ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : กลับมาอดีตอีกครั้ง
่วเวลาที่บอมบอมเบื่อหน่ายมาที่สุ็มาถึ เา้ออยเสิร์ฟน้ำนัฟุบอลัวสำรอ สาฟโ้ และบรราสาวๆอนัฟุบอลสมัรเล่น ว่าะไ้นั่พั็รึ่หลัอารแ่ัน เาึไ้นัู่นัฟุบอลเหื่อุมัว ไหลเ้าหูเ้าา ้อนำายเสื้อมาเ็เผยเห็นิแพ็ สาวๆเห็นรี๊สนั่นลั่นนแสบแ้วหู บ้า็หยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายเอาไว้ลสอรี่
บอมบอมูนัฟุบอลนาลาย ว่าะหมเวลาแถมทเวลาเ็บห้านาที พอเสียนหวีับอมบอมีใที่ะไ้ปลภาระเ็รับใ้ ผลารแ่ันเสมอทีมมิี้นะสาม่อสอ ทั้สอทีม่าแสสปิริอบบ่าัน หลัานั้นถอเสื้อพาบ่าไว้่อนเินออาสนาม
เมื่อมิี้และเพื่อนร่วมทีมเ้าไปเปลื่ยนเสื้อผ้าในห้อแ่ัว บอมบอม็ออมาเ็บ้าวอเ้าที่เ้าทา หลัานั้นนั่รอมิี้อยู่พัให่
"ไป"มิี้ยืนอยู่้าหลับอมบอม
บอมบอมลุึ้นยืน้วยท่าทีระฟัระเฟี้ย แ่็เินามมิี้แ่โยี
เมื่อทั้สออยู่บนรถ บอมบอม็ยัไม่พูอะไร นมิี้แปลใ
"เียบไปเลย ไม่อบเหรอ"มิี้หันมามอบอมบอมแว่บหนึ่
"เปล่า"บอมบอมหันหน้าไปนอรถ เพราะรู้สึเหนื่อยมาที่้ออยรับใ้บริาร
"เปล่า แ่หน้านี่มุ้ยเียว"
"็ใรทำล่ะ ไหนมือถือเอามา"บอมบอมหันหน้ามามอมิี้
"ถึบ้านบอมบอม่อน่อยให้"
"ลีลาเยอะ"
"อยาลอมั้ยะไ้รู้ว่าเยอะริหรือเปล่า"
"เอะ ทะลึ่"
"ทะลึ่อะไรพูมาิ"
"ไม่พู พาไปส่บ้านเร็วๆ"
"็ไ้"มิี้อมยิ้ม
ในะที่มิี้ำลัับรถ ส่วนบอมบอมำลัหลับสบายเพราะเหน็เหนื่อยรอรับอารม์อมิี้มาทั้วัน
มิี้ใ้เวลานานสมวรว่าะมาถึบ้านบอมบอม เพราะ้อฝ่ารถิหลายั่วโม
"บอมบอม บอมบอม"มิี้เย่าร่าพร้อมระิบอยู่้าหูบาๆ นบอมบอมเริ่มรู้สึัวแล้ว่ิยๆลืมาึ้น และสิ่ที่บอมบอมเห็นือมิี้อยู่รรหน้า บอมบอมเ้ัวึ้นทันที
"ถึแล้วเหรอเนี่ย"
"็ใ่น่ะิหลับอยู่ไ้"
"ไม่้อพูมา เอามือถือมาเลย"
"็ไ้"มิี้วัมือถือออาระเป๋ายื่นให้ทันที
"ไม่อบในะ ไปแหล่ะ"พูบบอมบอมลารถทันที
