คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fable the town of Elf : ฟาเบล์อ มหานครแห่งเอลฟ์
เอาเป็นว่าผมจะให้เรื่องราวผ่านไปอย่างรวดเร็วนะ ไม่อยากอธิบายอะไรมากมาย ผมชื่อ เฟียร่า ชาโดว์ จัดอยู่ในเผ่าพันธุ์ เอลฟ์ เนื่องจากผมมีผมสีน้ำเงินดำ และ มีดวงตาสีแดงเลือดนก นั่นทำให้ผมแตกต่างจากเอลฟ์ทั่วไป อดีตของผมมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เดี๋ยวผมจะค่อยๆเล่าไปแล้วกัน ว่าแต่ว่ามังกรผมหายไปไหน!!!
"อัลบาทรอส!!! อยู่ไหนโว้ยยย ไอ้มังกรตะกละ!!!" เฟียร่ายืนตะโกนเหมือนจะเป็นบ้าอยู่ในบ้าน ก็แน่ล่ะสิ ตั้งแต่งานราตรีสีเลือดครั้งนั้น มังกรน้อยๆ หน้าตาอุบาศๆของเค้า หายไปไหนก็ไม่รู้
ติ๊ง!!! ตึ่ง!!!
("ใครว๊า มากดออดแต่เช้าเชียว ว่าแต่ออดบ้านกรูมันเชยซะ แสบหูสงสัยต้องเปลี่ยน")
ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!!
("หนอยๆๆๆๆ....บ้านเมิงรวยออดนักรึ...อ่อ...ไม่ใช่ๆ...กรูเข้าใจ บ้านเมิงคงไม่มีออดให้กดเล่นสิท่า เฮ้อ เอาน่าชิวิตคนเรามันเลือกเกิดไม่ได้")
ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!! ติ๊ง!!! ตึ่ง!!!
("เฮ้ย เชี่ย มันเก็บกดอะไรนักหนาวะ") "มาแล้วคร้าบบๆ" เอลฟ์หนุ่มรีบตอบกลับไม่งั้นแทนที่เค้าจะได้เปลี่ยนออดคงจะได้ซ่อมออดแหงๆ
ครืด!!!("ประตูเลื่อนฝืดอีก")
"ว่าไง...." เฟียร่าทำหน้าตารวยรินจะเป็นจะตาย เมื่อเลื่อนประตูให้เปิดออก
"จดหมายครับ คุณชาโดว์" ฮอบบิทตัวจ้อยยืนซองจดหมายสีขาวมาให้สองสามฉบับ แล้วก็จากไป
("โห...แค่ส่งจดหมายนะเนี่ย...ถ้าญาติเสียสงสัยบ้านกรูย่อยยับแน่ๆ....เฮ้ยแล้วมันกดออดบ้านกรูถึงได้ไงวะ....เหวอผีฮอบบิทไปรษณีย์หลอน") เฟียร่ารีบวิ่งเข้าไปในบ้านวางจดหมายลงที่โต๊ะ แล้วบรรจงฉีกมันออก เค้าค่อยๆอ่านจดหมายทีละฉบับพร้อมกับซดโอวัลตินร้อนๆไปด้วยเป็นระยะๆ
จนกระทั่งถึงจดหมายฉบับสุดท้าย มันเป็นการ์ดแต่งงาน ของ....
