(KNB)♟Memory Of Loveless♟[Akakuro] Rewrite

ลำดับตอนที่ #10 : ♟EP 09:Before Everything Rewrite[0 %](100 %)♟

เดี๋ยวๆเมื่อตอนที่แล้วมีหลายคนบอกว่าเซย์จังมีความโบคุชิ ได้ข่าวว่าไรด์เขียนว่า เทสึยะ คนผมฟ้า ร่างบาง ??? ไรด์เขียนอะไรผิดไปหรือป่าวถ้าผิดก็ขอโทษด้วย555 แต่คนที่พูดตอนสุดท้ายคือ  เทสึยะ  นะคะดังนั้นไม่ใช่นายน้อยคร้าาา แค่นี้แหละไปละ #อาคาชิเบอร์สอง ???

♟EP 09:ก่อนทุกๆอย่าง♟

Rewrite[0 %]

(100 %)

          ณ โรงเรียนเซย์ริน เวลา 7:00 น. วันจันทร์

          "โอ้ส!!คุโรโกะอรุณสวัสดิ์"คากามิเอ่ยทักทายคู่หูของตนที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านไรด์โนเวลเล่นสีฟ้าอย่างตั้งใจก่อนที่ร่างบางจะเลิกสนใจหนังสือและเงยหน้าขึ้นมาตอบกลับเพื่อนตัวสูงของตน

          "อรุณสวัสดื์ครับคากามิคุง"คุโรโกะทักกลับไปพร้อมกับร่างของทั้งสองจะเดินเข้าโรงเรียนเหมือนปกติจนมาถึงห้องเรียน

          "คุโรโกะฉันขอยืมสมุดหน่อยได้ไหม"

          "ครับคากามิคุง"ร่างบางพูดจบก็ก้มหยิบสมุดในประเป๋าที่ใช้มาตั้งแต่อยู่เทย์โควพร้อมกับสมุดสีขาวถูกส่งยื่นมาตรงหน้าและคนร่างสูงก็รับไว้และรีบลอกงานในสมุดทันที

          "เห้ยๆ...ห้องเรามีคนผมสีฟ้าด้วยหรอ"

          "ไม่รู้ไม่เคยเห็นเหมือนกัน"

            "นั่นสิแต่ว่า....เป็นผู้ชายด้วยนิ"

            "ผู้ชายก็บ้าแล้วหน้าตาน่ารักแบบนี้น่ะ"เสียงในห้องคุยกันดังมากขึ้นโดยมีคนผมสีฟ้าเป็นหัวข้อสนทนาก่อนที่คากามิที่ได้ยินก็คิดบางอย่างในหัวอย่างสงสัย

            "เอ่อ...คุโรโก---"

            กริ๊งงงงงงงงงงงงง

            "อ้าว!!นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว"เสียงของอาจารย์ดังขึ้นหน้าห้องก่อนที่นักเรียนทุกๆคนจะเริ่มกลับที่ตัวเองอย่างไว  และเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงตอนเย็น

          ณ โรงยิม

          "เอาละ!!ทุกคนรวมตัว!!"เสียงของริโกะตะโกนบอกทุกคนที่กำลังซ้อมกันอยู่มารวมกันเพื่อประชุมเรื่องการแข่งที่กำลังจะถึงนี้

          "คุโรโกะรีบมาเร็วเข้าสิ"เสียงของฮิวงะหรือกัปตันเอ่ยขึ้นเรียกร่างบางที่กำลังเล่นบาสอยู่คนเดียว

          "คุโรโกะทำไม..."ริโกะเอ่ยอย่างไร้สติทำไมมันรู้สึกแปลกๆกับคนผมฟ้าละหรือว่า

          "คุโรโกะนายมีตัวตนขึ้นนะขนาดยืนอยู่ไกลๆฉันยังเห็นเลย"โค้ชว่าขึ้นพร้อมกับทุกๆคนที่พร้อมใจกันมองคุโรโกะที่ยืนอยู่ข้างๆคากามิอยู่

          "นั่นน่ะสิก็ว่าอยู่...ว่าเมื่อเช้าฉันทักนายก่อน"คากามิเอ่ยขึ้นพร้อมกับเกาหัวสีแดงไฟอย่างงงๆพลางร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆนั้นมองคนตัวสูงเหมือนกับจะบอกว่าพึ่งรู้หรอ!?

