The~Kurapika~LighT or DarK

ลำดับตอนที่ #1 : เจอคนๆนึงในเงามืดพร้อมมือที่ยืนมาดั่งแสงทั้งที่มันคือความมืด

      สายฝนยามค่ำคืนของเมืองยอคชินซิดตี้ แม้จะไม่ตกแรงนักแต่ก็ทำให้ผู้คนบางตาลงได้มากที่เดียว ผู้คนต่างไม่อยากออกจากบ้านในวันที่ฝนตกอย่างงี้เหมือนๆกัน จึงมีน้อยคนนักที่จะอยู่นอกบ้าน ส่วนใหญ่จะเป็นเพราะต้องออกมาทำงานหรือไม่ก็ไม่ได้ดูข่าวพยากรณ์อากาศ ในคนจำนวนนั้นก็ใครคนนั้นที่ทุกคนๆและผู้แต่งรู้จักดีกำลังวิ่งไล่ใครบางคนออกไปไกลจากตัวเมือง โดยไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทั้งๆที่ร่างกายเปียกปอนไปทั้งตัวก็ยังคงวิ่งไปอย่างนั้นตามหลังใครบางคน.........



\" แฮ่ก.......แฮ่ก......... \" เด็กหนุ่มเหนื่อยหอบอยู่กับที่พลางมองหาเป้าหมายที่เข้าไปหลบในตึก



\" ฮ่าๆๆๆ ยังไงนายก็ไม่มีทางจับชั้นได้หรอกคุราปิก้า \" เสียงของคนๆนึงจากในตึกตะโกนออกมา



\" ไม่ว่ายังไงชั้นก็จะจับนายด้วยมือขอวชั้นนิล่ะคุโรโร่! \" ว่าแล้วคุราปิก้าก็วิ่งเข้าไปในความมืดของตึก



\" หึ.....ในความมืดนะ........นายไม่ชนะหรอกนะคุราปิก้า \" คุโรโร่พูดและกระโดดจากข้างหลังคุราเข้าโจมตี



\" อื้ย.........อุ๊บ.... \" คุราปิก้าหลบพ้นแต่ก็โดนเข้าไปทีนึงที่แขนข้างซ้ายคุราโจมตีกลับไปทันทีแต่ก็ไม่ได้อะไร



\" ยอมแพ้ซะดีกว่าน่า......คุราปิก้า...นายไม่ชนะหรอกนะ \" คุโรโร่ก็เปิดไฟในตึกหลังจากที่พูดจบและก็มายืนอยู๋หน้าคุราปิก้า



\" ..แฮ่ก.........แฮ่ก........ม....ไม่ใช้...ความมืดแล้วรึไง......... \" คุราปิก้าพูด



\" ไม่จำเป็น...ขอแค่นายโดนโจมตีไปครั้งเดียว...ชั้นก็ชนะแล้ว..........ดีนะที่ชั้นใส่แค่ยานอนหลับ... \" คุโรโร่พูดและยิ้มอย่างเย็นยะเยือกนั่นคือภาพสุดท้ายที่คุราเห็นก่อนที่จะสลบไป



\" หึหึหึ.......นายหนีชั้นไปไหนไม่ได้หรอกนะ........คุราปิก้า...ชั้นจะทำให้นายไปไหนไม่ได้อีกเลย....นอกจากอยู่ข้างกายชั้น \" คุโรโร่พูดและอุ้มคุราเดินจากไป.......



เช้าวันต่อมา......



\" อืม.....ที่นี่..ที่ไหนกัน \" คุราปิก้าตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้าและคนที่นอนอยู่ข้างๆคือคุโรโร่



\" ...ตื่นแล้วหรอ.......... \"



\" ใคร.......คุณเป็นใคร \" คุราปิก้าถามบุคคลตรงหน้าที่เค้าไม่รู้จัก.........คนๆนั้นยิ้มอย่างยากที่จะดูดออกว่ายิ้มด้วยความรู้สึกยังไง



\" นายชื่อคุราปิก้า....ชั้นคุโรโร่ ลูซิเฟอร์..เรียกคุโรโร่ก็ได้...........นายคงจำอะไรไม่ได้สินะ.......มากับชั้นไหมล่ะ...ชั้นเป็นคนเดียวที่รู้จักนายนะ \" คุโรโร่พูดแกมบังคับ