พรวด!!! ไม่ทันที่เฟียร่าจะกวาดสายตาอ่านจบ เค้าก็แทบจะพ่นโอวัลตินออกมาจากปากของเค้า
"โอ้...พี่ฟรอการ์ดจะแต่งงาน....ลูกแหง่ติดแม่ขนาดนั้นจะแต่งงาน...แหมๆ..ไม่ไปไม่ได้นะเนี่ย" เฟียร่าพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ซาบซึ้งที่พี่ชายของเค้าส่งบัตรเชิญมาให้เค้าด้วย แน่นอนอยู่แล้วที่เค้าต้องดีใจก็เค้าตัดขาดจะเผ่ามาเป็นเวลาตั้ง8ปี แต่พี่ชายคนนี้ก็เขียนจดหมายมาหาเสมอ เป็นพี่ที่น่ารักจริงๆ
"เฮ้อ...แล้วจะไปยังไงล่ะเนี่ย....ไอ้มังกรบ้า...กลับมากรูจะจัดทอดแล้วโยนให้ฉลามกิน...ชิ" เฟียร่าสบถเล็กน้อยก่อนที่เค้าจะไปแต่งตัวออกจากบ้านและมุ่งหน้าไปตลาด
"ขอซื้อตั๋วรถไฟไปฟาเบล์อหน่อยครับ" เฟียร่าติดต่อขอซื้อตั๋วรถไฟกลับเมืองเอลฟ์ที่ร้านขายตั๋ว แต่เค้าคงลืมไปแล้วว่า...
"พ่อหนุ่ม...เล่นตลกอะไรมิทราบ...เมืองฟาเบล์อของพวกเอลฟ์น่ะมีรถไฟตัดผ่านที่ไหน...เมืองของพวกเค้าเป็นเมืองปิด...ทำซะอย่างกับเกาหลีเหนือ" คุณป้าหน้าใสมีไฝที่ปากบ่นพรืดออกมาจนน้ำลายกระเด็นใส่หน้าของเอลฟ์หนุ่มไปหลายหยด
"อ่อ...ขอโทษครับผมลืมไปน่ะครับ..." เฟียร่าหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดรอยน้ำลายที่คุณป้าท่านนั้นฝากฝังไว้บนใบหน้าแล้วรีบออกเดินต่อเพื่อหลบหลีกคลื่นน้ำลายของคุณป้าหน้าใส
("จะไปยังไงล่ะเนี่ย") เฟียร่าคิด แล้วเค้าก็เหลือบไปเห็น....สัตว์อสูรประเภทหนึ่ง...กริฟฟินตัวเมีย...ทำไมต้องย้ำว่าเป็นตัวเมีย....ก็เพราะว่ากริฟฟินตัวเมียเท่านั้นถึงจะมีปีกน่ะเซ่ เฟียร่ายิ้มชั่วร้ายและเริ่มวางแผน....แหม...แต่มันก็ออกจะเป็นแผนที่เรียบง่ายอะนะ....เฟียร่าเริ่มปฏิบัติการตามแผนทันที
"เอ่อ...คุณลุงครับ...ผมไม่รู้ว่าจะซื้อการ์ตูน(เกย์)ได้ที่ไหนน่ะครับ พอดีเพื่อนผม(ริโอน่า)ฝากมาซื้อน่ะครับ" เฟียร่าทำท่าทำทางเหมือนนักท่องเที่ยวเดินไปถามคุณลุงที่กำลังจูงกริฟฟินเดินอยู่
"อ๋อ...ร้านหนังสือต้องไปทางโน้นเลยพ่อหนุ่ม..." คุณลุงท่านนั้นเค้าชี้โบ้ชี้เบ้ไปทางร้านหนังสือแพร่พิทยาที่อยู่ทางขวาๆของตลาด โดยไม่หันมามองเฟียร่า ตามแผนเป๊ะ!
