คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1: พสิษฐ์ วิฬาร์ภากร
“พี่ ‘พสิษ์’ วันนี้อย่าลืมมารับ ‘พลอย’ ที่อถ่ายละรเวลา 6 โมเย็นนะะ พวเราสอะไ้ลับบ้านไปหาุพ่อ ุแม่และุปู่พร้อมัน”
เสียเื้อยแ้วและอออ้อนัออมาาโทรศัพท์มือถือราาแพอผม ‘พสิษ์ วิฬาร์ภาร’ ที่ำลัยืนุยโทรศัพท์อยู่ับน้อสาวสุที่รัอยู่ที่บริเวริมหน้า่าห้อทำานั้นบนสุอบริษัทส่ออพืผลทาารเษรรายให่อประเทศไทย 'บริษัทวิฬาร์ภาร' และในระหว่าที่ผมำลัยืนุยโทรศัพท์อยู่ ผมไ้ทอสายามอออไปนอหน้า่าเพื่อมอูวิวทิวทัศน์อึสูระฟ้าและารรารที่แสนสับสนและวุ่นวายเบื้อล่า
สำหรับผม 'พสิษ์ วิฬาร์ภาร’ เป็นายหนุ่มอายุ 29 ปี หน้าาหล่อเหลา โรหน้ามเ้มแบบไทยแท้ วาลมโูุัน นัยน์าสีำและมีเส้นผมสีำเาาม ิ้วเ้ม มูโ่ ริมฝีปาบา ผิวสีแทน หุ่นแ่บล้ามโ ส่วนสู 185 เนิเมรและน้ำหนั 75 ิโลรัม
โยปิแล้วผู้นภายนอะมอผมว่าเป็นนนิ่ ุัน และริัับาน และ้วยบุลิทีู่นิ่ ุัน และริัับานทำให้นส่วนให่เรลัวและไม่ล้าเ้าใล้ นทำให้ผมูเป็นนที่เ้าถึไ้ยาเป็นอย่ามา แ่ถึอย่านั้นเบื้อหลัอนทีู่นิ่ ุัน และริัับานอย่าผมับพูุยและหัวเราะอย่าสนุสนาน นอานี้ยัินิสัยวนประสาทและวนเบื้อล่าเป็นอย่ามาเมื่อไ้พูุยับนรู้ัที่สนิทสนมอย่านในรอบรัวหรือนสนิท
“ไ้สิไม่มีปัหา ถ้าั้นวันนี้พี่ะออาบริษัทเร็วหน่อย ส่วนน้อ็เรียมัวรอไ้เลย หลัาที่พี่ไปรับน้อแล้ว พวเราะรีบเินทาลับบ้านทันที” ผมยยิ้มที่มุมปาอบ 'ยัยพลอย' น้อสาวอผมที่มัะโทรมาพูุยับผมอยู่เป็นประำ
สำหรับน้อสาวอผมเธอมีื่อว่า 'พลอยไพลิน วิฬาร์ภาร' หรือเรียสั้นๆ ว่า 'พลอย' เธอเป็นสาวสวยระับแนวหน้าอประเทศไทย อายุ 24 ปี หน้าาน่ารัสใส วาลมโนัยน์าสีำและเส้นผมสีำยาวสลวยราวับเส้นไหม ิ้วเรียวเล็โ่ั่ันศร มูโ่เิรับับริมฝีปาอวบอิ่ม ผิวาวสว่ามีออร่า ส่วนสู 165 เนิเมร และน้ำหนั 50 ิโลรัม มีนิสัยเร่เริสใส อัธยาศัยี และเ้าับนอื่น่าย ันั้น เธอึมีนรู้ัมามาย
