ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 7 เด็กชายอัศวิน 2/2
ในวันที่เ็ายอัศวินัวน้อย ลืมาออมาูโลใบให่ วามวุ่นวาย็บัเินนทั้บ้านแทบะเสียสิ เพราะอาารเ็บท้ออาเหว่าที่ทำให้เ้าัวถึับร้อโอรว นหวันยิหวาทำอะไรแทบะไม่ถู รั้ะเอ่ยปลอบนเป็นพี่็แทบะไม่ไ้ยินเสียอะไรนอาเสียร้อรวรา้วยวามเ็บปวอัวเอ ารไปหาหมอใน่วเย็น เพราะอาารเ็บท้อเพราะวามที่เป็นโรพยาบาลอภารัและพี่สาวอเธอ็ไม่ไ้ฝาพิเศษ เมื่อไปหาหมอใน่วเวลาที่ปามลูเปิแ่หนึ่เนิเมรเท่านั้น หมอึให้พี่สาวอเธอลับมารอที่บ้าน ไม่ไ้ให้นอนรอที่โรพยาบาล
าเหว่า้อหอบท้อโย้ลับมานอนที่บ้าน เพื่อรอูอาารว่าะลออนไหน อาารร้อโหยหวน้วยวามปวท้อ บีบหัวในเป็นแม่และน้อสาวนเธอ้อเอ่ยปา
"ไปลอโรบาลเอนีว่า ผ่า็ไ้"
"ไม่เป็นไร พี่ทนไหว"
าเหว่าเอ่ยบอน้อสาวเพราะเห็นะลัวเรื่อ่าใ้่ายที่น้อสาวอเธอนั่นแหละที่ะ้อหาเินมา่าย เินาานพิเศษ ที่น้อสาวอเธอทำานสอที่่อวัน เพื่อให้ไ้มาเพื่อ่าเทอมและเ็บไว้เป็น่าใ้่ายในารลออาเหว่าอี้วย
นในท้ายที่สุเือบะีหนึ่ าเหว่าที่ปวท้อเป็นพัๆ ถี่ึ้นเรื่อยๆ ่วัหวะที่ไม่ปวเธอ็พอทนไ้ แ่เพียไม่ถึห้านาทีอาารปวท้อ็ลับมาเป็นหายๆ อยู่พัให่ นวามถี่มาึ้นเรื่อยๆ แม่ใัสินใพาาเหว่าไปที่โรพยาบาลอีรั้ และในรั้นี้พยาบาลในห้อลอวิ่ันวุ่นวายไปหม เพราะเมื่อพยาบาลรวปามลู ็ปราว่าปามลูเปินรบำหนแล้ว และลมเบ่อาเหว่า็มาแล้ว้วย
"ะลอแล้วๆ" เสียาเหว่าร้อลั่นห้อรว นหวันยิหวาไ้ยินเสียนั้นัเน
"รอหมอ่อน่ะ นไ้อย่าเพิ่เบ่นะะ"
"ไม่รอแล้ว ะออแล้ว" เสียะโนอาเหว่าทำเอาหวันยิหวาใไม่อยู่ับเนื้อับัวเลยทีเียว
เพียพัเียวเมื่อพยาบาลเ็นเียอพี่สาวเธอเ้าไปในห้อลอ หวันยิหวา็ไม่ไ้ยินเสียอะไรอี
"นไ้รอหมอไหวไหมะ เี๋ยวพยาบาลใส่สายน้ำเลือให้่อนนะะ" เสียพยาบาลเอ่ยถาม
"ไม่ไหวแล้ว ะเบ่แล้ว" าเหว่าพูไ้เพียเท่านั้น เธอ็ออแรเบ่ออมาแรๆ พยาบาลใรีบปล่อยสายน้ำเลือที่ำลัะแทที่หลัมืออเธอ
"ให้ลอเลยๆ ไปามหมอมาเร็ว" เสียพยาบาลที่ออะมีอายุสันหนึ่ าเหว่า็ไม่ไ้สนใะมอ เอ่ยบอออมา พลามาับาเธอึ้นาหยั่ ถลผ้าถุที่สวมอยู่แล้วราน้ำอะไรไม่รู้เย็นๆ ไปที่ปา่อลอ
"เบ่เลย่ะ เวลาเบ่ไม่้ออ้าปาร้อ เี๋ยวลมออปา เอาใหม่่ะ เบ่อีที"
เสียพยาบาลที่บอาเหว่าพยายามทำาม ่อนที่ะเบ่อีรั้อย่าแร
"ออมาแล้ว่ะ" เสียพยาบาลที่เอ่ยบอ พร้อมอาารที่ลายวามปวท้ออเธอล แทบะเรียว่าหายปวเลยทีเียว แ่เ็ายัวน้อยนั้น็เพิ่ะโผล่ออมาแ่หัวเท่านั้น เธอสัมผัสไ้ถึรอยรีที่ปาอวัยวะเพศอเธอ แ่มัน็ไม่ไ้เ็บปวแ่อย่าใ รู้สึแ่เย็นๆ แล้วพยาบาล็ทำอะไรลุลัอยู่แบบนั้นเพียรู่ เา็ให้าเหว่าเบ่อีรอบ ราวนี้เธอสัมผัสไ้ถึร่าอเ็น้อยนั้นออมา เ็น้อยัวแๆ เลอะไป้วยเลือ หน้าามีแ่ไแม้ะูน่าเลีย แ่สำหรับเธอมัน่าน่าั และเป็นสิ่มหัศรรย์ในีวิเธออย่ายิ่ เ็ายัวน้อยถูวาลที่หน้าท้ออเธอ ่อนที่พยาบาละานเวลาเิให้เธอทราบ หนึ่นาฬิาสามสิบห้านาที
าเหว่ามอเ็ายัวน้อยนั้นแทบไม่วาา หลัาที่พยาบาลัสายรเสร็เา็พาลูอเธอไปที่อ่าเพื่อล้าเนื้อล้าัว เ็ายัวน้อยร้อลั่น ปาที่อ้าออนหน้าาูยับยู่ยี่ เธอนอนูภาพนั้นอย่าำ พลันน้ำา็ไหลออมาอย่าห้ามไม่ไ้ แ่มันเป็นน้ำาที่มีรอยยิ้มแ่แ้ม
าเหว่าถูเ็นออมาาห้อลออนีสอว่า หวันยิหวาที่ลุๆ นั่ๆ อยู่หน้าห้อลอ แม่ในั่มอะเ้อูว่าเมื่อไหร่ประูห้อะเปิออสัที เมื่อพยาบาลเ็นาเหว่าออมา หวันยิหวา็รีบวิ่มาูาเหว่าทันที เห็นเ็ายัวน้อยที่นอนูนมอยู่ที่อ เธอ็ร้อไห้โผเ้าอมาราทันที
ความคิดเห็น