คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ: กูมาเล่นเกม
JOQ Online คนจริงลวงโลก
บทนำ กูมาเล่นเกม
“สวัสดีค่ะ คุณศิวะ โลกาวินาศ รหัส0066 36741010 5100677118908” เสียงหญิงสาวดังขึ้นจากความมืด
“ดิฉันคือบรรณารักษ์ค่ะ” หญิงสาวผมเงินยาวถึงกลางหลัง นั่งอยู่หลังโต๊ะที่มีแต่กองหนังสือ
ศิวะยังรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เขามองเห็น ห้องสมุดสีทึมๆ ชั้นหนังสือที่รายล้อมอยู่รอบห้อง
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกม Journal of Quest Online หรือเรียกสั้นๆว่า จ็อคออนไลน์ก็ได้นะคะ” บรรณารักษ์ยังคงกล่าวต้อนรับศิวะอย่างสดใส
“สวัสดีครับ ผมเพิ่งออนไลน์ครั้งแรกครับ” ศิวะตอบกลับอย่างประหม่า
“คุณศิวะเชิญสร้างตัวละครค่ะ”
ทันใดนั้นหน้าจอสามมิติก็ปรากฏออกมาบนโต๊ะ ศิวะมองเข้าไปในหน้าจอเห็นตัวของเขาเองอยู่ข้างในนั้น ทั้งเนื้อทั้งตัวมีกางเกงในรัดรูปสีขาวใส่อยู่เพียงตัวเดียว
“หน้าตาสามารถปรับได้ไม่เกิน10% ส่วนรูปร่างนั้นสามารถปรับได้ตามใจชอบค่ะ” บรรณารักษ์กล่าว
ศิวะจึงเริ่มปรับเปลี่ยนรูปร่างของเขาทันที เริ่มจากโครงหน้าปรับให้ดูดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ลบรอยตำหนิบนหน้าที่ไม่ต้องการออกไปซะจนใบหน้าดูใสกิ๊ก แล้วก็บรรจงเลือกทรงผมที่ต้องการ
“เอ้อ ถ้าผมอยากจะเปลี่ยนทรงผมตอนหลังนี่ทำได้มั้ยครับ” ศิวะถามด้วยความสงสัย
“สามารถทำได้ค่ะ โดยสามารถตัดแต่งได้เองถ้ามีอุปกรณ์ หรือเข้าร้านตัดผมในเมืองค่ะ” บรรณารักษ์ตอบ
ศิวะพบทรงผมที่ถูกใจ คือทรงเดรดล็อคแบบสั้น ยาวเส้นละประมาณสิบห้าเซนติเมตรโง้งไปข้างหลัง เขาเปลี่ยนสีผมให้เป็นสีแดง เปลี่ยนสีนัยน์ตาให้เป็นสีเงิน และเมื่อแต่งทรงผมกับหน้าตาเสร็จ เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจที่มันดูเด่นและดูดีเสียเหลือเกิน
ต่อมาเป็นรูปร่าง เขาก็ทำการปรับแต่ว่า
“เอ้อ ผมปรับส่วนสูงตัวละครไม่ได้เหรอครับ” ศิวะถามอีกครั้งเมื่อพบว่าเขาไม่สามารถปรับตัวละครให้สูงมากกว่าตัวจริงของตนเอง
“ไม่ได้ค่ะ เพราะอาจจะมีปัญหาด้านประสาทสัมผัสหลังจากออกจากเกมนะคะ ที่คุณศิวะทำได้คือความผอมอ้วน กล้ามใหญ่หรือจะขี้ก้างแล้วแต่ความชอบค่ะ” บรรณารักษ์ตอบ
ศิวะพยักหน้ารับทราบแล้วปรับตัวละครของเขาให้ดูมีเนื้อมีหนังและรูปร่างแบบนักกีฬา ไม่ให้กล้ามใหญ่เกินไปนัก จนได้รูปร่างที่เขาพอใจ ลอบคิดในใจว่าช่างดูดีเสียเหลือเกินอีกแล้ว
“เสร็จแล้วครับ”