พอบอมบอมลรถ้อะลึสิ่ที่อยู่รหน้าือ วิานาแมาอเา ยืนอเอาหน้าบึ้พร้อมสายาทีุ่ัน
"ไปไหนมาไหนทำไมไม่บอแม่ โทรหา็ไม่ิ แม่้อโทรไปหาบิวถึรู้ว่าออไปับเพื่อน"
"แบหมน่ะแม่"บอมบอมหน้าเื่อน
มิี้ที่นั่รออยู่ในรถ เห็นเหุาร์เาึาะเนไ้ว่าบอมบอมน่าะโนบ่น อนแระะปล่อยผ่านไป แ่็อสสารบอมบอมไม่ไ้ ึลารถเพื่อไปรับผิับแม่บอมบอม
"สวัสีรับุแม่ ผมมิี้เพื่อนบอมบอมรับ"มิี้ยมือไหว้และยิ้มให้วิานา
"อ๋อนี่ มิี้ลูายุหิโสภาับท่านรัมนรเหรอ"วิานาเปลื่ยนน้ำเสียทันที
"รับ วามผิผมเอที่วนบอมบอมไปเะฟุบอลรับ เลยทำให้ลับ่ำน่ะรับ"
"บอมบอมลูไปเะบอลั้แ่เมื่อไร"วิานาสสัย เพราะบอมบอมไม่เล่นีฬาทุนิ
"ุแม่บอมบอมเล่นเ่มาเลยรับ ทำฟรีินทีมนะล่ะรับ"มิี้พูบ หันไปมอหน้าบอมบอม ที่ำลัอ้าปา้า
"บอมบอมรู้มั้ยแม่ีใที่ลูเล่นฟุบอล อนแรแม่ิว่าลูเป็น เอ่อ"วิานาหยุนิ่ั่วรู่
"ไม่มีอะไรหรอ ิน้าวันมาหรือยั"วิานาหันหน้าไปมอมิี้
"ยัรับ แ่วันนี้ผม้อรีบลับรับ เี๋ยวหิแม่เป็นห่ว วันหลัผมะมาิมอาหารบ้านุแม่รับ"
บอมบอมยืนับวามเยอะอมิี้ แย่ีนนน่าเลีย
"ผมลาแล้วรับแม่ เราลับแล้วนะบอมบอม"มิี้หันไปยิ้มให้บอมบอม
"ฮือ"
แม่ลูยืนูรถนอมิี้เ้าออไปนพ้นประูบ้าน หลัานั้นทั้สอึเินเ้าไปในบ้าน
เมื่อบอมบอมทำภาระิส่วนัวเสร็ เาึรีบเ้านอนเพราะวามเพลีย แ่ยัไม่ลืมเปิเพลอเอที่ลไว้ในิ๊๊อ นถึเพลปาิหารย์เาึหลับไปในทันที
บอมบอมื่นมาอีทีอยู่่วเวลารับน้อะ ที่หลัมหาวิทยาลัยอิฟ้า
"ไอ้้อย"สุรเเรียพร้อมเย่าัว เมื่อเห็นบอมบอมยืนหลับ
บอมบอมใื่นเห็นรุ่นพี่ยืนรหน้าสี่น รวมทั้พี่บอยพี่รหัสอเา
"แหมแร้อนเปรี้ยๆยัหลับไ้อยู่นะไอ้้อย"รุ่นพี่นหนึ่พูึ้น ส่วนบอยพี่รหัสอเายันิ่เย
"เอ้า เอาาเในมาไว้้านอไ้แล้ว"
บอมบอมรีบหันไปมอสุรเที่ถอาเในออมาใส่ทับาเยีนส์อเา
"ไปเปลื่ยนหลั้นไม้โน้น"สุรเระิบ้าหูบอมบอม เพราะเา่อน้าแน่ใว่าบอมบอมลับมาแล้ว เพราะถ้าเป็น้อยนี่ไม่มีวันอายหรอ เพราะั้แ่บอมบอมหายไปและ้อยลับมา เาไ้เห็นนิสัย่าันสุั้ว บอมบอมนั้นุหนูแสนี ส่วน้อยนี่ี๊โ้ปาอย
