ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ร่องรอยในสายฝน
ร้อยำรวเอวรเวทย์้าวเท้าเ้าไปในพูลวิลล่า ร้อยำรวโทสมายรีบเินามมาิๆ ภายในวิลล่าแ่อย่าหรูหรา เฟอร์นิเอร์นำสมัย อประับแ่ราาแพ ทุอย่าบ่บอถึรสนิยมอันเลิศหรูอเ้าอ แ่บรรยาาศลับอึมรึมไป้วยวามโศเศร้า ราวับวามายไ้เ้ามาเยือนและพราเอาวามสุไปาสถานที่แห่นี้
"ที่เิเหุอยู่ที่สระว่ายน้ำ้านนอรับท่านสารวัร" ร้อยำรวโทสมายผายมือไปยัประูบานเลื่อนระที่เปิออสู่ระเบีย้านนอ
วรเวทย์เินไปยัสระว่ายน้ำ บริเวรอบสระถูั้น้วยเือาว เ้าหน้าที่พิสูน์หลัานำลัทำานันอย่าะมัเม้น เ็บรวบรวมหลัาน่าๆ ร่าอธนาถูนำึ้นาสระไปแล้ว เหลือเพียรอยราบน้ำบนพื้นระเบื้อและรอยเลือาๆที่ยัปราให้เห็น
สายฝนโปรยปรายลมา เม็ฝนระทบผิวน้ำในสระเป็นฟอเล็ๆ ะล้าร่อรอย่าๆให้เลือนรา วรเวทย์มวิ้ว ฝนแบบนี้ ารเ็บหลัานยาลำบาึ้น
"ฝนเพิ่เริ่มเมื่อี้เอรับท่านสารวัร ่อนหน้านี้อาาศีมา" ร้อยำรวโทสมายล่าว
"อืม...โไม่เ้า้าเราเลย" วรเวทย์พึมพำ เา้มลมอร่อรอยบนพื้น สัเเห็นรอยเท้าหลายรอยที่เปรอะเปื้อนน้ำ บารอยเป็นรอยเท้าเปล่า บารอยเป็นรอยรอเท้าแะ
"รอยเท้าพวนี้..." วรเวทย์ี้ไปยัรอยเท้าเหล่านั้น "น่าะเป็นอพวเพื่อนผู้ายใ่ไหม?"
"รับท่านสารวัร พวเาวิ่ออมาูศพหลัาที่ราเห็นธนามน้ำ"
วรเวทย์พยัหน้า เาเินสำรวรอบสระอย่าละเอีย สายาับ้อไปที่อบสระ สัเเห็นรอยี่วนเล็ๆ ล้ายรอยเล็บ่วน
"รอยนี่...น่าสนใ" วรเวทย์ใ้ไฟายส่อูรอยี่วนนั้นใล้ๆ "รอยเล็บ...หรือรอยอะไรันแน่?"
