Like summer : ข้างห้อง(หัวใจ)

ลำดับตอนที่ #1 : Intro childhood

"ถามพี่มาร์ชนะครับ อะไรคือแรงบันดาลใจให้พี่เลือกเรียนทันตะ"

ถามอะไรยากแท้ ต่อหน้าเด็กมัธยม คนล่าฝันก็ต้องแบบว่า

"อย่างแรกเลยอาชีพหมอฟันเป็นอาชีพที่มีเกียรติครับ พี่เองตอนเด็กมีลุงหมอฟันใจดีคอยทำฟันให้ตลอด พอโตมาหน่อยก็ได้จัดฟัน ทำแล้วรู้สึกหล่อขึ้นเยอะ"

น้องๆหัวเราะกันเกรียว

"นั่นแหละครับ พี่เลยรู้สึกว่าอาชีพนี้มันเท่ ได้ทั้งการรักษา คือช่วยคนเจ็บป่วยจากปัญหาทางช่องปาก แล้วก็ได้ทั้งความสวยงาม คือช่วยให้หลายๆคนมั่นใจในตัวเองมากขึ้น มีไม่กี่อาชีพที่จะทำอะไรแบบนี้ได้ พี่เลยเลือกคณะนี้ครับ"

เสียงปรบมือดังขึ้นทันทีที่ผมพูดจบ 

แต่ๆ เอาแบบเรื่องจริงก็ต้องย้อนกลับไปถึงเรื่องราวยาวนานที่ทำให้ผมอยากเป็นทันตแพทย์ น่าจะเมื่อตอนผมอายุสักสี่ขวบ

ผมชอบลูกอมมาก มากจนต้องแอบแม่กินให้ได้ทุกวัน ถามว่าแอบได้ยังไง ก็ด้วยความช่วยเหลือของพี่ชาย(เคย)สนิทข้างบ้าน 

ขอเล่าว่า ตอนนั้นในสายตาผมมันโคตรเท่ คนอะไรมีลูกอมเป็นโหล บอกเลยว่าโคตรประทับใจ

ของเล่นก็เยอะ ทำบ้านรกก็ไม่โดนว่า อยากกินอะไรก็ได้กิน ประทับใจถึงขนาดที่ว่าอยากจะย้ายไปอยู่ด้วยเลยคือไม่เกินจริง 

ถึงกับประกาศตัวเป็นพี่น้องร่วมสาบานต่อหน้าลูกอมโหลนั้นด้วยซ้ำ

แต่แล้ววันที่ความสัมพันธ์ต้องขาดสะบั้นก็มาถึง

เมื่อเด็กชายมาร์ชวัยสี่ขวบกำลังทำการบ้านอยู่บนสนามหญ้า ได้รับอมยิ้มจากพี่ชายวัยหกขวบ

เป็นแหวนลูกอมวงใหญ่กว่าไข่นกกระทา  พี่ชายสวมลงบนนิ้วชี้ 

กำลังจะดีแล้ว แต่มันดันพูดว่า

"โตขึ้นพี่จะแต่งงานกับมาร์ช"

และช็อตเด็ดมันอยู่ตรงนี้

"จุ๊บ" ใช่มันจุ๊บแก้มผม!

บ๊ะ!

ผมนี่กระโดดเลย

กระโดดถีบยอดอกมันจนล้มลงด้วยบาทาข้างขวา แบบเน้นๆหนักๆสุดแรงเกิด แล้ววิ่งเข้าบ้าน

หลังจากนั้นไม่นาน ลุงหมอ(ฟัน)แจ้งข่าวร้ายกับผมว่าต้องถอนฟันกรามออกสามซี่ 

รู้สึกเหมือนโดนทรยศ อยากแก้แค้นให้สาสม แต่ยังไม่ได้ลงมืออยู่ๆครอบครัวนั้นก็พากันย้ายออกไป

ทิ้งโหลลูกอมไว้ให้ผมดูต่างหน้า 

และจากนั้นผมก็เกลียดลูกอม กะว่าถ้าได้เจอมันอีกครั้ง จะถอนฟันมันออกให้หมดปากแบบไม่ฉีดยาชาเลย