ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อาการประหลาด
ลอยพระพาย ๐๑ อาารประหลา
มรราทอผ่านผืนพพนา
ลาไลมาพบภาราั้อยู่เย็น
แหล่นิเวศพิพัลายทุ์เ็
มาลำ็บรรเทา้วยีา
ทั้ับร้อรำร่ายอีวาทิ
ับล่อมิืนสุนำหรรษา
อีวนยลหนึ่ราธิา
ผ่อพะานามว่า...รมีย์
มรราทอผ่านพนาไพราทิศอีสานพาลสู่ทัษิ มีหนึ่ปุระให่ั้เ่นเป็นทาผ่านอยู่ยัเิีรีระหว่าผืนไพรสั์ว้าสุนัยนา นามภารานั้นเรียานว่า วรวาะ
เบื้อหน้านรหันสู่ทิศปัิมพายัพอันมีผืนอารัย์ปลุมเป็นผืนให่ เบื้อหลับูริมาเนย์็ทอไล้วยสิรเป็นอมไปสุสายาเ่นเียวัน
และ้วยเพราะเป็นทาผ่านสู่สอนรให่าอีสานสู่ทัษิ วรวาะนรแห่นี้ึเลื่อลือทา้านรมียะสถาน อันมีทั้นาละรฟ้อนรำ ีาับล่อมร้อวี อีทั้ยัมีทัศนียะรายรอบนิวาสอันน่าูมรื่นรมย์หฤทัย ผู้ผ่านไปผ่านมาึมัที่ะหยุพัยัวรวาะ่อนที่ะเินทาไป่อ
วรวาะแห่นี่ถูปรออยู่้วยอ์ษัริย์มีพระนามว่าภารั และพระมเหสีู่บารมีเีย้าพระอ์นั้นนามรมัยา และอีหนึ่ยุพเรศเื้อไือพระราธิาที่บันี้่าามสะราานามรว่า รมีย์
ล่าวานันเลื่อลือนัถึโมอพระราธิาพระอ์นี้ ว่ามีวพัร์หมรบอ์วิรามพระเศาเาามำับั่ไหมเรียร้อย น้ำวาา็่าะเสนาะเพราะรรผู้ไ้รับฟันั เสียสรวลบัน็น่ายิน ามสมทุอิริยาเยื้อย่ารีรายยับไหววรอ์
อีทั้เรื่อบุา็มีสมล่าวานว่าพระธิารมีย์นั้นประภพหหลัยามรัิาลเิธุมเุ อันเป็นเหุแห่วามเื่ออไพร่ฟ้าาวประาว่ามีเทพเทวาเบื้อสุรบถสิ้นัยลมาอุบัิ
แ่ทว่า...
ยามวันทีเ่นหนหลั
โศยิ่ฝัลึลในวิ
ะนึถึวพัร์เยเพ่พิศ
่อนสถิแห่ไหนหายาัน
เวียนเฝ้าพบเฝ้าอยทั่วแหล่ธาร
รัิาลรพรุ่รุ่สุวรร
ี่ร้อยวันพันมาสิั้มั่น
แม้นืนันทร์เลือนรัศมิ์ยัเฝ้าอย
แว่วีานท์...เยายามอนิละวูบไหวเ้าถึโสพระธิา ราวสะให้ยุพเรศผู้ไ้ยินหยุยั้รับฟัร้อยรอนั้นนิ่ั้อมน์
“ละไม พระธิารมีย์นิ่พระอ์อีแล้ว” หนึ่นา้าหลวิามพระธิาเร่สะิายน้อสาวนามละไมให้ไ้ละาารสอส่ายสายามแพายอป่าหายา มาใส่ใในพระธิา
“แล้วะทำอย่าไรันีเล่าพี่ระเมียร” นา้าหลวผู้เป็นน้อล่าวถาม่อพี่น้วยร้อนรน แลหน้าหลัอย่ามีพะว่อทุสายาาวประาที่ับ้อมอมายัพระธิานา
ภายในราวัแม้นมีำแพให่โอบล้อมอธิวาสผู้ปรอภารา แ่ทว่าภายใน็มาหน้ามาาไป้วยบริวารผู้อยู่ใ้เบื้อพระบาทราวศ์ แลในหนึ่ทิวาาล็มามายผู้นเ้าออนอใน เรื่อราวล่าวถึพระอาารประหลาอพระธิาที่ทรเป็นมาแ่สอสามปีราเ้าสู่วัยเิบให่ ึย่อมะมีเ้าให้าวประาภายนอนั้นล่วรู้ถึบ้ามิมา็้อน้อย
รั้นเมื่อไ้มาเห็นับาราพระธิาเส็ออเยี่ยมเยือน สายาอไพร่ฟ้าผู้อยู่ใ้ร่มราย์วรวาะึับ้อมอมายัพระธิาเป็นหนึ่เียว
“พระธิา”
“พระธิาเพะ เส็ลับเ้าประทับภายในพระราวัเถินะเพะ” ระเมียร่อยเ้าโอบประอสอพาหาพระธิาในราที่พระายาพระธิายับไหวานิ่ัน
“ทำไมถึรีบลับนัล่ะ๊ะ”
“เส็เ้าประทับภายในเถินะเพะ” ละไม่อยเลื่อนนัยนาแลมอทุู่สายารอบายน ราวี้บอ่อพระธิาแทนวาาล่าว แล้วึไ้ทำให้พระธิา่อยย่า้าวลับเ้าไปประทับที่ภายในราวัไ้ามำอย่าว่า่าย
่อนะามหลัึ้นมา้วยสุ้มเสียาวประาสนทนาันอื้ออึับไว ล่าวถึพระอาารประหลาอพระธิาว่าประหลาั่ำเล่าาภายใน และ็ไ้เร้าให้เิำสรวลเาะุมึ้นในวฤีอรมีย์ผู้ไ้ยินแว่วีานท์ายามสายวาโย
ความคิดเห็น