BEHIND...[HaeEun ft. SJ]

ลำดับตอนที่ #1 : ♚ ( Intro ) Cause I'm lee hyukjae .

ได้ฤกษ์เปิดฟิคใหม่อย่างจริงจังทีค่ะ!!!
จำได้ว่าคราวที่แล้วเปิดเรื่องโนฮาร์ทไป และได้ลบ สาเหตุมาจากไรท์เตอร์เขียนต่อไม่ออก
ดราม่าจัด -*- แต่สำหรับเรื่องนี้จะไม่มีเหตุการณ์ซ้ำซ้อนแน่นอนค่ะ ^^
สำหรับเรื่องนี้ได้แรงบรรดาลใจรีเควสมาจาก 'พี่เจี๊ยบ'
ที่บอกว่าอยากได้ฮยอกแฮ่ดๆ ทงเฮนิ่งๆดิบๆ
บวกกับแนนมาเจอรูปทีเซอร์อัลบั้ม 5 จึงได้ฟิคที่ออกแนวเลดี้มาเฟียนิดๆ
ธุรกิจปวดหัวหน่อยๆเรื่องนี้มาค่ะ ยังไงก็ต้องฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^^

สำหรับรูปประกอบฟิค บางคนอาจจะถามว่าแนนแต่งวอนทึกเหรอ
ก็ต้องตอบว่ามันไม่ใช่วอนทึกไปเลยซะทีเดียว เพียงแต่ว่าสองคนนี้มีบทบาทเด่นในเรื่องนี้เท่านั้นค่ะ

- - - - - - - - - BEHIND - - - - - - - - - -

 ในห้างสรรพสินค้าสุดหรูใจกลางเมือง ศูนย์รวมร้านค้าแบรนด์ดัง ที่มีบุคคลผู้มีหน้ามีตาทางสังคมเดินอยู่ทั่ว ร่างเล็กเจ้าของใบหน้าสวยหวาน และร่างกายบอบบางกำลังเดินเลือกเสื้อผ้าเครื่องประดับแบรนด์โปรดของตนเองอย่างสบายอกสบายใจ ถุงกระดาษใบสวยถูกส่งให้กับผู้ติดตามที่เดินตามอยู่ทางด้านหลังใบแล้วใบเล่า

“คุณคนสวยครับ มาเดินชอปปิ้งคนเดียวไม่เบื่อแย่เหรอ”ร่างสูงใหญ่ของชายแปลกหน้าขยับเข้ามาประชิดร่างเล็ก พร้อมกับกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง รอยยิ้มหวานถูกส่งไปให้ร่างเล็กตรงหน้าอย่างคนอัธยาศัยดี

“เราเคยรู้จักกันงั้นเหรอ?”ดวงตากลมสวยเหลือบมองคนที่เข้ามาทักเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจกับกระเป๋าสตางค์ใบสวยในมือของตนเอง

“นี่ก็กำลังจะรู้จักไงครับ ^^ ผมซึงฮยอนนะครับ แล้วคุณคนสวยล่ะ?”แม้จะถูกร่างเล็กเมินใส่ แต่เขาก็ยังคงไม่ละความพยายามที่จะทำความรู้จักกับคนสวยตรงหน้า มือหนาเลื่อนไปหยิบกระเป๋าสตางค์ใบข้างๆกับใบที่ร่างเล็กกำลังสนใจขึ้นมาดู “ใบนี้ก็สวยดีนะครับ”

“แต่ชั้นไม่ชอบ”คนสวยตอบเรียบๆก่อนจะตัดสินใจวางกระเป๋าสตางค์ในมือแล้วเดินออกจากร้านนั้นทันที

“เดี๋ยวสิครับคนสวย จะรีบไปไหนล่ะครับ”ซึงฮยอนผู้ไม่ละความพยายามยังคงพยายามเข้าใกล้ร่างเล็กอย่างไม่ท้อถอย

“ขอโทษนะคุณซึงฮยอน ชั้นมีเพื่อนเยอะแล้ว ไม่ต้องการเพิ่ม”ร่างเล็กเอ่ยเสียงตวัด พร้อมกับดวงตากลมสวยที่มองจ้องใบหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์

