ลำดับตอนที่ #10
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เพราะเป็นคุณผมถึงได้ยอม NC20+
"เ่ไม่ใ่เหรอ อยาไ้ผมมาไม่ใ่หรือไ"
อัสวิสเลิิ้วถามอย่าท้าทาย พร้อมับปัมือไล่ให้เ้าหย๋อแหย๋ที่ยมือปิปาทำาโแทบถลนออมานอเบ้าำลัมอมาที่นและผู้อหนุ่มให้รีบออไปาบริเวนี้
เพราะหลัานี้เาะสั่สอนำรวหนุ่มที่ปาเ่สัหน่อยว่าภายในนั้นมันะหวานล้ำมานาไหนันเียว
..
..
"เป็นอะไรทำไมหน้าแ หรือว่ามีไ้"
พูบนถาม็เอามือแะหน้าผา และแะามออทีุ่่มไป้วยเหื่อ สายาูเ้าเล่ห์ท่าทาที่เยเรียบนิ่เยาลับเปลี่ยนไป
พระเ้า! นี่มันายหยาบหรือายละเอียอนสวยาันแน่วะ
"เปล่า..็แ่รู้สึร้อน"
ผม็ส่ายหัวเป็นารบอว่าผมปิีไม่ไ้เป็นไ้ แ่ร้อนรุ่มมาว่า็รภูผาน้อยในาเันื่นัวเร็วไปหน่อย มันไม่รัษาหน้าผมบ้าเลยน้อเอามือมาุมไว้ไม่ให้มันอุาา ห่านเอ้ย!
"ที่หน้าแเหื่อผุเ็มหน้าไม่ใ่เพราะ้อารผมหรอเหรอ" น้ำเสียลั้วหัวเราะนั่น็อี ทำผมอายนหน้าเห่อร้อนไปหม อยาะอบว่าเออสิวะ แ่็ไ้แ่ิในใ
ผมหลุบา่ำไม่ล้าสู้หน้าเพราะอนนี้นสวยา่อยๆผละมืออี้าออเพื่อปลระุมเสื้อท่าทาใเย็นนผมแทบลั้นหายใ พอปลระุม็เผยให้เห็นแผอาวับหน้าท้อเป็นลอนน่ามอ ทำผม่มอารม์ไม่ไหวหน้าแ่ำ้วยวามปรารถนาที่ะเ้าไปสัมผัสผิวายาวล้ามเนื้อแน่นนัรหน้า
อ่า...ถึแม้ะเยเห็นมันแล้ว แ่พอไ้เห็นอีมัน็ยิ่ยั่วยุอารม์ผมให้ระเิระเิ เาำลัยั่วเย้ผมอย่าเห็นไ้ั...
"ที่ทำที่พู็ไม่ใ่เพื่อสิ่นี้หรือไ"
เารุถามพลาไล่สายามอใบหน้าเปื้อนไป้วยแรปรารถนา้วยสีหน้าำๆ ให้ายเถอะนี่มันสอบุลิัๆ นรหน้าราวับเป็นแวมไพร์ที่ำลัเอเหยื่ออมัน ผมสูลมหายใเ้าปอลึๆ ทำไมาเป็นผู้ล่า้อลายเป็นผู้ถูล่าไปไ้
ไม่เอาน่าอย่ามาายน้ำื้นเพียเพราะเารุสิวะไอ้ภู...
"ถ้าอบว่าใ่ล่ะ" ผมรีบอบลับไปไอ้ท่าทาี้อ่อยน่าะเป็นผมไหม ี้หยอี้อ้อนน่าะเป็นผมหรือเปล่า...
