที่ #10 : 'the.SF#'JIAH :} I DON'T NO

แสงแดดที่ส่องมายังกระจกใสของตัวบ้าน..สะท้อนเข้าสายตาของเด็กสาววัย17ปีที่มีหน้าตาสวยสะอาด..คิมฮยอนอา
ลมแรงที่พัดเข้ามาทำให้ปอยผมพลิ้วระใบหน้าอย่างสวยงาม...ฮยอนอาเฝ้ารอการกลับมาของจียุนทุกวัน..และตลอดเวลา

...มันเพิ่งผ่านไปเมื่อวานมั่ยใช่เหรอ..
เทอบอกอย่างนี้กับตัวเองเสมอ..ทั้งๆที่มันผ่านมาสองปีแล้วก้อตาม..ถ้าวันนั้นเทอไม่โมโหจียุนมากเกินไป..เขาคงไม่ต้องไปจากที่นี่
"ฮยอนอา...แกทำใจได้แล้วนะ..ไอจียุนมันไม่กลับมาแล่ว..เชื่อสิ"
"ฉันเชื่อใจตัวเองมากกว่านะกายูน"

เพื่อนสาวก้อได้แต่ปลอบใจ..ทั้งๆที่รู้ว่าความพยายามของฮยอนอาที่จะเจอจียุนมันยากที่จะเอาออกไปได้
แต่จะให้เพื่อนมานั่งอมทุกข์งั้นเหรอ...

17.05ที่..ถนน..หน้าซุปเปอร์มาเก็ต
ฮยอนอาเดินตามทางเรื่อยๆระหว่าง..รอเพื่อนๆช็อปปิ้ง..แล้วสายตาเจ้ากรรมก้อไปกระทบกับใบหน้าที่เทอรู้จักดี
จียุน!!!!

"พี่จะไม่ทักฉันหน่อยเหรอ"
"........เราจบกันแล้ว..ฉันไม่จำเป็นต้องพูดกับเทอ..."
"...........พี่กลัวฉันเสียใจไม่พอใช่มั้ยถึงได้ทำกับฉันถึงขนาดนี้..."
"เทอทำตัวเทอเองต่างหาก..แล้วตอนนี้ฉันก้อคบกับ..โยรินแล้วด้วย..เทอไม่ต้องมาเรียกร้องซะให้ยาก...มันไร้ประโยชน์"
"แต่สำหรับฉันพี่ก้อคืออากาศ..ตลอดเวลาที่ผ่านมา..มันก้อเหมือนกับฉันตายทั้งเป็น..ไม่มีอากาศ..ฉันก้อหายใจไม่ได้"
"เทอจะพูดไปเพื่ออะไร...ในเมื่อเทอก้อรู้ว่าคนที่ฉันเลือกคือโยริน"
"ฉันรู้..ยัยนั่นดีแต่จะหวังผลจากพี่...พี่ไม่เข้าใจบ้างหรือไง"
"นี่เทอ..อย่ามางี่เง่านะ..โยรินเขาคือแฟนฉัน..เลิกยุ่งกับฉันซักที"

จียุนเดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย..ฮยอนอาได้แต่นั่งฟุบลง...น้ำตาที่กลั้นไว้ตลอดกลับพร่างพรูออกมาอย่างไม่ขาดสาย...เทอตัดสินใจเดินลงถนนไป
รถสปอร์ตที่วิ่งมาด้วยความเร็วพุ่งเข้าชนเทออย่างแรง....
เพื่อนที่ออกมาพอดีถึงกับชอคและรีบช่วยชีวิตเพื่อนสาว

18.00โรงพยาบาล
"คุณหมอคะ..ฮยอนอาเปนงัยบ้าง..เทอเปนไงบ้างคะ!!!!"
"ปลอดภัยแล้วครับ...แต่ว่า...."
"แต่อะไรคะ.."
"เทอ...ได้เสียสายตาทั้งสองข้างไปแล้วครับ..."
"ไม่จริ๊งงงงงงงงงงง"

เพื่อนๆต่างตกอยู่ในอาการละเมอ..และกังวล.....หลังจากนั้นไม่นานจียุนกลับมาดูแลเทออีกครั้ง
ฮยอนอาเมื่อรู้ว่าตาบอดเทอกลับไม่ได้เสียใจ..เพราะถึงเทอมีตาเทอก้อไม่ได้มองหน้าคนรักอยู่แล้ว

"พี่ขอโทษ..ฮยอนอา...ขอโทษจริงๆ"
"พี่ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก...มันเปนความผิดฉันเอง..ฉันมันงี่เง่าที่ไม่ฟังพี่...ฉันดูแลพี่ไม่ได้"
"พี่สัญญาว่า...พี่จะดูแลเทอตลอดไป..."
"พี่อย่าสัญญากับฉันเลย...ถ้าวันนึงพี่ผิดสัญญาคนที่จะเจ็บปวดมากที่สุดมันคือฉัน...ฉันไม่ต้องการให้พี่สัญญาแค่พี่เอ่ยปากบอกยกโทษ
ฉันก้อดีจัยมากๆแล้วล่ะ"
"พี่ไม่โกรธเทอแล้วพี่ไม่โกรธเทอจิงๆ..."
"ถึงฉันจะมองไม่เห็นแต่สิ่งหนึ่งที่ฉันมองเหนคือ....ความรักที่พี่มีให้ฉัน..ถึงมันจะไม่ได้เท่าเดิม..แต่อย่างน้อย..แค่ฉันมีพี่อยู่ตรงนี้
นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตฉัน"
"...........พี่รักเทอ..ฮยอนอา"

ทั้งสองกอดกันอย่างแนบแน่นด้วยอารมที่สับสน..แต่กาลเวลาและความบริสุทธิ์ของความรักมันการันตีได้ดีว่า
ฮยอนอารักจียุนมากแค่ไหน..ถ้าเขาจะทิ้งเทอไปอีก..มันจะเลวร้ายกับเทอมากไปแน่


หลายเดือนต่อมา..
ฮยอนอาใช้ชีวิตอยู่กับจียุนที่บ้านพักตากอากาศที่เก็บความทรงจำดีๆของทั้งคู่ไว้ตลอดมา.....

"พี่รักเธอที่สุดเลย"
"ฉันจะไม่พูดมันแล้วนะ...แต่...."
ม๊วฟฟฟฟฟฟ
ฮยอนอาหอมแก้มสีชมพูระเรื่อของจียุนเบาๆ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน...จียุนและฮยอนอาจะดูแลซึ่งกันและกันตราบจบวันสิ้นลม....THE...END

NO. copy copy !!