คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยุคสิ้นโลก
"น้องลินวันนี้มาเช้าจังเลยนะ ขยันแบบนี้ตั้งใจจะเอารางวัลพนักงานดีเด่นประจำปีใช่มั้ยจ๊ะ"
เสียงแหลมที่ดังขึ้นหลังจาก ลลิน เดินถึงโต๊ะได้ไม่นานฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังกระแทกกระทั้นเธออยู่ ลลินจึงได้แต่ระบายยิ้มอ่อนและตอบกลับตามมารยาท
"อ่า ค่ะ" ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นน้ำร้อนเธอก็จะเป็นน้ำเย็นให้เอง แต่เป็นเวอร์ชันน้ำมันอะนะ!
"ลินก็ตั้งใจไว้แบบนั้น พี่เองก็สู้ๆ นะคะ ระวังจะถูกลินแย่งตำแหน่ง 2 ปีซ้อนไปนะ"
"นี่! มันจะมากไปแล้วนะ" ใบหน้าอวบอูมเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เธอไม่ชอบนังเด็กนี่เลยแม้แต่น้อย ไม่มีมารยาท เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมทุกคนที่บริษัทถึงชมผู้หญิงคนนี้เสียมากมายโดยไม่เห็นหัวคนที่ทำงานมานานอย่างเธอเลย
"......." ลลินไม่ตอบเธอเลือกที่จะเมินรุ่นพี่คนดังกล่าวไป ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบขี้หน้าเธอแต่ถ้าถามว่าเธอสนใจมั้ย ก็ไม่หรอก ยังดีที่อีกฝ่ายยังแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออก ไม่งั้นเธอคงได้ลาออกจากบริษัทนี้ไปแล้ว น้องลินจะไม่ทน!
ในใจก็บ่นแต่มือก็ยังทำงานต่อเนื่อง วันนี้ลลินเข้าบริษัทไวกว่าทุกวันเพราะเธอยังมีงานที่ทำค้างไว้อยู่ ลลินตั้งใจจะทำให้เสร็จก่อนที่งานใหม่จะเข้ามาแต่แล้วขณะที่หญิงสาวกำลังทำงานอยู่เพลินๆ ในหัวของเธอก็ปรากฏเสียงปริศนาดังขึ้น
[นี่คือระบบเอาชีวิตรอดในวันสิ้นโลก ผู้เล่นหมายเลข 746589312005469 ชื่อว่า ลลินตา พัฒนากุล ถูกต้องหรือไม่]
น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกทำให้นิ้วที่กำลังรัวแป้นพิมพ์ของลลินต้องหยุดชะงัก ดวงตากวาดมองรอบข้างด้วยความตกใจและเธอก็พบว่าทุกอย่างรอบตัวของเธอนั้นถูกหยุดเวลาลง ระบบเอาชีวิตรอด วันสิ้นโลก!? แม้จะตกใจแค่ไหนแต่ลลินก็รวบรวมสติได้ในช่วงเวลาไม่นานนักเพราะเธอเคยอ่านนิยายหรืออ่านการ์ตูนแนวนี้มาบ้าง ถ้าอยากรอดเธอต้องตอบคำว่า "ถูกต้อง" เท่านั้น!!!
[ระบบกำลังตรวจสอบสถานะภาพร่างกายของผู้เล่น.....ผ่าน]
[พลังงาน 95 ความหิว 24 ความว่องไว 30 ความโชคดี 55]
[ระบบกำลังสุ่มอาชีพให้ผู้เล่น กรุณารอ... 10:00..09:59..09:58]
เมื่อเสียงจบสิ่งแรกที่ลลินหยิบขึ้นมาคือโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างตัว ณ ตอนนี้สิ่งที่เธอกังวลมากเป็นอันดับต้นๆ นอกจากตัวของเธอเองก็คือเรื่องของทางบ้าน เธอได้แต่หวังว่าโลกจะไม่โหดร้ายแบบในนิยายใช่มั้ยที่หลังจากระบบขึ้นมาสัญญาณโทรศัพท์หายน่ะ!
บ้าเอ๊ย!! สัญญาณนั้นหายจริง แล้วเธอจะติดต่อหาแม่หาพ่อได้ยังไง ไหนจะพี่ชายของเธออีก ลลินไม่รอช้าในเวลาแบบนี้ใครจะมานั่งโง่ๆ รอความช่วยเหลือ หญิงสาวรีบเดินออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็วและดูเหมือนจะไม่ใช่แค่เธอที่คิดแบบนั้น พนักงานหลายคนต่างพากันรีบวิ่งไปที่ลิฟต์ด้วยกันทั้งนั้น แสดงว่าไม่ใช่แค่เธอสินะที่ได้รับข้อความนี้?