          "งั้นหรอครับผมว่าพวกคุณคิดไปเองมากกว่า"คุโรโกะตอบออกไปตามที่ทุกๆคนสงสัยถึงแม้จะเป็นการแถรสำหรับเค้าก็เถอะ

          "แต่ขนาดฉันยังเห็นเลยนะคุโรโกะคุง"ฟุริฮาตะเอ่ยบอกกับคนที่ตัวเล็กกว่าโดยที่นัยตาสีอความารีนหันมองด้วยหางตาและพูดประโยคหนึ่งจนทำให้หลายๆคนรวมถึงพวกรุ่นพี่ถึงกับบอกเป็นคำเดียวว่า 'นี่มันอาคาชิเบอร์สองชัดๆ'

          "เป็นแค่ชิวาว่า....ก็กรุณาเก็บปากเงียบไปเลยครับ"

          ณ โรงเรียนโดคุเฮบิ เวลา 7:30 วันพุธ

          "คุโรโกะเดี๋ยวผมเอาไปส่งให้นะครับ"ผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยบอกกับร่างที่ตัวเล็กกว่าพร้อมกับร้อยยิ้มหวานถูกส่งมาจากร่างบางจนพวกผู้ชายในห้องและคนตรงหน้า  หน้าแดงจัดเพราะความน่ารักของ 'คุโรโกะ เทสึยะ'

          "ขอบคุณนะครับผมไม่รู้จะตอบแทนอาโทริคุงยังไงดี^^"เทสึยะตอบกลับไปด้วยร้อยยิ้มที่ถูกประดับไว้ก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยปากพูดอย่างตะกุกตะกัก

          "มะ...ไม่เป็นร...ไรครับ!!"คนตัวใหญ่บอกก่อนที่จะรีบวิ่งไปส่งงานให้กับคนผมฟ้าคราม  โดยที่ไม่รู้เลยว่าเทสึยะนั้นแค่หลอกใช้เขาก็เท่านั้น

          "เดี๋ยวผมขอไปซ้อมก่อนนะครับทุกๆคน"คุโรโกะคนพี่พูดขึ้่นบอกทุกคนในห้องเรียนโดยมีเสียงสาวๆและชายหล่อโหยหาออกมาเป็นแบลคกราว(?)

          "สวัสดีคราบบบบ"

          "สวัสดีครับ X15 !!"เสียงคนในโรงยิมทักทายร่างบางกันอย่างเป็นมิตรและเคารพนับถือพร้อมกับที่เทสึยะเดินเข้าไปยังล๊อกเกอร์และเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดบาสเบอร์ 4 ก่อนจะเดินออกมาฝึกกับคนอื่นๆที่กำลังวอมอัพกันอยู่

          "รุ่นพี่คุโรโกะสวัสดีนะครับ" โควตะ เคนจิ รุ่นน้องปี 2 ที่เทสึยะสนิทที่สุดเท่าทีเข้าโรงเรียนนี้มาและเป็นคนที่เข้าใจเค้าทุกอย่างได้โดยไม่ได้ถามอะไรจากเค้าเลย

          "สวัสดีเช่นกันเคนจิคุง"ร่างบางเอ่ยกลับคนที่สูงเท่าๆกันพร้อมกับค่อยวอมร่างกายของตนก่อนที่ทุกๆคนจะแบ่งทีมแข่งกัน  โดยจะมีการจับใบสุ่มแบ่งเป้นสีแดง และดำ

          "สีแดงแฮะ"

          "สีเดียวกับผมเลยรุ่นพี่!!"เคนจิตะโกนออกมาด้วยความดีใจพร้อมกับจับมือบางของคนที่ได้ชื่อว่ารุ่นพี่อย่างตื่นเต้น

          "ฝากด้วยนะ"เทสึยะว่าพลางตบบ่าให้กับคนข้างๆก่อนที่จะถยอยกันเตรียมตัวแข่งกันแบบ 5 on 5

          "หู...แข่งกับกัปตันแบบนี้พวกผมก็แพ้น่ะสิ"เสียงของคนๆหนึ่งที่อยู่สีดำเอ่ยขึ้นอย่างเสียใจ  พร้อมกับคนที่ถูกเรียกมองไปหาอย่างยิ้มๆด้วยความเป้นมิตร