เมื่อศิวะปรับรูปร่างตัวละครที่เขาใช้เสร็จแล้ว ก็หันไปบอกบรรณารักษ์เรียบๆ แต่ในใจลิงโลดที่จะได้ใช้ร่างกายที่เขาปรับเปลี่ยนนี้เดินทางไปในโลกแห่งความฝัน จนเกือบจะหุบยิ้มไม่ได้
“ลองส่องกระจกดูเลยค่ะ”
บรรณารักษ์พูดจบ กระจกบานใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาสองบาน เขาลองส่องกระจกก็เห็นว่าร่างกายของตัวเองตอนนี้เหมือนกับร่างกายที่เขาปรับเปลี่ยนในหน้าจอเมื่อสักครู่ ศิวะกลายเป็นชายหนุ่มที่ร่างกายกำยำมีผมทรงเดรดล็อคสีแดงและดวงตาคมโตสีเงิน
“ถ้าไม่พอใจสามารถปรับเปลี่ยนได้นะคะ แต่ถ้าพอใจแล้วกดปุ่มยืนยันเลยค่ะ”
บรรณารักษ์เอ่ยหลังจากที่เห็นชายหนุ่มผมแดงยืนหมุนไปหมุนมาหน้ากระจกแล้วเพ่งมองอย่างไม่วางตา
“ถ้าตอนหลังผมอยากเปลี่ยนรูปร่างล่ะครับ”
“รูปร่างของตัวละครจะมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดค่ะ แต่จะง่ายกว่าในโลกจริง”
“ยังไงครับ” ชายหนุ่มนัยน์ตาสีเงินถามด้วยความสงสัย
“สมมุติถ้าคุณศิวะเอาแต่กินแล้วก็นอน สักพักร่างกายก็จะอ้วนค่ะ ถ้าไม่กินอะไรเลยก็จะผอมเหลือแต่กระดูก ถ้าออกกำลังกายบ่อยๆร่างกายก็จะเปลี่ยนไปตามสภาพของการออกกำลังค่ะ” บรรณารักษ์ตอบ
“อ๋อ” ชายหนุ่มพยักหน้าทำทีว่าเข้าใจ
“แต่ทุกครั้งที่ตัวละครตาย รูปร่างจะกลับเป็นเหมือนตอนที่ตั้งเอาไว้นี้นะคะ” บรรณารักษ์ให้ข้อมูลเพิ่ม
“อืม ก็สะดวกดีแฮะ ถึงอดอาหารจนตายพอฟื้นขึ้นมาก็รูปร่างเหมือนเดิม”
“ใช่ค่ะ”
ชายหนุ่มรับทราบข้อมูลแล้วจึงกดปุ่มยืนยัน
“ต่อไปเชิญตั้งชื่อตัวละครค่ะ” บรรณารักษ์แนะนำขั้นตอนต่อไป
“เอ่อ ...ใช้ชื่อจริงได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มถาม
“ได้ค่ะ” บรรณารักษ์ตอบ
“แล้วถ้าชื่อซ้ำล่ะครับ ผมก็ต้องเปลี่ยนชื่ออยู่ดีแหละ ชื่อแค่สองพยางค์แบบนี้ซ้ำง่ายจะตาย”
“ไม่เป็นปัญหาค่ะ เพราะระบบจะจำล็อคอินที่เป็นชื่อและรหัสของคุณศิวะเอาไว้ ซึ่งไม่มีทางซ้ำเพราะเป็นหลักฐานยืนยันตัวบุคคลแบบสากล ซึ่งนั่นไม่เกี่ยวกับชื่อตัวละครค่ะ” บรรณารักษ์เฉลย
“อืมนั่นสิครับ ผมก็นึกเหมือนกันว่าเกมอื่นเค้าทำกันยังไง ทำไมชื่อซ้ำไม่ได้ เหมือนกับมีคนเล่นน้อย” ชายหนุ่มนึกถึงเกมออนไลน์อื่นๆที่ตั้งชื่อตัวละครซ้ำซ้อนกับคนอื่นไม่ได้ที่เขาเคยเล่น
“ใช่ค่ะคนเล่นเกมจ็อคออนไลน์มีทั่วทั้งระบบสุริยะ รวมกันแล้วกว่าหมื่นล้านคน ถึงจะเป็นสัดส่วนไม่มาก แต่จำนวนคนก็มหาศาล ไม่มีทางที่ชื่อจะไม่ซ้ำได้หรอกค่ะ ไม่งั้นตัวละครคงต้องมีชื่อยาวเกินสิบห้าพยางค์แน่ๆเลย” บรรณารักษ์ร่วมผสมโรงกับชายหนุ่ม
“ตกลงจะใช้ชื่อจริงคือศิวะใช่มั้ยคะ” บรรณารักษ์ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ไม่ดีกว่าครับ ผมอยากได้ชื่ออื่น จะใช้ชื่อจริงทำไม ผมมาเล่นเกมนะ”