"ออกไปนะ! ฉันลงก่อน"
"ไม่! ฉันลงก่อนเธอนั่นแหละออกไป"
"ฉันสิ!! ออกไป"
ความวุ่นวายหน้าลิฟต์ไม่ได้อยู่ในความสนใจของลลิน ร่างบางเลือกวิ่งลงบันไดพร้อมกับในหัวที่คอยฟังตัวเลขดังกล่าวไปด้วยซึ่งดูเหมือนเธอจะไม่ใช่คนเดียวที่คิดแบบนี้ เพราะมีผู้คนจำนวนหนึ่งเลือกวิ่งทางบันไดเหมือนกัน เวลาตอนนี้เหลือแค่ 8 นาทีกว่าๆ ชั้นที่ลลินทำงานอยู่คือชั้น 5 น่าจะเพียงพอที่จะหนีออกจากที่นี่
"แฮ่ก...แฮ่ก" แม้จะเหนื่อยแค่ไหนลลินก็ไม่คิดหยุดพัก เวลามีจำกัดและเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่ว่าอย่างไรเธอจะต้องรอด!
[นับเวลาถอยหลังเกตจะเปิด 01:00..00:59..00:58]
"เกตเหรอ มีใครได้ยินมั้ยว่าจะมีเกตเปิด"
"เกตนี่มันอะไรกัน"
เสียงที่ดังขึ้นจากผู้คนรอบข้างไม่ได้ทำให้ลลินวิ่งช้าลงกลับกันยิ่งตัวเลขน้อยลงมากเท่าไหร่เธอยิ่งขยับฝีเท้าให้เร็วมากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้ตัวลลินได้มาถึงชั้น 2 แล้วพร้อมๆ กับเวลาที่เหลือไม่ถึง 10 วิ!
[เกตจะเปิดในอีก 6]
[5]
[4]
[3]
[2]
[1]
[เกตเปิดเป็นที่เรียบร้อย ขอให้ผู้เล่นทุกคนมีชีวิตรอด]
[ระบบกำลังสุ่มอาชีพให้ผู้เล่น กรุณารอ...06:00 05:59 05:58]
"ที่บอกว่าเกตเปิดแล้วนี่หมายความว่ายังไง" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ตอนนี้ไม่มีคนไหนกล้าที่จะเดินลงบันไดต่อจะมีก็แต่ลลินที่พยายามเบียดตัวเพื่อที่จะเดินลงไป
"ก็หมายถึงจะมีมอนสเตอร์อย่างไงล่ะ เธอไม่เคยอ่านนิยายหรือการ์ตูนบ้างรึไง" ผู้ชายอีกคนตอบ
ลลินหันไปมองคนพูดเพียงชั่วครู่รู้ตัวอีกทีเธอก็มาอยู่หน้าแถวของคนพวกนี้เสียแล้ว ร่างบางไม่รอช้ารีบลงบันไดต่อแม้ว่าจะช้าลงกว่าตอนแรกไปบ้างก็ตาม
'เธอก็กลัวเหมือนกันนะ!'
เมื่อเห็นมีคนนำทุกคนก็พากันเดินตามลงมาและทันทีที่เท้าของลลินมาถึงชั้น 1 สิ่งแรกที่สะดุดตาคือก้อนวุ้นสีฟ้าสดใสขนาดเท่าถังน้ำ วุ้นนั้นกระโดดกันไปมาทั่วบริเวณดังกล่าวจนไม่มีเส้นทางจะเดินต่อ
[ตรวจพบสไลม์ระดับ 1]
[ตรวจพบสไลม์ระดับ 1]
[ตรวจพบสไลม์ระดับ 1]
.
.
.
.
กว่าเสียงจะหายไปเล่นเอาลลินถึงกับมึนไปสักพัก ในหัวก็เริ่มคิดว่าจะผ่านเจ้าสไลม์พวกนี้ไปยังไงแต่ทว่า..
"ฮ่าๆๆๆ นี่น่ะเหรอ เกตที่ว่า" ชายเจ้าของคำพูดก่อนหน้าหัวเราะดังลั่นเท่านั้นยังไม่พอเขายังเดินเข้าไปยังดงสไลม์อย่างไม่เกรงกลัวโดยที่ไม่มีใครห้ามทันแม้แต่คนที่อยู่หน้าสุดอย่างลลินเอง "พวกเจ้านี้อ่อนแอจะตายไป พวกเราไม่ต้องกลัว เดี๋ยวหลังจากนี้ฉันจะนำทางเอง!" ไม่พูดเปล่าชายคนนั้นยังเตะเจ้าวุ้นใสโชว์คนอื่นด้วยท่าทางมั่นใจ
"สไลม์ๆๆๆ"
"สไลม์ๆๆๆ"
สไลม์ตัวอวบอ้วนพากันร้องดังและพากันกระโดดรอบตัวชายคนนั้นยิ่งชายคนนั้นเตะมากขึ้นเท่าไหร่ตัวสไลม์ก็ยิ่งพากันกระโดดจึงทำให้คนที่เหลือเริ่มเชื่อและตามลงไปเหลือเพียงคนไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังไม่ยอมลงไปบริเวณดังกล่าว
"ถ้ากลัวก็อยู่ที่ตรงนั้น! พวกฉันไปก่อนแล้ว!!" ภาณุ มองคนที่เหลืออย่างไม่พอใจแต่เขาก็ไม่สนใจเพราะสถานการณ์แบบนี้คนฉลาดเท่านั้นถึงจะรอด "ไปกันเถอะพวกเรา ปล่อยพวกขี้ขลาดไว้ที่นี่แหละ"
แต่แล้ว..