          "ไม่หรอก  ฉันเองก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น"เทสึยะเอ่ยออกไปด้วยท่าทีถ่อมตัวเพราะเค้าเองก็คิดว่าไม่ได้ 'เก่ง' อะไรขนาดนั้นจนทุกๆคนต้องกลัว

          "รุ่นพี่เก่งจริงๆนะครับ เพราพึ่งย้ายมาจากไทยในปีนี้และได้เป็นตัวจริงตั้งแต่เข้าชมรมนะครับ"เคนจิเอ่ยด้วยความภาคภูมิใจของทักษะรุ่นพี่ที่พึ่งจะเข้ามาเรียนไม่ถึง 5 วันก็ได้เป็นตัวจริงในสายหนึ่งและเป็นกัปตันคนใหม่ในเวลา 2 วัน

          "ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นสะหน่อยมาๆ...เสียเวลามามากแล้วแข่งกันเลยดีกว่า"สิ้นสุดเสียงหวาน พร้อมกับเสียงของนกหวีดดังเพื่อบ่งบอกเริ่มการแข่ง  โดยมีทีมสี แดงคะแนน 15 และสีดำมีคะแนน 16 จนฝั่งสีแดงเริ่มเครื่องร้อนด้วยอารมณ์หมันไส้

          "ชิ สงสัยคงต้องเอาจริงแล้วล่ะมั้ง"เทสึยะเอ่ยกับตนเองพร้อมกับบอกให้คนที่ถือบอลอยู่ส่งมาให้ตนเองพลางหลับตาลง  และในชั่วพริบตา บอลที่เคยอยู่ในมือนั้นก็ได้หายไปและลงห่วงอย่างสวยงามด้วยคะแนน 18 แต้ม

          "นั่นมัน...."

          "ท่าของมิโดริมะที่อยู่ชูโตะคุนิ!!"เสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาการตั้งท่ากระโดด  และองศาของมือและแขนนั้นมัน  'มิโดริมะ ชินทาโร่'  ชัดๆ!!

          "รุ่นพี่เก่งสุดๆไปเลยครับ...ท่านั้นรุ่นพี่ทำได้ยังไงครับ!!"เคนจิถามร่างบางด้วยท่าทีตื่นเต้นพร้อมกับที่เทสึยะกำลังเดินกลับมายังฝั่งของตนเอง

          "ก็แค่หลับตา"ร่างบางผมฟ้าตอบกลับด้วยท่าทีเฉยๆ  เพราะว่ามันเป็นท่าทีง่ายสะจนเรียกได้ว่าแค่เห็นก็รู้แล้วว่ามีหลักการอย่างไร

          "เก่งจริงๆเลยนะครับทักษะในการหลับตาแล้วเล่นท่าของพวกรุ่นปฏิหาริย์ได้น่ะครับ"เสียงทุ่มหวานเอ่ยบอกกับร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ  ก่อน่จะพูดบางอย่างที่ท่าพวกอาคาชิได้ยินอาจจะเรียกได้ว่าสงครามเกิดอย่างแน่นอน

          "ก็แค่ของง่ายๆแถมของพวกนั้นมันก็แค่ของปลอมเท่านั้น"

          เวลา 17:45 น

          "มาจริงๆสินะชูโชคุง"เทสึยะพูดขึ้นบอกกับคนตัวสูงที่มาตามนัดของเค้าอย่างว่าง่ายไม่ใช่ใครเลยแต่เป็น นิจิมูระ ชูโช กัปตันคนเก่าของเทย์โควนั้นเอง

          "ก็เรียกมาไม่ใช่หรือไง"นิจิมูระเอ่ยกลับคนนัดโดยที่เก็บอารมณ์บางอย่างไว้ไม่ให้อีกคนรู้

          "ฮะๆๆ...ใจร้ายจังนะที่เมื่อก่อนยัง....."ร่างบางว่าพร้อมกับค่อยๆเอามือเล็กลูบแขนอีกคน  เหมือนกับพยายามจะทำให้คนที่โดนลูบอยู่นั้นทำตัวไม่ถูก