"้อารมาแ่ไหน"
เาไม่พูเปล่า แ่ระาเสื้อผมนายเสื้อหลุออมาระุมระเ็นะอนเผยให้เห็นล้ามเนื้อแน่นเป็นลอนไม่่าัน แ่ยิ่โนสายามริบสำรวส่วนนั้นมัน็ยิ่ื่นัว่อหน้าเาอย่าหน้าไม่อาย มือเรียวสวยที่ับแ่ปาายมาสะิยอออย่าแล้หยอ พร้อมับเลื่อนมาลูบส่วนล่าที่แ็สู้มือนอาเยีนส์สีเ้ม
"อือ..อ่า..." ห่าเอ้ย ทำไมผม้อราเสียหวานนานี้้วยวะ
"ทีนี้ยอมให้ผมปราบวามพยศในัวุไ้หรือยั"
น้ำเสียอัสวิสผิไปาทุรั้ เาพูเสีย่ำพร่าแ่สร้าวาม้อารให้ผมอย่าพวยพุ่ ผมมอเาาเยิ้มพยัหน้าเนิบนาบไปโยอัโนมัิ ไอ้ที่ิไว้ในใมันพร่าเบลอไปหมเอ่ยปาอบเสียพร่ายอมรับว่าทนไม่ไหวอี่อไปแล้ว ราวับว่านรหน้ามีเวทย์มน์สะผมให้เ้าไปในห้วอารม์ปรารถนาเพียแ่น้ำเสีย สัมผัส และสายาที่ลาผ่านร่าาย็ทำผมไม่สามารถวบุมัวเอไ้
"ยอม...ให้ผมรุ้วยสินะ" ทันทีที่พูบอัสวิส็้อนอุ้มผมเ้าไปในห้อนอนทันทีโยที่ผมไม่มีเวลาไ้ปิเสธออไป พอมาถึรลาห้อ็แทบโยนผมลบนที่นอน
พลั่!!
เสียัเหมือนะเ็บแ่มันไม่ไ้ระายเือร่าผมเลยสันิ แ่นที่มันโยนผมนี่สิ อยารู้นัว่านี่มันแรนริๆใ่ไหม ทำไมถึไม่เ้าับเบ้าหน้าสวยหวานเลย มิหนำ้ำหน้าาหวานยัทำท่าทีหื่นามปนมาอี้วย
อัสวิสีัวึ้นมานั่บนเียับาผมแยออว้าแล้วแทรัวเ้าลาหว่าา เาไม่อารัมภบทอะไรมารีบปลเสื้อผ้าผมและอเาโยนทิ้ อนนี้เรา่า็เปลือยเปล่า้วยันทัู้่ อัสวิสโน้มหน้าลมาละเลลิ้นับยออแ็เป็นใ้า้ายอย่าอร่อยปา่อนะย้ายมา้าวารอบรอมันไว้ในปาร้อนื้น เาละปามาป้ายน้ำลายลนิ้วัวเอ่อนเลื่อนมือลไปแหวร่อแยทา้านล่า สายาเลื่อน่ำลไปสำรวใ้นิ้วลำไปนถึรูีบที่ปิสนิทสีมพูเ้ม
อ่า...อร้อล่ะผมห้ามัวเอและเาไม่ไ้เลยหรือไ สิสัมปัะผมหลุลอยไปไหนแล้วอนนี้
ศาสราารย์หนุ่มใ้นิ้วื้นวนลูบ้ำๆรปาทาเป็นารทัทาย พลายี้นมันลายัวอ่อนนุ่มผลพวมาาที่เา่วยเล้าโลมละเลลิ้นเลียหน้าอผมไป้วยนั่นแหละ ทุอย่าเิึ้นไวไปหม อัสวิสไม่ยอมให้ผมไ้ั้ัวเลยแม้แ่สัวินาทีเียว ผู้ายนนี้น่าลัวว่าที่ิ
