เมื่อผมเกิดใหม่การเป็นเพื่อนสนิทผู้นำหนวดสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ไม่มีตัวตนในประวัติศาสตร์

ลำดับตอนที่ #1 : บท 0 : การเจอกันแรก

*แจ้งให้ทราบ*

เนื้อหาที่ผมทำต่อไปนี้ตั้งแต่ไปจะไม่ค่อยอินประวัติศาสตร์สักเท่าไหร่ ผมอินเฉพาะที่ผมเคยศึกษามา ฉะนั้นอย่ามาบ่นกับอย่ามาโวยวายและอย่ามาดราม่า เพราะผมจะไม่มาย้ำอีกรอบแล้ว ถือว่าเข้าใจตรงกันแล้วนะ

---

วันที่ 5 เดือน 4 ปี 1900 เวลาช่วงเย็น ในเมืองมิวนิค รัฐไบเอิร์น จักรวรรดิเยอรมัน 

ผมเคนท์ตอนนี้ผมได้มาเกิดใหม่เป็นคนเยอรมันเป็นเวลาหลายปีแล้ว ผมซึ่งค่อนข้างโชคดีที่ได้เกิดลูกในครอบครัวที่ร่ำรวยเป็นอย่างมากในชื่อเดนนิส อาดัลฮาร์ด (Dennis Adalhard) พ่อแม่ของผมเอาใจใส่ผมเป็นอย่างมากชนิดเรียกว่าตามใจผมก็ได้เลย แค่ผมขอว่าจะเอาอะไรพ่อเหรอแม่ก็จะซื้อให้ผมทันที ซึ่งพ่อทำงานเกี่ยวอรถยนต์ที่ใหญ่สุดในเยอรมัน ส่วนแม่ของผมไม่ได้ทำงานแต่คอยดูแลผมตอนอยู่ที่บ้านซึ่งบ้านของผมอยู่อยู่ห่างจากเมืองมิวนิคมากพอสมควร แต่ผมกับแม่ก็ได้ช่วยพ่อทำงานเป็นบ้างครั้ง ซึ่ง ณ ตอนนี้ผมกำลังจะเดินเล่นในใจกลางเมือง 

ภาพเมืองมิวนิคในปี 1900

เดนนิส: นี้คือมิวนิคในปี 1900 สินะ บรรยากาศสไตล์เมืองสมัยก่อนเป็นอย่างนี้เองสินะ ลองเดินเข้าไปในซอยว่าเป็นไงบ้าง

ภาพซอยในเมืองมิวนิคของปี 1900

เดนนิส: บรรยากาศก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย เอ๊ะ 

ในขนาดที่ผมกำลังเดินอยู่ก็ได้สังเกตเห็นชายนั่งอยู่บนทางเดินเท้า เมื่อผมสังเกตเห็นก็รู้ได้ทันทีว่า ชายที่นั่งอยู่บนทางเดินเท้า คือ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (Adolf Hitler) ผู้นำเยอรมนีในอนาคต ชายผู้สั่งกำจัดชาวยิว เพราะว่าชาวยิว ทำให้เยอรมนีต้องแพ้สงครามโลกครั้งที่ 1 รวมถึงอังกฤษกับฝรั่งเศสที่ทำสนธิสัญญาเวย์ซาย ซึ่งทำให้เยอรมนีเป็นอัมพาต ตอนนี้คงถึงเวลาที่ต้องเริ่มแผนแล้วตั้งแต่ที่ผมเกิดมา คือการเข้าตีสนิทกับอดอล์ฟ [แอด(ไรท์): พอแค่ก่อนขอไม่สปอย]

เดนนิส: เฮ้คุณมานั่งอะไรตรงนี้

อดอล์ฟ: โอ้…ขอโทษทีพอดีผม-

เดนนิส: ไม่มีที่ไปใช่ไหม แล้วก็คุณไม่ได้กินช้าวมาหลายวันแล้วใช่มั้ย

อดอล์ฟ: ใช่ แต่ที่จริงผมไม่ได้กินตั้งแต่เมื่อวาน

เดนนิส: โอเค ไงผมพาคุณไปซื้อของกินแล้วกัน

อดอล์ฟ: ขอบคุณมากเลย

ณ สวนสาธารณะในเมืองมิวนิค

อดอล์ฟ://กำลังกินฮอทดอก\\ ขอบคุณมากเลยนะ

เดนนิส: ไม่เป็นไร 

อดอล์ฟ: แล้วคุณชื่ออะไรละ

เดนนิส: ผมเดนนิส อาดัลฮาร์ด

อดอล์ฟ: ผมอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ //จับมือ\\

เดนนิส://จับมือ\\ เช่นกัน แล้วคุณอดอล์ฟมาทำอะไรที่

อดอล์ฟ: ผมมาหางานทำที่นี้ แต่ว่าไม่มีใครรับผมมาทำงานเลย เนื่องจากว่าพวกเขารับคนมาทำงานมากพอแล้ว ก็เลยไม่รับผมมาทำงาน 

