ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    It's You #ดวงใจสิงหา

    ลำดับตอนที่ #10 : บทที 5 พี่เหรอ (2)

    • อัปเดตล่าสุด 16 เม.ย. 67


    บทที 5 พี่เหรอ (2)

     

    สิงหาไม่ได้กดดันเอาคำตอบจากน้องต่อ แต่เดินมาช่วยจัดเสื้อผ้ากันจนเสร็จ ก่อนจะให้เข็มไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด

    งานสัมมนาเริ่มพรุ่งนี้มี 2 วัน ก่อนที่จะมีงานปาร์ตี้ในวันสุดท้ายของการสัมมนา วันนี้เวลาจึงเหลือเข็มและพนักงานคนอื่น ๆ เลยได้พักผ่อนกันตามอัธยาศัย

    ส่วนพี่สิงห์ก็ขอตัวออกไปตรวจสอบความเรียบร้อยของงานกับคีนก่อน ทำให้เข็มทิศที่นอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงเกิดเบื่อไม่รู้จะทำอะไร อีกอย่างท้องก็เริ่มร้องแล้วด้วย ลงไปหามื้อเย็นดีท่าจะดี

    เดินลงมายังห้องอาหารขอโรงแรมก็เจอเข้ากับจินที่กำลังนั่งทานอาหารคนเดียวอย่างเอร็ดอร่อย เข็มทำหน้ามู่ทู่เดินไปหาเจ้าตัวทันที

    “ทำไมไม่ชวนอะ”

    “ไม่รู้นึกว่าจะไปกินพร้อมคุณสิงห์ซะอีก”

    “เขาออกไปกับคีนพี่ไม่รู้รึไง”

    “รู้” ปากก็พูดไปเคี้ยวไปไม่หยุด

    “อ้าวรู้แล้ว ทำไมไม่ชวนเข็มอะ”

    “ก็นึกว่าจะไปด้วยกันสามคนแล้วพากันไปทานข้าวต่อไงเลยไม่ชวน จะกินก็ไปตักมาเร็วเดี๋ยวนั่งรอ”

    “กะดะ ฝากดูโทรศัพท์หน่อยนะ”

    “อืม”

    เข็มวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะอาหารที่จินนั่งทานอยู่ก่อนจะเดินไปตักอาหาร ดูเหมือนจะเป็นบุฟเฟ่ต์ให้เลือกตักทานได้ตามใจชอบ เห็นแบบนี้แล้วก็อยากทานทุกอย่างเลย ตักมาชิมอย่างละนิดล่ะหน่อยคงจะดี

    “ตักมาขนาดนี้กินหมดรึไง”

    “พี่ก็ช่วยเข็มดิ”

    “ฝันเอาก่อน แค่นี้ก็อิ่มจะไม่ไหวแล้ว เอาน้ำอะไรไหมเดี๋ยวไปเอามาให้”

    “เอาน้ำส้ม”

    “เค” พูดจบร่างของจินก็เดินไปกดก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อรอเข็มทานจนเสร็จ

    “ว่าแต่พี่ไม่ท้วงหน่อยเหรอเรื่องที่ได้นอนห้องเดียวกับคีนอะ ตอนแรกเข็มนึกว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกันซะอีก”

    “ท้วงทำไมก็พี่เป็นคนขอนอนกับคีนเอง”

    “อ้าว ยังไงนิทำไมถึงอยากนอนกับคีนล่ะ”

    “....” จินเลือกที่จะไม่ตอบแถมยังเสตาไปทางอื่นอีกทำให้เข็มจับสังเกตได้

    “อย่าบอกนะว่า”

    “อย่าพูดดัง รู้แล้วก็เงียบไว้”

    “เป็นไงมาไงเนี่ยไม่เห็นรู้เลย ไปชอบเขาตอนไหนอะ”

    “นานแล้ว แต่เผลอไปทำตัวแย่ใส่เขาเลยเกลียด”

    “แล้วตอนนี้คือยังไง จะง้อว่างั้น”

    “ก็ประมาณนั้น กินเสร็จยัง ไปเดินเล่นไหม”

    “ไป ๆ เดินชายหาดนะอยากไปสัมผัสทะเลไม่ได้มานานแล้ว”

    เข็มเดินตามจินไปติด ๆ ก่อนจะซักไซ้ถามเกี่ยวกับคีน ไม่เห็นรู้เลยว่าไปชอบไปจีบอะไรกันตอนไหน เพราะดูจากท่าทางของคีนแล้ว รายนั้นดูเหมือนทำตัวไม่ค่อยถูกแถมยังไม่ค่อยกล้าเข้าหาพี่จินอีกต่างหาก

