TELL ME IF IT'S LOVE ❤ บอกกับฉัน ถ้านั่นคือรัก

ลำดับตอนที่ #1 : PROLUGE

PROLUGE

ชื่อของฉันคือ วิคตอเรีย เลฟฟิลล์ล อายุ18 ปี  อุปนิสัย  มั่นใจในตัวองสูง งานอดิเรก เฝ้ามองชีวิตคนอื่น(โดยเฉพาะเรื่องความรัก)

ฉันไม่ใช่คนประเภทไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง หรือไอ้ที่เรียกว่าไม่รู้ใจตัวเอง ในทางตรงกันข้ามฉันค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองต้องการอะไรและชอบอะไร ไม่เว้นแม้แต่เรื่องความรัก

            ฉันแน่ใจความรู้สึกที่มีต่อ ‘เขา’  มันพิเศษกว่าใครอื่น

แน่นอนฉันพูดได้เต็มปากเลยว่า ฉัน - รัก - เขา

แต่ในก่อนที่ฉันตัดสินใจจะบอกความรู้สึกเหล่านี้ออกไป ฉันจำเป็นต้องแน่ใจก่อนว่าอีกฝ่ายก็คิดไม่ต่างกัน อย่างน้อยก็ในทำนองเดียวกันน่ะนะ

“นิกกี้ ความรู้สึกที่นายมีต่อฉันคืออะไร”

ฉันพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุด แต่ประโขคที่เอ่ยออกมากลับฟังดูแปลกๆ  ให้ตายสิหัวใจของฉันกำลังเต้นแรง ฉันกำลังตื่นเต้นจนลนลาน

ฉันจ้องหน้าเขาที่กำลังงงอย่างใจจดใจจ่อรอคำตอบ เวลาไม่เพียงกี่วินาทีนั้นนานราวกับหลายชั่วโมง

“สำหรับฉัน เธอเป็นมากกว่าเพื่อน...”  เขาพูดพร้อมกับระบายยิ้ม ฉันยกมือข้างหนึ่งขึ้นกุมหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งในขณะสายตายังไม่ละไปจากใบหน้าเขา ไม่ไหวแล้วฉันแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว!

“เธอเหมือนพี่น้อง  เหมือนครอบครัว”  คำว่าพี่น้องทำเอาหัวใจของฉันดิ่งลงไปที่พื้นทันที

“เธอเข้าใจฉันในทุกๆเรื่อง คอยปกป้องฉันคอยให้กำลังใจ แน่นอนสำหรับฉันเธอคือคนสำคัญ”

แต่คำว่าคนสำคัญก็ดึงมันกลับขึ้นมาอีกครั้ง

ฉันยิ้มให้กับคำตอบของเขา ก่อนจะตัดสินใจพูดความในใจ แต่....

“ฮีโร่”

“?”

“เพราะเธอคือฮีโร่ของฉัน”

ฉันอ้าปากค้างกับประโยคที่เพิ่งได้ยิน เสียงที่กำลังจะเปล่งออกมาหายกลับเข้าไปในลำคอ เมื่อกี้เขาพูดว่า ‘เธอคือฮีโร่ของฉัน’ ด้วยสีหน้าปลื้มปิติ

หมายความว่าเป็นคนพิเศษ ก็คือเป็นฮีโร่?

“เอ๋ ทำไมสีหน้าเธอดูไม่ดีเลยล่ะ”

ไม่ไหวแล้วฉันรู้สึกเหมือนโลกกำลังหมุน ทุกอย่างโอนเอนไปหมด

“ฉันบอกว่าเธอคือ ฮี-โร่-ของ-ฉัน เชียวนะ”

“นิกกี้ฉัน...ไม่”

“เธอพูดว่าอะไรนะ วิกกี้”

“ไม่..ไหว”

แล้วฉันก็ล้มลงกับพื้น ภาพนิกกี้และสิ่งก่อสร้างตรงหน้าค่อยๆถูกแทนที่ด้วยท้องฟ้ากว้างที่มีแสงแดดส่องจ้า ก่อนที่สติของฉันจะค่อยๆเลื่อนลางหายไปพร้อมกับนิสัยมั่นใจในตัวเองที่แสนภาคภูมิใจ   

และเหตุการณ์ในวันนั้นเองที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กับฉัน   วิคตอเรีย เลฟฟิลล์ อายุ 18  ปี อุปนิสัย ไม่มั่นใจในตัวเอง งานอดิเรก นั่งนิ่งๆขังตัวเองอยู่ในห้อง ได้ก้าวเข้าสู่เส้นทางของวัยรุ่นไปอีกก้าว

           วันนั้นฉัน... ‘อกหัก

 
         ยังไม่ได้แก้คำผิดนะคะ
         อยู่qก็คึก คิดได้ก็นั่งแต่งเลย555