fic HunterXHunter: Who are You?

ลำดับตอนที่ #10 : ต่อเลยค่า>W

+ด้านคิรัว+



คัลโต้-พี่จะเลือกผู้หญิงคนนี้จริงๆงั้นสินะคะ...

คิรัว-เรื่องของชั้น...เธอก็ใช้ชีวิตในส่วนของเธอ...ชั้นน่ะเบื่อการฆ่าเต็มที....ไม่อยากฆ่าใครแล้วทั้งนั้น

คัลโต้/มิโกะ-.........

คิรัว-คัลโต้ เธอเองก็มีคนที่ชอบไม่ใช่เหรอ?...ชั้นรู้ว่าเธอต้องฝืนทำเพราะมันเป็นหน้าที่....แต่พอแล้วล่ะ(ยิ้มให้คัลโต้) ถ้าเธอยังเห็นว่าชั้นเป็นพี่ล่ะก็นะ..ชั้นขออย่าให้เธอทรมานไปมากกว่านี้อีกเลย...

มิโกะ-คิรัวพูดถูกนะคะ

คัลโต้/คิรัว-??????

มิโกะ-(ยิ้ม)ถึงชั้นจะเป็นคนนอกนะคะ...แต่ว่าชั้นน่ะ...ชั้นอาจจะไม่เข้าใจด้วยเหมือนกันนะคะ แต่ว่า ชั้นก้เข้าใจการที่เรามีคนที่รักนะ...(มองหน้าคิรัวแล้วหน้าแดงนิดๆ) เพราะฉะนั้นจงทำตามใจตนเองเถอะค่ะ อย่ามาฝืนทำอะไรอย่างนี้เลย...นะคะ

คัลโต้-(ก้มหน้า)หึ...อย่างพวกพี่จะเข้าใจอะไรกัน...คนที่ชั้นชอบน่ะ...เค้า...(ถ้าสังเกตดีตอนนี้จะเห็นว่ามีหยาดน้ำตาไหลจากตาคัลโต้)

มิโกะ-มีจริงๆด้วยสินะคะ..งั้นก็ไปหาเค้าสิคะ

คัลโต้-ชั้นยังทำได้อีกเหรอ?(ปาดน้ำตา)

คิรัว-ใครล่ะ ถ้าชั้นช่วยได้ก็จะช่วย

คัลโต้-อาซากุระ ฮาโอ (ฮาโอบอร์ดนี้อ่ะคะ)...ชั้นชอบเค้า...

คิรัว/มิโกะ-!?!

คัลโต้-ถึงเค้าจะกวน...แต่นั่นแล่ะที่ทำให้เค้าไม่เหมือนใคร..ตลอดเวลาที่ได้เจอเค้า(เอามือแนบที่หน้าอก) ชั้นรู้สึกเหมือนไม่มีสติ...ชั้นถึงรู้ว่ารักเค้า..(ก้มลง)

มิโกะ-งั้นก็ไปหาเค้าสิคะ เค้าอยุ่ไหนงั้นเหรอ?

คัลโต้-ชั้นก็ไม่รู้...อีกอย่างถึงชั้นบอกใครไปก็คงไม่มีใครสนใจ..อุตส่าห์คิดมาตลอดว่าพี่จะเข้าใจแท้ๆ

คิรัว-ชั้น.....

มิโกะ-(แตะไหล่คิรัว) ไม่เป็นไรจ้ะ ยังไงก็ต้องได้เจอกันอีกแน่...เธอรักเค้าไม่ใช่เหรอคะ...ไม่เป็นไร..เห็นอะไรนั่นมั้ย(มองไปที่ดวงจันทร์) ตอนนี้เค้าก็คงมองเห็นพระจันทร์แบบนี้เหมือนกัน....ใช่แล้วล่ะเค้าเห็นในสิ่งที่เธอเห็น และเค้าจะอยุ่ข้างๆเธอตลอดไป

คัลโต้-(ยิ้มแบบสดใสครั้งแรกในชีวิต) อื้อ







+ด้านยูริ+







ยูริ-แฮ่กๆๆเธอยังฝีมือไม่ตกเลยนะคิระ

คิระ-แฮ่ก...เธอก็เหมือนกันยูริ...

ยูริ/คิระ-555อ่ะนะ

คิระ-ชั้นขอถามอะไรเธอหน่อย...ชั้นรู้นะว่าเธอมีเหตุผลอื่นที่ออกจากสมาคม...สายตาเธอบอกอย่างนั้น

ยูริ-(ยิ้มที่มุมปาก) สมเป็นเธอเลยนะ...คิระ......ใช่แล้วล่ะที่ชั้นออกจากสมาคมผู้คุ้มครองของสมาคมฮันเตอร์น่ะ..เพราะว่า......