    “พี่ไปทำอะไรให้คีนโกรธเหรอเขาถึงไม่อยากอยู่ใกล้”

    “เข้าใจผิดกันนิดหน่อย”

    “นิดหน่อยจริงอะ”

    “มากหน่อย”

    “อยากรู้อะ”

    “ไม่อยากบอกโว้ย กลับแล้วนะ”

    “อ้าวทิ้งเหรอ”

    “จะกลับก็ตามมาสิ”

    “ยังไม่อยากกลับอะพระอาทิตย์กำลังตกดินเลยไม่อยู่ดูด้วยกันก่อนเหรอสวยออก”

    “ไม่ล่ะ ไปแล้วนะ อย่าอยู่จนมืดล่ะ”

    “โอเคคค”

    ความจริงจินสังเกตเห็นแล้วว่าสิงหากำลังเดินมาทางนี้เลยจะหลีกทางให้ ส่วนเขาก็จะตั้งใจว่าจะขึ้นห้องไปหาคนตัวเล็กที่พยายามหลบหน้าไม่พูดไม่จากันตั้งแต่เขาห้องจนออกไป ต้องคุยกันให้รู้เรื่องสักหน่อยแล้ว

     

    “ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะครับ”

    “พี่สิงห์ ตกใจหมดเลย”

    “ขวัญอ่อนจังนะครับ พี่นั่งด้วยได้ไหม”

    “ได้แต่ตูดจะเปื้อนทรายนะ แต่เดียวค่อยปัดเอาตอนลุกขึ้น” สิงห์ยิ้มออกมากับคำพูดของน้อง

    เสียงเจื้อยแจ้วที่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก แสงอาทิตย์ตกกระทบกับกรอบหน้าหวานช่างดูดึงดูด ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายเข้ามาอยู่ในสายตา เข้ามาอยู่ในความนึกคิดมากขนาดนี้

    เขารู้ว่าตัวเองเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างกับน้อง แต่อีกใจหนึ่งก็พยายามหลอกตัวเองอยู่ว่าคงจะไม่ใช่หรอก ไม่รู้ว่าความคิดฝังไหนจะเป็นฝ่ายชนะ

    “เข็ม”

    “ครับ?” แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์กระทบกับดวงตาสีน้ำตาลเฮเซลนัททำให้ดูน่ามองยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ

    “พี่ซื้อมาฝาก พอดีไปเดินตลาดมาแล้วเจอเลยนึกถึงเรา”

    สร้อยคอจี้หินสีฟ้าใส ไม่รู้ว่าสิงหารู้รึเปล่าความจริงแล้วสีที่เข็มทิศชอบคือสีฟ้า ถึงซื้อมาได้ถูกใจเขาแบบนี้ เข็มรับสร้อยมามองก่อนจะยิ้มออกมา รอยยิ้มหวานที่จะกดสายตาของสิงหาให้หยุดนิ่ง

    “ขอบคุณนะครับ สวยมากเลยเข็มอยากไปเดินตลาดบ้างจังเผื่อจะได้ซื้อของไปฝากพ่อกับแม่”

    “ไว้เดี๋ยวพี่พาไปครับ”

    “พูดแล้วนะครับ”

    “ครับ พี่ใส่ให้ไหม”

    “รบกวนหน่อยนะครับ”

    สิงหาขยับตัวมาใกล้ ๆ อีกฝ่ายก่อนจะหยิบสร้อยคอมาสวมเข้ากับลำคอระหง ทำไมถึงน่ามองแบบนี้กันนะ ตอนเด็ก ๆ ยังไม่เห็นดึงดูดสายตาขนาดนี้เลย รอยยิ้มของคนตัวขาวยามที่มองจี้สร้อยคอทำไมถึงได้ดูดีใจราวกับได้รับของมีค่าอย่างไงอย่างงั้น

    “พระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าแล้ว กลับโรงแรมกันไหมครับ”

    “ครับ กลับกันดีกว่า”

    ฝ่ามือหนาของสิงหายื่นมาตรงหน้าของเข็มทิศก่อนที่คนน้องจะวางฝ่ามือทาบทับลงไป พากันจับจูงพากันเดินไปตามทางเดินของโรงแรม

     


    **ปล.หากเจอคำผิดตรงไหนหรือสะกดผิดสามารถบอกแจ้งได้เลยน้า พอดีไรท์ตรวจเองคนเดียวทั้งหมด

    เลยอาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณที่กดหัวใจและคอมเม้นน้าเยิฟๆ นักอ่านทุกท่านเลย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×