          "นายคิดจะทำจริงๆอย่างงั้นหรอ...เทสึยะ"ร่างสูงเอ่ยถามคนที่เคยแอบชอบ  เน้นว่า 'เคย' แอบชอบและรักด้วย

          "หึ...ถ้าเพื่อชนะเจ้านั้นล่ะก็ไม่ว่าวิธีอะไรฉันก็จะทำ"

          "แต่ฉันว่า....อาคาชิจะชนะนายน่ะ"นิจิมูระเถียงขึ้นมานั่นทำให้คนตัวเล็กชะงัก  และค่อยๆเผยยิ้มร้ายปนเซ็กซี่ออกมาพร้อมกับพูดขึ้น  เหมือนกับว่าน้อยใจที่คนร่างสูงไม่ให้ความสนใจเค้า

          "ชูโชไม่คิดจะเชียร์ฉันอย่างงั้นหรอ"เทสึยะเอ่ยปากพูดขึ้นพลางขึ้นไปนั่งบนตักด้วยท่าทียั่ว  พร้อมกับเอาแขนคล้องคอคนผมดำ. จนนิจิมูระนั้นเริ่มหน้าแดงอมชมพูเหมือนกำลังเขิสอยู่

          เป็นใครไม่เขินบ้างละ

          ที่ๆพวกเค้าอยู่กันน่ะ...

          ที่สาธารณะนะเว้ย!!

          "เทสึยะลงไปได้ไหม...นี่มัน----"

          "ทีเมื่อก่อนไม่เขินอายนี่หน่าหรือว่า....มีคนอื่นสะแล้ว"เหมือนกับมีดที่เข้ามาแทงจากด้านหลังของร่างสูง ถึงจะไม่จริงทั้งหมดแต่ว่าเค้านะยังคง

          ชอบ...

     

          "ฉันถามจริงๆนะเทสึยะ"

          "หือ??"

          "ทำไมนายถึงอยากชนะล่ะ"เค้าถามด้วยความเป็นห่วง ใช่เหตุการณ์แบบนี้มันเหมือนกับตอนนั้นตอนที่ร่างเล็กบนตักเค้าเป็นและเมื่อกับอาคาชิที่รุ่นน้องที่ชื่อ มิโดริมะ บอกมา

          อยากชนะอะไร

          อยากครอบครองอะไร

          เพื่ออะไร

          "เพื่อเท็ตสึยะ เท็ตสึยะ และความสุขของฉัน"ราวกับสามารถอ่านใจได้ นั่นทำให้ร่างสูงไปไม่ได้เลยเพราะนี่มันชัดเจนมาก สิ่งๆนั้นกำลังกลับมา

          "กลับมาแล้วหรอ...สึกะ"

          ครื่นนนนน ครื่นนนนน

          "สวัสดีเท็ตสึยะ"เสียงทุ่มต่ำเอ่ยรับโทรสัพท์ของตนกาอนที่คนปลายสายจะพูดกลับมา ด้วยน้ำเสียงแปลกๆที่หาได้ยากของ คุโรโกะ

          'อาคาชิคุงคือว่าช่วย...ออกมาข้างนอกกับผมก่อนได้ไหมครับ'

          "มีอะไรงั้นหรอเท็ตสึยะ"ร่างสูงถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด

          'ออกมาเถอะนะครับ'น้ำเสียงในสายนั้นดูอ่อดอ้อนจนอาคาชินั้นถึงกับทำให้ขาแกร่งนั้นทรุดเลยก็ว่าได้

          "ก็ได้ๆเจอกันที่ไหนล่ะ"อาคาชิพูดขึ้นพร้อมกับสายตาของคนที่อยู่ในโรงยิม. ตอนนี้เป็นเวลาพัก 30 นาทีและก็กำลังจะซ้อมแล้ว

          "แหม่ๆเท็ตจังโทรมาหาหรอเซย์จัง^^"มิบุจิเอ่ยขึ้นมาอย่างเสียงดัง จนทำให้หลายๆคนถึงบางอ้อเพราะพวกเค้ารู้จังคนที่ร่างสูงผมดำเอ่ยชื่อออกมา และก็เคยเล่าให้ฟังว่าเป็นคนที่อาคาชิยอมใจทุกอย่าง

