ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันสอบ
อนที่1 วันสอบ
หอพัหลัมหาวิทยาลัย K ในรุเทพฯ
บรรยาาศยามเ้าที่หอพัหิในเวลานี้ อื้ออึไป้วยเสียสาวๆ ที่ื่นแ่เ้าเพื่อเ็บเสื้อผ้าเรียมัวะลับบ้านหลัาสอบเสร็วันนี้่วบ่าย ไม่เว้นแม้แ่ห้อพัอสามสาว ที่มีพิมพิมล แป้และพราว สาวะบริหารธุริปีที่สาม ที่่าื่นเ้นับวันสอบวันสุท้าย พิมพิมลเป็นลูาวสวนที่มาาัหวันรปม ส่วนแป้และพราวเป็นสาวรุเทพฯ ที่บ้านทำอาีพ้าายอยู่ย่านเยาวรา ทั้สอนเป็นเพื่อนสนิทันมาั้แ่ ม. ปลาย ส่วนับพิมพิมลนั้นพึ่มารู้ัันที่มหาวิทยาลัยแห่นี้
"แป้ับพราว่วยรวูวามเรียบร้อยอพิมหน่อยสิ" พิมพิมลพูพร้อมหมุนัวให้เพื่อนรัทั้สอรวูเสื้อผ้าุนัศึษาอเธอ ที่ใส่แบบพอีัวระโปรนัศึษาทรเอผ่าหน้า ปัิ๊บที่ผมนิหน่อย แล้วปล่อยผมยาวสลวยไป้าหลั ูสใสน่ารั สมับเป็นวันสอบวันสุท้ายอภาเรียน ในีวินัศึษามหาวิทยาลัยปีสาม
แป้ับพราวมอหน้าัน ทำารุ้มริ่ม และเหมือนะใรัน้วย ่าพูออมาพร้อมัน โยมิไ้นัหมาย
แป้/พราว :"สวยแล้ว้า"
"ถ้าสวยมาว่านี้็ะเป็นนาฟ้าแล้วนะพิม" แป้พูเสริมมาอี
ทำเอาพิมพิมลถึับำออมาในวามปาหวานอเพื่อนสาว
"อบุนะ๊ะ เพื่อนรัอพิม" พิมพิมลพูพร้อมับวิ่เ้าไปอเพื่อนทั้สอนที่แ่ัวเสร็ไป่อนแล้ว
"แป้ับพราวเ็บระเป๋าเสื้อผ้าแล้วนะพิม สอบเสร็ุพ่อ็ะมารับเลย แล้วพิมล่ะ ลับวันนี้เลยรึเปล่า" แป้พูพร้อมถามพิมไปในราวเียวัน เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนสาวะมีนมารับลับบ้านหรือไม่
"แป้ับพราวลับ้วยันเหรอ๊ะ" พิมพิมลถามสอสาวเพราะบ้านอทัู้่นั้นอยู่ใล้ัน
"แป้อาศัยลับับพราวน่ะ้ะ" แป้รีบอบทันที
"พิมโทรบอทาบ้านั้แ่เมื่อวานแล้วล่ะ ว่าวันนี้สอบวันสุท้าย แ่ไม่รู้ว่าะมีนว่ามารับหรือเปล่า เพราะานที่สวน็ยุ่มาๆ" หิสาวทำหน้ามุ่ยหลัาบอับเพื่อน
"ั้นถ้าวันนี้พิมไม่ไ้ลับ พิมะนอนนเียวไ้หรือเปล่า ที่หอะเียบมาเลยนะ ะลับันแทบหมล่ะ" พราวถามเพื่อนสาวและมีสีหน้าัวล
"สบายมา้า พิมไม่ลัวผีหรอ" ถ้าผีออมาพิมะหลอผี่อน พิมพิมลรีบอบ พร้อมับทำหน้าหลอผีเพื่อนทันที
