ลำดับตอนที่ #10
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : การโจมตีทางอากาศ
"ปล่อย!"
แริ้นมาเท่าไหร่แรอยิ่เพิ่มมาึ้น เสียร้อ้วยวามเ็บปวปนวามแ้นอลูแมวน้อยทำเอาหัวใอผมแทบสลาย าว่าสอสามีภรรยาในลิปนั่นะเป็นพ่อับแม่อพะนาย
หลัาที่ผมสืบ้อมูลมาบาส่วน พบว่าพ่อแม่อเาถูลอบสัหาร ัวเาและพี่ายรอายอย่าหวุหวิ และเหุาร์อนนั้นไ้สร้ารอยรีลึเป็นแผลให่ให้ับนัวเล็รหน้า
"พะนาย ั้สิ่อน..."
"บอให้ปล่อยไวะ!"
เรี่ยวแรลูแมวน้อยลับเพิ่มมาามอารม์ ผมอรั้ร่าอเา้วยำลัทั้หมที่มี แ่าอเา็ยัถีบยันอาาศไม่หยุนนเ้าับอบโ๊ะึ่มีเศษระาออมพิวเอร์ิอยู่
"พะนาย ุบาเ็บแล้วนะ!"
"ปล่อย! ันะไป่าไอ้ระยำนั่น! แ้อาย้วยน้ำมือัน! ันะทำให้แยิ่ว่านรทั้เป็น!"
เสียลาัลั่นทั่วห้อ นัวิัยหลายนรีบเ้ามาเลื่อนย้าย้าวอที่อยู่ใล้ัวลูแมวน้อยออห่าเพราะลัวเาะฟาโนอีรอบ
"พะนายฟัผม...ุ้อใเย็นๆ"
หลัาพะนายสามารถเ้าถึาน้อมูลสำัอระูลโออิมิยะไ้แล้วนั้น ารปลล็อระบบารทำาน้วยเสียะลายเป็นส่วนหนึ่ในารใ้านอเา หาเายัวบุมอารม์ไม่ไ้ ราวนี้ไม่ใ่แ่อมพิวเอร์พัหรือระบบพั แ่ฤหาสน์อาถูทำลายไป้วย
ผมไม่ไ้เสียายอมพิวเอร์หรือฤหาสน์หลันี้ แม้แ่ีวินอื่นผมยัไม่แร์ นเียวที่ผมห่วและหวแหนือเานเียว...นเียวเท่านั้น
ื! ื! ื!
"ท่านโออิ...มีารเือนภัยั้นที่หนึ่แล้วรับ!"
หายนะำลัมา แถมลูแมวน้อยยัวบุมอารม์ไม่ไ้อี หาห้ามเาไม่ไ้็้อปป้อให้ถึที่สุ!
"โรนัวนั้นถึไหนแล้ว"
"ไม่เินสามสิบวินาทีะถึ...ทะ ท่านโออิ เิเรื่อแล้วรับ มันไม่ไ้มีเรื่อเียว!"
อะไรนะ!
ผมหันมอหน้าอทันที เิมทีมีแ่โรนรุ่นพันาแ่หนึ่เรื่อ แ่อนนี้มัน...
"เป็นไปไ้ยัไ"
โรนสอแนมไม่มาเป็นฝู ั้น็มีแ่อย่าเียว 'อาวุธสัหารทาอาาศ'
"ท่านโออิ ทาเรารวพบว่ามีมาว่าสี่สิบเรื่อรับ!"
แย่แน่ถ้าเป็นแบบนี้ ศัรูไม่แ่ะทำลายฤหาสน์แ่หวัะเอาีวิเา
ผมหันไปมอลูแมวน้อย เาหยุิ้นแ่เนื้อัวลับสั่นเทิ่ม
"เลีย...เลีย เลียพวมัน! ันเลียพวมัน!"
น้ำามามายานัวเล็หยแล้วหยเล่าไหลลอาบใบหน้า วาทั้สอ้าแ่ำ้วยวามแ้น
"พะนาย..."
"ลู้า! ทำารโมี!"