ปัุบันยัยพลอยประอบอาีพเป็นนัแส และอนนีู้เหมือนว่าเธอะเป็นาราที่โ่ัสุๆ นหนึ่ในวารเลยทีเียว โยหลัาที่ยัยพลอยรับเล่นละรไทยย้อนยุ ย้อนลับไปอยู่ในสมัยพระนรศรีอยุธยา และหลัาที่ละรเรื่อนี้อออาาศ มันสามารถเรียเรทิ้านูไ้อย่าถล่มทลาย นทำให้่วเวลาที่ละรายถึับทำให้ถนนโล่เพราะผู้น่าเฝ้ารออยู่หน้าอเพื่อูละรเรื่อนี้ันเลยทีเียว และนั่นทำให้ยัยพลอยที่รับบทเป็นนาเออเรื่อัเป็นพลุแ
และเพราะเรทิ้ที่ถล่มทลายอละรเรื่อนี้ ทำให้ผู้ัละรรีบเียนบทละรและถ่ายทำละรภา 2 ่อทันที นอานี้ยัสร้าภาพยนร์อี 1 เรื่อที่ัแปลเนื้อหาบาส่วนมาาละรเรื่อนี้ และนั่นทำให้ยัยพลอย่วนี้ไม่่อยมีเวลาลับบ้าน เพราะ้อรีบถ่ายทำละร ถ่ายทำภาพยนร์ และออโปรโมทามสื่อ่าๆ อยู่เสมอๆ
และารที่เธอโทรมาหาผมในรั้นี้เป็นเพราะว่าละรภา่อที่เธอำลัถ่ายทำอยู่นั้นไ้ปิล้อลแล้ว และเธอะไ้พัผ่อนเป็นเวลา 1 สัปาห์ หลัาผ่านารโหมานถ่ายละรมาอย่า่อเนื่ออย่าหนั และใ้โอาสนี้ลับมาพัผ่อนอยู่ับรอบรัว ่อนที่ะลับไปลุยานถ่ายทำภาพยนร์่อ
“แล้วพี่โทรบอุแม่หรือยั่ะ ว่าวันนี้พวเราะลับไปนอน้าที่บ้าน” ยัยพลอยถาม่อ
“พี่โทรบอุแม่แล้วล่ะ และุแม่ฝาบอมา้วยว่าให้พวเรารีบลับบ้านเพราะุแม่ะเรียมอินอโปรเอาไว้ให้พวเราทั้สอนที่บ้านแล้ว” ผมยยิ้มที่มุมปา
“่ะพี่ อ่อ...แล้วพูถึเรื่ออิน พี่พสิษ์ไ้ินอินที่น้อส่ไปให้หรือยั่ะ” ยัยพลอยหัวเราะเบาๆ และถามผมอย่าสนใ
“อืม เรียบร้อยแล้วล่ะ” ผมนึำสิ่ที่ยัยพลอยเรียว่าอินและส่มาให้ผม เนื่อาเือนที่ผ่านมายัยพลอยมีโอาสออไปถ่ายทำละรที่่าัหวั และใน่วเวลานั้นเอที่เธอไ้ื้ออินแปลๆ และส่มาให้ผมไ้ิน ไม่ว่าะเป็นูสิ ิ้ ุ๊แ เีย หรือ แมลแปลๆ ที่ผมไม่รู้ั
“แล้วเป็นยัไบ้าะ หลัาที่ไ้ินอที่น้อส่ไปให้” ยัยพลอยถามอย่ามีวามหวั
“เหมือนเิม” ผมยิ้มและอบำถามอยัยพลอย ่อนะหันหน้าออไปมอวิวนอหน้า่าอีรั้
“ถ้าั้นพี่็อย่าไปิมานะะ เอาไว้น้อะหาเวลาว่าหลัาถ่ายภาพยนร์เสร็ออไปามหาอินแปลๆ ส่ไปให้พี่ินอีนะะ” ยัยพลอยหัวเราะอย่าสใส
“ไ้เลย แ่ออันที่มันินไ้ริๆ นะไม่ใ่ส่มาแล้พี่” ผมหัวเราะ
“ไ้่ะพี่ ว่าแ่พี่ะ ถ้าั้นน้ออวาสาย่อนนะะ ถึิวถ่ายละราสุท้ายแล้ว ยัไเย็นนี้อย่าลืมมารับน้อให้รเวลานะะ” ยัยพลอยย้ำผมอีรั้
