คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 01
เวลาสี่โมงเย็นแต่ท้องฟ้ามืดครึ้มเหมือนเวลาพลบค่ำ เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณเลิกเรียน สายฝนตกเทลงมาราวกับฟ้ารั่วเหมือนอยากแกล้งกัน เด็กสาววัยสิบหกปีผินหน้ามองไปนอกหน้าต่าง มือเก็บหนังสือและอุปกรณ์การเรียนใส่กระเป๋าเตรียมออกจากห้อง
"อุ้ม กลับยังไง ฝนตกหนักมาก" แสนรักหันหลังมาถามเพื่อนสนิทซึ่งนั่งอยู่ด้านหลัง
โต๊ะริมหน้าต่างจะเป็นโต๊ะเดี่ยวตั้งเรียงแถวตอนเดียว อลีนานั่งโต๊ะแถวที่สี่
"แม่ส่งข้อความมาบอกว่าพี่อ้นจะมารับน่ะ" ซึ่งนานทีปีหนพี่ชายจะทำหน้าที่ของตัวเอง ปกติเธอจะเดินออกไปหน้าโรงเรียนเพื่อนั่งรถเมล์กลับบ้าน นั่งสายเดียวตลอดทางใช้เวลาราว ๆ 15 นาทีก็ถึงบ้านแล้ว บางวันมารดาก็มาขับรถมารับบ้างแต่ไม่บ่อยเพราะท่านงานยุ่งสุด ๆ ท่านทำงานเป็นพยาบาลในโรงพยาบาลรัฐขนาดใหญ่
ส่วนบิดาทำงานยุ่งยิ่งกว่ามารดา พยาบาลมีงานยุ่งมากแล้ว บิดาผู้เป็นนายแพทย์ทำงานยุ่งยิ่งกว่าเป็นเท่าตัว
บิดาเป็นหมอ มารดาเป็นพยาบาล ไม่ต้องสงสัยว่าเส้นทางความรักของพวกท่านเริ่มจากที่ไหน
พวกท่านพบรักกันที่ทำงาน คบหากันเพียงสองปีก็ตัดสินใจแต่งงานกัน อันที่จริงหากย้อนกลับไปพวกท่านอาจจะยังไม่ตกลงปลงใจแต่งงานกันเพราะต่างคนต่างงานยุ่งกันทั้งคู่ แต่พี่อ้นก็รีบมาเกิดเสียเหลือเกิน
ตากับยายบอกว่า ท้องก็ต้องแต่ง
คำ ๆ นั้นก่อกำเนิดครอบครัว ชีรนันวิทยาขึ้นมาประกอบด้วย นายแพทย์อารักษ์หรือพ่ออาร์ม นางเปมิกาหรือแม่เป้ย ลูกชายคนโตชื่อว่าอธิกิตหรือพี่อ้น และคนสุดท้ายลูกสาวคนเล็กของบ้านอย่าง อลีนาหรือน้องอุ้ม
"พี่อ้นกลับมาบ้านเหรอ" แสนรักรู้ว่าตั้งแต่พี่ชายของเพื่อนสอบติดมหาวิทยาลัย เขาก็ย้ายไปอยู่ข้างนอกเพียงลำพังได้เกือบครึ่งปีแล้ว สองเดือนจะกลับบ้านมาสักครั้ง เธอได้ยินอลีนาบ่นคิดถึงพี่ชายอยู่ทุกวัน เพราะเพื่อนต้องอยู่อย่างเหงา ๆ คนเดียวบ่อย ๆ เนื่องจากบิดามารดาทำงานยุ่งกันทั้งคู่
"อื้อ" เสียงโทรศัพท์สั่นอยู่ในกระเป๋า เปิดออกดูก็เห็นว่าพี่ชายโทรมา คาดว่าอีกฝ่ายคงมาถึงหน้าโรงเรียนแล้ว จึงไม่มีเวลาได้บอกเหตุผลว่าทำไมพี่ชายถึงกลับมาบ้านครั้งนี้
เด็กสาวกดรับสายอย่างรวดเร็ว แอบดีใจที่วันนี้พี่ชายมารับพลันทำให้นึกถึงเมื่อก่อนตอนที่เขากับเธอยังเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน เธอกับพี่ชายจะกลับบ้านพร้อมกันตลอด กระทั่งเขาเรียนจบทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เธอต้องใช้ชีวิตคนเดียวบ่อยขึ้นและมากขึ้นทุกวัน
"อุ้ม พี่อยู่หน้าโรงเรียนแล้วนะ"
"โอเค เดี๋ยวน้องลงไป"
"ฝนตกหนักมาก วิ่งมาคงเปียก น้องเอาร่มมาปะ"
"ไม่ได้เอามาอะ แต่ไม่เป็นไรน้องเอากระเป๋าบังแล้ววิ่งฝ่าฝนไปก็ได้"
"ไม่ได้ เดี๋ยวพี่ลงไปรับ รออยู่หน้าตึกนะ"
หลังจากพี่ชายวางสายไป อลีนารีบสะพายกระเป๋าเพื่อลงไปรอพี่ชายตามที่ตกลงกันเอาไว้
"แสนรัก อุ้มไปก่อนนะ พี่อ้นมาแล้ว"
"อื้อ ไว้เจอกันวันจันทร์"
"แสนรักรอแม่ใช่ปะ"
"ใช่ วันนี้แม่มีประชุมน่าจะอีกสักครึ่งชั่วโมง เราจะไปห้องสมุดอ่านหนังสือรอ"