"ฟู่วว" เหมือกจากสไลม์ก็เริ่มย่อยเสื้อผ้าและผิวหนังของภาณุตอนนี้เขารู้สึกแสบร้อนไปหมด ไม่เพียงแค่ตัวของภาณุเท่านั้น คนรอบข้างที่ตามเขามาด้วยก็เช่นกัน ทุกคนต่างพากันกรีดร้อง ยิ่งกรีดร้องร้องเหล่าสไลม์ก็ยิ่งพากันกระโดดมากขึ้นและแล้วภาพที่ชวนน่าสยองก็เกิดขึ้นเมื่อมีสไลม์ตัวนึงกระโดดขึ้นไปเกาะหน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นค่อยๆ ย่อยสลายลง ส่วนที่ถูกย่อยไม่ทันก็ถูกดูดเข้าไปในร่างกายของเจ้าวุ้นใสท่ามกลางสายตาของทุกๆ คน
"กรี๊ดดด!!!" เสียงร้องที่เจ็บปวดของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ร่างกายของเธอจะถูกสไลม์กลืนกินไปจนหมด
"หนีเร็ว!"
"มันกินคนเข้าไป อ๊ากกก!!"
ชั่วพริบตาเท่านั้นผู้คนที่อยู่ในบริเวณดังกล่าวก็ถูกจู่โจมโดยเจ้าวุ้นใสจนหมด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้นจนคนที่เหลือต้องพากันปิดจมูก เมื่อจัดการกับคนด้านล่างหมดสไลม์ก็กระโดดขึ้นมาทางลลินทำให้คนอื่นๆ กรีดร้องหนักขึ้นกว่าเดิมเพราะภาพก่อนหน้ายังไม่ถูกลบจากหัว
"รีบขึ้นไปด้านบนเร็ว!"
"ฮือๆๆๆ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน"
ทุกคนต่างวิ่งพากันกลับขึ้นไปที่เดิมด้วยความหวาดกลัวไม่เว้นแม้แต่ลลินเองและแน่นอนว่าความกลัวทำให้ผู้คนนั้นเห็นแก่ตัวมากขึ้นเพื่อเอาชีวิตรอด ระหว่างที่กำลังวิ่งนั้นก็มีมือปริศนาดึงให้ลลินตกกระแทกบันไดร่วงไปหลายขั้น ศีรษะเองก็แตกจนเลือดไหลซ้ำร้ายยังไม่พอตอนนี้เธอยังต้องประชันหน้ากับเจ้าสไลม์นับไม่ถ้วนอีกด้วย!
"สไลม์ๆๆ" เจ้าสไลม์ทันทีที่เห็นเหยื่ออยู่ตรงหน้าก็รีบกระโจนเข้าใส่ ลลินถึงจะปวดหัวแทบระเบิดแต่เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ หญิงสาวกวาดสายตามองรอบๆ เพื่อหาอาวุธและเธอก็เห็นมัน! ความหวังสุดท้ายของเธอ! จังหวะที่ลลินเปิดตู้นิรภัยหยิบถังดับเพลิงเป็นจังหวะเดียวกันกับที่สไลม์พุ่งตัวกระโดดใส่เธอ!!
"ฟู่วววววววววว" สเปร์ยสีขาวฉีดเข้าใส่สไลม์ตัวดังกล่าว ความเย็นทำให้สไลม์แข็งตัวและตกลงสู่พื้นแตกละเอียดเป็นก้อนเล็กๆ
[คุณได้ฆ่าสไลม์ได้แต้ม 2 แต้ม]
[ดรอปน้ำเมือกสไลม์ 1 ขวด]
เสียงที่ดังในหัวทำให้ความหวังของลลินเพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัว เธอเริ่มฉีดสเปรย์ใส่เจ้าวุ้นใสอย่างบ้าคลั่งในจังหวะนี้ไม่รู้เป็นตัวเธอหรือมอนสเตอร์กันแน่ที่กำลังคลุ้มคลั่ง กว่าเหตุการณ์จะสงบลงและคลันสีขาวหายไป บริเวณที่ลลินยืนอยู่ก็เต็มไปด้วยก้อนน้ำแข็งเกล็ดเล็กๆ แม้แต่ตัวของลลินเองก็มีสีขาวของสเปรย์ติดอยู่
[คุณได้ฆ่าสไลม์ ได้แต้ม 2 แต้ม]
[คุณได้ฆ่าสไลม์ ได้แต้ม 2 แต้ม]
[ดรอปน้ำเมือกสไลม์ 1 ขวด]
[ดรอปน้ำเมือกสไลม์ 1 ขวด]
.
.
.
.
[ระบบกำลังสุ่มอาชีพให้ผู้เล่น 00:03..00:02..00:01..00:00]
[ยินดีด้วยคุณได้อาชีพ นักอสังหาริมทรัพย์]"
ความคิดเห็น