“อา...”ครับซึงฮยอนที่ถูกร่างเล็กพูดใส่ก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก และหยุดก้าวตามร่างเล็กตรงหน้าไปในที่สุด

“ชั้นไม่มีอารมณ์จะชอปปิ้งต่อแล้วมินโฮ นายของไปเก็บที่รถก็แล้วกัน ชั้นจะไปหาอะไรกิน แล้วจะโทรตาม”ร่างเล็กสั่งเสียงเรียบด้วยท่าทางเย่อหยิ่งในศักดิ์ที่สูงกว่าของตน

“ครับ คุณฮยอกแจ”มินโฮกล่างพร้อมกับโค้งให้กับเจ้านายของตนอย่างนอบน้อม

“อื้ม”ฮยอกแจพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนเดินแยกจากไป ขาเรียวสวยพาร่างบอบบางไปยังร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูร้านโปรดของเจ้าตัว

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ไม่ทราบว่ามากี่ท่านคะ”พนักงานของร้านเอ่ยต้อนรับพร้อมกับรอยยิ้มสดใสตามหน้าที่

“ก็คนเดียวสิ”ฮยอกแจตอบเสียงขุ่นด้วยความไม่พอใจ ที่พนักงานแสดงท่าทีกับเขาคล้ายกับไม่รู้ว่าเขาเป็นลูกค้าประจำของที่นี่

“ค่ะ เชิญทาง...”ไม่ทันที่พนักงานสาวจะได้กล่าวจบ ร่างเล็กของคุณลูกค้าก็เดินชนไหล่เธอเข้าไปในร้านโดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดของเธอแม้แต่น้อย

“โต๊ะริมกระจกนี่ไม่ว่างงั้นเหรอ”เมื่อเห็นว่าโต๊ะประจำของตนไม่ว่าง ฮยอกแจก็หันไปเอ่ยถามผู้จัดการร้านที่รีบเดินตามคนตัวเล็กมาตั้งแต่พบว่าลูกค้าคนสำคัญได้ย่างก้าวเข้ามาในร้าน

“เอ่อ...ใช่ครับ ทางเราต้องขอโทษด้วยสำหรับเรื่องนี้ แต่ทางเราก็มีห้องส่วนตัวอยู่ ไม่ทราบว่าคุณฮยอกแจ...”ผู้จัดการร้านกล่าวด้วยน้ำเสียงนอบน้อม ใบหน้าของชายชราแสดงออกถึงความกังวลเมื่อได้เห็นท่าทีรำคาญใจของฮยอกแจ

“ก็แน่สิ จะมัวยืนเซ่ออยู่ทำไมล่ะ และชั้นก็ขอห้องที่ใหญ่ที่สุดของที่นี่ด้วย”ฮยอกแจสั่งเสียงเกรี้ยว ใบหน้าหวานหันไปเหลือบมองโต๊ะประจำของตนอย่างหงุดหงิดใจก่อนจะหันกลับมาจ้องหน้าผู้จัดการร้านอีกครั้ง

“ครับ ครับ..เชิญทางนี้เลยครับคุณฮยอกแจ”ผู้จัดการร้านกล่าวพร้อมเดินนำร่างเล็กไปยังห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ที่สุดตามที่เจ้าตัวได้สั่ง

“ฮึ. บริการแย่ซะจริง”ฮยอกแจสบถออกมาพร้อมสีหน้าบูดบึ้ง ก่อนจะสั่งอาหารจานโปรดของตนไปอย่างเคยชิน

.

.

.