"อ่าส์...." บ้าะมัสัมผัสนี่มัน่ารัวนใ
เสียหวานหลุออาปาแ่เพียเห็นอัสวิสี๊ปาเบาๆยามที่เาูเม็ุ่มที่แ็เป็นไนน้ำลายใสๆไหลเยิ้มไปหม เส้นผมสลวยสีน้ำาลอ่อนเป็นราไทรอนนี้ยุ่เหยิเพราะโนผมย้ำเพื่อ่วยระบายวามเสียว่านที่ไ้าารระทำอเานั่นแหละ
ร่าายายไทยแท้ลูผู้ายอสามศอนอนบิเร็โ่ัวึ้นรับลิ้นร้อนและนิ้วหนาเพื่อันเ้ามาในร่าาย มันฝืนยาที่ะฝืนแ่็รู้สึี แ่เห็นหน้าสวยหวานอนทำร่อมอยู่บนร่าไ้ิใล้แบบนี้็ทำให้ผมหลุาวามเป็นัวเอไ้ไม่ยา
ทันทีที่เรียวนิ้วถูันเ้ามาสุโน ผม็อน้านบนไว้แน่นระุเอวรับ้านในอเรียวนิ้วถี่ยิบัวสั่นระริเท้าิที่นอน้วยวามเ็บปนเสียว มอใบหน้าหวานที่หลับาพริ้มโยมีมือำลัสำรวอยู่ภายใน่อทารั นทำอ้าปาน้อยๆราวับัวเอเป็นผู้โนระทำทั้ที่ผม่าหาวระราเสียว...(¬_¬ )
แ่เห็นหน้าว่าเาเสียว ผม็เสียวามไป้วย
"อือ... เ็บ"
ผมหลับาล โ่เอวรับนิ้วที่ำลัถูัเ้าออเป็นัหวะ นสวยาเพิ่มำนวนนิ้วเป็นสอนิ้ว ผมรู้สึนน้ำาเล็แทบะทนไม่ไหว แ่พยายามไม่ลไม้ลมือผลัเาออไป ำพูเิปลอบที่ระิบเบาๆ้าหูทำให้ผมยอมำนนไปโยุษี
"อย่าเร็นะรับ"
อัสวิสระิบบอพร้อมรริมฝีปาูบแ้ม้ายทีวาทีอย่าเอาใ ผมพยัหน้าอบมอาเา้วยสายาอร้อ ให้เห็นใผม้วย สอมือลาศีรษะมาโอบรอบอหนาให้เาฟุบหน้าลบนอแร่หยัายึ้นเพื่อที่ะไ้ให้ปาหยัสวยใ้ลิ้นละเลเล่นับยอออผมให้รู้สึผ่อนลายมาว่านี้
"อื้ม.."
ลิ้นนุ่มทำเอาผมหัวเาลมาแล้วแอ่นอเ้าหาโพรปาร้อน อัสวิสรอบรออย่าไม่อิออละเลยออผมอย่าเอร็อร่อย ่อนะละปาออยันัวลุึ้นนั่แล้วันิ้วออา่อทาับแน่น ร่าแร่แทรายเ้ามาในหว่าาอีรั้ ผมเห็นวามเป็นายเาั้ระห่านทั้ที่ผมยัไม่ไ้ปลุอารม์ให้้วย้ำ ัวอศาสราารย์หนุ่มแพล่านเลือภายในร่าายำลัสูบีใบหน้าสวยหวาน่ำปรือ สวยมา สวยไม่มีที่ิเห็นแล้วผมอยาะรอบรอเาไว้เพียแ่นเียว ไม่อยาให้ใรเห็นเาในสภาพนี้นอาผมนเียว