"งั้น...ลุงผมยืมหน่อยน้า~" ในขณะที่คุณลุงยังชี้อยู่ เฟียร่าก็รีบคว้าเชือกที่คุณลุงใช้ล่ามกริฟฟินเอาไว้
"เฮ้ย!!!...." คุณลุงต๊กกะใจ๋ทันควัน หันมาทำท่าจะกินเอลฟ์ แต่สายเสียแล้ว เพราะเฟียร่าขึ้นขี่กริฟฟินแล้วบินหายไปลิบตา
"บินดีๆน้า~ลูกรัก (ลักขโมย) พ่อจะได้ถึงที่หมายเร็วๆ" เฟียร่าพูดพลางตบหัวแหลมๆรีๆของกริฟฟินที่เค้ากำลังขี่อยู่ และซักพักเค้าก็ถึงที่หมาย ซักพักที่ว่านี้ก็ประมาณ26ชั่วโมงเอง ชิวๆ เหอๆ
ด้วยความโรยริน อ่อนเปลี้ยงเพลียแรง แค่สายลมบางเบาของพี่ลีฟที่พัดกระพรือมาแตะต้องน้องหนูกริฟฟินตัวน๊อยน้อย มันก็ล่วงลงสู่จัตุรัสใจกลางเมืองฟาเบล์อ
"เหวอ!!!....." ถ้าบุคคลใดอยู่แถวๆนั้นก็คงจะได้ยินเสียงกรีดร้อง โหยหวน และน่ารำคาญของเฟียร่าแน่นอน
"ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ลงจอดนะบริเวณนี้....ย้ำ...ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ลงจอดนะบริเวณนี้ แอ่ก!!!" สุรเสียงที่สะท้อนผ่านทรโข่งตัวเบ้ง แต่พอย้ำได้แค่รอบเดียวคุณเอลฟ์ทรโข่งก็ได้ไปนอนแผ่หลาใต้ท้องน้องกริฟฟินเรียบร้อย
"โอ้โห...คุณแกรนด์สัน...แหมๆไม่เจอกันตั้งนานเลยนะเนี่ย" เฟียร่าที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆเนื่องจากเค้าลงจากกริฟฟินก่อนถึงพื้น พูดขึ้นพร้อมแสยะยิ้ม
"ใครน่ะ...เอ้ย!!!....องค์ชายเฟียร่า" ชายผู้ได้ชื่อว่า แกรนด์สัน หันมาทำตาเท่าไข่ห่าน
"แหมๆๆๆ...จำกันได้ด้วยดีใจจริงๆ" เฟียร่ายิ้มอย่างปีติยินดี แต่นั่นทำให้อีกฝ่ายกลัวจนหัวหด
"ผู้ใดบ้างที่จะจำพระองค์ไม่ได้...ด้วยสีผมและสีตาที่เป็นเอกลักษณ์เยี่ยงนั้น" เอลฟ์ผมทองเปียยาวใส่รัดเกล้าหลุบตาต่ำลง
"ก็จริง...แต่ท่านรู้มั้ยว่าทำไมข้าถึงจำท่านได้..." เฟียร่าเดินเข้ามาใกล้ ด้วยความที่ตัวสูงใหญ่กว่าทำให้เค้าต้องก้มลงกระซิบที่ข้างหูอย่างเยือกเย็น ทำให้อีกฝ่ายสะอึกและก้มหน้านิ่ง
"ภาพขอท่านมันติดตาข้าตั้งแต่ปีที่ข้าอายุ12 ภาพที่ท่านเงื้อดาบออกมาและแทงทะลุกลางอกของแม่ข้า...เป็นภาพที่ข้าจำได้ดีและจะไม่มีวันลืมเลือน" เฟียร่าพูดและเดินออกหาพลางทำสายตาเหยียดหยามทำให้ผู้ฟังตัวชา
"แต่ก็นะ...ท่านคงจะไม่ทำ...ถ้าพ่อข้าไม่เป็นคนออกคำสั่ง...หึ" เฟียร่ากัดฟันพูดในสิ่งที่ตัวเองก็ไม่อยากจะเชื่อ