“โอเรับ ุน้อสาวนสวย” ผมยยิ้มที่มุมปา่อนวาสาย านั้นผมไ้ยืนูวิวึสูระฟ้าอยู่นานเือบ1นาที ่อนะเินย้อนลับไปนั่ที่โ๊ะทำานอีรั้ เพราะูาอเอสารที่วาอยู่บนโ๊ะแล้ว ูเหมือนว่าวันนี้ผม้อรีบอ่านและรวเอสารเหล่านี้ให้เสร็่อนที่ะลับบ้านะแล้ว อีอย่าผมไม่อยาหอบานเหล่านี้ลับไปทำที่บ้านใหุ้แม่นสวยอผมบ่น
สำหรับผมในอนนี้ ผมำรำแหน่เป็นเ้าอ 'บริษัทวิฬาร์ภาร' บริษัทส่ออพืผลทาารเษรรายให่อประเทศไทย โยพืผลทาารเษรเหล่านี้ ผมรับื้อมาาเหล่าเษรรโยรไม่ผ่านพ่อ้านลา และนั่น็ทำไปเพื่อ่วยเหลือและเพิ่มรายไ้ให้ับเหล่าเษรให้มีรายไ้และินีอยู่ีมายิ่ึ้น เพราะารที่บริษัทอผมเ้าไปรับื้อผลผลิทาารเษราเษรรโยรไม่ผ่านพ่อ้านลาที่ราาพืผลทาารเษรให้่ำล ทำให้เหล่าเษรรเหล่านี้มีรายไ้เพิ่มึ้นและมีีวิวามเป็นอยู่ที่ีึ้น
หลัาที่บริษัทอผมเ้าไปรับื้อผลผลิทาารเษรมาแล้ว ผลผลิทาารเษรเหล่านี้ะถูส่ออไปายยั่าประเทศ ทั้ในทวีปเอเียอย่าประเทศีนและประเทศี่ปุ่น ทวีปยุโรปอย่าประเทศอัฤษและประเทศเยอรมัน ทวีปอเมริาอย่าประเทศอเมริา ประเทศบราิลและประเทศแนาา ส่วนเินที่ไ้มาส่วนให่ะนำมาใ้ในารพันาและวิัยที่เี่ยว้อับารเษร นอานี้ยัใ้พันาบริษัทวิฬาร์ภารให้เริ้าวหน้ามายิ่ึ้น
ผ่านไป 2 ั่วโม หลัาที่ผมนั่ทำานและรวานอย่ายาวนาน ในที่สุ็มาถึ่วพัลาวัน ผมเินไปหยิบล่ออาหารที่เรียมเอาไว้ออมา ่อนะเินไปนั่ที่โ๊ะิน้าวที่ั้อยู่ภายในห้อทำานแห่นี้ และ่อนที่ผมะแะล่ออาหารออมาิน ผมไ้หยิบเอาระาษแผ่นเล็ที่วาอยู่้าๆ ล่ออาหารึ้นมาอ่าน โยระาษแผ่นเล็แผ่นนี้เป็นระาษที่บันทึรายละเอียอวัถุิบและส่วนผสม่าๆ ที่ใ้ในารทำอาหารล่อนี้ึ้นมา และหลัาที่ผมไ้อ่านรายารวัถุิบและส่วนผสม่าๆ ที่ใ้ในารทำอาหารล่อนี้เรียบร้อยแล้ว ผมึเปิล่อและเริ่มินอาหารลาวันนี้ทันที ส่วนเหุผลที่ทำให้ผม้อบันทึรายละเอียอวัถุิบและส่วนผสม่าๆ ออาหารที่ผมินว่ามีอะไรบ้านั้นมันมีเหุผลอมันอยู่
“ุวหทัยรับ รบวนุเ้ามาหาผมในห้อทำานหน่อยรับ” ผมโทรศัพท์เรียเลาส่วนัวที่นั่อยู่หน้าห้อทำานอผมให้เ้ามาหาผมภายในห้อทันที หลัาที่ผมิน้าวเสร็และลับมานั่ที่โ๊ะทำานเรียบร้อยแล้ว