ในะที่บอมบอมสลับาเอยู่นั้น เา็แปลใมาอยู่รนี้ไ้อย่าไร ทำไมไม่อยู่บนที่นอนเหมือนเิม แ่เา็ไม่มีเวลาิมา ้อรีบสลับาเในไว้้านอ เมื่อทุอย่าเป็นที่เรียบร้อย ึเินออมาโว์ัวเหมือนสุรเ
่วเวลาที่บอมบอมออมายืนเีย้าุสุรเ สายาร่วมสิบู่่า้อมอบอมบอมทีู่เรียบร้อยนผิสัเ โยปิบอมบอม่อนหน้านี้ะลิโล นทะลึ่ไม่เรลัวใร
บอยพี่รหัสบอมบอมับอาารผิปิไ้ เพราะบอมบอมในปัุบันนั้นเรียบร้อยเิน รั้่อนหน้านี้ที่เาเอบอมบอม่อน้าะนไม่อยู่นิ่ พูาและารระทำ่อน้าเถื่อน
"ไอ้้อย ไปื้อาเในใหม่ไ้แล้ว อบาเในยา็ยื ส่วน้าหลัาเในเป็นเป็นรูพรุน" บอมบอมนั้นรู้สึอายนแท่บทรุแผ่นินหนีหาย
"็่อไปผลัันหอมแ้มหน่อย"รุ่นพี่นเิมออำสั่เสียเ้ม
สุรเไ้ยินพลันหอมแ้มบอมบอมทันที เพราะเารู้ว่าไม่ใ่้อยัวร้าย
"ฮู้ ไอ้้อยโนหอมแ้ม"เสียหัวเราะพูันนเรียวราว
บอมบอมหน้าแทำอะไรไม่ถู เพราะเาไม่าฝันะโนหอมแ้มไม่ทันั้ัว ้อสำัเป็นูบแรั้แ่ำวามไ้
"หอมเลย หอมเลย หอมเลย"เสียปรบมือพร้อมเสียะโนึ้อ นบอมบอม้อใ้วามล้าที่ะหอมแ้มสุรเลับืน
"ุ๊บ"บอมบอมหอมแ้มสุรเเพียแผ่วเบา ่อานั้นรีบึริมฝีปาออทันที
สุรเนั้นอมยิ้มไปไม่หุบ ส่วนบอมบอมนั้นหน้าบึ่นิๆ เพราะอายและไม่รู้ะทำหน้าอย่าไรี
"เอ้า ไปเปลื่ยนาเไ้แล้ว ทนูไม่ไ้ว่ะ "รุ่นพี่่าหัวเราะันอย่ารึรึ้น
บอมบอมับสุรเึรีบเินไปหลัพุ่มไม่ เพื่อเปลื่ยนเอาาเในไว้ที่เิม สุรเนั้นเปลื่ยนอย่ารวเร็ว ส่วนบอมบอมโอ้เอ้อยู่พัหนึ่ ถึะถอาเออนสุปลายเท้า หลัานั้นยาึ้นึาเออ ่วนั้นสุรเหันมามอพอี เาึเห็นเ็มสอลูา
่วเวลารับน้อ็ผ่านพ้นไป้วยี บอมบอมึเินออมาาหลัมหาลัย ที่เ็มไป้วย้นไม้นาให่หลานิ แ่สุรเหาสนใไม่ เพราะสายาอเาแอบมอบอมบอมในร่าสุรเเป็นระยะๆ
"มาไ้อย่าไ"สุรเถาม
"นอนหลับแล้วื่นมาอยู่ที่นี่เลย"บอมบอมหันหน้ามาทาสุรเ
"นายล่ะ"บอมบอมถามลับ