"ไม่้อเป็นห่วนะ เรื่อแ่นี้ิ๊บๆ" พิมพิมลพูพลาทำมือส่สัาให้เพื่อน พร้อมับทำหน้าทะเล้น ทำเอาสอสาว่าำออมา ใบหน้า็ลายวามัวล เมื่อรวูวามเรียบร้อยเสร็แล้ว ทั้สามสาว็เรียมออาห้อพั
"ไปสอบัน" พราวพูพร้อมับเินนำออไป่อน
เมื่อเินเ้ามาภายในมหาวิทยาลัย วามโเ่นอสามสาว ทำเอานัศึษาในมหาวิทยาลัยทั้ายและหิมอามันเป็นแถว โยเพาะพิมพิมล สาวสวยที่โสเพียนเียวในลุ่ม วามสวยอพิมพิมลที่ไ้มาโยธรรมาิสร้า ไม่ว่าะเป็นรูปร่าที่สมส่วน าลมโ ผมยาวลาหลัสีำลับ มูโ่ทรหยน้ำ ปาเป็นระับรับับแ้มป่อๆ รูปร่าอรร สูร้อยเ็สิบเนิเมร วามสวยามที่ไ้มาแบบธรรมาินี้ แม้ระทั่ผู้หิ้วยันเอยัทึ่ ทั้สามสาวแ่หน้าแบบอ่อนๆ แ่็ยัมีวามโเ่น แป้ับพราวนั้น มีวามเป็นสาวหมวย ผิวาว าี่ เพราะว่ามีเื้อสายีนทัู้่
เมื่อเินมาถึโ๊ะม้าหินอ่อนที่ประำ็เอับเนและนัทนั่รออยู่แล้ว พร้อมอาหารเ้าที่เรียมไว้ให้สาวๆ เหมือนเ่นเย เนรีบยื่นแน์วิให้แป้ แฟนสาวอเา
"อาหารเ้ารับนสวย"ทำเอาแป้ถึับยิ้มออมาในวามรู้ใอแฟนหนุ่มที่สุ
"อบในะเน" แป้ส่ยิ้มหวาน
"นัท๋า แล้วอพราวล่ะ้ะ" พราวรีบส่เสียอ้อนถามแฟนอนบ้า
"เรียมไว้ให้เรียบร้อย้า มีอทุๆ นเลยนะ รีบินันเร็ว ะไ้มีแรทำ้อสอบ" นัทมอทุๆ น้วยสายาอบอุ่นอ่อนโยน
"สอบวันสุท้ายอปีสามแล้ว ทำให้เ็มที่นะ" พิมพิมลล่าวออมาและมอหน้าเพื่อนๆ ทุน
ทุน่าหยิบแน์วิึ้นมานละอัน แล้วับนันเพื่อเอาฤษ์เอาัย หลัาทานแน์วิเสร็็บำรุร่าาย้วยนมนละล่อ
"หลัสอบเสร็แป้และพราว็ลับเลย แล้วเนับนัทล่ะ ลับวันไหนัน้ะ" พิมถามเพื่อนายทั้สอน
"เนับนัท็ลับวันนี้เหมือนัน สอบเสร็็ะึ้นแท็ี่ไปหมอิเลย แล้วพิมล่ะลับวันไหน" เนอบพร้อมับถามพิมไปในราวเียว
เมื่อเนพูบ ทุสายา่า้อมอพิม เพื่อรอำอบ ยัไม่ทันที่พิมพิมละไ้อบหรือพูอะไร โทรศัพท์็มีสายเรียเ้าพอี
"ฮัลโหล สวัสี่ะแม่"
[สอบเสร็วันนี้ใ่มั้ยลู]
"ใ่่ะแม่ พิมอยาลับบ้านวันนี้เลยมีนสะวมารับพิมมั้ยะ"พิมพูพร้อมส่สายาไปหาเพื่อนๆ ทุนที่รอำอบ
ทุน่าส่สายามามอพิมพิมลเป็นุเียวลุ้นว่าะมีนมารับมั้ย เพราะัวลว่าถ้าไม่มีนมารับ พิมะ้อนอนในห้อพันเียว