“รับทราบ่ะ ุพสิษ์” น้ำเสียสุุมัออมาาปลายสาย และผ่านไปไ้ไม่นานประูหน้าอผม็ถูเปิเ้ามาโยเลาส่วนัวอผม
“ุพสิษ์ มีอะไรหรือเปล่าะ” 'วหทัย' หรือ 'ว' หิสาวแสนสวย ใบหน้ารูปไ่ วาลมโนัยน์าสีน้ำาลอ่อน สวมแว่นารอบเล็เ้าับใบหน้า ิ้วเรียวเล็โ่ั่ันศร มูโ่เิรับับริมฝีปาบา รูปร่าเ็ี่หน้าอและสะโพลมโ สวมเสื้อเิสีาว สวมระโปรสั้นเหนือเ่าสีำ และสวมรอเท้าส้นสูสีำ ใ้วาอันโบเี่ยวอเธอ้อมอมาที่ผมทันที หลัาที่เธอเินมาถึโ๊ะทำานอผมเรียบร้อยแล้ว
“วันนี้ผมรบวนุวหทัย ่วยแ้ะรรมารบริหารบริษัทอเราแ่ละฝ่ายหน่อยรับว่า ผมไ้รวานและอ่านรายานวาม้าวหน้าอแ่ละฝ่ายเรียบร้อยแล้ว และให้แ่ละฝ่ายเรียมัวนำเสนอแผนารำเนินานและเรียมนำเสนอบประมาอรึ่ปีหลัอแ่ฝ่ายให้ผมทราบภายในารประุมวันพุธหน้าไ้เลยรับ
แล้วในวันพรุ่นี้ับวันมะรืน ผมะไม่เ้าบริษัท ถ้าหามีเรื่อเร่่วนใหุ้วหทัยโทริ่อผมไ้ที่เบอร์ส่วนัวอผมไ้โยรเลยนะรับ ส่วนานที่ไม่เร่่วน รบวนุวหทัยนำมาวาไว้ที่โ๊ะทำานอผมไ้เลย ถ้าหาผมลับมาที่บริษัทแล้ว ผมะรีบรวและเ็นเอสารให้เร็วที่สุรับ” ผมเยหน้าาอเอสารึ้นมามอเลาสาวสวยอผม ่อนะสั่านเธออย่ารวเร็ว และ้วยวามเป็นมืออาีพอุวหทัย เลาส่วนัวอผม ทำให้เธอรีบบันทึสิ่ที่ผมพูออมาไ้อย่ารวเร็ว
“รับทราบ่ะ ุพสิษ์” ุวหทัย เลาสาวสวยอผมยิ้มออมาเ็มใบหน้า หลัาที่เธอไ้บันทึสิ่ที่ผมพูเสร็เรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ ผมมีเรื่อะรบวนุวหทัยอีเรื่อ” ผมพู่อทันที หลัาที่เห็นว่าุวหทัยไ้สิ่ที่ผมพูไป่อนหน้านี้เสร็แล้ว
“เรื่ออาหารอุพสิษ์หรือเปล่าะ ถ้าเป็นเรื่อนั้นเี๋ยวอาทิย์นี้วะโทรไปยเลิเมนูอาหารอวันพรุ่นี้และวันมะรืนับทาร้านให้เอ่ะ ส่วนอาหารออาทิย์หน้า วะวาแผนและสั่ื้อโยให้ทาร้านอาหารแแรายละเอียอวัถุิบและส่วนผสม่าๆ มาโยละเอียให้เหมือนเิมนะะ” ุวหทัยยิ้มออมาทันที เนื่อาเรื่ออาหาราริน่าๆ อผม ถูเลาสาวสวยนนี้ัารให้เ่นเียวัน และถึแม้ว่าุวหทัยะไม่เ้าใและสสัยว่าทำไมทุรั้ที่ผมสั่ื้ออาหารเ้ามาิน ผมะ้อให้ทาร้าน้าแแรายละเอียอวัถุิบและส่วนผสมเหล่านี้โยละเอียให้ผมรู้็าม แ่เธอ็ไม่ไ้ัถามเเละยัทำหน้าที่อเธอไ้เป็นอย่าี