"ถ้าผมยอม แ่ผมไ้ไหม" ผมเผลอพูออไปโยไม่รู้ัวราวับละเมอ
"หืม" ใบหน้าหวานยยิ้มมุมปาเล็น้อย ผมรู้นะว่าเารู้ว่าผมิอะไร
"หาเป็นุผมยอม็ไ้ แ่แ่ในระหว่านีุ้มีแ่ผมไ้ไหม ผมะทำใหุ้ิใเ็มอิ่มนไปไหนไม่ไ้เลย" ในระหว่าที่ผมปิบัิภาริที่นี่ อแ่ผมเท่านั้นที่ไ้ใล้ิร่าสวยแ็แรนี้นเียว...ะไ้ไหม
"มัน็้อึ้นอยู่ับุแล้วละว่าะทำให้ิใไ้ริอย่าที่โอ้อวัวเอหรือเปล่า"
บประโยท้าทาย ผม็ลุึ้นนั่่อนผลัร่าออีนให้นั่เอนัวไป้านหลัแล้วเอื้อมมือมาับแนลาลำัว่อนรูมือึ้นล มันทำให้นสวยาเบิาว้าเล็น้อย แ่สุท้าย็ยอมและพอใให้ผมระทำแบบนั้น เอ่ยปามพร้อมับเอื้อมมือมาลูบหัวผม เลี่ยนิ้วเล่นับเส้นผมท่าทาพออพอใไม่น้อย
"อนไม่ื้อไม่โวยวายไม่พูมา็น่ารัีนี่" ผมยิ้มรับำมพลา้อนสายามอ ไ้ยินเสียเาสบถพึมพำเล็น้อยยามที่เา้มลสบา
ผมทำในสิ่ที่เาไม่ิว่าผมะทำไ้เมื่อยับัวเ้าหาพร้อมับับแนายอวบให่สีสวยไว้แล้วอ้าปารอบรอเ้าไปนมิลำ รสาิมันเฝื่อนๆแปลๆ แ่ทว่า็หวานิปลายลิ้นอยู่ไม่น้อย ิ้วผมมว้วยวามแน่นับปาพอๆปาับอัสวิสหลับาเิหน้าส่เสียรา้วยวามเสียวาแรปรารถนาที่ผมสาไฟเ้าใส่ให้มันโหมระพือยิ่ึ้นไปอี
"อบไหม"
ผมพูอ้อมแอ้มผหัวึ้นลแล้วอัวเอลไปแนอุ่นมีเส้นเลือปูโปนทั้ให่ทั้ยาวนับปาพาลหายใไม่ออ ผมอยาะร้อให้ที่ัวเอเยิว่าัวเอทั้ให่และยาว แ่พอมาเออศาสราารย์มันลายเป็นแ่หนอนาเียวไปเลย
"อืมมม..อ่าาา..."
เสียรา่ำัมาาปาอัสวิส เาปรือา้มหน้ามามอพร้อมลูบมือลบนแ้มเนียน ผมลายปาออแล้วละเลลิ้นเล่นับส่วนปลายแหยัแถมยัมีน้ำุ่นไหลเอ่อออมา แ่ะที่ำลัใ้ลิ้นเลียราบน้ำาวุ่นอย่าอร่อยปา อัสวิส็ประอหน้าผมไว้่อนออแรผลัให้ร่าายร้อนผ่าวหายหลัลไปบนเียนุ่ม าสอ้าถูับให้แยออ่อนะรู้สึถึอะไรบาอย่าที่ถู้ำๆและ่ออยู่บริเวปาทารัที่ไม่เยมีใรไ้แวะเวียนผ่านมารนี้
"อ่ะ อ้าาา !"