[อนนี้านที่สวนยุ่มา ไม่มีใรว่าเลย แม่เลยวานพี่วัน์ไปรับหนูนะลู]
"พี่วัน์ไหนะแม่" พิมพิมลทำหน้าุน พร้อมับเพื่อนๆ ็ไป้วย หรือะเป็นเา แ่ิพิมพิมล็ใเ้นแร
[พี่วัน์หลานุยายนุ่นบ้านสวนใล้ๆ เราไลู พี่เาลับมาาอเมริาแล้วนะ]
พิมพิมลใเ้นแรมา เป็นเาริๆ ้วย ลับมา็ไม่ิ่อมาหาเลย นใร้าย
"ะไม่เป็นารรบวนเาเหรอะแม่"
[ไม่หรอ้า พี่เาอยาเอหนูนะ] แม่มะปราพูและหันไปยิ้มับุยายศรีที่นั่้าๆ
"พิมสอบเสร็ประมาบ่ายสามโม เี๋ยวพิมะโทรหาแม่อีรอบนะะ"
[ไม่เป็นไรลู เี๋ยวพี่วัน์ะโทรหาหนูเอ โอเามนี้นะ๊ะ]
พูเสร็แม่มะปรา็วาสายไปเลยทันที ทำเอาพิมพิมลิอะไรในใบาอย่า แม่ับยายแปลๆ แฮะ ้อมีอะไรแน่ๆ เลย แล้วพี่วัน์นใร้ายนั่นอี ลับมาั้แ่เมื่อไร ไม่ิ่อมาหาเลย เห็นหน้าทาสื่อโเียลที่มีเพียแ่ไม่ี่รูป ะมีแ่่วเทศาลับวันสำัอเธอเท่านั้นที่เาะส่ำอวยพรมาให้ ยิ่ิ็ยิ่น้อยใ
"พิม้ะ แม่ว่าไบ้า ใระมารับเหรอ?" พราวเอ่ยถามเพื่อนสาว เมื่อเห็นว่ายืนเหม่อลอยไป
"อ๋อ... เป็นพี่ที่รู้ัน่ะแหละ อยู่บ้านสวน้าๆ" พิมพิมลอบแบบอไปที เพราะิไม่ออว่าะพูยัไี
"ั้น็ีแล้ว ไม่้อนอนที่หอพันเียว วัเวะาย" แป้พูออมาพร้อมทำท่านลุ
"มีเวลาอีสิบห้านาที ะอ่านเพิ่มอีรึเปล่า" นัทถามเพื่อนๆ ที่นั่รอบโ๊ะ
"ไม่้ออ่านแล้วล่ะ อ่านมาเป็นเือนแล้ว อ่านนะอ้วแล้วเนี่ย" พราวทำท่าเหมือนนะอ้วน้อวานหายามในระเป๋า นเพื่อนๆ ้อเอาสมุมาพัให้
"ถ้าสอบเสร็นะ แป้ะนอนินเาลัั่วหอมๆ พร้อมับูีรีส์ให้หนำใเลย" แป้พูพร้อมับทำหน้าฟินๆ นเพื่อนๆ อำไม่ไ้
แม้ะุยันสนุสนานแ่ในใอพิมพิมล็ยัวนเวียนิถึแ่เา นที่ะมารับเธอลับบ้านในวันนี้ ปิเสธัวเอไม่ไ้เลยว่าเธออยาเอเาแ่ไหน นที่เธอิถึ นที่เป็นเพื่อนเล่นในวัยเ็อเธอ นที่เธอฝันถึบ่อยๆ เาะิถึเธอบ้าหรือเปล่านะ?
ยิ่ิยิ่ฟุ้่าน พิมพิมลึรีบสลัวามินี้ออาหัวไปทันที เวลานี้เธอ้อั้ใสอบ
เสียสัาัึ้น ทุๆ นึรีบเ็บอเพื่อเรียมเ้าห้อสอบ
"อให้ารสอบผ่านไปไ้้วยีนะ" พราวอวยพรทุน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น