ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หายตัวXจดหมาย
\" ว่าไงนะฮะคุนมิโตะ \" กอนพูดทั้งหมดนี่ด้วยความตกใจ
\" ก้ออย่าที่ว่ามานั่นแหละกอน จินเขาได้หายตัวไปอีกแล้วล่ะ \" มิโตะบอกอย่างสงบ แล้วก้อส่งกระดาดที่ยับยู่ยี่ราวกับขยะส่งให้กับกอน
\" จินเค้าฝากไว้ให้กับเทอ \" กอนรีบคว้ากระดาดและคลี่มันออกมาอ่านทันควัน
\" กอน....ลูกพ่อ ตอนที่ลูกได้อ่านจมนั้น พ่อตอนนี้คงอยู่ในเกมกรีดไอร์แลนด์แล้วล่ะ
เพราะตอนนี่พ่อได้เปลี่ยนกติกาใหม่ไว้สำหรับลูกดของพ่อเรียบร้อยแล้ว ขอบอกไว้ก่อนนะ
ว่ามันไม่ง่ายเหมือนที่ลูกเคยเล่นที่ผ่านมา ไหนๆลูกก้อเก่งขึ้นแล้วลองทดสอบความสามารถ
ของตัวเองหน่อยเปงไง ลูกก้อเปนฮันเตอร์มืออาชีพนี่ เหตุผลที่พ่อหายไปก้อเพราะพ่อ
ไม่อยากอยู่เฉยๆน่ะมันไม่สนุก เริ่มเบื่อกับเสียงมิโตะที่บ่นอยู่ทุกวัน เข้าใจพ่อหน่อยนะ
แล้วลูกจะพาเพื่อนของลูก มากี่คนก้อได้พ่อไม่ว่าและขอให้ลูกเคลียร์เกมให้สำเร็จนะ
จิน \"
กอร์นอ่านจดหมายนั้นซำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ เกือบจะจำขึ้นใจเลยก้อว่าได้ แล้วเขาก้อวางมันลงบนโต๊ะ
พรึ่บ! กระดาดที่กอร์นเพิ่งอ่านเมือ่กี้โดนไฟลุกไหม้หมดแล้ว
\" เน็น หมอนั่นใช้เน็นอีกแล้ว \" คิรัวร์ ที่สภาพหน้าตาดูรุงรังเพิ่งตื่นลงจากห้องมาโผล่ข้างหลังกอร์น
\" อืม อีกแล้วสินะ แต่ไม่เป็นไรนี่ นายจำได้ไหมล่ะ จดหมายน่ะ\" กอร์นถาม
\" ไม่เหนจะจำได้สักกะติ๊ดเลย ลายมือพ่อนายน่ะอ่านยากจะตาย \" คิรัวร์ชัดถ้อยชัดคำ
\" แล้วนายว่าไงล่ะจะไปไหม \"
\" ไปไหน \"
\" ก้อเล่นเกมอีกครั้งหนึ่งไงตามหาพ่ออีกครั้งหนึ่ง \" กร์อนตาเปนประกาย
\" เอาไงก้อได้ฉันไม่ว่าไรอยู่แล้ว \" คิรัวร์รับคำแสนง่าย
ทั้งสองกินข้าวแล้วไม่พูดกันอีกเลย
\" ก้ออย่าที่ว่ามานั่นแหละกอน จินเขาได้หายตัวไปอีกแล้วล่ะ \" มิโตะบอกอย่างสงบ แล้วก้อส่งกระดาดที่ยับยู่ยี่ราวกับขยะส่งให้กับกอน
\" จินเค้าฝากไว้ให้กับเทอ \" กอนรีบคว้ากระดาดและคลี่มันออกมาอ่านทันควัน
\" กอน....ลูกพ่อ ตอนที่ลูกได้อ่านจมนั้น พ่อตอนนี้คงอยู่ในเกมกรีดไอร์แลนด์แล้วล่ะ
เพราะตอนนี่พ่อได้เปลี่ยนกติกาใหม่ไว้สำหรับลูกดของพ่อเรียบร้อยแล้ว ขอบอกไว้ก่อนนะ
ว่ามันไม่ง่ายเหมือนที่ลูกเคยเล่นที่ผ่านมา ไหนๆลูกก้อเก่งขึ้นแล้วลองทดสอบความสามารถ
ของตัวเองหน่อยเปงไง ลูกก้อเปนฮันเตอร์มืออาชีพนี่ เหตุผลที่พ่อหายไปก้อเพราะพ่อ
ไม่อยากอยู่เฉยๆน่ะมันไม่สนุก เริ่มเบื่อกับเสียงมิโตะที่บ่นอยู่ทุกวัน เข้าใจพ่อหน่อยนะ
แล้วลูกจะพาเพื่อนของลูก มากี่คนก้อได้พ่อไม่ว่าและขอให้ลูกเคลียร์เกมให้สำเร็จนะ
จิน \"
กอร์นอ่านจดหมายนั้นซำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ เกือบจะจำขึ้นใจเลยก้อว่าได้ แล้วเขาก้อวางมันลงบนโต๊ะ
พรึ่บ! กระดาดที่กอร์นเพิ่งอ่านเมือ่กี้โดนไฟลุกไหม้หมดแล้ว
\" เน็น หมอนั่นใช้เน็นอีกแล้ว \" คิรัวร์ ที่สภาพหน้าตาดูรุงรังเพิ่งตื่นลงจากห้องมาโผล่ข้างหลังกอร์น
\" อืม อีกแล้วสินะ แต่ไม่เป็นไรนี่ นายจำได้ไหมล่ะ จดหมายน่ะ\" กอร์นถาม
\" ไม่เหนจะจำได้สักกะติ๊ดเลย ลายมือพ่อนายน่ะอ่านยากจะตาย \" คิรัวร์ชัดถ้อยชัดคำ
\" แล้วนายว่าไงล่ะจะไปไหม \"
\" ไปไหน \"
\" ก้อเล่นเกมอีกครั้งหนึ่งไงตามหาพ่ออีกครั้งหนึ่ง \" กร์อนตาเปนประกาย
\" เอาไงก้อได้ฉันไม่ว่าไรอยู่แล้ว \" คิรัวร์รับคำแสนง่าย
ทั้งสองกินข้าวแล้วไม่พูดกันอีกเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น