"ท่านไม่ควรพูดจะเช่นนั้นนะองค์ชาย" แกรนด์สันเริ่มมีน้ำโห ("อะไรกัน...จะบอกว่าข้าเป็นพวกสุนัขรับใช้น่ะรึ")
"ความจริงยังไงก็ยังคงเป็นความจริงอยู่วันยันค่ำ...แม้จะให้โป้ปดเพียงใด...ก็ไม่สามารถทำลายความเป็นจริงที่เป็นอยู่ได้หรอก....แล้วก็เลิกเรียกองค์ชายซะที...มันจั๊กกะจี้" เฟียร่าบ่นเป็นพรืด และทำหน้าเซ็งๆ
"เอาหน่า...ข้ากลับมาไม่ได้เพื่อแก้แค้น...ข้าเข้าใจว่าหน้าที่ของกษัตริย์ก็ต้องทำลายบุคคลที่เป็นกาลกิณีของแผ่นดิน และแม่ก็ต้องปกป้องลูกจนถึงที่สุดถึงแม้ว่าลูกของนางนั้น...จะมีความผิดที่สีผมและสีตาก็ตาม...เฮ้อ" เฟียร่าพูดและเดินมาตบบ่าเอลฟ์รุ่นราวคราวพ่อเพื่อให้เค้าสบายใจ
"เฟียร่า!!!!" เสียงใสๆของเอลฟ์ตนหนึ่งมาประทะที่หูขอเฟียร่าเข้าอย่างจัง ก่อนที่จะมีบางอย่างมากระโดดขี่คอของเค้า
"ถึงเร็วดีนี่...คิดถึงจังเล้ยยยย" เอลฟ์หนุ่มหน้าตาน่ารัก ผมสีทองซีดยาวสลวยสวมรัดเกล้า ดวงตาสีทองสดใสฉายแววอยากรู้อยากเห็น ผิวขาวๆที่แลบออกมานอกเสื้อย้วยๆยาวๆสีเขียวพูดขึ้นพร้อมหอมแก้มของเฟียร่าอย่างร่าเริง
"เอ่อ...ท่านหญิง...ข้าว่าท่านจำคนผิดแล้วล่ะ...." เฟียร่าพูดขึ้นพลางดึงแขนขาวๆที่โอบคอเค้าอยู่ออกแล้วลูบแก้มตัวเองเบาๆ (จะเช็ดว่างั้น)
"ไม่ผิดแน่ๆ!!!...หัวสีนี้มีแต่เจ้าเท่านั้นเฟียร่า" เอลฟ์หนุ่มยืนชี้นิ้วบ่น แล้วกดนิ้วลงไปบนจมูกของเฟียร่าเบาๆ
"แล้วท่านเป็นใครล่ะ...ข้าจำไม่ได้ว่าข้าไปหว่านเสน่ห์สาวเอลฟ์ที่ไหนนี่" เฟียร่าพูดพลางใช้นิ้วจิ้มหน้าฝากคนตรงหน้า
"หนอยๆๆๆๆ...คิดว่าตัวสูงแล้วจะแกล้งคนเป็นพี่ได้เหรอ...และอีกอย่างข้าเป็นพี่ชายของเจ้าที่ชื่อฟรอการ์ด...ไม่ใช่สาวเอลฟ์บ้าบออะไรของเจ้า" ฟรอการ์ดต่อว่าเฟียร่าจนหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธ
"อ๊ะ....พี่ฟรอการ์ดหรอเนี่ย...สวยขึ้นซะจนจำไม่ได้เลย" เฟียร่าหยอดลูกยอให้พี่ชายต่างแม่ของตน แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผู้เป็นพี่ดีใจเลยซักนิด
"เจ้าชมพี่ชายที่ใกล้จะเป็นเจ้าบ่าวว่าสวยหรอ...หึหึหึ.....เจ้าไม่ได้ตายดีแน่!!!!...เฟียร่า" พอฟรอการ์ดพูดเสร็จก็คว้ากระทะของแม่ค้าแถวนั้นมาไล่ฟาดเฟียร่า แต่มีหรือที่เฟียร่าจะยอมฟาดให้โง่ เค้าวิ่งหลบไปหลบมา วุ่นวายไปทั้งจัตุรัสกลางเมืองฟาเบล์อ เมืองเหนือน้ำของเหล่าเอลฟ์
ได้เวลาดองแล้วสิ 2 B Con
ความคิดเห็น