"เ้าหน้าที่พิสูน์หลัานำลัรวสอบอยู่รับท่านสารวัร" ร้อยำรวโทสมายอบ
วรเวทย์เินไปยับริเวระเบีย มอเ้าไปในวิลล่าผ่านประูบานเลื่อนระ ลุ่มเพื่อนทั้ 6 นยันั่อยู่ที่เิม แ่บรรยาาศูเียบสบลว่าเิม บานนั่เหม่อลอย บาน้มหน้านิ่ ราวับำลัอยู่ในภวั์แห่วามเศร้า
"เิท่านสารวัร้านในีว่ารับ ไปสอบปาำพวเาัน" ร้อยำรวโทสมายล่าว
วรเวทย์พยัหน้า เาเินามร้อยำรวโทสมายเ้าไปในวิลล่า เมื่อเ้าไปในห้อนั่เล่น สายาทั้ 6 ู่็หันมาับ้อที่เาเป็นุเียว แววาอแ่ละนแ่าันไป บานูเศร้าโศ บานูหวาลัว บานูวิัวล
"สวัสีรับทุน ผมร้อยำรวเอวรเวทย์ าอบัาารำรวภูธรภา 6 ผมไ้รับมอบหมายให้มาสืบสวนีารเสียีวิอุธนา" วรเวทย์ล่าว้วยน้ำเสียราบเรียบแ่หนัแน่น
"พวเราเสียใับาราไปอธนามา่ะุำรว" ราเอ่ยเสียสั่นเรือ น้ำายัลอหน่วยอยู่ในวาู่สวย
"พวเราทุนเป็นเพื่อนสนิทัน ไม่มีใรอยาให้เรื่อแบบนี้เิึ้นหรอรับ" วินล่าวเสริม น้ำเสียอเาูเศร้าสร้อยไม่แพ้ัน
"ผมเ้าใวามรู้สึอทุนรับ แ่เพื่อวามระ่าในีนี้ ผมำเป็น้ออวามร่วมมือาทุนในารให้ปาำ เพื่อสอบถามรายละเอีย่าๆที่เี่ยว้อับารเสียีวิอุธนา" วรเวทย์ล่าว
"พวเรายินีให้วามร่วมมือเ็มที่่ะุำรว" พิาล่าว สีหน้าอเธอูเร่รึมแ่็สบนิ่
"ีรับ ั้นอเริ่มาุรา่อนเลยนะรับ ุเป็นนแรที่พบศพุธนา ่วยเล่าเหุาร์ให้ผมฟัหน่อยไ้ไหมรับว่าเิอะไรึ้น" วรเวทย์หันไปถามรา
ราสูหายใลึๆ พยายามรวบรวมสิ แล้วเริ่มเล่าเหุาร์ใน่ำืนที่ผ่านมา เสียอเธอสั่นเรือเล็น้อย แ่็พยายามเล่าอย่าละเอีย
"เมื่อืน...พวเราทานอาหารเย็นันที่วิลล่า่ะ หลัาทานอาหารเสร็ พวผู้าย็ไปนัุ่ยันที่ระเบีย ส่วนพวผู้หิ็มานัุ่ยันในห้อนั่เล่น สัพั...ัน็อัวไปว่ายน้ำเล่นนเียว เพราะอาาศมันร้อนอบอ้าว พอันเินไปที่สระ...็เห็นธนา...นอนว่ำหน้าอยู่ในสระแล้ว..." ราเล่าไป็ร้อไห้สะอื้นไป
"ุเห็นธนารั้สุท้ายเมื่อไหร่รับ ่อนที่ะพบศพ?" วรเวทย์ถาม
"็...อนทานอาหารเย็น่ะ หลัานั้น็ไม่ไ้เอเาอีเลย ันิว่าเาน่าะไปนัุ่ยับพววิน่อที่ระเบีย"
วรเวทย์หันไปมอวิน "ุวินรับ ุพอะเล่าให้ผมฟัไ้ไหมรับว่าเมื่อืนุุยอะไรับุธนาบ้า?"
วินพยัหน้า "เมื่อืน...พวผมนัุ่ยันเรื่อธุริรับ ธนาำลัมีโปรเ์ใหม่ เา็เลยปรึษาผมเรื่อารออแบบ ุยันไปเรื่อยเปื่อยรับ นระทั่...ประมาสี่ทุ่มว่าๆ ผม็อัวไปนอน่อน เพราะรู้สึเพลียๆ ส่วนธนา...ผมไม่แน่ใว่าเานอนอนไหน"
"ุเาล่ะรับ ุอยู่ับุธนาถึี่โมเมื่อืน?" วรเวทย์หันไปถามเา
