ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตประจำวันในหอสมุด
ห้อรับประทานอาหารในหอสมุ
แม้ว่าภายในหอสมุแห่นี้ะั้อยู่ในพื้นที่ที่ไร้าลเวลาแ่้วยพลัอ เวอร์อล ทำให้สถานที่แห่นี้เป็นลาวันลอเวลา เอล-วัลโฮเทล เอาอาหารมาวาไว้บนโ๊ะอาหารภายในห้อรับประทานอาหาร้วยสายาที่เรียบนิ่พลายมือเ็เหื่อและถอนหายใออมาราวับเธอมีอะไรวนใอยู่นระทั่ หมับ “เอลั วัลโฮเทล๋า!” เวอร์อลปราัวออมาาอาาศและอเอวอเธอา้านหลัโยที่อนนี้เอล-วัลโฮเทลไม่ไ้สวมเสื้อโ้อยู่ทำให้แ้มอเวอร์อลสัมผัสับแผ่นหลัอเธอเ็มๆ นเธอ้อเอ่ยแ่เสียอเธอนั้นมีเสียอผู้หิ 2 นผสมอยู่ในนั้น้วย “่วยรุา ออไป้วย่ะ พวั้นำลััโ๊ะอาหารอยู่” แ่เวอร์อลยัอเอาไว้และยัทำอยู่แบบนั้นนสุท้าย เอล(ผมสีำ)บิแนัวเอไปับบริเวเอวอเวอร์อลและันออไป่อนะหันไปหา
“เวอร์อละทำไมุถึสนใแผ่นหลัอ้า?”
“็เพราะลิ่นัวอเ้าหอมไล่ะ!”
เอล-วัลโฮเทล ทำหน้าายใส่ เวอร์อล ึลืนน้ำลายอึให่และยอมถอยหลัไปทว่า วัลโฮเทล(ผมสีาว) ยืนแนไปว้าอเ้ามาใล้และประบริมฝีปาูบารระทำัล่าวทำให้เวอร์อลหน้าแแ๋และเธอ็ผละออพร้อมล่าว “หอมรึเปล่าล่ะ?” แ่เวอร์อลยันิ่เียบเพราะเหุาร์เมื่อรู่สุท้ายเอล-วัลโฮเทล้อป้อน้าวให้ับเวอร์อลในที่สุ
….
….
….
….
…
…
….
….
….
….
ภายในห้อสมุ เอล-วัลโฮเทล ทำหน้าที่ัหนัสือมันเป็นหน้าที่ที่ทำอยู่ประำส่วน เวอร์อล ไม่มีอะไรเลยนอาอ่านหนัสือไปวันๆมันเป็นีวิที่พวเธอ 2 นใ้ไปวันๆโยไรุ้หมายมันน่าเบื่อสำหรับทั้ 2 เพราะทั้ 2 นั้นือสิ่ที่อยู่ว่าทุๆอย่านระทั่มีมนุษย์ผู้หนึ่เินเ้ามายัหอสมุมันือ่วเวลาที่พวเธอทั้ 2 นมีวามสุมาแ่มนุษย์ที่มาในวันนี้โรน่าเบื่อสำหรับพวเธอ เาเอาแ่พูเรื่อไร้สาระเ่นรอโล เป็นผู้มีอำนาและวาม้อารที่ไร้สาระมามายสุท้ายเอล-วัลโฮเทลล่าว “ั้นเ้ามั่นใสินะ?” ายนนั้นพยัหน้าแ่แทนที่เาะไ้หนัสือ เอล-วันโฮเทล ลุึ้นและใ้มือวาปัอาาศทำให้ร่าอเาสูสลายไปในทันที
เวอร์อลหันไปมอเอล-วันโฮเทลและระพริบาปริบๆราวับำลัสสัย เธอึไ้อบ “้าไม่ยอมให้อล้ำ่าไปอยู่ในมืออมนุษย์โ่เ่าพวนี้หรอ” เวอร์อลพยัหน้า หลัาทุอย่า็เียบสบทัู้่เลยใ้เวลาที่มีทำเรื่ออย่าว่าันบนเียนานอยู่หลายั่วโมนระทั่เอล-วัลโฮเทลสัมผัสถึอะไรบาอย่าไ้เธอึละิรรมรหน้าและสวมุไปยัห้อโถอหอสมุและเอ่ย “เทริเียเหุใเ้าึมาที่แห่นี้”
เบื้อหน้าอเธอือ เทริเีย สิ่มีีวิระับเียวับเธอและมันำลัยืนยิ้มให้พราถือหนัสืออ่านไป้วย่อนที่มันะเอ่ย “้ามีเรื่ออยาให้เ้า่วย”
บ
ความคิดเห็น