คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
#1 : ฉันนางสาวพาฝัน..แล้วนายเป็นใครกัน
ในทุกๆวันที่ฉันตื่นขึ้นมาทุกครั้งฉันจะมีความสุขกับความฝันเป็นช่วงเวลาที่ทั้งสุข ทั้งสนุก เหมือนได้ไปท่องเที่ยวในสถานที่แปลกใหม่ ได้เจอกับผู้คนมากมายราวกับเคยเกิดขึ้นจริงในชีวิตประจำวัน ฉันอยากให้ทุกวัน ฉันได้พบเจอเรื่องราวดีๆเหมือนในฝันบ้างจัง เหมือนเป็นเรื่องมหัศจรรย์ แต่ในทุกๆความฝันฉันจะได้เจอคนๆนึงเสมอ
…ใครกันน่ะ ผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว ว้าว..วิเศษจังเลย..ถ้าฉันมีเพื่อนที่รร.หล่อแบบนี้ก็คงจะดี..“นายชื่ออะไรหรอ…” (วันนี้แหละต้องรู้ชื่อให้ได้)
“เราพาฝันน่ะ..“
”…ฝันใช่ไหม นี่เรากำลังฝันอยู่ใช่ไหม..ฝันดีจัง“
”ฝันหรอ เธอหมายความว่าไง..ฉันชื่อเจได ยินดีที่ได้พบนะ“ ( หูย..หล่อจังเลย)
“นี่เธอ…ฟังอยู่หรือป่าว…เธอ“
“นี่..เธอไม่ตื่นหรอ”
“ห่ะ อะไรหรอ..”
และแล้วเรื่องราวก็เปลี่ยนจนมาถึงวันนี้
“ ตื่นได้แล้ว สายมากแล้ว “
”นี่ฟังอยู่หรือป่าว ยิ้มอะไรของแก“
”ไม่ไปโรงเรียนหรือไง “
”ฉันคิดไม่ออกเลยว่าแกจะมีชีวิตอยู่แค่วันนี้หรือยังไงถึงไม่ตื่นสักที“
เสียงเรียกแม่ที่เรียกฉันไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็ไม่สามารถอดทนต่อเสียงได้จนต้องตื่น
“รู้แล้วค่า เข้าใจแล้ว ดับฝันหนูจริงๆ” ฉันตอบแม่ในขณะที่งุนงง พร้อมกับคิดถึงเรื่องความฝัน
”แปลกจัง ความฝันนี้ แต่ก็แอบน่ารักดี สงสัยฉันจะนอนเยอะไป โหย..เพ้อเก่งจริงเรา“
ระหว่างที่กำลังทำภารกิจพร้อมไปเรียน ฉันก็นึกขึ้นได้ว่า เทอมสุดท้ายแล้ว ใกล้จะเรียนมหาลัยแล้ว
“ดีที่สุดเลย จะได้ตื่นสาย นอนทั้งวันได้แล้ว ดีจังเลย..ดีจังเลย ชีวิตมหาลัย ดีจังเลย..ได้ร้องคาราโอเกะ ดีจังเลย ได้ช้อปปิ้ง ”
“พาฝัน“ เพื่อนสาวที่สนิทกันตั้งแต่อนุบาล เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน
”อ้าว จ๊ะจ๋า มานานหรือยัง รอแปปนึงนะ”
ทุกๆเช้าเราจะไปเรียนพร้อมกันทุกวัน
“พาฝันปิดเทอมนี้เธอจะทำอะไรหรอ ไปลงติวเตรียมสอบมหาลัยกันมั๊ย ฉันแทบอดใจไม่ไหวแล้ว ชีวิตมหาลัย ชีวิตที่ใฝฝั่น”
“หื้ม เธอพูดพร้อมทำหน้ากรึ่มกริ่มแบบนี้ได้ไงจ๊ะจ๋า”
(ทั้ง2คนมองหน้าพร้อมหัวเราะ)
“ปิดเทอมนี้ฉันว่าตั้งใจลองเขียนเว็บตูนแหละ ฉันมีความฝันจะเป็นนักเขียนที่โด่งดัง ฉันจะเดินทางสายอาชีพนี้ให้ได้“
“อย่าบอกน่ะว่า แรงบรรดาลใจมากจาก ผู้ชายที่เธอฝันถึงบ่อยๆ แต่ไม่รู้ชื่อสักที”
”ไม่รู้สิ.. ไม่หรอกมั้่ง ส่วนนามปากกาของฉันคือ…นางสาวพาฝัน”
“ไรนะ อะไร ชวนฝัน พาฝัน แอบน่ากลัวนะ”
หนุ่มนร.เดินทางข้างหลังทั้งสองสาวหันกลับไปมองพร้อมกัน
“ยังไงก็ช่วยหลีกทางหน่อยได้ไหม คือฉันไม่อยากยืนฝันตรงนี้นาน อีกอย่างนะ เธอเห็นนั้นไหม อาจารย์มองพวกเธอน่ะ หน้าตาชวนฝันขนลุกเลยล่ะ”
“แย่แล้ว วิ่งเถอะจ๊ะจ๋า”
สาวน้อยพากันวิ่งเพื่อเข้าเรียนให้ทันเวลา…
“เอาล่ะ ทุกคนฟังทางนี้นะจ๊ะ วันนี้ครูมีนร.ใหม่จะมาแนะนำ”
“สวัสดีทุกคน ฉัน.. เจได“
“อุ้ยตาย.. สั้นจัง จบแล้วหรือ”
“ครับ”
”โอเค นร.ทุกคน ปรบมืออออออออ“
”โอเค เจได ไปนั่งข้างหลัง เลขที่ 13 พาฝัน นะจ๊ะ เชิญจ่ะ”
“ทุกคนเงียบเลย ได้อ่านกันมาแล้วใช่ไหม ครูขอให้ทุกคนนำหนังสือของวิชาที่สอบเทอมนี้ขึ้นมา”
“มีที่ไหน ย้ายมาเรียนเทอมสุดท้ายที่ปิดภาคเรียน”
“เงียบน่า ไม่เกี่ยวกับเราเลยจ๊ะจ๋า”
“นี่…เธอน่ะ พาฝันใช่ไหม..”
“ทำไมนายรู้จักชื่อฉันด้วย… “
”อ๋อตะกี้นายได้ยินครูเรียกฉันใช่ไหม..”
“นี่เธอจำฉันไม่ได้หรอ..” (ยิ้ม..)
(นี่มันอะไรกัน..ฉันรู้จักเขาด้วยหรอ… เอ๊ะแต่เดี๋ยวนะ ทำไมเขาถึงได้หน้าตาคุ้นจัง… เหมือนกับเคยเห็นบ่อยๆ )
(อะไรกันนะ เขาเหมือน…)
” นี่นาย…“
(ห่ะ.. ไม่ใช่มั่ง เราฝันไม่ใช่หรอ.. แต่ทำไมนายถึงอยู่ในฝันของฉันล่ะ)
“ยินดีที่ได้พบกันสักทีนะ..พาฝัน” (ยิ้ม)
ความคิดเห็น