[ระบบสั่ารอาวุธทำาน]
หน้าออมพิวเอร์ัภาพเป็นัวเลหนึ่ับศูนย์วิ่พล่าน สัพัภาพัมาที่ล้อวรปิึ่ิอยู่หน้าประูทาเ้า มันายภาพล้อวริปืนลที่ถูิั้รอบฤหาสน์โออิมิยะให้หันไปยัโรนเป้าหมายทั้หม
"ระอ ระอ ไอ้พวระอ ไปายะ! ายันให้หม!"
พะนายผลัผมออทีเผลอ เาประอาที่บาเ็บไปยัอมพิวเอร์ที่ผมใ้อยู่ นิ้วเรียวเล็รัวนผมเอยัมอไม่ทัน เสียเอ็นเทอร์แรๆ ทำให้ปืนลเหล่านั้นยิโมีโรนทุเรื่อ
"เปิารใ้านระบบรัษาวามปลอภัย าา่ายป้อันแบบพิเศษ!"
สิ้นเสียอผม เป็นัหวะับที่เศษาอโรนปลิวว่อนลาอาาศและเ้าปะทะับแอเรียอระบบ เศษาพวนั้นถูีออไม่ให้เ้าใล้ัวฤหาสน์
"พวแะ้อใ้ให้พ่อแม่ัน!"
เสียระเบิอย่าับเสียพรุัลาอาาศ แสสีส้มอแรระเบิผสมับแสแยามสายย้อมท้อฟ้า้านอให้ลายเป็นสีแ
แ่นั่นไม่หนำใพอ ลูแมวน้อยอผมยัป้อน้อมูลบาอย่าทำเป็นลิปวีีโอ ล้อหน้าอูมมาใล้ เาโว์นิ้วลาใส่แล้วส่ไฟล์ัวนั้นไปที่ไหนสัแห่
"ันอสาบาน ันะเอาเลืออพวแเ่นไหว้หลุมศพพ่อแม่ัน"
นิ้วมือเรียวเล็หยุารทำาน โรนทุัวที่มุ่มาใล้ฤหาสน์ถูทำลายนลายเป็นาทั้หม ทุอย่าลับเ้าสู่วามสบ
ลูแมวน้อยทรุัวลับพื้น ผมรีบเ้าไปประอเา แผลาารถูเศษระบาบวม้ำ เลือเปียุ่มับาเ แผลนั่นเ็บน่าู แ่เทียบไม่ไ้ับบาแผลในใ
"เ็บมามั้ย"
"อย่ายุ่!"
พะนายปัมือผมออในะำลัเอื้อมมือไปที่แผล เาไม่ยอมให้ผมแะ ไม่ยอมให้ใรเ้าใล้ แถมยัปล่อยให้ัวเอเ็บัว
"พะนาย ผมอยาใหุ้รู้...ผมทำไ้ทุอย่าเพื่อุ ผมะทำเพื่อุ ใรทำุเ็บผมะเอาืนให้สาสมับที่มันทำร้ายุ ทำลายรอบรัวุ"
"..."
"แ่อนนี้เลือุออเยอะมา ให้ผมูแผล่อนนะ"
"ะสนใทำไมมันไม่ใ่าอุ"
"ถ้าเป็นาอผมผมไม่แร์ แ่นี่ไม่ใ่ พะนาย...ให้ผมูแผลหน่อยนะ หลัาทำแผลเสร็ุะไล่ผมยัไ็ไ้"
"..."
"นะรับ"
ผม่อยๆ เอื้อมมือเ้าไปอีรั้ ราวนี้ลูแมวน้อยลับอยู่นิ่ๆ ไม่ัืนและไม่ับไล่เหมือนอนแร
"ผมรู้สึปว...ที่แผล"
น้ำเสียแผ่วเบาานัวเล็ทำเอาหัวใอผมเ้นแร เาหมายวามว่าผมสามารถเ้าถึัวเามาึ้นว่านี้ไ้อี...ใ่มั้ย?
ให้ายสิ...เาำลัทำให้ผมลั่
"เรียมห้อพยาบาล ย้ายอมพิวเอร์และอุปร์ทุอย่าไปไว้ที่นั่นทั้หม"
#ิามวามเลื่อนไหวที่เพ นิยายวาย-Yaoi นะ๊ะ ;)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น