ัวผมสั่นอย่าับลูนเมื่อนสวยาันส่วนหัวเ้ามา แนายให่แหว่อทา้านในให้แยออพื้นที่ึ่ไม่เยถูใรรุล้ำมา่อนถูอีฝ่ายแทรเอ็นร้อนเ้ามา ผนัอุ่นนุ่มำลัยายว้าไปามนาอลำร้อนให่ยัษ์ ผมิมือลหมอนใบที่หนุนอยู่แล้วสูลมหายใเ้าลึสุปอ พยายามไม่เร็แ่็เ็บทุรั้ยามที่ศาสราารย์ยับ ร่าาย ในที่สุเราสอเื่อม่อันนเป็นหนึ่เียว มันน่าอายเพราะไฟในห้อยัส่อสว่า ผมึเห็นเาหน้าาผมให้เป็นรูปัวเอ็มแล้วเอนัวเ้ามาพร้อมเริ่มสอบสะโพโยัว
มันไม่ใ่เรื่อน่ายินีสันิที่ผมโนนที่ผมิไว้ว่าะเอามาเป็นเมีย ลับใ้วามเป็นายอเาสอใส่เ้ามาในร่าายผมแทนะั้น แถมร่าายผมนี้มัน็ไม่รัีลับอบสนอเาอย่าี้วยารอรัแท่เอ็นร้อนนเนื้อ้านในสั่นุบๆ
าที่ะไ้เาเป็นเมียลับ้อลายมาเป็นเมียเสียเอ...แ่ะทำอย่าไรไ้ในเมื่อผมอยาไ้เาเลย้อยอมราใ้ร่าอย่านี้ รู้ไปถึไหน็ะอายไปถึนั้น...นึเ็บใัวเออยู่ไม่น้อยเหมือนันแ่ะทำอย่าไรไ้
"อืมมมม"
"อ่าส์... มันีอย่านี้นี่เอ"
อัสวิสลืนน้ำลายอึให่ เาับาผมไว้แล้วฝืนระแทวามฝืเ้ามาทีเียวนมิลำ เสียมันัสวบฟัแล้ว่าหยาบโลนแ่เมื่อโนโนให่ระทุ้เ้ามาผมันรู้สึีน้อร้อราเสียหวานอยู่ใ้ร่าแ็แร
"อ๊ะ อ่าา !"
อัสวิสยอมปล่อยาผมออแล้วเท้ามือลที่นอน่อนโถมัวลมาอ ัวผมสั่นเหื่อแพลั่เ็มหน้าผา มันุในท้อหายใไม่ออแม้แ่ะร้อโวยวายยัไม่มีแรเปล่เสีย้วย้ำ สอมือเาะไหล่ ผัวา แน่นแทบะลืมาไม่ไหวไม่อยาเื่อเลยว่าเอ็นร้อนอนที่ผมอบำลัฝัเ้ามาอยู่ในส่วนที่น่าอายที่สุมันทั้ลึทั้รุ่มร้อนทำให้ผมทรมานนแทบาใ
"อืมมม อ่าาา" ผมราในลำอสอาิเร็นิ้วเท้าหิอลาอาาศ ไม่นึว่าอาารอนโนเสียบะเสียว่านไ้ถึเพียนี้
"เ็บไหม เ็บมาหรือเปล่า"
น้ำเสียที่เปล่ออมาสั่นพร่าถามเพราะำลัเป็นห่ว ไม่อยาะเื่อว่านบนร่าะมอผม้วยสายาที่แสนเร่าร้อนเ็มไป้วยแรปรารถนา ผมหันหน้ามามอเาแล้วยับหน้าึ้นไปูบริมฝีปาหยัสวยเพราะเ็บลั้นวาม้อารเอาไว้ไม่ไหว
"ผมทนไหว"
ไม่ไหว็้อไหวเพราะมันทั้เ็บและเสียวสุ เมื่ออัสวิสรับรู้ึเลื่อนหน้าลมาพรมูบไปทั่ววหน้าผมเ่นัน ่อนะยับเอว้าๆ ผมอ้าารับแ่็ยัเ็บอยู่ี ร่าายสั่นลอนไปามัหวะารโยยับอนบนร่า
"อ่ะ อั้ะ อา..."
"อืมม ้าในุมันร้อนราวับไฟเลยภูผา อ๊าา" รั้แรที่อัสวิสเรียื่อผมอย่าสนิทสนมมอผม้วยไฟราะ
"อึ อือ" ผมไ้แ่ราสั่นพร่า
"เยทำแบบนี้ับใรหรือเปล่า" เาถามพลาพรมูบ้าหู ผมึเอื้อมมือึ้นอหลัว้าส่วนมือ้าใ้ลูบผมอัสวิสไปมา่อนอบออไปามวามริ
"อ่ะ อ้ะ... มะ..ไม่เย ุเป็นนแรที่เ้ามาในนี้แล้วเป็นผู้ายนแรที่ผมมีเ็ส์้วย"
"ผม็ไม่..."
