ลำดับตอนที่ #10
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : น้ำตาเจ้าก้อนแป้งตัวกลม 2/2
หวาหลินฝาลูไว้ับปิปิ เพราะนา้อำระร่าาย วันนี้ออไป้านนอ ่อให้อาาศหนาว็วรอาบน้ำัสิ่สปรออ
ปิปิเห็นุหนูลับมาอารม์ีไ้็ีใ สาวรับใ้หยิบุ๊าระ่ายใหุ้หนู พลาลูบศีรษะทุย้วยวามเอ็นู เ็ทารนนี้น่ารัมา นาเป็นนนอยัถูวามน่ารัันำให้หลใหล หา่อ๋อมาเห็น็ไม่อยาลับเรือนนเอ เผลอ ๆ อาสอบถามท่านหิว่าเหุใไล่พระายามาอยู่ที่นี่
ถึราวแล้วสินะที่วามร้ายาอสรีวัยลานะถูเปิโป!
ใรที่ิไม่ีับพระายา นไม่เยอบ หวัว่าท่านอ๋อะเห็นวามร้ายาอมารา ไม่หลับหูหลับาเื่อสิ่ที่ท่านหิหนิ่วเหยียนใส่ร้ายป้ายสีและบีบบัับภรรยานลอหลายเือน
อย่าเ่นเรื่อรับายารอเ้าวนนั่น ปิปิไม่อยาให้มันเิึ้นเลยสันิ
ยามนั้นหวาหลินออมาาส่วนอาบน้ำพอี นาสวมใส่อาภร์สีมพูอ่อน ไร้ารแ่แ้มเรื่อประทินโม เส้นผมำลับปล่อยลเ็มแผ่นหลั ามราวม่านน้ำ
่ย่วนหยวนเผลอมอท่านแม่เินนวยนามาหานแล้วินนาารไปไล หาท่านพ่อเห็นเหมือนที่นาเห็น หัวใเ้นแรมา วามหวัที่ะให้พระเอลเอยับนาร้ายอยู่ไม่ไลแล้ว
หาีว่านั้น ท่านแม่อามีน้อให้นา็ไ้
ใบหน้าเ็ทารลายเป็นสีแระเรื่อเพราะเินอายเรื่อรัใร่อพวท่าน หาท่านพ่อท่านแม่มี่ำืนที่ี เ็เ่นนาะไม่ัเลย ยอมนอนหลับใหล สบเสี่ยมเรียบร้อย
หวาหลินเินมาหยุ้าเีย ทิ้สะโพนั่้าายลู บันี้เ้า้อนแป้ำลันอนอุ๊า ทั้สอเป็น้อนลม ๆ เหมือนัน เพราะุ๊าระ่ายัวอวบอ้วนเหมือน่ย่วนหยวนทุประาร...
หิสาวมิอาปปิเสียหัวเราะเมื่อเห็นท่าทาอันน่ารัอเ้า้อนแป้ หวาหลิน้มลหอมแ้มยุ้ยลูราหนึ่นเิเสียั
่ย่วนหยวนยิ้มอย่าอารม์ี ปิปิเห็นผู้เป็นนายมีเวลาับุหนู็ถอยออไปสืบ่าวท่านอ๋อ เผื่อว่าบุรุษยศสูลับวนแล้ว ะไ้ลับมาแ้พระายาอย่าทันท่วที
เป็น่วเวลาที่สาวรับใ้อีนที่ทำานในเรือนท้ายวน ยสำรับเ้าไปให้พระายา ่อนะถอยออ้านนออย่านอบน้อม หวาหลินเหลือบมออาหาร บอลูน้อยว่านอนเล่นับุ๊าระ่ายไป่อน นาินเพียไม่นานะลับมานั่เล่น้วย
่ย่วนหยวน่อน้ารู้วาม ลูอนาไม่ร้อไห้อแ หวาหลินึมีเวลาปลีัวไปินอาหารเย็น แ่ระหว่าิน็อยลอบมอเ้า้อนแป้ไป้วย เพราะเ็วัยแบเบาะ มิวรปล่อยปละละเลย
หวาหลินินอาหารไ้พัให่ ปิปิ็ลับเ้ามา้านในหน้าาื่น สาวรับใ้ละล่ำละลั่เอ่ย “พระายา ท่านอ๋อออาเรือนอท่านหิหนิ่วเหยียน็ลับเรือนนเอทันที ไม่รมาที่นี่เ้า่ะ”
พระายา่อ๋อวาะเียบบนาม้าวโยพลัน ร่าายาไปทุส่วน แ่พอมอยับุรสาวัวลม็พบว่านัยน์าลอหยาน้ำา สีหน้ามิสู้ี
เ้า้อนแป้รอารมาอบิาอยู่ หา่อ๋อไม่ยอมมาพบัน ลูปวใมา
“ยอาหารไปเ็บเถอะ เี๋ยวท่านอ๋อมาระมั”
ลึ ๆ หวาหลินยัแอบหวัว่า่อ๋อลับเรือนนเอเพื่ออาบน้ำำระร่าาย่อนมาพบลู อย่าไรวันนี้็ทำานทั้วัน ย่อมเ็มไป้วยเหื่อ ผิวเ็ทารบอบบา หาสัมผัสโนลู ่ย่วนหยวนอาป่วยไ้
ล้อยหลัปิปิ หวาหลินลับไปหา่ย่วนหยวนบนเีย เอนหลันอนเีย้าเ้า้อนแป้
“หยวนเอ๋อร์ เี๋ยวท่านพ่อ็มา อย่าเศร้าไปเลย”
ะที่หวาหลินบอับลูแบบนั้น ภายในในา็ภาวนาอให้่อ๋อมาที่เรือนท้ายวน ัวนาเ็บปวเท่าใย่อมรับไ้ทุอย่า แ่หาลูเผิวามเ็บปว นเป็นแม่ยิ่ทุหนัว่าเท่าทวี
่ย่วนหยวนพยายามสะลั้นน้ำาที่ะไหลออมาระลอใหม่ ริสินะ เี๋ยวท่านพ่อมาระมั ยัไม่ึเสียหน่อย นายัมีวามหวัใ่หรือไม่
เ็ทารรอบิาใ่อ รอนเวลาผ่านไปนาน เปลือาเริ่มหนัอึ้ ระนั้น่ย่วนหยวน็พยายามสุวามสามารถ บีบบัับไม่ให้นหลับ เี๋ยวท่านพ่อมาะไม่พบ
แ่แล้วเ้า้อนแป้็้อผิหวั เมื่อไ้ยินปิปิที่ยยาบำรุมาให้ท่านแม่บอว่าอนนี้ือยามห้าย(21.00-22.59น.) ึมาเ่นนี้ วามหวัที่ะไ้พบท่านพ่อพลันสลายหาย
่ย่วนหยวนปวร้าวทรมาน เ็ทารปล่อยให้น้ำารินไหลอาบแ้มลมไม่าสาย สวรร์ไม่ไ้ใีับนเอเลย พลัพราพวท่านไปแล้วยัให้บุพารีลายมาเป็นพระเอับนาร้าย
แล้วเส้นทาวามรัทัู้่ะบรรบันอย่าไร
สุท้ายนึ่เป็นบุรสาวนาร้าย้อยอมรับวามริใ่หรือไม่?
่ย่วนหยวนร้อไห้นเหนื่อย นา่อย ๆ หมแร สุท้าย็นอนหลับทั้ ๆ ที่ยัไม่ไ้ินนมาเ้ามาราแม้แ่น้อย
ผู้สนับสนุนสูงสุด
ผู้สนับสนุนคนล่าสุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น