ลำดับตอนที่ #10
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 4 : ความน่ากลัวของพวกขี้เมา 1/2
4 : วามน่าลัวอพวี้เมา
1/2
วามน่าลัวอพวี้เมา ือ พูาไม่รู้เรื่อ อาระวาทำลาย้าวอ บารายถึนาอ้วแอ้วแนในห้ออนอื่น แถมยัให้เ้าอห้อมานั่เ็อ้วให้อี ผมล่ะโรเลียโรเบื่อพวี้เมาเลย เพราะนพวนี้...เวลาื่นเ้ามา พวมันะำอะไรไม่ไ้ นี่แหละวามน่าลัวอพวี้เมา
‘ผมเป็นประเภทที่เลีย...ไม่อบพวี้เมารับ ผมเลยไม่่อยื่มหรือสัสรร์ับใรสัเท่าไหร่ แ่ใ่ว่าผมื่มไม่เป็นหรอนะรับ ผมเอ็ื่มเป็น...แ่ไม่อบื่ม็เท่านั้น’
หมอธาม หมออน หมออินทั พยาบาลริา ทั้ 4 นำลันั่ื่มอยู่ภายในห้อนั่เล่น โยมีนมบเี้ยวเป็นับแล้ม หลัาที่ินาบูันนพุแทบะแ ส่วนหมอนอิ็โนธามไล่ให้ลับไปห้อเรียบร้อยแล้ว เพราะเาไม่้อารให้เธอมาื่มร่วมวับนพวนี้
หมออนนั่อยู่้าๆอหมอธาม ส่วนสอพี่น้อ็นัู่่ันบนโฟา รบริเวโ๊ะระเลื่อนไป้วยถุนม วาู่ับแ้วเหล้าอแ่ละน มีเพียหมอธามที่ื่มน้ำผลไม้นเียว ส่วนนอื่นื่มเหล้าันหม
“หมอธามไม่ื่มเหรอะ ?” ุพยาบาลสาวริาเอ่ยถาม
“ไอ้นี่มันไม่ื่มหรอ ! มันเป็นพวเลียเหล้า !” หมออนพูแทรึ้น
ผมหันไปมอไอ้หมออน มันระเหล้าเอาระเหล้าเอา ถ้าเิเมาึ้นมาไปไหนไม่ไ้ นที่ลำบาหนีไม่พ้นผมสินะ ?
“แล้วทำไม...ไม่วนเมียมานั่ื่ม้วยล่ะ ?” หมออนถามหาหมอนอิ
“เธอวาแผนำลัะั้รรภ์อยู่น่ะ ผมเลย้อุมารื่มอเธอหน่อย” ผมพูไปเรื่อย
“แล้วลูนแรี่ปีแล้วะ ?”
“แปเือน” ผมอบไปหน้าาเย
“แปเือน !!” หมออินทัะโนึ้นเสียั
ทุนหันไปมอหมออินทัเป็นาเียว้วยวามใ ผมเม้มริมฝีปาเ้าหาัน
“ะะมีลูหัวปีท้ายปีเลยเหรอรับ ?” หมออินทัพูึ้น
ผมหยิบแ้วน้ำผลไม้ึ้นื่มหมในรวเียว
‘ึ !’ วาแ้วน้ำผลไม้ลบนโ๊ะระ
“ยุ่อะไรับมลูอเมียผมรับ ?” เาถามหมออินทัไป้วยน้ำเสียอันเย็นยะเยือ
เล่นเอาหมออินทันลุู่ันเลยทีเียว บรรยาาศภายในห้อ็พลันเปลี่ยนไป
หมออนหันไปหยิบแ้วเหล้าอัวเอึ้นมาระึ้นื่ม ะที่ริาเอ็หันไปหยิบวเหล้ารินให้แ้วพี่าย และแ้วหมออน
“อโทษรับ” หมออินทั้มหน้าอโทษหมอธาม
เารู้แล้วว่า ่าวลือที่นเาลือันว่า หมอธามโห ุ มันไม่ไ้...ไ้มาเล่นๆ แ่มันือ วามริทั้นั้น
“อโทษนะะ” เสียอหมอนอิัึ้น
หิสาวในุวอร์มเสื้อแนยาวาเายาว เินออมาาห้อนอน เธอรเ้ามาหาพวนที่นั่สัสรร์ัน
“มีอะไรเหรอรับ ?” หมออนพูับอีฝ่ายเสียหวาน
“ันอนั่้วยไ้รึเปล่า พอียัไม่่ว”
