คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ความลับของคุณหนูอานยา #2
เลลา พิลาสินาศ สาวน้อยสัาิไทยแท้ เป็นเพื่อนสนิทที่สุในีวิออานยา ระูลพิลาสินาศ นั้นเป็นเ้าอโรแรมหรูระับ 5 าวอย่า Pilas ทั้สอเอันที่อัฤษอนเรียนไฮสูลและเรียน้วยันมานบปริารี ระหว่าเรียนอานยา็รับานเินแบบมาลอ เมื่อเรียนบ็หันมารับานนาแบบเ็มัวเินสายไปทั่วโล ทว่าานส่วนให่ะอยู่ทายุโรป ระนั้นเธอับเลลา็ยัิ่อันลอ ทั้สออยนัพบันเสมอถึแม้ะเป็นแ่่วสั้น ๆ ็าม
“รับทราบ่ะ” เอลิรับำสั่ามหน้าที่ ไม่รอใหุ้หนู้อออำสั่้ำ ารไม่ถามเ้าีุ้ิแสออว่าอยารู้เรื่อเ้านายนั้นเป็นสิ่ที่อานยาอบในัวอผู้ัารนนี้มา
มือเรียวหยิบโทรศัพท์อนึ้นมาเบอร์เพื่อนสนิท แล้วปลเสื้อผ้าออาัวะรอสาย เพียรู่เียว็มีนรับ
(ฮัลโหลเพิร์ล ยูถึร้านแล้วหรอ ไอยัไม่ไ้แ่ัวเลย) เสียอเลลาัออมาาปลายสาย
“ไม่้อลุแ่ัวแล้วเลลา ไออเลื่อนนัินเนอร์อพวเราไป่อนไ้ไหม ไอรู้สึไม่่อยสบายเลย เมื่อวาน็ปวหัวน้อินยานอน” อานยาพูพลาทำหน้าเหมือนะร้อไห้ เธอสวมุไปรเวทที่เอลิเรียมไว้ให้นเสร็ะฟัเพื่อนสนิทร่ายยาวอบลับมา
(ไม่สบาย? ั้แ่เมื่อวาน้วย? แล้วทำไมยูไม่รีบบอไอเนี่ย เป็นอะไรมาหรือเปล่า มีอาารอะไรนอาปวหัวไหม ยูโหมานหนัเหรอ ไอบอแล้วใ่ไหมว่าให้เลือรับแ่านที่สำั ๆ ็พอ แล้วนี่ยูะไปหาหมอหรือเปล่า ให้ไอพาไปไหม) น้ำเสียอเลลาที่อบลับมานั้นเ็มไป้วยวามเป็นห่ว ไม่ไ้โรธที่โนผินั
“ไอไม่เป็นอะไรมาหรอ ็แ่ปวหัว ถ้าไ้ทานยาแล้วนอนน่าะโอเ” อานยาอบแบบสั้นว่าปิ เพราะอนนี้เธอรู้สึปวหัวหนัว่าเิม
(แน่ในะเพิร์ล ถ้ายูมีอาารหนัึ้นะ้อรีบไปหาหมอนะ วันพรุ่นี้ไอ้อรีบลับไทย่อน นี่ถ้าไม่ิว่าอั๋วเรื่อบินแล้วไอไปเยี่ยมยูแล้ว)
“ไอไม่เป็นอะไรมาหรอ อบุที่เป็นห่วนะเลลา สสัยว่าไอะป่วยารเมือละมั้” นป่วยอบเสียลั้วหัวเราะเล็น้อยเพื่อให้เพื่อนสบายใ ทั้สอุยันอีสัพั่อนะวาสายาันไป และอลัน หัวหน้าบอีาร์อเธอ็มารับพอี
…
ืนนั้นอานยาิว่าเม็ยาะ่วยให้อาารปวหัวอเธอลลและหลับฝันีไป้วยวามเหนื่อยอ่อน ทว่าลาึมวลแห่วามอึอัลาอไ้ทำให้เธอื่นึ้น หิสาวลุาเียแล้ววิ่ไปเ้าห้อน้ำเพื่ออาเียนทันที
ร่าบาทรุลนั่้าัโร น้ำหูน้ำาไหลออมาอย่าทรมาน เธอนั่อยู่สัพั็ลุึ้นอาเียนอี เป็นแบบนี้เือบสี่ห้ารอบนแทบหมแร
อานยาล้าเนื้อล้าัวแล้วออาห้อน้ำเพื่อไปวานหายาในลิ้นั หิสาวรู้สึเวียนหัวและลื่นไส้อย่าหนันทำอะไรไม่ถู ้อสันนิษานแรที่ิไ้อเธอืออาารเรียลระเพาะ
“แ่่วนี้เรา็ไม่มีเรื่ออะไรให้้อเรียนี่นา หรือว่าเป็นเพราะประำเือนา็เลยเสียสมุลในร่าาย” อานยาพูับัวเอเบา ๆ มือบาว้าเอาแล็ปท็อปที่อยู่ใล้มือมา้นหาอาารอัวเอ
“ปวหัว เวียนหัว ลื่นไส้…ประำเือนา” หิสาวพิมพ์ำ้นหาไป เพียรู่เียวเว็บไ์เี่ยวับสุภาพมามาย็ผุึ้นมาให้เลืออ่านเป็นอเห็
‘สัาบ่บอถึารั้รรภ์’
หัว้อเว็บไ์หนึ่ทำให้อานยาหยุะั วาลมไหวสั่น ภาพเหุาร์ืนนั้นที่ประเทศไทยไหลย้อนลับเ้ามาในหัวเธอเป็นา ๆ
“หรือว่า…” มือที่ับแป้นพิมพ์อยู่เลื่อนมาับท้ออัวเออย่าสั่น ๆ ่อนะยแล็ปท็อปออาัอัวเอแล้วว้าเอาโทรศัพท์มาเบอร์หัวหน้าบอีาร์อนทันที“อลัน"
(มีอะไรให้รับใ้รับุหนู) แม้ว่าะเป็นลาึ แ่บอีาร์หนุ่มอเธอนนี้็พร้อมสำหรับารทำานเสมอ
“เรื่อนี้ห้ามให้ใรรู้เป็นอันา ันรบวนให้นายไปื้อที่รวรรภ์มาทีสิ อ่วนมา ๆ ภายในืนนี้เลย อย่าให้ใรเห็นเ็าเลยนะ"
(รับทราบรับ) อลันอบรับหนัแน่น ่อนะวาสายไปทำามำสั่ทันที
ยัไม่ทันที่อานยาะไ้หา้อมูลอื่นใเพิ่มเิม อาารลื่นไส้อาเียน็ลับมาเล่นานอีรอบนไม่เป็นอันไ้นอน ใ้เวลาไม่นานอลัน็มาถึหน้าประูห้ออเธอพร้อมับสิ่ที่้อาร
อานยารับอมาพร้อมับออำสั่ย้ำับอลันอีรั้ว่าเรื่อนี้ห้ามบอใร แล้วรีบลับเ้าห้อมาแะล่ออย่ารวเร็ว หิสาววาสายาอ่านู่มือนเ้าใแล้วรีบนำมันเ้าไปรวในห้อน้ำทันที
ีสีแที่ปราสอีทำให้อานยาเ่าอ่อน
เธอำลัั้รรภ์
ความคิดเห็น