ผ่านไป 2 เดือน ณ รังของกองโจรเงามายา



\" ......เมื่อไหร่หัวหน้าจะมาล่ะเนี่ย.. \" มาจิบ่น



\" เอาน่ามาจิ...ถ้าหัวหน้าลืมก็โทรไปตามซะสิ....ยังไงๆหัวหน้าคง..อ้าวมาพอดี \" โนบุนากะพูด



\" .....ชั้นมาแล้ว..........กำลังจะนินทาชั้นรึปล่าว หือ \" คุโรโร่พูด



\" หัวหน้า!! หัวหน้ามาช้าไป 47.32 วินาที รูไหมว่ารอตั้งนานแนะ \" มาจิบ่น



\" .....แค่แป็ปเดี่ยวเอง...เธอนะมาก่อนเวลาไม่ใช่หรอถึงได้รอนานกว่าเพื่อน..เห็นว่านั่งรอตั้งแต่เช้าแล้วนี่นา \" (เวลานี้เวลากลางคืน) ชิสุกุ(สะกดถูกป่าวอ่ะ คนที่ผมสั้นๆใส่แว่นอ่ะ><\")พูดพลางขยับแว่น



\" อึก...... \"



\" ....เอาน่ายังไงหัวหน้าก็มาแล้ว มาประชุมกันก่อนเถอะ อย่าพึ่งมาเถียงกันเลย \" ฟิงค์พูด



\" ใช่แล้วล่ะ หยุดได้แล้ว \" เฟร์ตันพูด



\" .......ชิ.............. \"



\" .....ช่วยไม่ได้ ที่ชั้นมาช้านะๆ ก็เพราะมัวแต่ไปยุ่งกับเด็กมา.........กว่าจะพามาได้..โอ้ยปวดหลังเป็นบ้าเลย \" คุโรโร่พูดพลางพิงกำแพง



\" ไหนล่ะ........เด็กที่ว่า \" โนบุนากะพูดพลางหยิบดาบขึ้นลับทำสายตาประมาณว่าอยากจะฆ่าเต็มที - -



\" อยู่ข้างหลังชั้นไง..........ไม่เห็นรึไงกัน.....หึ..หึ...........ปรากฏตัวให้เค้าเห็นสิ........คุราปิก้า \" คุโรโร่พูดด้วยเสียงนุ่มนวล



\" ................ \" แล้วก็ปรากฏร่างของคนๆนึงสวมเสื้อโค้ดเหมือนคุโรโร่ ผมสีทองยาว(ขอเน็นว่ายาวเพราะคุโรโร่ไม่ให้ตัด) นั่งอยู่ข้างหลังคุโรโร่



\" นั้นมัน.........เจ้าคนใช้โซ่นิหว่า\\ไม่ใช่หรอไงฟ่ะ \" หลายๆคนพูดขึ้นมาพร้อมกัน(พูดพร้อมกันหาพระแสงหรอ)(แกให้บทมายังงี้ไม่ใช่หรอไงฟ่ะ:โนบุนากะ)(ป่าวนะเจ้าคะ^^:mory)



\" พูดอะไรบ้างก็ได้นะคุราปิก้า.......ทักทายสมาชิกคนอื่นๆสิ \" คุโรโร่พูด



\" ......วัดดี..หมาขี้แพ้ทั้งหลาย..... \" คุราปิก้าพูดเสียงเรียบแต่ทำเอาคนฟังเดือดปุดๆ(แหงอยู่แล้วโดนว่าอย่างนั้นเป็นใครก็เดือดล่ะ:คุโรโร่)



\" แก..........รุม....อัดมันกัน.........อึอึอึอึ\\ขอชั้นทรมาณมันก่อนนะ\\ชั้นจาตัดหัวมันออกมาประจานนนน\\แย่แล้ว..... \" แต่ล่ะคนพูดกานแบบนี้อันแรกของฟิงค์อันสองของเฟตันอันสามของโนบุนากะอันสี่ของซิสุกุฯลฯ(ขี่เกียจพิมพ์5555+)



\" มีปัญหาหรอ.........ไอ้กรวก............. \" ขาดคำลูกน้องของคุโรโร่ก็กระโจนเข้าไปทันทียกเว้นซิสุกุ(ก็ไม่รู้จะเข้าไปทำไมนินะ:ซิสุกุ)