          "ครับเรย์โอะ...แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวจะไปเดียวนี้แหละ"อาคาชิตอบกลับสายเสร็จก็หันมาบอกกับ รองกัปตันคนสนิทอย่างมิบุจิก่อนที่จะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับเดินออกมาและบอกลาทุกคน

          "ฮัลโหลเอารถมารับผมหน่อยพอดีจะไปที่ๆนึงน่ะ"

          ณ สวนสาธารณะ

          "รออยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวผมไปทำธุระแปปนึง"อาคาชิบอกกับคนขับรถก่อนจะสาวเท้ารีบไปที่ๆคนตัวเล็กนัดไว้

          "สวัสดีตอนเย็นนะครับอาคาชิคุง"คุโรโกะเอ่ยทักร่างสูงที่เสียสละเวลาซ้อมมาหาเค้าโดยไม่รู้ว่าทำไม

          "สวัสดีตอนเย็นเช่นกันนะเท็ตสึยะ"คนผมแดงเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างๆที่ร่างบางนั่งอยู่ก่อนจะเข้าเรื่องโดยคงความเป็นอาคาชิ จนร่างบางมองอย่างจะบอกว่าไปไหนก็ไปเถอะ

          "มีอะไรงั้นหรอเท็ตสึยะที่เรียกฉันมาคุยแบบส่วนตัวไม่สิ.....สองต่อสองแบบนี้^^"อาคาชิเอ่ยบอกกับคุโรโกะพร้อมกับสายตาที่พร้อมจะจิกคนพูดด้วยอารมณ์ที่บ่งบอกว่าไม่เล่นด้วย

          "ผมจริงจังครับกรุณาอย่ามาหื่นกามตอนนี้ครับ...อาคาชิคุง"ร่างบางบอกกับคนผมแดงด้วยสีหน้านิ่งพร้อมกับร่างสูงที่มองหน้าคุโรโกะด้วยรอยยิ้มแห้งๆ  ก่อนที่จะยอมสายตาที่มองมาด้วยคำว่า ภรรยา(?)โกรธสามีต้องยอม(?)

          "โอเคๆไม่เล่นแล้วๆ...ว่ามาสิ"

          "คือว่า..."คุโรโกะคิดด้วยท่าทีกังวลใจนั่นทำให้อาคาชิที่คอยมองร่างเล็กๆนั้นก็พยายามเก็บความอยากรู้ไว้  ก่อนที่คุโรโกะจะสูดหายใจเข้าพร้อมกับเอ่ยปากพูดสิ่งที่เตรียมตัวเตรียมใจที่จะบอกกับอาคาชิวันนี้

          "ผมอยากให้อาคาชิคุง...ชนะการแข่งในรอบอินเตอร์ไฮล์น่ะครับ"

          "ทำไมล่ะ"อาคาชิมองด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ ทำไมล่ะเค้าอุตส่าห์ตั้งหาตั้งตารอวันนั้นมาตั้งแต่ที่กลับมาเป็นตัวของตัวเองและตั้งใจไว้ว่า ถ้าคราวนี้ชนะเค้าจะบอกความรู้สึกของเค้าให้คุโรโกะฟัง

          ทั้งๆที่แผนใกล้จะเสร็จหมดแล้วแท้ๆ

          "ผมอยากให้อาคาชิคุงชนะพี่เทน่ะครับ"

          "ให้ฉันชนะพี่นายเนี่ยนะ"ร่างสูงว่าขึ้นมาด้วยหน้าตาสงสัยและไม่เข้าใจ เทสึยะเล่นบาสหรอ เขาเล่นได้เหมือนเท็ตสึยะหรือป่าวหรืออะไรกันแน่

          "ครับ....ได้โปรดเถอะครับอาคาชิคุง"ร่างบางเอ่ยบอกกับอาคาชิด้วยสายตาอ้อนวอนพร้อมกับกอดแขนแกร่ง ร่างสูงนั้นถึงกับใจเต้นด้วยความเขินก็แหม่คนที่ชอบมาทำท่าทีแบบนี้ใส่ใครจะไม่หวั่นไหวบ้างล่ะ

        "ทำไมละ...อย่างนี้ฉันก็โดนเกลียดขี้หน้าน่ะสิ" พี่ภรรยาในอนาคตเชียวนะ อาคาชิต่อท้ายในใจถึงจะอยากพูดออกมาก็เถอะ

