ทิ้งทวนร้ายหวนคืนรัก

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของการจากลา 1(รีไรท์)

          ผ้าเเพรหญิงสาววัย 22 ปี กำลังยืนทำเเกงเขียวหวานหม้อโต อยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ในจังหวัดหนึ่งใกล้กรุงเทพ ชีวิตเธอในช่วงสองเดือนนี้ มีความสุขกับการใช้ชีวิตสงบสุข ทำอาหาร ทำงานบ้านเเละรับงานออกเเบบโลโก้เล็กๆน้อยๆ เพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวันเเละจ่ายค่าอุปโภคบริโภคพื้นฐานในชีวิต เช่น ค่าเช่าบ้าน ค่าไฟ ค่าน้ำ

          “หมับจุ๊บ”ธนภูมิหรือธีร์ประธานใหญ่บริษัทวิวรรณวิวัฒน์ กรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทผลิตอุปกรณ์ก่อสร้างครบวงจร ตั้งเเต่ทราย เหล็ก หิน รวมไปถึงเฟอร์นิเจอร์ของตกเเต่งภายในบ้าน เเละยังมีรีสอร์ท โรงเเรมอีกหลายๆเเห่งกระจายอยู่ทั่วทุกภาคในเมืองไทย โดยเฉพาะทางภาคใต้ของประเทศ

          ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ล่ำสันภายใต้เสื้อชุดสูทสีดำวาววับ เข้าชุดกับเนคไทด์สีแดงเลือดหมูลายจุดสีขาว เข้ามากอดกระชับจากด้านหลังของหญิงสาว ที่กำลังง่วนกับการทำเเกงอะไรสักอย่าง มือเเข็งเเกร่งโอบประคองรอบเอวคอดกิ่ว ใบหน้าคมสันฝังเข้าไปกับซอกคอขาว เขาพึ่งกลับมาจากประชุมที่ต่างประเทศ รีบทำงานหัวเป็นเกลียวตัวแทบจะเป็นน็อต เพียงเพราะทนคิดถึงคนที่อยู่ในอ้อมกอดไม่ไหว

          ‘เเต่ดูที่เธอทำกับเขาสิ ลาออก…หนีมาอยู่บ้านเช่าเล็กๆแห่งนี้คนเดียว มันน่าทำโทษซะให้เข็ด’ 

          เมื่อเขากอดเเละหอมเเก้มนุ่มจนหนำใจ ใบหน้าคมจึงเงยหน้าถามคนที่ตั้งอกตั้งใจทำเเกงเขียวหวานนักหนา เธอทำเหมือนไม่สนใจว่าเขาจะมาหรือไป สนใจหรือไม่สนใจเธอ 

          “คุณลาออกทำไม ไม่เป็นห่วงป้าเกล้าเหรอ”นี่คือเหตุผลเดียวที่เขาพอจะรั้งเธอไว้

          ‘ผ้าเเพรรักป้าเกล้ามาก เธอจะต้องอยากอยู่ดูเเลป้าเกล้า ซึ่งท่านแก่ชรามากแล้ว ท่านทำงานเป็นเเม่บ้านอยู่ที่บ้านคุณย่าของเขา ผ้าแพรจึงไม่น่าจะลาออกด้วยเหตุผลง่ายๆเเบบนี้ แล้วเหตุผลที่แท้จริงที่เธอลาออกคืออะไร’

          “เป็นห่วงสิคะ ทำไมคุณธีร์ถึงคิดว่าแพรจะไม่เป็นห่วงป้าเกล้าที่บ้านคุณธีร์น่ะมีคนดีๆเสียที่ไหน มีเเต่เสือสิงห์กระทิงเเรดทั้งนั้น”ผ้าแพรเอ่ยจิกกัดหลานชายเจ้าของบ้าน พลางใช้เมื่อผลักไสร่างเเกร่งให้ออกห่างจากตัว แล้วตั้งหน้าตั้งตาปรุงรสต่อ ทำเป็นว่ามองไม่เห็นชายหนุ่มในสายตา

          “เเพรคุณเป็นอะไรไป ผมว่าพักนี้คุณดูหงุดหงิดง่ายขึ้นนะ”ธีร์พูดตามความเป็นจริง ปกติผ้าเเพรที่เขารู้จักมักจะใจเย็นเหมือนน้ำเเข็งบนภูเขาสูง ที่เขาเคยมั่นใจมาตลอดว่ามันไม่มีวันละลาย เธอใจเย็น อ่อนหวานตามใจเขาทุกอย่าง เเต่ไหงตอนนี้เธอถึงได้เเสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากคุยกับเขา

          “เเพรจะหงุดหงิดเเน่ค่ะ ถ้าคุณธีร์ยังไม่ออกไปจากบ้านเเพร”ผ้าเเพรหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม สายตาคู่หวานจ้องประสานกับสายตาคู่คมกล้าที่จ้องมองเธออยู่เเล้ว เหมือนเขาจะอึ้งกับท่าทางของเธออยู่เหมือนกัน

          “ทำไมผมต้องออก บ้านเเพรก็เหมือนบ้านผม”คุณธีร์ในสายตาคนอื่นเขาอาจจะเป็นคนนิ่งๆเงียบๆ เย็นชา ติดจะหยิ่งๆ เพราะเขาเกิดมามีพร้อมทุกอย่าง เขาไม่จำเป็นต้องง้อใคร หรือแคร์ใครเสียด้วยซ้ำ เเต่ในสายตาของผ้าเเพรเขาเป็นเหมือนเด็ก ที่ชอบเรียกร้องความสนใจ แล้วเธอก็เป็นบ้า สนใจเขาคนเดียวมาตลอด 5 ปีเสียด้วยสิ