คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 3 ความคิดไม่มีเสียง 3/3
“พริกค่ะ เปรี้ยวหวานช่วยแม่ปลูกจากเมล็ด” สาวน้อยพยายามยกถาดเพาะเมล็ดขึ้นจะอวด หากก็หนักเกินจนต้องเลิกยก
“ว้าว ! เก่งครับ ไว้พริกสุก อายงขอบ้างนะครับ”
“แต่มันเผ็ดค่ะ เปรี้ยวหวานปลูกแต่กินไม่ได้”
“ไม่เป็นไรครับ”
“เผ็ดม้ากมากเลยนะคะ”
“เผ็ดมากๆ สิครับดี อายงชอบกินพริกเผ็ด”
“อายงเก่งที่สุดในโลก”
เด็กหญิงปั้นดาวตบมือเปาะแปะ ตื่นเต้นที่คนตรงหน้าบอกว่ากินเผ็ดได้ ทำเอายิ่งยงพลอยขำไปด้วย
“มาหาพี่ธรณ์หรือจ๊ะ”
“ครับ”
“เดี๋ยวฉันไปตามให้นะ พี่ธรณ์ดูเอกสารอยู่ที่ห้องทำงาน” และแน่นอนว่าสามีเธอเพิ่งถึงบ้านได้ไม่นาน เมื่อคืนหลังกลับจากฟาร์มหมูการุณย์กาญจ์ ธรณ์กินข้าวเย็นกับเธอและลูก กล่อมเปรี้ยวหวานจนหลับจึงกลับไปนอนที่โรงพยาบาลสัตว์ เพียงแต่วันนี้พิเศษหน่อยตรงที่เขาหยุดงานเพราะธีรดาเอ่ยว่าจะมาหา
แน่ละ...น้องสาวสามียังไม่รู้ว่าเธอกับเขาแยกกันอยู่คนละบ้าน
“ขอบคุณครับ แต่ไม่รบกวนนายหญิงดีกว่าครับ ก่อนออกมาผมโทรแจ้งนายไว้ก่อนแล้ว นายบอกว่าอีกเดี๋ยวจะลงมาครับ”
“จ้ะ” หญิงสาวรับรู้ หากไม่ได้ถามอะไรต่อ การที่ยิ่งยงมาบ้านใหญ่ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ปกติไม่เคยมาเช้าขนาดนี้ เพิ่งหกโมงครึ่งได้กระมัง
“ต้นพริกต้องออกดอกออกลูกดกแน่ๆ ครับ นายน้อยทุ่มทุนขนาดนี้”
“ปลูกผักแต่ละทีเลอะเทอะไปทั้งตัว แต่เขาก็ชอบของเขา” พี่ธรณ์กับเธอคิดเหมือนกันคือตั้งใจเลี้ยงลูกให้พัฒนาการเป็นไปตามวัย อยากเล่นหรืออยากเรียนรู้อะไรก็ปล่อยตามธรรมชาติ เธอเพียงแค่เฝ้ามองและแนะแนวทางเท่านั้น
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นคนที่ยิ่งยงมาหาก็ออกมาหน้าบ้าน วันนี้ธรณ์อยู่ในชุดอยู่บ้าน สบายๆ เพราะตั้งใจว่าหากคุยธุระกับลูกน้องเสร็จเรียบร้อยจะช่วยภรรยากับลูกสาวสร้างแปลงผักสวนครัว
“สวัสดีครับนาย”
“โทษทีที่ให้รอ ฉันเพิ่งวางสายจากทับทิม”
“ไม่เป็นไรครับ ผมกำลังเล่นเพลินๆ กับนายน้อย”
“อืม”
นายสัตวแพทย์ธรณ์โยกศีรษะน้อย ชายหนุ่มผ่อนคลายขึ้นเมื่อได้เห็นใบหน้าเปรี้ยวหวานยังเลอะคราบดิน แม้ว่าอาจถูกเช็ดออกไปบางส่วนแล้วก็ตาม
