ลำดับตอนที่ #10
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ความแตก
แสะวันยามเ้าสาเ้ามาทาหน้า่าปลุหิสาวร่าบาที่นอนท่าาแนาาวาเียื่นาารหลับไหล
้อมีใรสันเอาเหล็หนัสิบันมาวาทับหัวอเธอเอาไว้แน่ๆ มันถึไ้หนัมานานี้ บัวมพูยับัว้วยวามเอื่อยเื่อยเมื่อยบ พลายมือสอ้าึ้นลำบนศีรษะที่ไม่มีอะไรนอาเส้นผมอันฟูฟ่อเหมือนถูีโป่ทรรัน ใรบัอามายีหัวเธอเล่นอนนอนหลับหรือว่ามีนแอบย่อมาิหัวเธอโับเสาเียมันถึไ้ปววูบปววาบเหมือนปวเล็บบนิ้วโป้เท้าแบบนี้?
บัวมพูสูหายใเ้าปอแรๆ รวบรวมำลัเพื่อะลุึ้นนั่
“อี๋.... เหม็นอะไรเนี่ย ลิ่นเหมือนอ๊วหมาเลย” อ๊วหมาเหรอ? สิลับืนมาทันที
เธอ้มลมอูสภาพัวเออนนี้ เสื้อผ้าที่ทาลอสนำมาให้ใส่อำพราัวอนออไปเที่ยวเมื่อืนมีสภาพโสโรเหมือนถูสุนัเมาเหล้าเถื่อนอ๊วรา แถมลิ่นเหม็นเน่ายัอวลหึ่ไปทั้ห้อ
ายละวา... แส่อถึเียนอนแล้ว เธอ้อรีบทำลายหลัานพวนี้ให้เร็วที่สุ่อนเรยาหรือหิรับใ้ะเ้ามา่วยอาบน้ำแ่ัว ไม่อย่านั้นภาพพน์เ้าหิิสนีย์อเธอ้อมีอันเสื่อมเสียแน่ๆ
“ทำไี ทำไี”
บัวมพูทึ้หัวัวเอ ระโลาเียนอนไปยืนหัน้ายหันวาหลายลบ วาสีน้ำาลทอล้ายลูแมวลุวาว้วยวามหวั เมื่อมอเห็นน้ำเย็นในอ่าที่ถูเิมไว้ในอ่าอาบน้ำั้แ่เย็นวาน และทุเ้าหิรับใ้ะนำน้ำอุ่นมาเิมเพื่อผสมให้เธออาบำระร่าาย
เธอรีบถอเสื้อผ้าออ้วยวามเร็วที่ไวว่าแส ม้วนมันเป็น้อนลมๆ มั้วยเ็มัทำาผ้านเหมือนลูบอลอันให่และโยนออไป้านอหน้า่า ่อนะพาัวเอระโนลไปในอ่า น้ำในอ่าอาบน้ำทำาหินอ่อน่อน้าเย็นและมัน็่วยให้นเมา้าาสว่าทันทีที่เธอเอาศีรษะมุลไป
่าาา.... บัวมพูเยหน้าึ้นมาาน้ำท่าสะบัผมเหมือนนาแบบโษาแมพู เป็นัหวะเียวับที่เรยาและหิรับใ้หิ้วน้ำอุ่นและนำุสวยมาให้เธอเปลี่ยนพอิบพอี!
เรยาับนอื่นๆ ที่พึ่เินเ้ามาทำมูฟุฟิเหมือนระ่าย
“ไม่รู้ว่ามีอะไรายในห้อนี้หรือเปล่า ลิ่นเหม็นเน่ามา ้าทนไม่ไหวเลย้อลมาแ่น้ำเย็น”
บัวมพูแล้เนียนปิปาพู้วยใบหน้าใสื่อ!
“หายไปไหนนะ มัน้ออยู่แถวนี้สิ”
บัวมพูพึมพำับัวเอ ะ้มๆ เยๆ หาหลัานิ้นสำัที่เธอเะโ่ออมานอหน้า่าเมื่อเ้านี้ และ้อะัึเมื่อมีเสียหนึ่ัมาา้านหลั
“ท่านหิหาอะไรอยู่หรืออรับ”
อัเร! เาือหนึ่ในสิบหัวหน้าทหารอรัษ์ที่อยูแลวามปลอภัยภายในปราสาทอิทรัสันและเธอไ้ยินมาว่าเาเป็นลูพี่ลูน้ออเรยา
“เอ่อ... ือ ้าิว่ารนี้อาะมีาสัว์ายแล้ว มันส่ลิ่นเหม็นเน่าโยเ้าไปในห้ออ้า” ว่าบัวมพูะนึหา้ออ้าไ้ เธอ็แทบลายเป็นนิอ่าไปริๆ
“ไม่ใ่าสัว์อรับท่านหิ แ่เป็นเสื้อผ้าเลอะอาเียนและระหม่อมนำมันไปเผาทิ้แล้ว”
อัเรล่าวยิ้มๆ อย่ารู้ทัน แววามล้าโเ่นราวนที่เิในนั้นเ้านายมีแววอ่อนโยนและมีวามหมาย เามอบัวมพู้วยวามลึึ้มาหมายเินว่าบ่าวนหนึ่ะมอนาย
ผิวหน้าอบัวมพูาแล้วร้อนวาบสลับันเหมือนถูลน้วยไฟและถูสา้วยน้ำเย็นั วามเินอายที่ถูหนุ่มหล่อมอย่อมมีอยู่บ้า แ่ วามแ! มีอิทธิพลับเธอมาว่า
“อะแฮ่ม... ็ี อบใเ้ามาที่เป็นธุระ่วยัาร”
“ท่านหิอย่าไ้ัวล ะไม่มีใรรู้เรื่อนี้นอา้า” อัเรโ้ัวเล็น้อย สายาไม่ลาเลื่อนาใบหน้าสวยหวาน
บัวมพูอแ็ึ้นเล็น้อย ปิเธอไม่ใ่นถือัวแ่สายาอนายทหารหนุ่มทำให้รู้สึร้อนหนาวอบล
“อบใ” ล่าวบ็รีบหมุนัวเินับๆ ลับเ้าไปในปราสาท
ท่านหิทาลีน่า
อัเรรำพันื่ออนาในอ สถานะอเาอนนี้ทำไ้เพียแ่เยมนาทาสายา แ่มันะไม่เป็นเ่นนี้ลอไป ทาลีน่าะ้อเป็นอเาเ่นเียวับบัลลั์ษัริย์แห่อัลบาและโรมัน!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
4ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
4ความคิดเห็น