[Fic Reborn] stops functioning ปิดการทำงานมัดใจนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : : Intro :

 ณ ฐานทัพวองโกเล่ ประเทศญี่ปุ่น

“รุ่นที่สิบครับ...” ชายหนุ่มร่างสูงผมสีเงินสว่างโค้งเพื่อทำความเคารพพร้อมกับยื่นเอกสารกองโตให้กับผู้เป็นบอสหรืออีกชื่อ ‘ซาวาดะ สึนะโยชิ’ บอสแห่งวองโกเล่ แฟมิลี่

“อ่า...โกคุเดระคุง ขอบใจนะ เอาวางไว้ตรงโต๊ะก่อน”บอสวองโกเล่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยอ่อน เขานั่งอยู่ที่เดิมตั้งแต่เมื่อ 3 วันก่อน แทบจะไม่ได้ไปไหนเลย เพราะว่าต้องเคลียร์เอกสารกองโต อีกทั้งยังต้องคอยเป็นกังวัลกับแฟมมิลี่เพื่อนบ้านที่คอยมาขัดขวางการทำงานตลอดเวลา เอาเป็นว่า...

‘ตูยังไม่ได้นอนเลย TT^TT’

“รุ่นที่สิบครับ ผมว่าควรจะพักสักหน่อยก็ได้นะครับ ท่านนั่งแต่ที่เดิมนานแล้วนะครับ”น้ำเสียงอ่อนโยนปลอบประโลม (ประจบ) เข้ากล่อม

“ไม่ล่ะ กองเนี้ยฉันก็ทำเสร็จแล้วล่ะ โกคุเดระคุงไปทำงานเถอะ เดี๋ยวผมจะรีบทำ”สึนะว่าแบบปัดๆ พร้อมไล่มือขวาให้ออกไปอย่างเนียนๆ

“เอ่อ..ครับ”ร่างสูงว่าถอนหายใจอย่างผิดหวัง แล้วหันหลังเดินออกไปอย่างช้าๆ

ปัง !!

“...” 

สึนะมองร่างสูงที่เดินออกไปอย่างขบขัน ก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่ออย่างขะมักเขม้น

‘ฉัน...จะรีบทำเพื่อที่จะ...ได้ไปเที่ยวกับ เคียวโกะจังสองต่อสอง *w*’

“ว่าไง โกคุเดระ...สึนะ เป็นไงบ้าง”ร่างสูงคมเข้ม ฉายา ‘ไอ้บ้าเบสบอล’ เข้ามาทักเพื่อนหนุ่มหลังจากที่เดินคอตกออกมา เขาก็รู้ว่าสึนะ...ไม่ยอมออกมาจากห้องเลยตั้งแต่รุ่นที่เก้าเอาเอกสารนรกนี่มาให้ทำ

“เหมือนเดิม...ยังซูบซีดเหมือนเดิม แถมยังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างกะมันเป็นเมียแหนะ =_=+”โกคุเดระบ่นพึมพำพลางหยิบมวนบุหรี่ขึ้นมาจุด เพื่อระบายความเป็นห่วงปนหงุดหงิดให้หายออกไป

“ฮ่าๆ...นายเนี้ย ‘หึง’ หรอ”ยามาโมโตะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พลางเอาศอกกระทุ้งกับแขนอันแข็งแกร่ง (แต่ก็บาง สำหรับผมอ่ะ : ยามาโมโตะ) พร้อมกอดคอคู่หูอย่างหมั่นไส้

เขาเองก็รู้ดีว่า...คู่หูคนเนี้ย!

ถึงท่าทางมันเหมือนเกย์

แต่มันก็...ผู้ชายดีๆนี่แหละ !

ตื้ดดดๆๆ

เสียงสัญญาณเตือนภัยสำหรับฐานทัพของวองโกเล่ที่ถ้าศัตรูได้บุกรุก มันก็จะดังขึ้นเพื่อที่จะให้คนในแฟมมิลี่ต่างๆได้เตรียมตัวหนีหรือไม่ก็สู้ แต่ในบางครั้งมันก็...

อย่างดังขึ้นมาเฉยๆ =___=;

ก็เลยกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับวองโกเล่ทุกคนที่ถ้าสัญญาณดังเมื่อไหร่ก็สบายๆ ทำตัวตามปกติ

“คะ...คุณยามาโมโต้..”จางนีนิ วิศวกรรมสุดอัจฉริยะที่สุดของวองโกเล่ วิ่งกระหืดกระหอบมาทางชายหนุ่มทั้งสองที่ยืนกอดคอกันอย่างรักใคร่ ท่าติดจางนีนิไม่รู้ว่าสองคนนี้สนิทมาก ผมก็คิดว่าสองคนนี้

เป็นคู่เกย์กัน =___=

“มีอะไรหรือ”

“แย่แล้วครับ...มอร์เต้แฟมมิลี่ มัน...มัน”

“...”

“...”

“มัน....”