"อือ...ถ้าอย่านั้นเป็นอผมนเียวนะ ผมะทำใหุ้ิใร่าายผมราวับิสารเสพิไปไหนไม่ไ้อีเลย "
ผมบอไปอย่าอออ้อน่อนประอหน้าอีฝ่ายให้สบสายา ัวผมสั่นเทิ้มามแรระแทอเา อัสวิสหายใแรพอะอบ็เผลอราออมาะ่อนเพราะวามเสียว่านนไม่อยาหยุยับสะโพ ผมเลยแล้ถัวถอยหนีไม่ให้เายับเ้ามาใน่อทาอ่อนนุ่มไ้ ทำให้ใบหน้าหวานส่สีหน้าไม่พอใึ่สำหรับผมถือว่าเป็นเรื่อสนุที่ทำให้เาโมโหามิร่าผมแราวับเสพิมันไปแล้ว
"อบ่อนสิรับ ว่าะเป็นอผมนเียว" ผม่อรอพลายิ้มยั่วให้อีฝ่าย
"ุั้ใยั่วผมใ่ไหม" อัสวิสูหุหิุ่น่านึ้นมาอย่าเห็นไ้ั
"แล้วุะอบไหมล่ะ ถ้าไม่อบ็ไม่้อมาอผมอี" พูบสอมือ็เลื่อนมาลูบามสันรามที่ผมแอบมออยู่บ่อยๆ
"ไ้ ่อไปุ็เป็นแ่อผมนเียวเหมือนัน เพราะะนั้นเมียที่ี็ไม่วรื้อับผัวสิะ วรสบปาสบำะบ้าไม่ใ่พูาวนประสาทผัวไปวันๆและิเอาแ่ลวนลามผัวอยู่ลอเวลา"
อัสวิสหยััวึ้นับเรียวาสอ้าล้อเอวสอบแล้วออแรระแทอยสะโพถี่ยิบทั้ที่ผมยัไม่ทันั้ัวอย่า้อารลโทษ ผมนอนหัวสั่นหัวลอนร้อราลั่น ภาพรหน้าพร่ามัวในหัวมึนอึนไปหม
"อ๊ะ อ่า อ๊า!"
ผู้ายบ้าอะไรเวลาอยู่บนเียุะมัแล้วยัอยเ่ยิๆ สะโพสอบยับเ้าออนผมหอบหายใแฮ่ๆ ใบหน้าหวานบรามแน่นเหื่อผุเ็มรอบหน้าเห็นแล้วยิ่สวยเ็ี่ไปอี ยิ่ท่าอยสะโพโถมเ้าหายิ่เป็นภาพที่น่ามอที่สุในโล
"ี้...อ่าส์ ้าในทำไมมันูแรอย่านี้นผมยับแทบไม่ไหวรู้ไหมนี" ปาหวานเอ่ยบอทั้ที่ปาว่ายับแทบไม่ไหว แ่ลับสาวเอวเ้าใส่รัวเร็วนผิวเนื้อเราระทบันัลั่นห้อแสบร้อนไปหมทั้ร่า
"อ่ะ ้าหน่อย อื้อ ุ อ่ะ อ๊า !" ผมราไม่เป็นศัพท์เมื่ออัสวิสโถมแรระหน่ำไม่หยุพัหายใเลย
"อืมมมม อ่าส" นทำไม่ินำพาำอร้อ ยัสับสะโพเ้าใส่อย่าไม่เหน็เหนื่อย วามิบเถื่อนถูเผยออมาทีละนิทีละน้อย
ผมเลื่อนมือลมาท้อน้อยัวเอไว้หวับรรเทาอาารหน่ว ยามอให่ยาวสวนแนายเ้าออสุลำ เาไม่ยอมผ่อนปรนัหวะเลยสันิ ยัเสยเอวเ้ามาน่อทาหลัยืยุบยวบออามแรเิเสียัสวบสาบหยาบโลนึ้ออยู่ในโสทประสาท ผมร้อราไม่าพูแทบไม่เป็นภาษา
อย่าให้ใรรู้เ็าว่าผู้อหนุ่มฝีมือีร้อราเสียหวานอยู่ใ้ร่าผู้าย...