เาเยหน้าึ้น แววาอเาูเศร้าสร้อย "ผม็อยูุ่ยับธนาถึประมาสี่ทุ่มว่าๆเหมือนันรับ หลัานั้นผม็แยไปนอน ผมเป็นรูมเมทับวิน ห้อพัอพวเราอยู่ใล้ัน"
"ุภัทรล่ะรับ ุอยู่ับุธนาถึี่โม?" วรเวทย์ถามภัทร
ภัทรอบ้วยน้ำเสียราบเรียบ "ผมอยูุ่ยับธนาเป็นนสุท้ายรับ พวเราุยันเรื่อทั่วไป เรื่อสัพเพเหระ ุยันนระทั่...เือบเที่ยืน ผมถึแยไปนอน"
"ุลาและุพิาล่ะรับ เมื่อืนุทำอะไรันบ้า?" วรเวทย์หันไปถามผู้หิอีสอน
ลาอบ "พวเรานัุ่ยันในห้อนั่เล่น่ะ ุยันเรื่อหนัสือ เรื่อหนั เรื่อทั่วไปอผู้หิ ไม่ไ้ทำอะไรเป็นพิเศษ"
พิาเสริม "ใ่่ะ พวเราุยันไปเรื่อย นระทั่...ประมาห้าทุ่มว่าๆ พวเรา็แยย้ายันไปนอน"
วรเวทย์พยัหน้า เาสัเปิิริยาอแ่ละนะให้ปาำ ทุนูเศร้าเสียใริๆ แ่ในวามเศร้าเหล่านั้น วรเวทย์สัมผัสไ้ถึวามึเรียบาอย่า ราวับว่าพวเาำลั่อนอะไรบาอย่าไว้
"ทุนยืนยันว่าเมื่อืนุธนาปิีทุอย่าใ่ไหมรับ?" วรเวทย์ถาม
ทุนพยัหน้าพร้อมัน "รับ/่ะ"
"ไม่มีใรสัเเห็นวามผิปิอะไรเลยหรือรับ?" วรเวทย์ย้ำถาม
ทุนส่ายหน้าพร้อมัน "ไม่เลยรับ/่ะ"
วรเวทย์ถอนหายใ ำให้ารอทุนูเหมือนะไม่มีอะไรน่าสสัย แ่เา็ยัไม่ปัใเื่อทั้หม สัาาอนัสืบบอเาว่า ีนี้ไม่ไ้่ายอย่าที่เห็น
"เอาล่ะรับ อบุทุนที่ให้วามร่วมมือ ผมอัวไปรวสอบที่เิเหุอีรั้นะรับ หามีอะไรเพิ่มเิม ผมะอรบวนสอบถามอีรั้" วรเวทย์ล่าว
"เิามสบายเลย่ะุำรว พวเรายินีให้วามร่วมมือทุอย่า" พิาล่าว
วรเวทย์เินออาห้อนั่เล่น ลับไปยับริเวสระว่ายน้ำอีรั้ สายฝนยัโปรยปรายลมาไม่าสาย เ้าหน้าที่พิสูน์หลัานยัทำานอย่า่อเนื่อ วรเวทย์เินสำรวรอบสระอีรั้ สายาอเาับ้อไปที่พื้นระเบื้อ สัเเห็นรอยราบเลือาๆที่ถูฝนะล้าไปบาส่วน
เา้มลพิาราพื้นระเบื้ออย่าละเอีย สัเเห็นรอยี่วนเล็ๆอีรอย อยู่ใล้ับรอยเล็บ่วนที่เาเพิ่สัเเห็นเมื่อรู่
"รอยี่วนพวนี้...มันืออะไรันแน่?" วรเวทย์พึมพำับัวเอ เาใ้ปลายนิ้วลูบรอยี่วนนั้นเบาๆ รู้สึถึวามมเล็น้อย
ทันในั้น สายาอเา็เหลือบไปเห็นวัถุบาอย่า ่อนอยู่ใ้อบสระ เป็นวัถุเล็ๆสีำ ถู่อนไว้ในมุมอับที่ยา่อารสัเ
วรเวทย์เอื้อมมือไปหยิบวัถุิ้นนั้นึ้นมา มันือเศษระเบื้อสีำ นาประมาปลายนิ้ว้อย อบอมันแหลมม ราวับถูหัออมาาอะไรบาอย่า
วรเวทย์พลิูเศษระเบื้อในมือ ใอเาเริ่มเ้นแรึ้น เศษระเบื้อิ้นนี้...อาเป็นุแสำัในารไีารรมใน "วิมานมายา" แห่นี้็เป็นไ้...
(โปริามอน่อไป)
ความคิดเห็น