“เอ๊ะ ทำไมนานจังนะ”ฮยอกแจเอ่ยกับตนเองอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อพบว่าระยะเวลาที่เขานั่งรอมันนานเกินกว่าปกติ

‘แอ๊ด’ประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดขึ้น ฮยอกแจที่คิดว่าเป็นพนักงานที่จะมาเสิร์ฟอาหารของตนก็อ้าปากเตรียมจะตำหนิในความล่าช้า

“มาซนอะไรแถวนี้อีก หื้มม”ผิดกับที่ได้คาดหมาย บุคคลที่เปิดประตูเข้ามากลับไม่ใช่พนักงานเสิร์ฟอาหาร แต่กลับเป็นมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ เจ้าของบริษัทส่งออกอันดับต้นๆของประเทศที่ไม่ว่าใครในย่านนี้ก็ไม่รู้จักเขาแทน

“อ๊ะ ทงเฮ? มาทำอะไรที่นี่น่ะ”ฮยอกแจเอ่ยถามร่างตรงหน้าไปด้วยความสงสัย

“ก็แฟนชั้นอยู่ที่นี่ จะให้ชั้นไปไหนได้ล่ะ”ร่างสูงตอบเรียบๆพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับฮยอกแจ

“ก็ไหนบอกว่าเข้าบริษัท?”

“แล้วไงล่ะ?”

“ก็แล้วทำไมไม่บอกก่อนล่ะ”เมื่อถูกร่างสูงยียวน ร่างเล็กก็เถียงเสียงสูง ใบหน้าหวานยู่ลงเพราะรู้ว่าตัวเองคงเถียงอีกฝ่ายไม่ชนะ

“ถ้าบอกแล้วจะเห็นฮยอกแจงอนเหรอ?”เอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้ฮยอกแจหายงอนอยู่ดี

“จะทำอะไรก็ทำเลย”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับคว้ากระเป๋าลุกขึ้นเดินไปทางประตู แต่ไม่ทันที่มือเรียวจะได้แตะลูกบิด เอวบางก็ถูกรั้งไว้ พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆเป่ารดหู

“จะไปน่ะ หืมมม”กระซิบถามเสียงต่ำ สร้างความรู้สึกร้อนผ่าวบริเวณแก้มร่างเล็กได้ไม่น้อย

“กลับบ้าน”ถึงแม้ว่าหน้าจะแดงเพราะการกระทำของคนรัก ร่างเล็กก็ยังไม่เลิกพยศ เสียงหวานตวัดอย่างคนถือดี

ร่างบอบบางหันกลับไปมองหน้าอีกฝ่าย ดวงตากลมจ้องร่างสูงนิ่ง ไม่มีคำพูดใดๆหลังจากนั้น นอกจากสัมผัสอบอุ่นที่ร่างสูงบรรจงมอบให้ผ่านริมฝีปากเรียว จุมพิตเนิ่นนานแสนอ่อนโยนแฝงไปด้วยความร้อนแรงของอารมณ์รักของทั้งคู่ แขนเรียวเล็กเลื่อนไปโอบคอของอีกฝ่าย พร้อมกับเสียงครางแผ่วเบาคล้ายออดอ้อน ร่างสูงตระกองกอดร่างเล็กในอ้อมแขนด้วยความรักใคร่

ก่อนที่เหตุการณ์จะเลยเถิด ทงเฮถอนริมฝีปากออกช้าๆ ดวงตาคมจดจ้องมองใบหน้าหวานนิ่ง คนตรงหน้าเขาช่างน่ารักราวกับนางฟ้าตัวเล็กๆ แม้จะแฝงไปด้วยคราบความซุกซนเย่อหยิ่ง แต่นั่นก็เป็นเสน่ห์ที่ทำให้เขาตกหลุมรักฮยอกแจมากขนาดนี้

“มองอะไรน่ะ? หน้าชั้นมีอะไรติดอยู่งั้นเหรอ?”

“ก็เปล่านิ ไปนั่งที่ได้แล้ว ชั้นไม่ให้กลับก็ไม่ต้องกลับ รอกลับพร้อมกัน”ทงเฮสั่งเสียงก่อนจะผละร่างเล็กไปนั่งที่เดิม เพราะรู้ว่ายังไงซะ ทำถึงขนาดนี้ฮยอกแจคงจะไม่ดื้อกลับบ้านไปหรอก

“ก็ได้”รับคำสั้นๆก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ตามที่อีกฝ่ายบอก แม้ท่าทางการแสดงออกจะไม่ค่อยเต็มใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายสักเท่าไรนัก

- - - - - - - - - - END OF INTRODUCE - - - - - - - - -