เดนนิส: อย่างไงสินะ แต่ว่าคุณได้มาสมัครงานที่ของผมเหรอยังละ

อดอล์ฟ: ของคุณเดนนิสทำงานที่ไหนละ

เดนนิส: ผมไม่ได้ทำงานอะไรหรอกแต่พ่อของผมทำงานเกี่ยวรถยนต์ 

อดอล์ฟ: รถยนต์

เดนนิส: ใช่ แต่ไม่ไช่เจ้าบริษัทหรอกนะ แต่เป็นหัวหน้าฝ่ายผลิตชิ้นส่วนรถยนต์

อดอล์ฟ: ไงคุณเดนนิส พอจะให้ผมไปทำงานที่ทำงานพ่อของคุณได้ไหม

เดนนิส: ได้สิ

โรงผลิตรถยนต์ ห้องทำงานวอลต์ อาดัลฮาร์ด (Walt Adalhard) ของพ่อเดนนิส

วอลต์: เป็นอย่างนี้เองสินะ เข้าใจได้คุณอดอล์ฟ

อดอล์ฟ: ครับ 

วอลต์: ผมจะเข้าทำงาน แต่ว่าจะเป็นในฐานะเด็กฝึกงานก่อนนะ แต่ว่าดูคุณเป็นศิลปินมาก่อนสินะ 

อดอล์ฟ: คุณวอลต์ รู้ได้ไงครับ

วอลต์: มือของคุณยังสีวาดภาพจางๆ ติดที่มือของคุณ

อดอล์ฟ: ใช่ครับ ผมชอบวาดภาพ เคยเข้าไปสอบมหาวิทยาลัยในออสเตรียฮังการีคณะศิลปะ แต่ว่าเขาไม่รับผม

วอลต์: เข้าใจ ผมเองก็เคยถูกปฏิเสธเข้าเรียนคณะบริหาร เนึ่องจากสอบแรกครั้งผมได้แย่มาก แต่สุดท้ายในครั้งที่ 2 ผมก็สามารถผ่านการสอบเข้ามาได้ ผมว่าในใจลึกๆ ของคุณคงอยากสร้างผลงานในฐานะศิลปิน

อดอล์ฟ: ขอบคุณครับ แล้วจะเริ่มฝึกงานตอนไหนครับ

วอลต์: ก็ให้เร็วที่สุดน่าจะอาทิตย์หน้านะ พอดีผมก็ติดธุระอะไรหลายอย่าง

อดอล์ฟ: โอเคครับผม แล้วผม-

วอลต์: เรื่องที่พักไม่ต้องเป็นห่วง ไปพักที่บ้านของผมซึ่งลูกชายกับภรรยาของผม ส่วนห้องนอนผมจะให้ภรรยาของผมคนเป็นจัดการให้

อดอล์ฟ: ขอบคุณมากนะครับ 

วอลต์: ไม่เป็นไรเรื่องเล็กน้อย
 

หลังจากคุยกันสำเร็จแล้วพ่อของผมก็บอกให้ผมพาเขาไปที่บ้าน ส่วนพ่อของผมก็ใช้โทรศัพท์ตั้งโต๊ะโทรของโทรหาภรรยาซึ่งก็คือแม่ของผมเอง

ตัดจบแบบละครไทย

≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡

ข้อความจากแอดมิน(ไรท์)

เสร็จเรียบร้อย อาจจะดูแปลกๆ ไปบ้างในบ้างคำ แต่อย่างน้อยก็จะได้เข้าใจเนื้อหานะครับ

*ลักษณะ วอลต์ อาดัลฮาร์ด (Walt Adalhard)*

ผม: สีดำ

อายุ: 53 ปี

ดวงตา: สีดำ

ความสูง: 180

——————

ของฝาก