"ี... อื้ม..."
"อ๊ ! อ่ะ"
ผมลับมานอนอ้าาเป็นรูปัวเอ็มอีรั้แล้วแอ่นอาวที่มีเม็ุ่มไแ็ล่อา สอมือิำผ้าปูที่นอนร้อเสียน่าอายอย่าไม่รู้ัหยุหย่อน ถึะเ็บแสนแสบไปทุพื้นที่ที่ถูรุล้ำแ่มัน็แฝไป้วยวามรู้สึี
"อืมม อ่าสสส.."
อัสวิสรา่ำเลียริมฝีปาัวเอแล้วเปลี่ยนท่วท่า เาับผมนอนะแ้าแล้วโถมัวลมานอน้าหลัแล้วับาผม้าหนึ่ั้ันึ้น าม้วยสอแนายเ้ามาทั้ที่มันฝืนถึลับหลุสะอื้นยามที่เาระเ้ใส่นสุลำายร้อน อัสวิสรริมฝีปาับมับุ่มเหื่อเป็นารอโทษ
"มันฟิไปหม ้าในุมันูอผมแน่น ทนไป่อนละันประเี๋ยว็เสียวแล้ว" ูเอาเถอะนที่นิ่เียบพูน้อยแ่พอพูออมาแ่ละทีทำผมหน้าร้อนวูบวาบ
"อึ! ท่านี้มันุ อ๊า! เบาหน่อย อืมมม"
ผมพยายามะผลัเาออ้วยวามเ็บและุท่านี้มันไม่ไหวริๆ นี่นาผมเป็นผู้ายยัรู้สึไ้ว่าเวลาโนอให่ระแทเ้าใส่อย่าไม่ออมแรมันเ็บะมั! ยิ่่อทา้านหลัไม่เยมีใร้าวล้ำมันยิ่โรเ็บ
"อย่าโวยวาย อืมมม"
"ฮือ...แสบร้อน..อะ อ่ะ ุ ผะ..ผมไม่ไหวแล้ว"
ผมร้ออแไม่่าาเ็แล้วเอี้ยวหน้ามาหาเาใ้สอมือประอใบหน้าุ่มเหื่อเ้ามาใล้ๆาม้วยใ้น้ำเสียอร้อเผื่อเาะเห็นใ
"อือ...อัสวิส...เ็บเหลือเินอ่า..อุมันให่เินไป ผมรับไม่ไหว" ผู้ายอสามศอร้อลืมายลั่นห้อ มันเ็บแสบและุมาับท่านี้
"มอผม" มือหนาที่เยับปาาและ่าผม้วยสายา มาบันี้เปลี่ยนเป็นับใบหน้าผมไว้ส่สายามาให้อย่าอ่อนโยน
"อือ...อืม อึ "
ยิ่มอลึเ้าไปในวาู่หวาน็ยิ่รู้สึว่าร่าายมีวาม้อารเพิ่มมาึ้น ใบหน้าหวานแั้วยแรราะับเม็เหื่อหนา่าระาในผมอยาทำให้เามีวามสุ
เราสอนสบา เาประอหน้าผม ผมเอ็เอี้ยวัวเ้าหาันเราสอนสบามอึ่ันและัน เม็เหื่อที่ปลายาเรียวหยรอแร่อผม เพราะอุหภูมิร่าายอเราทัู้่ร้อนั่ไฟแผเผาทั้ที่อาาศไม่ไ้ร้อนเลยสันิเปิแอร์เย็น่ำราวับอยู่ในั้วโลเหนือ้วย้ำไป
"อืม... อือ... อ่ะ ุเอาแรมาาไหนหนัหนาเป็นม้าหรือไถึไ้วบผมไม่หยุ"