"เหมือนัน เล่นมือถือแล้วรู้สึ่วนอน หลับไปอนไหน็ไม่รู้ื่นมาอีที็อยู่บ้าน"
"ใ่เราไปหม เวลา็เหลื่อมล้ำัน"บอมบอมถอนหายใเฮือให่
ทัู้่เินุยันมาเรื่อยทานถึหอพัาย บอมบอมหยุเินเมื่อถึทาเลี้ยวเ้าหอพัาย
"เราเ้าไปในหอ่อนนะ พรุ่นี้เอัน"บอมบอมำลัะเลี้ยวัวเ้าไปยัหอพัาย
"เี๋ยวบอมบอม ้อย็แล้วันน่ะ"สุรเับแนบอมบอมไว้ สาเหุที่เรีย้อยนั้น เพราะัวริร่าแท้อ้อย สั่เพื่อนร่วมห้อห้ามเรียบอมบอม ้อเรีย้อยเท่านั้นเพราะื่อบอมบอม ้อยบอฟัแล้วูน่ารั ไม่เหมาะับัวเาทีู่ิบเถื่อน
"็ไ้ แล้วนายมีเรื่ออะไรเหรอ"
"นายโนไล่ออาหอแล้วนะ ็ไอ้้อยมันเหล้าไปินับไอ้ร ประธานหอเห็นเ้าเลยไล่ออ
บอมบอมไม่ไ้ใอะไร แ่แปลใที่เหุาร์ทำไมเปลื่ยนแปลไวนเาไม่ทันั้ัว
"อนนี้เราอยู่ที่ไหนล่ะ"บอมบอมมีสีหน้าึมล
"็อยู่ับไอ้รไอ้นพ"
"อ่ะ"บอมบอมใเพราะเาไม่าิว่า้อยะไปอยู่ร่วมหอับนอื่น
"ไม่้อใโน้นมาแล้ว"
บอมบอมหันไปมอนพแลรที่เินู่ันมา พอทั้สอเห็นบอมบอมเาึรีบเินมาหาอย่ารวเร็ว
"ว่าไ้อย วันนีู้ไม่เหมือน้อย แ่เหมือนบอมบอม"รเอ่ยึ้น
"็้อยนี่แหล่ะ"บอมบอมฝืนยิ้ม
"ถ้าใ่็ลับหอ ลอรับน้อเบียร์หนึ่ลั
"อ่ะ อะไร"บอมบอมใ
"ไม่้อใไปเลย"
บอมบอมฝืนใเินามสามหนุ่มเพื่อนร่วมห้อ แ่สายา็ยัมอไปที่หอพัาย เพราะอยารู้ว่าพี่เออเาำลัทำอะไรอยู่ในเวลานี้
สุรเนั้นอัวลับ่อน เพราะบ้านอยู่ไลพอสมวร ถ้าไปสัสรร์้วยะไม่ไ้ลับบ้านทันเวลา
ใน่วเวลานี้เหลือเพีย บอมบอม นพ ร ที่นั่วลเหล้าัน แู่เหมือนบอมบอมะไม่สนุเพราะไม่อยาื่มเบียร์ แ่ระนั้น็ไม่สามารถัใเพื่อนอีสอนไ้ เาึื่มหลาย่อหลายแ้วนเมาฟุบาัอร
แสแยามเ้าไ้เล็อลอรูไม้้าฝาห้อเ่า ที่มาระทบสายาอบอมบอม เาลืมาึ้นแล้วมอไปรอบๆ ที่มีเพียเสื้อผ้าอระเะระะ บ้า็แวนไว้ามเสาที่อะปูไว้ ยิ่หันหน้าไปทา้ายไ้เอแ่วเบียร์เป็นอ หันวายิ่หนัมีแ่ถ้วยามที่ยัไม่ไ้ล้า
"มันอะไรัน"บอมบอมบ่นพึมพำพร้อมุมมับ ้วยรู้สึว่าศีรษะแท่บบะระเบิ เพราะเาพึ่เยื่มเบียร์เป็นรั้แร้วย
