[Fic] Sexy Love รักร้ายยัยเซ็กซี่ [BEAST x 4MINUTE]

ลำดับตอนที่ #1 : Sexy 0 : Prologue (แก้ไขแล้ว)

M U S I C CAFE : LUN LA
CRY .q

PROLOGUE

           

               .
               .

“อยู่ไหนเนี่ย”

                (เอ่อ...ฉันขอโทษนะฮยอนอา ฉันไปไม่ได้จริงๆ)

                “อ้าว..ทำไมล่ะ”

                (พอดี..เอ่อ..ติดธุระนิดหน่อยน่ะ)

                “....”

                (อย่าโกรธฉันเลยนะ ขอโทษจริงๆ)

                “อา...ไม่เป็นอะไรหรอก ฉันไปเที่ยวคนเดียวก็ได้”

                (ขอโทษนะ...ขอโทษจริงๆ)

                “ไม่เป็นไรๆ แค่นี้นะ”

                (อื้อ เดี๋ยวฉันโทรหานะ)

                “อะ..อื้อ”

                ตู๊ดๆๆ

                ฉันกดวางสายโทรศัพท์ของตัวเองและถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำไมนายถึงชอบทิ้งฉันไว้คนเดียวทุกทีเลยนะ น่าน้อยใจจริงๆ

หรือว่านายจะมีคนอื่น...

ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดทั้งหลายแหล่ออกไป ฉันเดินห่อเหี่ยวไปข้างบนห้องและหยิบกางเกงยีนฟอกสีกลับเสื้อยืดหลายหน้าคนยิ้มมาใส่ รวบผมขึ้น เป็นอันเสร็จ ฉันไม่แต่งหน้า เพราะแต่งไม่เป็น ฉันเดินลงไปชั้นล่างและหยิบกุญแจรถ

ณ ห้างสรรพสินค้า (พอดีขี้เกียจคิดชื่อ =_=;;)

                ฉันเดินลากขาต้อยๆไปเรื่อยๆ ออกร้านนู้นเข้าร้านนี้ ตอนนี้ฉันอยู่หน้าร้านขายเสื้อผ้าสตรี หุ่นโชว์สวมชุดกระโปรงสั้นรัดรูปสีขาวตั้งอยู่หน้าร้านอยู่ภายในตู้กระจก  ฉันมองหุ่นตัวนั้นหัวจรดเท้า

ทำไมพวกผู้หญิงถึงชอบแต่งตัวแบบนี้กันนะ

ฉันคิดในใจ พลางนึกถึงเสื้อผ้าทั้งหลายแหล่ของฉัน อา...มีแต่เชยๆทั้งนั้นเลยแฮะฉันหมุนตัวกลับไปอีกทางและกลับบ้าน

                ฉันว่ามันก็แปลกๆดีเหมือนกันนะที่เดินห้างคนเดียวแบบนี้

                .

.

.

ในขณะที่ฉันกำลังขับรถกลับบ้านฉันก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้ซื้อของกินของใช้กลับบ้านเลยซักกะอย่าง ฉันเลยเลี้ยวรถแวะห้างอีกที่ใกล้ๆบ้าน

“เต้าหู้ๆ” ฉันกวาดสายตามองหาเต้าหู้ส่วนมือก็เข็นรถเข็น

ฉันหยิบของใช้ส่วนตัวและพวกอาหารใส่รถเข็น อย่างน้อยก็ต้องตุนเอาไว้ซักอาทิตย์นึงล่ะนะ ฉันอยู่บ้านคนเดียวเพราะพ่อแม่ไปทำงานที่ต่างประเทศตลอด สี่ห้าเดือนจะกลับบ้านที อา...คิดถึงพวกท่านชะมัดเลยแฮะ T_T

ฉันเข็นรถไปเรื่อยๆมองนู่นหยิบนี่ แต่สายตาก็ดันไปสะดุดกับคู่รักที่เดินโอบเอวกันมาอยู่ข้างหน้า ฉันหยุดการเคลื่อนไหวและจับจ้องไปที่ทั้งสองคนที่กำลังเดินมาใกล้ ฝ่ายชายมองมาทางฉันและเบิกตากว้าง

“ฮะ...ฮยอนอา”

“....” ฉันก้มหน้าลงมองไปที่มือใหญ่ที่กำลังโอบเอวของผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยมากอยู่ด้วยสายตาเรียบๆ

“หืม..พี่รู้จักกับยัยจืดนี่ด้วยหรอค่ะ”

“อะ....เอ่อ นิดหน่อย”

นิดหน่อยหรอ...แค่นิดหน่อยอย่างงั้นหรอ

ฉันสาวเท้าเข้าไปใกล้ทั้งสองคนและยังคงสับสนกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญ

เพี๊ยะ!

“นายทำแบบนี้ได้ยังไง!!” ฉันตะเบ็งเสียงของตัวเองดังลั่น

“คะ..คือ”

“ทำไมนายถึงนอกใจฉัน!! ทำไม...” ฉันมองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ แทนที่เจ้าตัวจะตอบ กลับมีอีกคนแทรกเข้ามาซะก่อน

“อยากรู้มั้ยล่ะว่าทำไม”

“....”

