คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 10 ตอน นางต้องเป็นภรรยาของเขาตลอดไป (อุ่นเตียงจบ)
บทที่ 10 อน นา้อเป็นภรรยาอเาลอไป!
หลัาล่อมให้นาล้อยาม นพบวามสุไปรั้หนึ่ เยี่ยเหวิน้าว็สลัเสื้อผ้าอเาออนเปลือยเปล่า ร่าายเ็มไป้วยมัล้ามแ็แร่ วนให้นมอใเ้นรัว
รั้แรที่หลิวืออินเป็นอเา วาอนาถูปิไว้ และเมื่อทุอย่าผ่านพ้นไป นา็ไม่ิแม้แ่ะมอหน้า อนนี้นาไ้เห็นเรือนร่าอสามีเ็มา ็รู้สึวาบหวามในใ
“พอ...พอเถอะ ้า...”
นาส่ายหน้าห้ามปรามเา พยายามฝืนวามปรารถนาที่ท่วมท้น
“เ้าอย่าลัวเลย มันือสิ่สวยาม ้าะทำให้เ้ามีวามสุมาว่านี้”
เยี่ยเหวิน้าวไม่ยอมให้นาหลุาบ่วเสน่หาที่เาบรรปลุเร้า เาเลื่อนัวึ้นไปุมพิปิปาที่ร้อห้าม มอมเมานาให้หลอยู่ในวัวนพิศวาส
ร่าามอ่อนระทวยลปล่อยให้เาสัมผัสไปทั่วร่า วามามอนาปรา่อสายานมอ ผิวายอหลิวืออิน เนียนละเอีย าวผุผ่อไร้รอยไฝฝ้า มือหนาเลื่อนลูบไปบนผิวนุ่ม วาสายาับ้อปทุมทอสอ้า มันลมลึามไ้รูป ปลายยอสีแระเรื่อราวับทับทิมน้ำาม เิามือและปาอเาที่เฟ้นฟอนอย่าเร่าร้อน่อนหน้า
นาหายใหอบระเส่า หน้าอสะท้อนึ้นล ยั่วยวนสายาเหลือเิน มือเลื่อนลูบผ่านเอวอิ่ว สะโพผายหนั่นแน่น สำรววามามทั่วร่านมาถึปลายนิ้วเท้า หัวในมอเ้นรัวแร สูลมหายใแรเมื่อไฟรัในายลุโพลนยาะับลไ้ มีเพียวามปรารถนาะรอบรอร่าามนี้ให้สาสมใ
เยี่ยเหวิน้าวทาบายแร่ำยำแนบิ มือลูบไล้ เฟ้นฟอนทรวอวบาม ปลุเร้าให้นาเร่าร้อน เพื่อให้พร้อมรับลื่นสวาทที่ำลัะถาโถมเ้าใส่
ายสาวเหมือนเรือลำน้อยล่อลอยลาทะเลว้า ริมฝีปาอบุรุษุสายลม พัมาแผ่วเบาในราวแร ล่อมให้ใบเรือลอยละล่อพลิ้วไหว สัมผัสรไหน็สะท้านไหว ปลายลิ้นอเาผ่าวร้อนเหมือนสายลมอุ่นในฤูร้อน ปัป่ายแะแ้มรไหน ็ทำให้อ่อนระทวยหลอมละลายนแทบไม่เป็นัวอัวเอ
เาุมพิริมฝีปานาแผ่วเบา ่อนะ่อยๆ ูื่มมาึ้น ริมฝีปาร้ายาทำให้นถูสัมผัสหลใหลเิน้านทาน เาล่อมนนาเลิ้มไหว ปล่อยายให้เาัเิั่ในึ
มือหนาับ้อเท้ามาพาบนบ่าหนา ถอนริมฝีปาออาเรียวปาุ่มื้น มาุมพิปลีน่อเรียวสวย บเม้มรใ้เ่า ไล้เลีย หยอเย้าให้นารู้สึื่นเ้น แะริมฝีปาไลุ่มพิามเรียวาลมาเรื่อยๆ ่อนะหยุบเม้มรเนินสาว วัปลายลิ้นลาไล้ผิวเนียนละเอีย ไปยั้นาอี้า มือันาให้เบะออ้าน้า สอมือยสะโพหนั่นแน่นให้ลอยึ้นาพื้น แล้วแทรายให่โเ้าแนบิผาามที่ลี่ลีบเบ่บาน วนเิให้ภมรหนุ่มลไปื่มินน้ำหวาน