“โถ่เอ๊ย !! ถ้าแกติดอ่างอีกรอบเดี๋ยวนะ....ฉันจะบึ้มหัวแก -______-+”โกคุเดระ พ่อหนุ่มเลือดร้อนขย้ำคอเสื้อสูธราคาแพงของจางนีนิอย่างโมโห ไอ้หมอนี่ติดอ่างอยู่นั่นล่ะ โมโหเฟร้ยย !!

“คือว่า..ตอนนี้ผึ้งเต็มฐานทัพเราแล้วครับ..!!”

“ผึ้ง??”

นอกฐานทัพ

“อ๊ายยยยย ผึ้งเต็มไปหมดเลยค่า T^T”มิอุระ ฮารุ ที่เพิ่งกลับจากตลาดนัดที่เธอเพิ่งไปซื้อของมาเพื่อจะมาทำเป็นกับข้าวในเมื่อค่ำให้พวกหนุ่มๆที่ทำงานอย่างตั้งใจ เธอรู้เรื่องราวของพวกเขาทั้งหมด รู้ว่าพวกเขาเป็นอะไร กำลังทำอะไร แต่เขามีศัตรูเป็นใครบ้าง

“คุณฮารุคะ...อยู่เฉยๆก่อนค่ะ”หญิงสาวร่างบาง ตาสีอเมทิสต์ถือสามง่ามฟาดฟันผึ้งรายรอบตัวพวกเธอทั้งสอง ไม่รวมเคียวโกะจังที่นอนสลบไปแล้ว

‘ผึ้งพวกนี้...Bee the hell...ใครกันเป็นคนปล่อยออกมา !’

“แล้วเราจะทำยังไงล่ะคะ...ฉันยังไม่อยากสลบเหมือนเคียวโกจัง TT_TT”ฮารุเริ่มโวยวายพลางแบกเพื่อนสาวที่สลบไม่รู้เรื่อง

“...ฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟังแล้วกันค่ะ”

“ว่าไงนะ !!”สองหนุ่มโผล่งขึ้นมาอย่างตกใจ เพราะว่าเขาไม่เคยรู้เลยว่าเรื่องแบบนี้ก็มีด้วย !

“ครับ...ผึ้งมรณะ ที่เมื่อได้ต่อยใครแล้ว คนๆนั้นจะสลบไม่รู้เรื่องเลย แต่รายละเอียดอื่นๆผมก็ไม่ทราบ...แต่ไปช่วยคุณโคลมก่อน เธอกำลังสู้กับผึ้งเป็นร้อยๆตัวอยู่..และก็..”

“และก็อะไร...”ยามาโมโตะที่ตอนแรกยังอารมณ์ดีอยู่ จู่ๆก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาพร้อมกับกระชากคอเสื้อของร่างท้วมอย่างหงุดหงิด

“คุณฮารุกับคุณเคียวโกะก็อยู่ตรงเหมือนกันครับ TT_TT”

“ว่าไงนะ !!!”

“พระเจ้า !!เรื่องแบบนี้เป็นไปได้ยังไง”ฮารุตกใจแทบจะปล่อยเพื่อนรักหลุดจากมือ ผึ้งนี้ร้ายกาจเหมือนกันนะเนี้ยย TT[]TT!!

“ฉะนั้น..ฉันจะปกป้องคุณเอง ไม่ต้องห่วงคะ...มุคุโรว..”

“โคลมจังระวังข้างหลัง..!!!”

“อ๊ะ...!!!”

ฉึก..

เหล็กในอันแหลมคมแทงผ่านเสื้อสูธอันหนาของหญิงสาวตาเดียว เธอเธอปล่อยมือจากสามง่ามทันที แล้วเอามือกุมกับบาดแผลที่ผึ้งตัวเล็ก แต่พริกขี้หนูตัวนี้ได้ทำอย่างเจ็บแสบกับเธอ

“โคลมจัง...โอ้ยย”ฮารุที่เห็นโคลมล้มลงกับพื้นก็จะวิ่งเข้ามาหา แต่ทะว่าเธอก็ถูกมันโจมตีเหมือนกัน

“เฮ้ยยย! โคลม ฮารุ ซาซางาวะ !!”

“...ช่วยพวกเราด้วยคะ..คะ..คุณยามาโมโตะ”

สติสุดท้ายของฮารุก่อนที่เธอทั้งสามคนจะสลบเพราะพิษของผึ้งมรณะได้แล่นเข้าสู่เส้นเลือดของพวกเธอ ทิ้งให้สามหนุ่มที่เพิ่งเดินทางมาถึง ถึงกับต้องตกใจ

++++++++++++++++++++++++++++

ฮัลโหลลล สวัสดีค่า เป็นยังไงบ้างคะ แหะๆ เร่งปั่นจนหูหลับตับไหม้เลย =.=

ยาวใช่เล่นเลยนะเนี้ย ! ฝากเรื่องใหม่ของโยชิด้วยนะคะ

อ้อ ! อย่าลืมนะคะ เม้น+โหวตหรือจะแอดเป็น FV ด้วยเลยก็ดีค่า ><!!

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r