“พ่อขอคุยงานกับอายงก่อน เสร็จแล้วจะช่วยเปรี้ยวหวานกับแม่ปลูกต้นพริก ดีไหม”
“ดีค่ะ”
สาวน้อยยิ้มให้แล้วนั่งลงจับช้อนปลูกคลุกเคล้าดินกับปุ๋ยคอกต่อ คราวนี้ขะมักเขม้นและมุ่งมั่นกว่าเดิมมากเพราะพ่อบอกแล้วว่าจะช่วยอีกแรง ทรายรุ้งเห็นเช่นนั้นจึงนั่งลงแล้วหยิบช้อนปลูกของตัวเองจัดการบ้าง ทว่าปลายตายังลอบมองสามีกับหัวหน้าคนงานเดินห่างออกไป คล้ายกับว่าเป็นความลับระดับชาติที่ไม่ควรแพร่งพราย รู้สึกแปลกๆ เมื่อทั้งคู่ยืนหันหลังให้เธอ ทำให้ทิศทางเป้าหมายของธรณ์กับยิ่งยงคือท้ายฟาร์ม เช่นนั้นจึงอดนึกถึงสิ่งที่เขาเคยบอกไว้ไม่ได้
‘พี่ตั้งใจปลูกบ้านอีกหลังไว้ท้ายฟาร์ม ดูที่ทางสักพักแล้ว เพื่อนพี่มันช่วยออกแบบให้ เดือนหน้าน่าจะได้ลงเสาเข็ม’
“เปรี้ยวหวานขอยืมช้อนปลูกของแม่ได้ไหมคะ”
เด็กหญิงปั้นดาวทักขึ้นเมื่อรู้สึกว่าแขนเริ่มล้า คิดตามประสาเด็กน้อยว่าหากเปลี่ยนช้อนปลูกกับแม่แล้วจะทำให้ทำงานได้ไวขึ้นเหมือนอย่างที่ก่อนหน้านี้แม่พรวนดินไวกว่าตน
“แม่ขา”
“ขา ได้สิคะ”
ช้อนปลูกถูกส่งให้ลูกสาว ทรายรุ้งรู้ตัว พักนี้เธอเหม่อลอยบ่อยครั้ง และมันไม่ควรเกิดขึ้นเลยจริงๆ
“วันนี้พ่อจะช่วยเราปลูกด้วย ถ้าอย่างนั้นแม่ว่าเราโรยเมล็ดผักกาดหอมด้วยดีไหมคะ ผักที่เปรี้ยวหวานชอบกินกับขนมจีบที่แม่ทำให้ไง”
“เปรี้ยวหวานช่วยโรยเมล็ดด้วยนะคะ”
ยัยตัวเล็กของเธอแสดงอาการคึกกว่าเดิม ไม่มีท่าทีเหนื่อยหน่ายหรืออิดออดให้เห็นเลยสักน้อย คงดีหากลูกขยันเช่นนี้ไปจนโต เธอไม่เคยคาดหวังให้ลูกสาวรับช่วงต่อกิจการฟาร์มนกกระจอกเทศแห่งนี้หรือดูแลกิจการใดๆ ของการุณย์กาญจ์ ดังนั้นจึงอยู่ที่ลูกล้วนๆ ว่าโตขึ้นจะเลือกเดินทางไหน
“ไม่มีปัญหาค่ะ ไหนคะ คลุกปุ๋ยกับดินเข้ากันหรือยังเอ่ย” ทรายรุ้งใช้ช้อนปลูกเล็กๆ ของลูกเขี่ยดูการผสมวัสดุปลูก “ใช้ได้แล้ว เปรี้ยวหวานไปล้างมือนะคะ เราต้องไปหยิบเมล็ดผักกาดหอมในบ้านออกมาก่อน พ่อทำงานเสร็จจะได้ปลูกกันเลย”
เจ้าซาลาเปาน้อยวิ่งมาเปิดก๊อกน้ำล้างมือโดยไม่ลืมฟอกสบู่ด้วย ทรายรุ้งรอจนลูกล้างมือเสร็จจึงล้างบ้าง ก่อนจูงมือกันเข้าตัวบ้านเพื่อเตรียมเมล็ดผักกาดหอมที่ว่า
ความคิดเห็น