“อ๊ะ ไม่... ไม่นะ”
นาร้อห้าม นึถึราแรที่ถูเ้าสิ่น่าลัวนี้ แทรเ้าไปในายสาว ทำให้หเร็้วยวามลัว
“ู่ ไว้ใ้านะ มันะไม่เ็บ”
เยี่ยเหวิน้าวุปาไม่ให้นาเสียวั ่อยนำัวนแร่ร้าว แทรผ่านวามบอบบาแสนนุ่มร้อนนสุวามยาว แรโอบรัรอบลำายทำให้เาสูปาแร้วยวามทรมาน น้อสูลมหายใเ้าออแรๆ ่มลั้นวามิบเถื่อนในายไว้สุำลั
เาะทำให้นารับรู้ถึวามามอสิ่นี้ มอบวามทรำแสนวิเศษ ให้นาำไปนานแสนนาน ะผ่อนัวเอให้้าล หยุรอให้นาปรับัว รั้ร่าบามาอปลอบประโลม พรมุมพิไปบนใบหน้าาม มือลูบไล้พร้อมับปลุเร้าให้นาเลิ้มไหว
เมื่อนาเริ่มอบสนอ เาึ่อยๆ ยับาย เนิบ้า แ่หนัแน่น ส่ผ่านวามรัวนให้ร่าามพลิ้วไหว เริร่าย ั่บุปผา้อสายลม
"อา..."
เสียราแผ่วๆ ัแว่วมา ภายในายสาวอรัเป็นัหวะ บ่บอว่านาถูสะให้หลใหลในสิ่ที่ำลัทำร่วมัน ใบหน้าามแั แ้มนวลเือสีระเรื่อราวับผลท้อ ริมฝีปาเม้มแน่นล้ายสัลั้นเสียรารวไว้
หลิวืออินหลับาแน่น มือน้อยิ้นแนอเาที่ยันพื้นไว้นเป็นรอยเล็บ ร่าามโยไหว ีเ้ไปามัหวะที่เาบรรเล ทรวอวบลมลึไม่่าาผลท้อส่ายสะบั ยิ่เายับเร็วเท่าไหร่ แรเท่าไหร่ ยิ่ทำให้นาส่เสียรารวัึ้นเรื่อยๆ
เยี่ยเหวิน้าวัฟันรอ พาัวเอระหน่ำโน้ว เ้าหาายสาวาวผ่อนั้น อย่าลั่ไล้ เร่ัวเอให้เร็วึ้น แรึ้น ามอารม์ทีุ่โน
หลิวืออินแทบไม่เป็นัวอัวเอ บทเรียนรับทนี้ แ่าารั้่อน วามหวาหวั่นแทบไม่ปราในวามิ เาสร้าวามรู้สึประหลาล้ำให้นา ปรนเปรอ มอบวามหฤหรรษ์ให้นา้วยทุส่วนในร่าายอเา ไม่ว่าเป็นปา ที่ร่ายุมพิไปบนริมฝีปา ป้อนวามหวานราวับหยอน้ำผึ้ไว้บนปลายลิ้น มอมเมาราวับสุราั้นี ปลายลิ้นร้อนั่อสรพิษร้าย ไล้ เลื่อนิวหาไปบนผิวนุ่มราใ ็ปลปล่อยพิษเสน่หาให้อยู่ในภวั์
ยิ่เาสัมผัสส่วนอ่อนไหวที่สุอร่าาย ทำให้นาเลิไปไลสุู่ วามเร่าร้อนแผ่่านไปทั่วร่า ร่าายอนาลับทรยศเ้าอ หลระเริไปับท่วทำนอแห่ปรารถนาที่เานำพาไป เารอบำร่าายและหัวใอนาให้อบสนออย่าไร้ยาอาย
ยามนี้เายับไหวส่ผ่านลื่นวามรัวนเ้ามาในายสาว ับล่อมนา้วยบทเพลพิศวาสแสนเร่าร้อน แนบิในุที่สรีไม่เยิว่าะยอมให้บุรุษผู้ใแะ้อ ทุัหวะที่เานำพา นาโยโยนยับามอย่าลืมัว ภายในายสาวผ่าวร้อน ราวับมีลาวาร้อนไหลผ่าน
ยิ่เาเร่ัหวะรัวแรเท่าไหร่ ยิ่เพิ่มวามร้อนให้ร่าามนบิัวเร่า ปลายเล็บู่วนเาอย่าทรมาน หลิวืออินหอบหายใแร เนื้อัวเร็้วยวามเสียวสะท้านที่ไม่อาห้ามไหว
“รี๊...”