ผมมอไปที่เธอพร้อมับส่สายาุ แ่ใ่ว่าเธอะฟัหรือลัวผม หมอนอิรีบวิ่รเ้ามานั่ลบนโฟา้าายอผมทันที
“ลับไป !” ผมัฟันพูับเธอเสียเ้ม
แ่ใ่ว่าแม่สาวน้อยอผมะฟั เธอยิ่เป็นนอบสัสรร์อยู่ ว่าแล้วหมอนอิ็หันไปหยิบแ้วน้ำผลไม้อหมอธามที่วารหน้าายหนุ่มึ้นมา หิสาวระื่มในรวเียว
“น้ำผลไม้หนิ !” เธอพูึ้นอย่าไม่พอใ
“ถ้าะื่ม...็้อื่มน้ำผลไม้รับ” ถ้าห้ามไม่ไ้็ปล่อยให้นั่อยู่รนี้แล้วัน ผมะับาูเธอ ไม่ให้ลาสายาเลย ไม่มีวันที่เธอะไ้ื่มเหล้าอย่าเ็า
“ว่าแ่...” พยาบาลริาเิวามสสัยึ้นมา
“ุสอนเอันไ้ยัไะ ?” เธอถามนทั้สอ
“เอันที่โรพยาบาล่ะ ันทำหนัสือหายที่โรพยาบาล ไอ้หมอนี่มัน็ันเ็บไ้ แล้วในหนัสือนั้นันันเียนเบอร์โทรไว้ เ้า็โทรมานัเอาหนัสือมาืน หลัานั้นมัน็มีหลายเหุาร์ทำให้เอันบ่อยๆ เลยทำให้ไ้เป็นเพื่อนัน” หมอนอิเล่าเหุาร์ที่ทำให้ทั้สอนเอันให้ทุนฟั แทบไม่้อหายใันเลยทีเียว
“แล้วใรสารภาพรัใร่อนรับ ?” หมออินทัเิวามสสัยอยารู้มาึ้น
ผมนั่เียบอยารู้เหมือนันว่ายัยหมอนอิะเล่ายัไ
“เ้าสารภาพรััน่อน่ะ แ่ัน็ปิเสธ เพราะันสวย่ะ”
อันนี้มันไม่น่าใ่แล้วมั้ ผมหันไปมอหมอนอิ เธอำลัหยิบนมบเี้ยวที่วาบนโ๊ะระเ้าปาไม่หยุ
“โอ้โห่...ไม่อยาะเื่อ หมอธามเนี่ยนะสารภาพรั่อน” หมออินทัเอ่ยึ้น้วยวามประหลาใ
“แน่นอนว่า...เ้าสารภาพรั่อนลอ แถมเ้ายัเป็นนเผ็ารแบบสุๆอี้วย ทั้อบบัับ ทั้อบบ่น เ้าระเบียบ ุ...” เธอหยุพูเมื่อเอสายาุู่นั้นอหมอธามเ้า
เหมือนเธอะลืมอะไรไปนะ เธอ้อทำให้ผมพอใไม่ใ่เหรอ ?
“แ่...็ใี” สุท้ายหมอนอิ็ลับมาพูแล้วยิ้มหวานให้หมอธามอีที
ายหนุ่มที่นั่ฟัอยู่รู้ีว่า เธอำลัอแหล เาหันไปหยิบแ้วที่วา้าายึ้นมา แล้วระื่มหมในรวเียว
ผมรู้สึว่ามันแปล ๆ
“นั่นมันแ้วเหล้าูนะ” หมออนที่นั่อยู่้าายพูึ้น
ผมลืนลไปเรียบร้อยแล้ว
“ฮะฮะฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่า ไอ้นี่มันออ่อน !” เมียสุที่รั็พลันหัวเราะร่าแล้วะโนึ้นเสียั เหมือนมันลัวว่านอื่นะไม่รู้ว่าผัวออ่อน
ผมรู้สึมึนหัวุบๆึ้นมาทันที โลหมุน แถมยัร้อนหน้าแบบสุ ๆ
หมอธามนั่เอยู่รู่หนึ่ ่อนที่เาะล้มไปบที่ไหล่บาอหมอนอิ ท่ามลาสายาอพวหมออินทั และ พยาบาลริา ส่วนหมออนนั้นรู้อยู่แล้ว เลยไม่ใสัเท่าไหร่
ผู้สนับสนุนสูงสุด
ผู้สนับสนุนคนล่าสุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น