ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 วันไนต์ 1
“นี่นาย ! ืนเียว ไม่ผูพัน สนไหม”
นถูสะิพร้อมับยื่น้อเสนอน่าสนใะันิหนึ่ เาหันไปมอหิสาวในุเรสแสนเ็ี่ ามหรี่มอเธออย่าไม่แน่ใ
ในผับที่มีแสไฟวูบวาบทำให้มอเห็นหน้าันไม่่อยัเท่าไร แ่ในระยะใล้นานี้ เาึเห็นใบหน้าสวยัระับหนึ่ เธอยิ้มหวานและส่สายาเิวนอย่าไม่ปิบั และเาว่า…เาุ้น ๆ
“สนรับ” เพื่อนที่ยืนอยู่้าัน็เสนอหน้ามาอบรับแทน โยที่นถูสะิยัไม่ทันไ้อบรับหรือปิเสธ แถมมันยัยับอ้อมไปหาหิสาวและทำท่าว่าะโอบเอวเธอไปอ ทว่านที่อยู่ใล้เธอลับไวว่า เาโอบเอวบาและึเธอมาแนบายระิบบอเธอว่า
“ผมรับ้อเสนอรับ”
เมื่ออบรับหิสาวแล้ว เา็หันไปยิ้มเยาะเย้ยเพื่อน
“ูลับล่ะ”
นัวสูโอบเอวพาหิสาวัวเล็เ็ี่เินหนีเพื่อไปหน้าาเย ปล่อยให้เพื่อน ๆ ในโ๊ะมอาม้วยวามอิา ยิ่นที่อุส่าห์ะปาหน้าพาสาวลับไป้วยยิ่เ็ว่าใร อที่ะบ่นไม่ไ้ว่า
“อิาไอ้โอบว่ะ…ืนนี้ืนอมันั ๆ”
“ไหวไหมเนี่ยุ”
“ไหวสิ…” เสียอบอ้อแอ้ แถมยัทิ้น้ำหนััวฝาไว้ับอ้อมออนที่อประอเธออยู่
“ไปรถผมนะ”
“อือ…ไปวันไน์ันนะ” อบแล้ว็อ ้มหน้า เพราะเริ่มมึนหนัเพราะฤทธิ์แอลอฮอล์
“แน่ใแล้วเหรอ”
“แน่ใสุ ๆ” อบพร้อมพยัหน้า้า ๆ
“ไม่ลัวทาบ้านว่าเหรอ”
นถูถามส่ายหน้า ่อนะเยหน้าึ้นมา ยนิ้วี้แะลาริมฝีปา พร้อมับอบว่า
“นายห้ามบอพ่อันเ็า”
นไ้ยินำอบอมยิ้มำ
“ให้ัสินใอีที ะไปับผมหรือะลับบ้าน”
“ไปับนาย ไปวันไน์ัน แ่ืนเียว ไม่ผูพัน”
เธอเรียมัวเรียมใมาแล้ว ไหน ๆ อีไม่นาน เธอ็ะอายุสามสิบแล้ว เธออยาลอทำอะไรที่ไม่เยทำูบ้า ืนนี้เลยลอมาเที่ยวผับนเียว และ็ะว่าะลอวันไน์สแน์เป็นรั้แร้วย
“ั้นไปรถผมนะ”
“อือ…”
นอยาลอทำอะไรที่ไม่เยทำยอมให้เาพาเินไปที่รถ พอเาเปิประูรถ และอุ้มเธอึ้นไปนั่บนรถระบยสูสี่ประูแล้ว ่อนที่เาะปิประูรถ เธอึเพ่มอเาั ๆ
ิ้วเรียวมวมุ่น เธอหรี่าอย่านใ้วามิ
“นายื่ออะไรนะ”
“ผมื่อโอบรับ…ุปราย”
นถูเรียื่อถู้อเอียอเล็น้อย ถามออไป้วยเสียเบาล้ายรำพึ
“ันบอนายแล้วเหรอว่าันื่อปราย”
“ผมรู้แล้วรับว่าุื่อปราย”
นที่ไม่แน่ใว่าไปบอื่อเาอนไหนพยัหน้า เธอเอนหลัพิเบาะหลับาลและพึมพำเบา ๆ ว่า
“ื่อโอบเหรอ…ทำไมื่อุ้นั”
ประูรถปิลพอีในอนที่เธอพูบ นัวสูรีบเินอ้อมหน้ารถไปึ้นนั่ประำที่นับ เาหันไปมอนนั่พิเบาะ อพับและหลับา เามออยู่อย่านั้นรู่หนึ่ ราวับำลัั่ใว่าะเอาอย่าไรี
แวบหนึ่...วามหวานาปาอิ่มที่เยไ้ลิ้มรสผุวาบึ้นมาในห้วำนึ
โอบอยิ้มพราว
นี่ไม่ใ่รั้แรอเธอหรอมั้ ืนนี้ ถ้าไม่ใ่เา ็เป็นนอื่น ถ้าอย่านั้น…แ่ืนเียว ไม่ผูพัน ็โอเอยู่
ความคิดเห็น