บรรณารักษ์ยิ้มในคำตอบของชายหนุ่ม แต่ก็ต้องลอบคิดในใจว่า ‘แล้วมันจะถามทำไมแต่แรก’
“ชื่อ ‘มาตาร์’ ครับ ความหมายมันคล้ายๆกับชื่อจริงของผม” ชายหนุ่มผมแดงตัดสินใจหลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก
“มาตาร์นะคะ กดปุ่มยืนยันด้วยค่ะ” บรรณารักษ์สะกดชื่อตัวละครให้ชายหนุ่มดูก่อนจะถาม
ชายหนุ่มใช้ดวงตาสีเงินของเขาจ้องตัวสะกดชื่อตัวละครของตน ไล่อ่านทีละตัวช้าๆ ก่อนจะกดยืนยัน เขาเคยมาแล้วกับความสะเพร่าของระบบเสียงล้วนๆ ที่พอมาดูชื่อทีหลังกลับไม่เหมือนที่ตั้งใจไว้ เวลาที่เปิดหน้าเมนูออกมาเห็นชื่อตัวเองผิดๆแล้วมันหงุดหงิดทุกที ถึงขั้นต้องมาสร้างตัวละครใหม่
“ผู้เล่นทุกคนจะได้รับเสื้อผ้าหนึ่งชุดนะคะ”
พอบรรณารักษ์พูดจบ ร่างกายที่สวมแต่กางเกงในรัดรูปสีขาวของชายหนุ่มผมแดงก็มีชุดสวมใส่ เป็นชุดผ้าหนาๆสีน้ำตาลทั้งเสื้อและกางเกง รองเท้าเป็นบู้ทสีน้ำตาลเข้มเข้ากับชุด ดูแล้วเหมือนผู้พิทักษ์ป่า
“ปกติผมใส่แว่นนะครับ ไม่มีเหรอครับ” ชายหนุ่มถามอีกครั้งหลังจากเห็นว่าเสื้อผ้าที่เขาได้มีเท่านี้
“นี่คือโลกฝันค่ะ แม้สายตาคุณจะสั้นหรือจะยาว มันไม่มีผลกับจิตของคุณ ถ้าคุณศิวะอยากใส่แว่นสามารถหาซื้อได้หลังจากเข้าเกมแล้วนะคะ” บรรณารักษ์ตอบคำถามที่ไม่น่าจะถามของชายหนุ่ม
“พร้อมแล้วก็เดินออกประตูด้านหลังได้เลยค่ะ” บรรณารักษ์พูดพร้อมผายมือไปทางด้านหลังของชายหนุ่ม
“เอ้อ ...คุณบรรณารักษ์นี่เป็นคนจริงๆรึเปล่าครับ ทำไมถึงได้โต้ตอบกับผมได้ดีขนาดนี้”
เขาถามคำถามยอดฮิตที่ทุกคนรู้สึกหลังจากรับรู้ถึงความเป็นธรรมชาติของเธอ
“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ทุกครั้งที่ออนไลน์ต้องผ่านห้องสมุดนี้ คนหมื่นล้านคนไม่ได้ออนไลน์พร้อมกัน แล้วต้องจ้างคนกี่ล้านคนมาทำหน้าที่ต้อนรับผู้เล่นกันล่ะคะ ดิฉันเป็นสมองเทียมค่ะ” บรรณารักษ์ร่ายคำตอบยืดยาว
“นั่นน่ะสิครับ ผมไม่น่าถามโง่ๆไปเลย น่าจะคิดได้แต่แรกแล้ว แต่พอเห็นคุณคุยกับผมได้เป็นธรรมชาติขนาดนี้ก็เลยนึกว่าเป็นคนจริงๆ”
ชายหนุ่มยิ้มแห้งๆพร้อมกับก้าวไปที่ประตู เตรียมพบกับโลกใหม่
“เป็นคนจริงๆหรือสมองเทียม มันก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ” บรรณารักษ์กล่าวส่งท้าย
“นั่นน่ะสิ ไม่เห็นมันจะต่างกันตรงไหน” ชายหนุ่มกล่าวยิ้มๆก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
แสงสว่างวาบเข้าสู่สายตาของเขา
แล้วมาตาร์ก็เข้าไปสู่โลกแห่งความฝันที่ชื่อ จ็อคออนไลน์
Rewrite tag: เพิ่มดวงตาสีเงินให้มาตาร์
ความคิดเห็น