Sweetly Exchange :: รักแรก...แลกรัก

ลำดับตอนที่ #1 : Sweetly Intro :: I'm So Dead!

 Sweetly Intro 
I'm So Dead!

                "ต้นร้ากกกก อาจารย์เอาคะแนนสอบกลางภาคมาติดแล้วนะ ไปดูกันมั้ยๆๆๆ" เสียงวี้ดว้ายของยัยไอย์เพื่อนสนิทของฉันตะโกนลั่น

                "ไม่เอาอ่ะ ดูไปยังไงๆคะแนนฉันก็คงไม่ผุดขึ้นมาจากชั้นหินบาดาลหรอกแก เสียเวลาเปล่าๆ =O="

                "แกนี่ก็เว่อร์ไป คะแนนมันอาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้นก็ได้ ไปดูกันเหอะ >_<" พูดจบยัยเพื่อนรักก็จัดการลาก(กระชาก) ฉันลงไปที่ห้องพักครูหมวดภาษาอังกฤษจนได้ เฮ้ออ...เหนื่อยใจ จะสอบกี่ทีๆคะแนนฉันมันก็ต่ำต้อยด้อยที่สุดในสายชั้นอยู่ดีแหละน่า จะไปดูให้มันช้ำเพื่ออออ?

                เมื่อเราลงมาที่ชั้น 5 ซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องพักครูหมวดอังกฤษก็พบกับฝูงนักเรียนม.6จำนวนมหาศาลยืนรุมกันจ้องกระดาษสองสามแผ่นที่ติดอยู่บนกระจกหน้าห้องอย่างเอาเป็นเอาตาย ชนิดที่ว่าถ้าจ้องมากไปกว่านี้กระดาษอาจทะลุเป็นรูได้(สายตามันทิ่มแทงอย่างแรง) กะอีแค่คะแนนสอบกลางภาคจะเครียดอะไรขนาดนั้นคะพี่น้องง -_-; ด้วยความขี้เกียจฉันจึงผลักยัยไอย์เข้าไปในหมู่ไฮยีน่า เอ้ย! นักเรียน -_-;;

                "แกเข้าไปดูให้ฉันด้วยละกันนะ เดี๋ยวยืนรออยู่นี่แหละ"

                "เออๆๆ ว้าย!" ไอย์หันมาค้อนฉันได้ไม่ถึงสองวินาทีก็โดนผลักหายเข้าไปในฝูงชน ฉันได้แต่ยืนภาวนาขอให้มันรอดกลับมาโดยปลอดภัยอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ -_-;;

                ผ่านไปประมาณสิบนาที เพื่อนตัวดีของฉันก็ยังไม่โผล่ออกมาจากฝูงชน นี่มันไปดูคะแนนสอบหรือไปทำข้อสอบใหม่กันแน่เนี่ย -_-^ แต่ไม่มีทางที่มันจะต้องทำข้อสอบใหม่หรอก ยัยนี่เทพอังกฤษอย่างกับอะไรดี คะแนนออกมาทีไรก็ท็อปตลอด (ผิดกับฉันที่ครองที่โหล่ตลอด =_=;;)

                ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปตามไอย์ ระหว่างที่ฉันกำลังจะเบียดเสียดเข้าไปในนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงผู้ชายสองสามคนคุยกัน

                "เฮ้ยๆๆ คราวนี้คะแนนเพิ่มว่ะ สงสัยปีนี้ได้เกรดสี่แหงเลย ฮ่าๆๆ"  โอ๊ยย เกรดสี่เรอะ เอาชายสี่ฯไปก่อนก็แล้วกัน

                "เออๆ ของข้าก็เหมือนกัน ดีใจจริงๆที่กูตั้งใจเรียนมาทั้งเทอมมันไม่เสียเปล่า" จะตั้งใจขนาดไหนก็ไม่มีผลกับคะแนนฉันหรอกย่ะ -^-

                "เฮ้ยๆๆ ดูคะแนนของคนนี้เดะ ได้สองจากร้อยอ่ะ โคตรห่วยเลย ฮ่าๆๆ"