บอมบอมรู้สึห้อเ่านี้ะับแบ ไม่สะอาถูสุลัษะ เาอยาะย้ายออไปาที่นี่โยเร็ว ยิ่บอมบอมหันหลัไปเห็นรับนพนอนรนเสียั บอมบอมถึับ้มหน้า้วยวามหมแล้วึ่วามหวั
บอมบอมูนัฟุบอลนาลาย ว่าะหมเวลาแถมทเวลาเ็บห้านาที พอเสียนหวีับอมบอมีใที่ะไ้ปลภาระเ็รับใ้ ผลารแ่ันเสมอทีมมิี้นะสาม่อสอ ทั้สอทีม่าแสสปิริอบบ่าัน หลัานั้นถอเสื้อพาบ่าไว้่อนเินออาสนาม
เมื่อมิี้และเพื่อนร่วมทีมเ้าไปเปลื่ยนเสื้อผ้าในห้อแ่ัว บอมบอม็ออมาเ็บ้าวอเ้าที่เ้าทา หลัานั้นนั่รอมิี้อยู่พัให่
"ไป"มิี้ยืนอยู่้าหลับอมบอม
บอมบอมลุึ้นยืน้วยท่าทีระฟัระเฟี้ย แ่็เินามมิี้แ่โยี
เมื่อทั้สออยู่บนรถ บอมบอม็ยัไม่พูอะไร นมิี้แปลใ
"เียบไปเลย ไม่อบเหรอ"มิี้หันมามอบอมบอมแว่บหนึ่
"เปล่า"บอมบอมหันหน้าไปนอรถ เพราะรู้สึเหนื่อยมาที่้ออยรับใ้บริาร
"เปล่า แ่หน้านี่มุ้ยเียว"
"็ใรทำล่ะ ไหนมือถือเอามา"บอมบอมหันหน้ามามอมิี้
"ถึบ้านบอมบอม่อน่อยให้"
"ลีลาเยอะ"
"อยาลอมั้ยะไ้รู้ว่าเยอะริหรือเปล่า"
"เอะ ทะลึ่"
"ทะลึ่อะไรพูมาิ"
"ไม่พู พาไปส่บ้านเร็วๆ"
"็ไ้"มิี้อมยิ้ม
ในะที่มิี้ำลัับรถ ส่วนบอมบอมำลัหลับสบายเพราะเหน็เหนื่อยรอรับอารม์อมิี้มาทั้วัน
มิี้ใ้เวลานานสมวรว่าะมาถึบ้านบอมบอม เพราะ้อฝ่ารถิหลายั่วโม
"บอมบอม บอมบอม"มิี้เย่าร่าพร้อมระิบอยู่้าหูบาๆ นบอมบอมเริ่มรู้สึัวแล้ว่ิยๆลืมาึ้น และสิ่ที่บอมบอมเห็นือมิี้อยู่รรหน้า บอมบอมเ้ัวึ้นทันที
"ถึแล้วเหรอเนี่ย"
"็ใ่น่ะิหลับอยู่ไ้"
"ไม่้อพูมา เอามือถือมาเลย"
"็ไ้"มิี้วัมือถือออาระเป๋ายื่นให้ทันที
"ไม่อบในะ ไปแหล่ะ"พูบบอมบอมลารถทันที
พอบอมบอมลรถ้อะลึสิ่ที่อยู่รหน้าือ วิานาแมาอเา ยืนอเอาหน้าบึ้พร้อมสายาทีุ่ัน
"ไปไหนมาไหนทำไมไม่บอแม่ โทรหา็ไม่ิ แม่้อโทรไปหาบิวถึรู้ว่าออไปับเพื่อน"
"แบหมน่ะแม่"บอมบอมหน้าเื่อน
มิี้ที่นั่รออยู่ในรถ เห็นเหุาร์เาึาะเนไ้ว่าบอมบอมน่าะโนบ่น อนแระะปล่อยผ่านไป แ่็อสสารบอมบอมไม่ไ้ ึลารถเพื่อไปรับผิับแม่บอมบอม