        "ทำไมพี่เทถึงต้องเกลียดอาคาชิคุงล่ะครับ"คุโรโกะว่า  พลางทำท่าเอียงคอด้วยความสงสัยก่อนที่อาคาชิจะหน้าซีดเหงื่อไหลตามใบหน้าหล่อคม  พร้อมกับเปิดปากบอกคำตอบแถรๆที่ต้องคิดสดๆด้วยท่าทีร้อนรน

        "ก็เป็นเสมือนรุ่นพี่อะไรแบบนั้นแค่นั้นเอง^^;;"

          "อ้อครับ...แล้วได้ไหมอะครับอาคาชิคุง"คุโรโกะพูดเสร็จก็ช้อนตามองก่อนที่อาคาชิจะคิดอยู่ซักพัก  พร้อมกับเอ่ยถามสิ่งที่อยากรู้ออกไปด้วยสีหน้าจริงจัง

        "บอกเหตุผลให้ฉันได้ไหม...เท็ตสึยะ"อาคาชิถามร่างบางออกไป  คุโรโกะมีท่าทีอึ่งไปกับคำถามของร่างสูง  อาคาชิที่รู้สึกถึงความไม่สบายใจของคุโรโกะก็เลยเงียบไปก่อนที่เสียงหวานจะเอ่ยออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

        "ขอโทษครับ...ผมบอกไม่ได้"ร่างเล็กๆเอ่ยบอกกับอาคาชิที่นั่งอยู่  เค้ารู้สึกผิดมากๆที่เรียกอาคาชิออกมาแล้วขอร้องโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้อะไรเลย

        "ไม่เป็นไรหรอก...งั้นฉันขออะไรบ้างได้หรือไหม"อาคาชิว่าขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับเอาหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางที่กำลังจะหันหน้ามามองคนที่จะขออะไรจากตัวเอง  แต่กลับกลายเป็นว่าใบหน้าของทั้งสองนั้นใกล้กันมาก  จนแทบไม่ถึงเซน

        "กะ...ก็ได้ครับ"

        "งั้น......"ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมกับค่อยๆก้มลงจูบริมฝีปากบางที่กำลังอึ่งๆกับใบหน้าที่ใกล้กันของอาคาชิ  รสจูบค่อยๆถูกบดขยี้ลงไปเหมือนกับว่าอยากจะทำแบบนี้มานานแล้วกับเค้า  ร่างสูงค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจังและจับมือบางแน่นไว้อย่างกับโหยหามานาน

        "เป็นแฟนกันได้ไหม...เท็ตสึยะ"

[decidedly]

"เป็นแค่ชิวาว่า....ก็กรุณาเก็บปากเงียบไปเลยครับ"

#อาคาชิเบอร์สอง

[decidedly]

"เป็นแฟนกันได้ไหม...เท็ตสึยะ"

#อาคาคุโระ

[08/5/60]

01:44 p.m.

[EP 09:Before Everything]

100 % Story By Phantom ft.The third

Story By Phantom

[Free Talk1(10 %)]

[มาแบบวันละนิดถึงแม้จะเรียนอยู่ก็เถอะ 555+ ไม่มีอะไรมากแค่อยากให้ ชิวาว่า มีส่วนร่วม 5555+ งั้นไปก่อนนะเค้าไปเรียนแล้วววว ไม่รู้จะคุยอะไรแล้ว งั้นไปก่อนนะ   บ่ายบ้ายบี....]

[Free Talk2(100 %)]

[มาแล้วววววววววว  นานๆทีจะมาแบบเยอะเต็ม 100 ไม่มีอะไรจะพูดเลยขอบคุณจริงๆนะที่เม้น ที่อ่านกัน หรือหลงเข้ามา ขอบคุณจริงๆอาจจะลงดึกไปหน่อย 555+ ขอบคุณจริงๆนะไม่มีอะไรจะพูดเลย   บ่ายบ้ายบี...]

[ติดตามกดน้อง , โหวตกดคุณชาย]

  

[Are You Ready??]

[Plz Wait For Story]

[Next Time]

English : Bye Bye!!

Japanese : それでは、また会いましょう!!