มารดาของแสนรักเป็นคุณครูแนะแนวของโรงเรียนนี้ ทุกวันแสนรักจะมาเรียนและกลับพร้อมมารดาทุกวัน
"งั้นเราไปก่อนนะ พี่อ้นโทรจิกละ" อลีนาบอกเพื่อนอย่างเร่งรีบ
ร่างบางรีบวิ่งลงมาจากชั้นสี่ของตึกเรียนฝั่งมัธยมปลาย เธอยืนรอหน้าตึกตามที่พี่ชายนัดเอาไว้
ทว่ารอนานเกือบห้านาทีกลับไม่เห็นเงาของเขาเลยแม้แต่น้อย
"ไหนบอกว่าถึงแล้ว ทำไมยังไม่มาอีก"
อลีนาหมายจะหยิบโทรศัพท์จะโทรหาพี่ชาย อีกฝ่ายโทรมาพอดี เธอรีบกดรับสายเตรียมวีนเต็มที่ แต่เขาก็ทำให้เธอต้องเก็บความหงุดหงิดไว้ก่อน
"น้องชูมือขวาหน่อย"
"ฮะ"
"เพื่อนพี่บอกไม่เห็นน้อง ชูมือให้มันหน่อย"
"เดี๋ยวนะ พี่ไม่ได้มารับน้องเหรอ" อลีนาเริ่มโวยวายแต่ก็โดนอีกฝ่ายพูดเร่งบังคับให้เธอชูมือขวาขึ้น
วินาทีต่อมาใครบางคนก็หยุดอยู่ตรงหน้า หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเพราะอีกฝ่ายตัวสูงกว่าเธอมาก ใบหน้าหล่อเหลาภายใต้ร่มสีใสกำลังหลุบตามองเธออยู่ นอกจากนั้นเธอไม่รู้เลยว่าเขาใส่เสื้อสีอะไรอยู่เพราะเอาแต่มองหน้าพี่เขา
หล่อจัง
"พี่ว่าอะไรนะคะ"
คนตัวเล็กอยู่ในอาการตกตะลึงไปชั่วขณะ บวกกับฝนเทกระหน่ำลงมาอีกครั้งจนไม่ได้ยินเสียงพูดของเขาคราวนี้ร่างสูงจึงโน้มลำตัว เหวี่ยงร่มไปด้านหลังแล้วกระซิบข้างหู แต่พอได้ยินเสียงทุ้มแหบพร่าพลันทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นมา
"น้องอุ้มใช่ไหม"
คนโดนเรียกชื่อพยักหน้าหงึก ๆ
"พี่เป็นเพื่อนอ้น มารับน้อง"
เมื่อได้คำตอบ เขาก็จับจูงมือเธอให้เดินไปด้วยกัน ร่มสีใสเหวี่ยงมาทางเธอเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ องศาการลาดเอียงที่มากเกินไปทำให้คนตัวสูงตัวเปียกไปครึ่งหนึ่ง กระทั่งเขาเปิดประตูให้เธอเข้ามานั่งบนรถแล้วเดินตามขึ้นมานั่งตำแหน่างข้างคนขับ
"เช็ดตัวก่อนๆ " อธิกิตใช้สองมือหยิบกระดาษทิชชูส่งให้น้องสาวและเพื่อน
ระหว่างให้ทั้งสองคนจัดการตัวเอง คนขับก็เคลื่อนรถออกจากบริเวณโรงเรียนมุ่งหน้ากลับบ้านตนเอง
"อุ้ม นี่ศิ เพื่อนพี่" อธิกิตแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกันอย่างรวดเร็ว
อลีนายกมือไหว้อีกฝ่าย สายตาเอาแต่มองเสื้อยืดสีขาวของเขา เธอเห็นแล้วว่าเขาใส่เสื้อสีขาว เมื่อตะกี้โดนความหล่อของเขาบดบังเอาไว้จนไม่เห็นอะไรนอกจากใบหน้าหล่อเหลาชวนใจสั่นนั่น
เพื่อนพี่ชายพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อรับไหว้เธอ
"อีกห้านาทีจะถึงบ้านแล้วเพื่อน" อธิกิตหันบอกคนนั่งข้างคนขับที่กำลังทำหน้าเซ็งเพราะโดนฝนจนเปียกทั้งตัว
"เออ รีบเลย เปียกยันไข่กูแล้ว ไอ้สัส" ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเซ็ง
"ไอ้ศิ น้องกูฟังอยู่ ห้ามพูดคำหยาบ" อธิกิตเอ่ยเตือนเมื่อบนรถคันนี้มีเด็กสาวอายุสิบหกอยู่ด้วย
"อุ้มเพื่อนพี่มันคนหยาบ อย่าถือสามันเลยนะ"
"ไม่เป็นไร พี่อ้นก็ชอบหลุดพูดบ่อย ๆ อุ้มได้ยินจนชินแล้ว"
"เดี๋ยว พี่พูดตอนไหน"
"ก็ตอนเล่นเกมคุยกับเพื่อนไง พี่พูดหยาบกว่านี้อีก ไอ้ควายบ้างละ ไอ้เห็บหมา กวนส้นตีน ไอ้..."