"สวัสีรับุแม่ ผมมิี้เพื่อนบอมบอมรับ"มิี้ยมือไหว้และยิ้มให้วิานา
"อ๋อนี่ มิี้ลูายุหิโสภาับท่านรัมนรเหรอ"วิานาเปลื่ยนน้ำเสียทันที
"รับ วามผิผมเอที่วนบอมบอมไปเะฟุบอลรับ เลยทำให้ลับ่ำน่ะรับ"
"บอมบอมลูไปเะบอลั้แ่เมื่อไร"วิานาสสัย เพราะบอมบอมไม่เล่นีฬาทุนิ
"ุแม่บอมบอมเล่นเ่มาเลยรับ ทำฟรีินทีมนะล่ะรับ"มิี้พูบ หันไปมอหน้าบอมบอม ที่ำลัอ้าปา้า
"บอมบอมรู้มั้ยแม่ีใที่ลูเล่นฟุบอล อนแรแม่ิว่าลูเป็น เอ่อ"วิานาหยุนิ่ั่วรู่
"ไม่มีอะไรหรอ ิน้าวันมาหรือยั"วิานาหันหน้าไปมอมิี้
"ยัรับ แ่วันนี้ผม้อรีบลับรับ เี๋ยวหิแม่เป็นห่ว วันหลัผมะมาิมอาหารบ้านุแม่รับ"
บอมบอมยืนับวามเยอะอมิี้ แย่ีนนน่าเลีย
"ผมลาแล้วรับแม่ เราลับแล้วนะบอมบอม"มิี้หันไปยิ้มให้บอมบอม
"ฮือ"
แม่ลูยืนูรถนอมิี้เ้าออไปนพ้นประูบ้าน หลัานั้นทั้สอึเินเ้าไปในบ้าน
เมื่อบอมบอมทำภาระิส่วนัวเสร็ เาึรีบเ้านอนเพราะวามเพลีย แ่ยัไม่ลืมเปิเพลอเอที่ลไว้ในิ๊๊อ นถึเพลปาิหารย์เาึหลับไปในทันที
บอมบอมื่นมาอีทีอยู่่วเวลารับน้อะ ที่หลัมหาวิทยาลัยอิฟ้า
"ไอ้้อย"สุรเเรียพร้อมเย่าัว เมื่อเห็นบอมบอมยืนหลับ
บอมบอมใื่นเห็นรุ่นพี่ยืนรหน้าสี่น รวมทั้พี่บอยพี่รหัสอเา
"แหมแร้อนเปรี้ยๆยัหลับไ้อยู่นะไอ้้อย"รุ่นพี่นหนึ่พูึ้น ส่วนบอยพี่รหัสอเายันิ่เย
"เอ้า เอาาเในมาไว้้านอไ้แล้ว"
บอมบอมรีบหันไปมอสุรเที่ถอาเในออมาใส่ทับาเยีนส์อเา
"ไปเปลื่ยนหลั้นไม้โน้น"สุรเระิบ้าหูบอมบอม เพราะเา่อน้าแน่ใว่าบอมบอมลับมาแล้ว เพราะถ้าเป็น้อยนี่ไม่มีวันอายหรอ เพราะั้แ่บอมบอมหายไปและ้อยลับมา เาไ้เห็นนิสัย่าันสุั้ว บอมบอมนั้นุหนูแสนี ส่วน้อยนี่ี๊โ้ปาอย
ในะที่บอมบอมสลับาเอยู่นั้น เา็แปลใมาอยู่รนี้ไ้อย่าไร ทำไมไม่อยู่บนที่นอนเหมือนเิม แ่เา็ไม่มีเวลาิมา ้อรีบสลับาเในไว้้านอ เมื่อทุอย่าเป็นที่เรียบร้อย ึเินออมาโว์ัวเหมือนสุรเ