คิระ-บอกมาตามจริงชั้นรู้...ว่าสิ่งที่เธออยากได้จริงๆน่ะไม่ใช่แค่อัญมณีอะไรนั่น

ยูริ-(แววตาเศร้า)ใช่แล้วล่ะ....งั้นชั้นจะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลยก็แล้วกัน.......





ย้อนไปเมื่อ3เดือนก่อน





ยูริ-ไคริ เสร็จรึยัง...เดี๋ยวคิระกับกาเน็ตจะรอนานนะ

ไคริ-อื้อ..ก็เอกสารสมัครงานฮันเตอร์พวกนี้เยอะแยะไปหมดเลยนี่นา รอก่อนก็แล้วกัน ขอจัดแฟ้มก่อน

ยูริ-อื้อ...อ้ะ ..นั่นหัวหน้าสมาคมนี่นา ไปทักทายหน่อยดีกว่า (เดินไป)

ไคริ-อ่ะ..สวัสดีค่ะ หัวหน้า...

หัวหน้า-อืม...(เดินจากไปอย่างรีบร้อน)

ยูริ-(ดูรีบร้อนจังเลยนะ ขอตามไปดูหน่อยละกัน) ไคริเดี๋ยวตามะ

ไคริ-อืม...เธอไปก่อนเถอะ (จัดเอกสารต่อไปอย่างไม่วางตา)



ที่มุมห้อง



ยูริ-เอ๋?อะไรอ่ะ (มองเห็นหัวหน้าสมาคมส่งเงินให้ผู้ชายชุดดำ) ..นั่นมัน โจรที่มีค่าหัวอันดับ5 ที่มีชื่ออยู่ในลิสต์นี่ หัวหน้าคะ!!(เดินออกมา)

หัวหน้า-ย..ยูริ!?! มาตั้งแต่ตอนไหน…..

ไคริ-ก็มาเร็วพอที่จะเห็นอะไรดีๆน่ะค่ะ (เดินออกมาอีกคน)

ยูริ-ไคริ?เธอมาด้วยงั้นเหรอ?

ไคริ-อื้ม...(พยักหน้าให้ยูริก่อนจะหันมา) หัวหน้า....คุณทรยศ วงกรของเรา..คุณสนับสนุนพวกโจรที่มีชื่ออยู่ในลิสต์ทั้งหมด

หัวหน้า-เหอะๆ..จะเอาเท่าไหร่ล่ะ..เดี๋ยวชั้นจ่ายให้ (เตรียมควักกระเป๋าตัง)









และมันคือเรื่องราวของวันนั้น...





ไคริ-เข้าใจรึยังล่ะ...เค้าน่ะ...หลอกใช้ความรู้สึกและเกียรติของฮันเตอร์...

กาเน็ต-ชั้นเชื่อเธอ....แต่ว่าการที่พวกเธอเป็นพวกแมงมุมน่ะ...มันใช่ทางที่ถูกต้องแล้วเหรอ?...

ไคริ-ใช่แล้ว...ล่ะ..อีกอย่าง...พวกแมงมุมน่ะ..จริงๆแล้วความรู้สึกของชั้นมันบอกว่าไม่ใช่....มันไม่ใช่แบบเมื่อก่อน..

กาเน็ต-แต่พวกแมงมุมฆ่าคนไปตั้งมากมาย....

ไคริ-ที่พวกนั้นทำไปน่ะ...ไม่ใช่แบบคนมากมายที่ชั้นเจอมา(สลายออร่า)( มองท้องฟ้า) (ฉากเรื่องนี้ส่วนใหญ่จาเป็นตอนกลางคืนอ่าค่ะ)

กาเน็ต-....

ไคริ-ว่างเปล่า...ไร้ซึ่งความโลภ...ไม่มีความวุ่นวาย..อยุ่แบบเรียบๆ

กาเน็ต-แล้วทำไมเธอถึงไม่เล่าเรื่องนี้ให้ชั้นฟัง......พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ....

ไคริ-ชั้นยังเป็นได้อยู่งั้นเหรอ?

กาเน็ต-(ยิ้ม)ได้สิ...จบงานนี้...เราออกจากที่นี่...แล้วก็ร่วมเดินทางกันไปตามที่ต่างๆ ไปกัน4คน..ชั้น คิระ..เธอ..แล้วก็ยูริ...ใช้ชีวิตแบบนักเดินทางทั่วไป...แล้วก็ตัดขาดจากวงการที่วุ่นวายนี้......

ไคริ-นั่นสินะ...(หลับตา)....ขอเวลาชั้นก่อน3วันนะ........(แล้วโทรเข้ามือถือคุโรโร่) ชั้นแพ้ค่ะ......





+จบ+