                "ไหนๆ ของใครวะ"

                "นี่ไง ห้อง 3 เลขที่ 17 อ่ะ แม่งทำได้ไงวะ ข้อสอบร้อยข้อทำถูกอยู่สองข้อ เก่งจริงๆ"

                "เก่งยังไงวะ คะแนนโหลยโท่ยออกขนาดนี้ -_-;"

                "เก่งออก หลบข้อถูกได้เกือบทุกข้อเลยนี่ ฮ่าๆๆๆ"

                 เอาล่ะ! จบกันตรงนี้ ไม่ต้องดงไม่ต้องดูมันละคะแนนเนี่ย ก็เล่นพูดทั้งห้องทั้งเลขที่ของฉันขนาดนี้แล้วจะไปดูอีกทำไม -_-^^ แล้วไม่ทราบว่าได้คะแนนน้อยแล้วมันไปหนักส่วนไหนของแกยะ ห๊า!!

                ครืดดดด~ ครืดดดด~

                โอ๊ะ! โทรศัพท์สั่น ทำไมรู้สึกลางไม่ค่อยดีเลยแฮะ -O-; ฉันกลืนน้ำลายหนึ่งอึกก่อนจะกรอกเสียงลงไป

                "ฮ่ะฮัลโหล…"

                [ตันรัก!! ทำไมคะแนนวิชาภาษาอังกฤษลูกมันแย่ได้ขนาดนี้!] แม่ของฉันนั่นเองที่โทรมา =_= ทำไมลางสังหรณ์ของฉันมันแม่นขนาดนี้นะ

                "มะ...แม่! แม่รู้คะแนนได้ยังไงอ่ะ หนูเพิ่งจะรู้เมื่อกี้เอง"

                [ฉันก็เช็คคะแนนจากเว็บโรงเรียนของหล่อนน่ะสิยะ นี่ถ้าแม่ไม่ดูเองก็คงไม่รู้หรอกว่าลูกสาวของฉันอ่อนอังกฤษขนาดนี้ ฉอดๆๆๆ]

                ฉันถึงกับต้องยกโทรศัพท์ออกห่างจากหู ก่อนจะแนบเข้าไปใหม่เมื่อเสียงบ่นสุดสยองของแม่จบลง

                "ค่าๆๆ เข้าใจแล้วค่ะ -_-;;"

                [ดีมาก! งั้นเดี๋ยวแม่จะตอบรับเขาไปแล้วนะว่าแม่จะรับนักเรียนแลกเปลี่ยนมาที่บ้านเรา เผื่อภาษาอังกฤษของลูกมันจะดีขึ้นบ้าง อีกประมาณสองอาทิตย์ก็คงจะมาถึงไทยแล้วล่ะ]

                "เฮ้ย! อะไรนะแม่ นักเรียนแลกเปลี่ยนอะไรกัน... เดี๋ยวๆๆ อย่าเพิ่งวางๆ..แม่ แม่??.. เฮ้อออ" 
                ฉันถอนหายใจยาวพลางยกมือกุมขมับที่กำลังเต้นตุบๆด้วยความเครียด เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอย์เดินยิ้มหน้าบานออกมา คงได้ท็อปอีกอย่างไม่ต้องสงสัย

                "ไงแก รอนานมั้ย ^O^"

                "ไอย์ งานเข้าแล้วแก TOT"

                "ทำไมอะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ" ไอย์พูดงงๆ

                "แม่ฉันจะรับนักเรียนแลกเปลี่ยนมาอยู่ที่บ้านเพื่อให้ฉันฝึกภาษาน่ะสิ ตายแน่ฉัน"

               "หูยยย แม่แกเอาจริงหรอเนี่ย แล้วแกจะทำยังไงต่ออ่ะ?"

               "ไม่รู้สิแก โอ๊ยยย ฉันล่ะปวดตับ!! =O="

__________________________________________________________________ToBeContinue>>_____
เป็นยังไงบ้างคะสำหรับบทนำ 
คอมเม้นติชมกันด้วยนะคะ ^^