่วเวลาที่บอมบอมออมายืนเีย้าุสุรเ สายาร่วมสิบู่่า้อมอบอมบอมทีู่เรียบร้อยนผิสัเ โยปิบอมบอม่อนหน้านี้ะลิโล นทะลึ่ไม่เรลัวใร
บอยพี่รหัสบอมบอมับอาารผิปิไ้ เพราะบอมบอมในปัุบันนั้นเรียบร้อยเิน รั้่อนหน้านี้ที่เาเอบอมบอม่อน้าะนไม่อยู่นิ่ พูาและารระทำ่อน้าเถื่อน
"ไอ้้อย ไปื้อาเในใหม่ไ้แล้ว อบาเในยา็ยื ส่วน้าหลัาเในเป็นเป็นรูพรุน" บอมบอมนั้นรู้สึอายนแท่บทรุแผ่นินหนีหาย
"็่อไปผลัันหอมแ้มหน่อย"รุ่นพี่นเิมออำสั่เสียเ้ม
สุรเไ้ยินพลันหอมแ้มบอมบอมทันที เพราะเารู้ว่าไม่ใ่้อยัวร้าย
"ฮู้ ไอ้้อยโนหอมแ้ม"เสียหัวเราะพูันนเรียวราว
บอมบอมหน้าแทำอะไรไม่ถู เพราะเาไม่าฝันะโนหอมแ้มไม่ทันั้ัว ้อสำัเป็นูบแรั้แ่ำวามไ้
"หอมเลย หอมเลย หอมเลย"เสียปรบมือพร้อมเสียะโนึ้อ นบอมบอม้อใ้วามล้าที่ะหอมแ้มสุรเลับืน
"ุ๊บ"บอมบอมหอมแ้มสุรเเพียแผ่วเบา ่อานั้นรีบึริมฝีปาออทันที
สุรเนั้นอมยิ้มไปไม่หุบ ส่วนบอมบอมนั้นหน้าบึ่นิๆ เพราะอายและไม่รู้ะทำหน้าอย่าไรี
"เอ้า ไปเปลื่ยนาเไ้แล้ว ทนูไม่ไ้ว่ะ "รุ่นพี่่าหัวเราะันอย่ารึรึ้น
บอมบอมับสุรเึรีบเินไปหลัพุ่มไม่ เพื่อเปลื่ยนเอาาเในไว้ที่เิม สุรเนั้นเปลื่ยนอย่ารวเร็ว ส่วนบอมบอมโอ้เอ้อยู่พัหนึ่ ถึะถอาเออนสุปลายเท้า หลัานั้นยาึ้นึาเออ ่วนั้นสุรเหันมามอพอี เาึเห็นเ็มสอลูา
่วเวลารับน้อ็ผ่านพ้นไป้วยี บอมบอมึเินออมาาหลัมหาลัย ที่เ็มไป้วย้นไม้นาให่หลานิ แ่สุรเหาสนใไม่ เพราะสายาอเาแอบมอบอมบอมในร่าสุรเเป็นระยะๆ
"มาไ้อย่าไ"สุรเถาม
"นอนหลับแล้วื่นมาอยู่ที่นี่เลย"บอมบอมหันหน้ามาทาสุรเ
"นายล่ะ"บอมบอมถามลับ
"เหมือนัน เล่นมือถือแล้วรู้สึ่วนอน หลับไปอนไหน็ไม่รู้ื่นมาอีที็อยู่บ้าน"
"ใ่เราไปหม เวลา็เหลื่อมล้ำัน"บอมบอมถอนหายใเฮือให่
ทัู้่เินุยันมาเรื่อยทานถึหอพัาย บอมบอมหยุเินเมื่อถึทาเลี้ยวเ้าหอพัาย
"เราเ้าไปในหอ่อนนะ พรุ่นี้เอัน"บอมบอมำลัะเลี้ยวัวเ้าไปยัหอพัาย
