ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ((( K1: บ้านใหม่))
ตอนที่ 1
‘’จะถึงแล้วเหรอ?’’เสียงเด็กผู้หญิงพูดขึ้น
‘’ใช่ก็ที่นี่แหล่ะบ้านของชั้น’’กอร์นพูด
‘’จำไม่ค่อยได้แล้วล่ะ..ขอโทษนะ’’เด็กหญิงพูดตอบ
จากนั้นเด็กทั้งสองก็ขอบคุณคุณลงกลาสีเรือแล้วเดินไป ณ บ้านของกอร์น
‘’อ๊ะ!!นั่นเอแคลร์ใช่มั๊ยจ๊ะ?’’คุณน้ามิโตะถาม
‘’เอ่อ ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ’’เอแคลร์ตอบอย่างสุภาพ
‘’จำได้มั๊ย? นี่น้ามิโตะไง’’กอร์นถามเอแคลร์
‘’ก็งั้น..พอจำได้จ่ะ’’เอแคลร์ตอบเธอคงจำได้ไม่จริงหรอก
‘’ยังไงก็ไปอาบน้ำกันก่อนเลยนะ’’น้ามิโตะพูด
‘’งั้นเอแคลร์อาบก่อนเลยนะ’’กอร์นพูดพร้อมชี้ทางไปที่ห้องน้ำ เอแคลร์ไม่ตอบอะไรแล้วเดินไปที่ห้องน้ำและเริ่มอาบน้ำทันทีระหว่างนั้น
กอร์นก็กำลังช่วยคุณน้ามิโตะทำอาหารต้อนรับ ญาติที่ห่างหายไปนาน
‘’อ้าว..เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ’’น้ามิโตะพูดพร้อมทำท่าทางให้กอร์นไปอาบน้ำต่อ
เอแคลร์ยังคงเงียบเหมือนเดิมแต่เดินมาทำท่าทางว่าจะให้ช่วยอะไรมั๊ย
น้ามิโตะไม่พูดอะไรยิ้มให้แล้วทั้งเอแคลร์และคุณน้ามิโตะก็ช่วยกันทำอาหารต่อ
‘’ดีจังน๊าาามีเด็กผู้หญิงมาอยู่ด้วยให้ความรู้สึกอบอุ่นดีจัง’’หลังจากที่น้ามิโตะพูดจบก็เอาอาหารมาวางที่โต๊ะแล้วทั้งสามก็ลงมือทานกัน
‘’อร่อยมั๊ยเอแคลร์’’กอร์นถาม ‘’อืม..อร่อยมากค่ะ’’เอแคลร์ตอบอย่างสุภาพอีกครั้ง หลังจากที่คุยกันอย่างสนุกสนานแต่ไม่รู้ว่าเอแคลร์จะสนุกด้วยรึปล่าว
น้ามิโตะก็เรียกกอร์นให้ไปคุยกันสองคน ‘’กอร์นดูแลเอแคลร์ดีดีนะ..คงรู้แล้วใช่ไหมว้าเค้าเหมือนเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกพ่อแม่เค้าไม่ว่างฉะนั้นเป็นเพื่อนกับเค้านะเพราะตอนนี้เอแคลร์ไม่ได้ปกติเหมือนเด็กทั่วไปจิตใจบอบช้ำมามากพอแล้ว’’
‘’จะถึงแล้วเหรอ?’’เสียงเด็กผู้หญิงพูดขึ้น
‘’ใช่ก็ที่นี่แหล่ะบ้านของชั้น’’กอร์นพูด
‘’จำไม่ค่อยได้แล้วล่ะ..ขอโทษนะ’’เด็กหญิงพูดตอบ
จากนั้นเด็กทั้งสองก็ขอบคุณคุณลงกลาสีเรือแล้วเดินไป ณ บ้านของกอร์น
‘’อ๊ะ!!นั่นเอแคลร์ใช่มั๊ยจ๊ะ?’’คุณน้ามิโตะถาม
‘’เอ่อ ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ’’เอแคลร์ตอบอย่างสุภาพ
‘’จำได้มั๊ย? นี่น้ามิโตะไง’’กอร์นถามเอแคลร์
‘’ก็งั้น..พอจำได้จ่ะ’’เอแคลร์ตอบเธอคงจำได้ไม่จริงหรอก
‘’ยังไงก็ไปอาบน้ำกันก่อนเลยนะ’’น้ามิโตะพูด
‘’งั้นเอแคลร์อาบก่อนเลยนะ’’กอร์นพูดพร้อมชี้ทางไปที่ห้องน้ำ เอแคลร์ไม่ตอบอะไรแล้วเดินไปที่ห้องน้ำและเริ่มอาบน้ำทันทีระหว่างนั้น
กอร์นก็กำลังช่วยคุณน้ามิโตะทำอาหารต้อนรับ ญาติที่ห่างหายไปนาน
‘’อ้าว..เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ’’น้ามิโตะพูดพร้อมทำท่าทางให้กอร์นไปอาบน้ำต่อ
เอแคลร์ยังคงเงียบเหมือนเดิมแต่เดินมาทำท่าทางว่าจะให้ช่วยอะไรมั๊ย
น้ามิโตะไม่พูดอะไรยิ้มให้แล้วทั้งเอแคลร์และคุณน้ามิโตะก็ช่วยกันทำอาหารต่อ
‘’ดีจังน๊าาามีเด็กผู้หญิงมาอยู่ด้วยให้ความรู้สึกอบอุ่นดีจัง’’หลังจากที่น้ามิโตะพูดจบก็เอาอาหารมาวางที่โต๊ะแล้วทั้งสามก็ลงมือทานกัน
‘’อร่อยมั๊ยเอแคลร์’’กอร์นถาม ‘’อืม..อร่อยมากค่ะ’’เอแคลร์ตอบอย่างสุภาพอีกครั้ง หลังจากที่คุยกันอย่างสนุกสนานแต่ไม่รู้ว่าเอแคลร์จะสนุกด้วยรึปล่าว
น้ามิโตะก็เรียกกอร์นให้ไปคุยกันสองคน ‘’กอร์นดูแลเอแคลร์ดีดีนะ..คงรู้แล้วใช่ไหมว้าเค้าเหมือนเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกพ่อแม่เค้าไม่ว่างฉะนั้นเป็นเพื่อนกับเค้านะเพราะตอนนี้เอแคลร์ไม่ได้ปกติเหมือนเด็กทั่วไปจิตใจบอบช้ำมามากพอแล้ว’’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น