"พอ ๆ นี่อุ้มเนียนหลอกด่าพี่ปะเนี่ย" อธิกิตยกมือปราม หากพ่อกับแม่รู้เรื่องนี้เข้า ชายหนุ่มคงโดนสวดเช้าเย็นแน่ ๆ "ต่อไปห้ามพูดคำพวกนี้อีก มันไม่ดี "
"อุ้มรู้น่า ไม่ได้พูดกับใครพร่ำเพรื่อหรอก"
"แล้วพูดกับพี่คือพร่ำเพรื่อได้เหรอ" อธิกิตเริ่มงอนน้องสาวหน่อย ๆ
เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอเรียกสายตาของอลีนาให้หันไปมองทันที แค่เธอเห็นสันกรามของเขาพลันทำเอาหัวใจเต้นตึกตัก แก้มสองข้างพลันร้อนผ่าวขึ้นมาโดยมีคนตรงหน้าเป็นต้นเหตุ
สิบห้านาทีต่อมารถเคลื่อนเข้าสู่บ้านไม้สไตล์วินเทจสองชั้นสีขาว อลีนาเปิดประตูลงจากรถเพื่อเดินไปปิดประตูรั้ว
ครั้นเธอหันกลับมาก็เห็นเพื่อนพี่ชายกำลังถอดเสื้อยืดต่อหน้าต่อตาเธอเลย
OMG กล้ามเนื้อหน้าท้องพี่เขาเป็นลูกๆ เลย หน้าอกก็แน่นมาก
พี่ศิขาวจัง ผิวขาวยิ่งกว่าเสื้อยืดสีขาวที่เขาใส่ก่อนหน้านี้เสียอีก
จังหวะพี่เขายกมือเสยผมแล้วเห็นขนรักแร้ใต้วงแขนยังรู้วึกว่าผู้ชายคนนี้โคตรเท่ โคตรแมนเลย
ไหนจะไรขนอ่อน ๆ ตรงขอบกางเกง มองแล้วชวนให้รู้สึกจั๊กจี้หัวใจแปลก ๆ เธอเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องจนต้องสูดลมหายใจเข้าออกซ้ำ ๆ
ไม่ได้การแล้ว เธอต้องดึงตัวเอง แต่มันยากเหลือเกินที่จะถอนสายตาจากผู้ชายตรงหน้า
"ไอ้ศิ มึงจะถอดเสื้อตรงนี้ไม่ได้ น้องกูเป็นผู้หญิง" เสียงโวยวายของอธิกิตช่วยดึงสติของเด็กสาววัยสิบหกกลับมาได้ทันเวลา
คาดว่าอีกไม่กี่นาทีเลือดกำเดาอาจไหลออกมาให้เธอขายหน้าเล่น ตามด้วยโดนพี่ชายล้อว่าเป็นเด็กหื่นกาม
"โทษที นึกว่าเข้าบ้านไปแล้ว"
เขาส่งยิ้มขอโทษเธออย่างช่วยไม่ได้ที่ต้องมาเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น วินาทีนั้นอลีนาถึงได้รู้ว่าเพื่อนของพี่ชายคนนี้ไม่ธรรมดา
เขาเป็นคนอันตราย
อันตรายต่อหัวใจของเด็กสาวแบบเธออย่างมากถึงมากที่สุด
Talk
เปิดเรื่องแบบมัธยมกันเลย ฝากพี่ศิกับน้องอุ้มด้วยน้า หากชอบแนวนี้ฝากกดเข้าชั้น กดหัวใจ แวะมาพูดคุยกันได้ค่ะ
ความคิดเห็น