"เี๋ยวบอมบอม ้อย็แล้วันน่ะ"สุรเับแนบอมบอมไว้ สาเหุที่เรีย้อยนั้น เพราะัวริร่าแท้อ้อย สั่เพื่อนร่วมห้อห้ามเรียบอมบอม ้อเรีย้อยเท่านั้นเพราะื่อบอมบอม ้อยบอฟัแล้วูน่ารั ไม่เหมาะับัวเาทีู่ิบเถื่อน
"็ไ้ แล้วนายมีเรื่ออะไรเหรอ"
"นายโนไล่ออาหอแล้วนะ ็ไอ้้อยมันเหล้าไปินับไอ้ร ประธานหอเห็นเ้าเลยไล่ออ
บอมบอมไม่ไ้ใอะไร แ่แปลใที่เหุาร์ทำไมเปลื่ยนแปลไวนเาไม่ทันั้ัว
"อนนี้เราอยู่ที่ไหนล่ะ"บอมบอมมีสีหน้าึมล
"็อยู่ับไอ้รไอ้นพ"
"อ่ะ"บอมบอมใเพราะเาไม่าิว่า้อยะไปอยู่ร่วมหอับนอื่น
"ไม่้อใโน้นมาแล้ว"
บอมบอมหันไปมอนพแลรที่เินู่ันมา พอทั้สอเห็นบอมบอมเาึรีบเินมาหาอย่ารวเร็ว
"ว่าไ้อย วันนีู้ไม่เหมือน้อย แ่เหมือนบอมบอม"รเอ่ยึ้น
"็้อยนี่แหล่ะ"บอมบอมฝืนยิ้ม
"ถ้าใ่็ลับหอ ลอรับน้อเบียร์หนึ่ลั
"อ่ะ อะไร"บอมบอมใ
"ไม่้อใไปเลย"
บอมบอมฝืนใเินามสามหนุ่มเพื่อนร่วมห้อ แ่สายา็ยัมอไปที่หอพัาย เพราะอยารู้ว่าพี่เออเาำลัทำอะไรอยู่ในเวลานี้
สุรเนั้นอัวลับ่อน เพราะบ้านอยู่ไลพอสมวร ถ้าไปสัสรร์้วยะไม่ไ้ลับบ้านทันเวลา
ใน่วเวลานี้เหลือเพีย บอมบอม นพ ร ที่นั่วลเหล้าัน แู่เหมือนบอมบอมะไม่สนุเพราะไม่อยาื่มเบียร์ แ่ระนั้น็ไม่สามารถัใเพื่อนอีสอนไ้ เาึื่มหลาย่อหลายแ้วนเมาฟุบาัอร
แสแยามเ้าไ้เล็อลอรูไม้้าฝาห้อเ่า ที่มาระทบสายาอบอมบอม เาลืมาึ้นแล้วมอไปรอบๆ ที่มีเพียเสื้อผ้าอระเะระะ บ้า็แวนไว้ามเสาที่อะปูไว้ ยิ่หันหน้าไปทา้ายไ้เอแ่วเบียร์เป็นอ หันวายิ่หนัมีแ่ถ้วยามที่ยัไม่ไ้ล้า
"มันอะไรัน"บอมบอมบ่นพึมพำพร้อมุมมับ ้วยรู้สึว่าศีรษะแท่บบะระเบิ เพราะเาพึ่เยื่มเบียร์เป็นรั้แร้วย
บอมบอมรู้สึห้อเ่านี้ะับแบ ไม่สะอาถูสุลัษะ เาอยาะย้ายออไปาที่นี่โยเร็ว ยิ่บอมบอมหันหลัไปเห็นรับนพนอนรนเสียั บอมบอมถึับ้มหน้า้วยวามหมแล้วึ่วามหวั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น