\" = = .........พวกนายเลิกเล่นแล้วใช่ไหม.......จะได้ประชุมกัน \" คุโรโร่พูดหลังจากที่ลูกน้องตัวนอนลงไปกองกับฟุตบาทอย่างไร้เรื่อยแรง



\" หัวหน้า........จัดการแทนเราด้วยนะ............แอ้ก \" โนบุนากะพูดแล้วสลบไป



\" พูดเหมือนจะลาตายงั้นแหละ..........กำสลบไปอย่างนี้......จะประชุมกันยังไงเนี่ย...........คุราปิก้านายปลุกสิ.. \" คุโรโร่พูดแต่ตัวเองนะนั่งดูอยู่เฉยๆ



\" ............. \" คุราเดินไปหยิบตู้ปลามามันเป็นตู้ขนาดใหญ่ขอย้ำว่าใหญ่มาก



\" ...นายไปเอามันมาจากไหนนะคุราปิก้าOO..... \" คุโรโร่พูด



\" ......แถวๆนี้ \"



ทางด้านร้านอาหารซีฟูดที่ห่างออกไป1ไมค์



\" กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตู้ปลาปิรันย่าประจำร้านหาย!!! \" สาวเสริฟในร้านตะโกนขึ้น



กลับมาที่เดิม



คุราปิก้ากำลังโยนร่างของพวกแมงมุม(ศพ?)ลงไปในตู้ปลาและปิดทันที ตาของคุราตอนนี้เต็มไปด้วยความสะใจแบบนักฆ่าและเป็นประกายจนเห็นได้ชัด



\" จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก\\กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด\\เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย\\อ้ากกกกกกกกกกกก \" และเสียงร้องอีกมากมายเพราะโดนปิรันย่ากัด(กิน?) ส่วนซิสุกุนะหรอ.......นั่งสบายใจเฉิมดูพักพวกโดนปลากิน



ผ่านไป2นาที



พวกแมงมุมก็ขึ้นจากน้ำได้โดนมีรอยกัดนิดๆหน่อยๆจากปลาตัวเล็กๆน่ารัก<<<<ตรงไหน



\" เด็กเวรนี้.........มึงตายยยยย \" แล้วทั้งหมดก็กระโดดเข้าไปอีกครั้งแต่คุโรโร่ใช้เทเลพอยทำให้ทั้งหมดหายไปอยู๋ที่ไกลๆ



\" พอได้แล้ว..............ฟังนะเมื่อกี้ชั้นตัดสินใจแล้ว งานประมูลพรุ่งนี้คุราปิก้าจัดการส่วนพวกนาย...... \" คุโรโร่พูดและจ้องลูกน้องที่นั่งทำตาปริบๆเหมือนลูกหมาตัวเล็กๆที่พ่อสั่งไปตาย(55555555555555+)



\" ไม่ต้องมามองยั่งนั่นเลย พวกนายนะต้องเข้าไปฆ่าพวกงี่เง่าๆที่คิดว่ามันสามารถทำแผนเราเสียได้ก็พอ \"



\" แค่นั้นหรอ.........ฟู่...นึกว่าจะ......ให้เราดูแลเด็กบ้านั้นซะอีก \" ฟิงค์พูด



\" ลุงนั่นแหละ........ที่เหมือนปลาหมอ \" คุราปิก้าพูดขึ้น



\" ............................... \" ฟิงค์ทำหน้าไม่เข้าใจ



\" โง่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก \"



\" เฮ้ยยยยย ไอ้เด็กเวรแกด่าชั้น!! \"



\" หยุดเดี่ยวนี้...............ไม่งั้นชั้นจะส่งนายไปปรโลก \" คุโรโร่พูดขึ้นพลางมองมาที่ฟิงค์อย่างน่ากัว



\" ..................แต่........... \"



\" พอๆเลิกประชุม ถ้าคุราปิก้าทำสำเร็จก็ถือเป็นการสอบเข้ากลุ่มไปเลย......พวกนายนี้ไม่ไหวเลย....ทำเอาการประชุมเละไปหมด \" คุโรโร่พูดพลางลากคุราไปด้วย



\" ............ \" คุราหันมานิดๆและแลบลิ้นใส่โนบุนากะ



\" ............ไอ้เด็กเวรจันท์ไรนั่น........คอยดูชั้นจะไม่ยอมให้มันผ่านเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย \" โนบุนากะตะโกนหลังจากที่คุโรโร่ไปแล้ว