“เพราะเธอน่ะมันก็แค่ยัยกะโปโล แต่งตัวก็ไม่ได้เรื่อง วันๆเอาแต่ทำเรื่องน่าเบื่อๆยังไงล่ะ หน้าตาก็ออกจะโอเค แต่อย่างอื่นมันจืดชืด”

“....”

ฉันพยายามควบคุมสติและหันหลังวิ่ง

ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าๆ ฉันกำลังนั่งอยู่ริมฟุตบาทถนนหน้าห้าง นั่งมองรถยนต์ที่ผ่านไปมาไม่ขาดสาย ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหนแล้วที่ฉันนั่งอยู่อย่างนี้ ภาพของเหตุการณ์ที่ฉันเพิ่งผ่านมาได้โผล่ขึ้นมาในสมองอีกครั้ง ฉันเอามือกอดเข่าทั้งสองข้างของตัวเองแน่น คนที่ผ่านไปมาคงคิดว่าฉันเป็นบ้ารึเปล่าถึงมานั่งอยู่คนเดียวริมถนนตอนดึกๆ จะหาว่าฉันบ้าก็เอาเหอะ เพราะฉันไม่แคร์อยู่แล้ว

                “แฮ่กๆๆ ฮยอนอา!” เสียงตะโกนเรียกดังมาจากข้างหลัง ฉันรีบหันขวับไปมองว่าใคร ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่กำลังยืนหอบเนื่องจากการวิ่งเมื่อครู่ เขาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ฉันรีบลุกขึ้นและเตรียมตัวจะหนีไปแต่มือของฉันกลับถูกรวบเอาไว้ซะก่อน

                “ฮยอนอา! ฟังฉันก่อน”

                “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” ฉันพยายามแกะข้อมือของตัวเอง แต่เหมือนว่าแรงอันน้อยนิดนั้นจะไม่เป็นผลเลยซักนิด

                “ฉันกับผู้หญิงไม่ได้เป็นอะไรกัน”ทันทีที่จบประโยคฉันฟาดฝ่ามือลงไปที่หน้าเขา

                เพียะ!

                 ฉันมองหน้าผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาโกรธเคือง ฉันสะบัดมืออีกข้างของตัวเองออกจากการเกาะกุม

                “นายจะแก้ตัวทำไม ในเมื่อทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้ว!!”

                “....”

                “ดีเหมือนกันฉันจะได้ตาสว่างซักที!!! ฉันจะบอกอะไรให้นะ...เมื่อก่อนมีคนมากมายเข้ามาเตือนฉัน บอกว่านายกำลังนอกใจ! บอกว่านายกำลังมีคนอื่น! ฉันพยายามจะไม่เชื่อพวกนั้น เพราะนายบอกว่าไม่มีใคร ฉันก็เชื่อ!”

                “ขอโทษ...ขอโทษจริงๆ”น้ำเสียงแผ่วเบาได้เอ่ยขึ้น

                “ฉันไม่อยากฟังคำขอโทษเลยซักนิด ลีจุน”

“ฮยอนอา! ฉันขอโทษเรามาเริ่มกันใหม่เถอะ...นะ”

 “....”

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ จู่ๆมือทั้งสองข้างของลีจุนก็มาพาดไว้บนไหล่ของฉันทั้งสองข้าง ใบหน้าของเขาก้มลงฉันยืนกอดอกและเงยหน้ามองฟ้า มองอย่างกับว่ามันสวยซะเหลือเกิน ขอบตาฉันเริ่มร้อนผ่าวและพล่ามัว มันจะไหลไม่ได้เด็ดขาด

“เราเลิกกันเถอะ...”

“ไม่เอานะ...ฉันขอโทษจริงๆ อย่าทิ้งฉันเลยนะ”

ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันฉลาดกว่าควายขึ้นมาซักที ลีจุน!

ฉันขับรถกลับมาที่บ้านแต่ไม่เหมือนปกติเหมือนทุกๆวัน วันนี้ฉันไม่มีเขาอยู่ข้างๆ ไม่มีใครจริงๆ ฉันวางกระเป๋าสะพายของตัวเองไว้ที่โซฟาและทรุดตัวนั่ง ฉันหลับตาลงช้าๆ ร่างกายไร้เรี่ยวแรง

‘เพราะเธอน่ะมันก็แค่ยัยกะโปโล แต่งตัวก็ไม่ได้เรื่อง’

ประโยคของผู้หญิงคนนั้นยังคงแล่นอยู่ในสมองไม่ยอมหยุด

‘วันๆเอาแต่ทำเรื่องน่าเบื่อๆยังไงล่ะ หน้าตาก็ออกจะโอเค แต่อย่างอื่นมันจืดชืด’

ฉันเดินมาในห้องน้ำและส่องกระจกมองตัวเอง ฉันค่อยๆไล้มือไปมาที่หน้าของตัวเอง ผมฟูๆที่เคยถูกรวบสูงถูกปล่อยลงมา ฉันโกรธ ฉันเสียใจ แต่ฉันจะยอมไม่ได้

พรุ่งนี้จะไม่มียัยจืดฮยอนอาอีกต่อไป....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TALK!
เหมือนมันไม่ค่อยสนุกเลยอ่ะ T^T แงๆ ยังไงก็ฝากด้วยนะะะะะ~
COMMENT + VOTE

 BONUSsss
เห็ดเรียกเลือด -.,-
 
credit: ในรูป