หลิวืออินรีร้อออมาอย่าสุลั้น เมื่อบาสิ่ในายแพร่าออมา วามสุแผ่่านไปทั้าย พร้อมับเาที่เร็ระุในายสาว แล้วระหน่ำัวนเ้าออหนัหน่วอีสอสามรั้ ร่าหนาสั่นสะท้าน้วยวามสุสม ่อนะมิ่ทิ้ัววนบลมาแนบิไว้สุัว
“ภรรยาอ้า...”
เยี่ยเหวิน้าวพึมพำ้าแ้มนุ่ม รวบอร่าน้อยไว้ะพลิัวให้หลิวืออิน มานอนบนแผอว้า ลูบไล้แผ่นหลัื้นเหื่ออนาเบาๆ ให้ผ่อนลายวามเร็ล ในนาทีสุสมนาเร็ัวบีบรัเาแนบแน่น รีเล้นทุหยาหยอเื้อพันธุ์ในายเาไปหมสิ้น สรีนานี้ือยอหิที่บุรุษใไ้รอบรอ ถือว่าไ้เพรยอมุไว้ในำมือ นาาม อ่อนหวาน พรั่พร้อม้วยเสน่ห์แห่เรือนาย อันยายิ่ะหาใรมาเปรียบ ที่สำัหัวใอนา ใสื่อแสนี นเาสัมผัสไ้
เยี่ยเหวิน้าวอิ่มเอมทั้ายและใ สุล้นที่ไ้รอบรอร่าามนี้
“ปล่อย้าเถอะ พอแล้ว...”
หลิวืออินไม่ล้าสบามวาวอนัวโ เายัแนบิับนาไม่ยอมถอถอน ุเื่อมประสานที่ผ่าวร้อน นาหอบหายใแร เนื้อัวุ่มเหื่อ แรรัาเาทำเอาอ่อนเพลียไปหม ร่าายอ่อนเปลี้ยยิ่ว่าเทียนถูหลอมละลาย ทว่าภายในายลับเอิบอิ่มสุ่านไปหม นี่หรือวามสัมพันธ์อายหิ เาไ้สั่สอนนาให้หลใหลมันอย่าน่าละอาย
“้าอยาอยู่ในัวเ้า แบบนี้นานๆ”
เาเอ่ยเสียนุ่ม ยื่นหน้าึ้นมาหอมแ้มนวลแรๆ วาวาวเิ้า้วยวามสุ นาัวแ่นี้ แ่ลับทำให้เามีวามสุอย่าเหลือเื่อ สรีผู้นี้ือสิ่มหัศรรย์ในีวิอเา
หัวใแ็ร้าวอ่อนโยนล เพียมีนาในอ้อมอ วามหมอเศร้าเลือนหายไป เพียไ้เห็นใบหน้าามนี้
เยี่ยเหวิน้าวอร่าามแน่นึ้นอย่าหวแหน เาะไม่ยอมปล่อยนาไป
นา้อเป็นภรรยาอเาลอไป!
////
อัพแล้ว้า ่อเลิฟีนร้อนๆ ให้แล้วนะะ
อนหน้าอบอว่าเ้ม้นมา
ิามไว้นะะ ะไ้ไม่พลา และไ้อ่าน่อนใร
อบุที่แวะมาอ่าน่ะ
เียวอี้หลิน
ความคิดเห็น