พอเริ่มเหนื่อยผม็พูเพ้อเ้อออไป เพราะวามเ็บและเสียว ยอมรับว่าเหนื่อยยิ่ว่าวิ่ไล่ับนร้ายเสียอี มอหน้าเาเหมือนอยาเ็บภาพรหน้าไว้ในวามทรำ อัสวิสเหื่อแพลั่มอมาที่ผมแล้วย่มโยายามัหวะที่เาเป็นนำหน ผมสีน้ำาลทรราไทรยุ่ไปหมเพราะโนฝ่ามือย้ำ ริมฝีปาสีสแเผลอราระเส่า
ผมไม่อยาะเื่อเลยว่านที่มีแ่วามเยามึนึ อยู่แ่ในโลส่วนัวไม่สนใใระมีเ็ส์ทีุ่ันไ้มามายนานี้ และยิ่เป็นผมที่เาออะิรำาเสีย้วย้ำ แ่ลับทำให้อัสวิสพอใในรสรัออมายไ้มานานี้
"อืม อ่าสสส"
ัวผมยัโยามัหวะที่เาส่มา สัมผัสาเาทำให้ผมยอมำนนไม่ะโนโหวเหวเหมือนที่เยทำ ผมึใบหน้าเามาูบ้าสันราม
"ีไหม" นถามผละัวออ เาเลี่ยเส้นผมพลายิ้มอ่อนๆส่มาให้
เี้ย! นี่เายิ้มให้ผมแล้ว สวยหวานน่ารัี เาทำให้ผมหลุมรัไ้วันละเป็นล้านๆรอบ
่วิรรมเ้าัหวะ มันเป็น่วเวลาที่ีที่สุที่เราสอนไม่้อสาส่ัน้วยำพูหรือแววาที่เป็นไปในทาลบ ผมมอหน้าอัสวิสที่ำลัเลื่อนใบหน้าลมาเพื่อประบปาูบ ผมหลับารอรับสัมผัสนั้น้วยหัวใเ้นรัวแร ผัวาประสานมือับมืออผมแล้วบรรูบอย่าอ่อนโยน่อนยับเอวสอบระรัวใส่ผมอีรั้อย่าไม่ยั้เอว
ผมันารับแรระแทถึแม้ยัเ็บอยู่บ้าแ่มัน็เป็นวามเ็บปวที่เ็มใ รสูบรั้นี้แ่าารั้ไหนๆ เมื่อเาูเม้มและป้อนูบลมาอย่าเนิบนาบ ่อยๆแะสัมผัสูึแลมหยอ แ่ทว่าหนัหน่วในบารั้นแทบหายใไม่ออ
สอมือับันไว้แน่นเพื่อส่วามเร่าร้อนวามเสียว่านถึัน ผมลืมามอใบหน้าสวยและสันมูโ่ที่ปัป่ายไปมาับมูผม พลาิในใว่าอยาะเป็นฝ่ายรุเ้าไปในัวนอเาบ้าะีไม่น้อย แ่แ่ิน้านบน็หวเอวใส่ไม่ยั้ราวับำลัลโทษนผมแทบสำลัวามสุาย เพราะท้อมันมวนไปหมหลัาโนอีฝ่ายระแทเอวใส่อย่าไม่ออมแร
"มีสิทธิ์แ่ไ้เป็นเมียอย่าริิเป็นอย่าอื่น" เสียทุ้มพร่าหลุออมาาปาทำให้ผมไ้แ่ปล เพราะเผลอลืมไปว่าอีฝ่ายอ่านวามิผมไ้
แม่!เสียเปรียบ็รนี้แหละ
***ยัไม่รวำผิ***
ผู้สนับสนุนสูงสุด
ผู้สนับสนุนคนล่าสุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น