“อบุรับ เอ่อ..เรื่อสุท้ายในสุท้ายอสุท้ายในวันนี้ ผมรบวนุวหทัยออไปื้อาแฟที่ร้านพี่วัเรือนมาให้ผมหน่อย พอีผมรู้สึว่าอ่านานเอสารเยอะๆ แล้วมัน่วน่ะรับ ผมลัวว่า่วบ่ายผมะไม่สามารถอ่านเอสารเหล่านี้ไหว” ผมยยิ้มที่มุมปาส่ไปใหุ้วหทัย นทำให้เธอถึับหัวเราะออมาเบาๆ
“อ่าว ยอมนุษย์อย่าุพสิษ์มีำว่าไม่ไหว้วยเหรอะ วเห็นว่าุพสิษ์ทำานหามรุ่หาม่ำไม่ยอมหลับยอมนอน ยัไม่เห็นเ็บเห็นป่วยอะไรเลย” ุวหทัยหัวเราะ
“ุวหทัยพูอย่าับว่าผมเป็นูเปอร์แมน ผมเอ็ยัเป็นนอยู่นะรับ ถึแม้ว่าผมะไม่ใ่นธรรมาแ่เป็นนหล่อแบบสุๆ มัน็้อมี่วนอนันบ้าแหละรับ” ผมยัิ้ววนประสาทส่ไปใหุ้วหทัย
“ร่าาา ไ้เลย่ะ ุพสิษ์รูปหล่อ!!! แล้ววันนีุ้พสิษ์ ผู้หล่อเหลาอยาื่มาแฟแบบไหนะ วะไ้ให้พี่วัเรือนเรียมเอาไว้ให้ แล้ว็รายละเอียวัถุิบและส่วนผสมเรียมไว้ให้เลย” ุวหทัยมอมาที่ผมอย่าเหนื่อยใเพราะวามวนประสาทอผม
"ิสิ ิสิ าปูิโ..."
"หยุเลย่ะ หลุร้อเพลนี้ แล้ว่วยเอาเพลนี้ออไปาหัวอว้วย่ะ" วหทัยห้ามผมร้อเพลที่ำลััในแอป๊อแ๊ทันที และนั่นทำให้ผมหัวเราะออมาอีรั้
“ถ้าั้นเอาแบบเิม็ไ้รับ พี่วัเรือนะไ้ไม่้อลำบารายละเอียวัถุิบและส่วนผสมให้ผม” ผมอบุวหทัย
และเนื่อาว่าอาหารที่ผมินทุอย่าะ้อไ้รับารบันทึรายารวัถุิบและส่วนผสมอย่าละเอีย ันั้น เรื่อื่มอย่าาแฟที่ผมื่ม็้อไ้รับารบันทึรายารวัถุิบและส่วนผสมอย่าละเอียเ่นเียวัน และถ้าหาว่าผม้อไปอบันทึรายารวัถุิบและส่วนผสมอย่าละเอียออาหารที่ผมไ้ินอย่านี้ทุๆ ร้านที่ผมไป มันะเป็นเรื่อที่ยาลำบาเินไป และเ้าอร้านเหล่านั้นมัมอมาที่ผมว่าเป็นนแปลประหลาและเรื่อมา ันั้น ผมึัปัหา้วยารสั่อาหารและเรื่อื่มับร้านประำที่สนิทสนมับทารอบรัวอผมมาว่า และร้านาแฟอพี่วัเรือนเอ็เป็นหนึ่ในร้านประำอรอบรัวอผม
“ไ้เลย่ะ ถ้าั้นุพสิษ์ ผู้หล่อเหลารอวสั 30 นาทีนะะ” ุวหทัยพู้วยรอยยิ้ม ่อนะเินออาห้อทำานอผมไปอย่ารวเร็วและรีบออไปื้อาแฟมาให้ผมทันที เพื่อที่เธอะไ้ลับมานั่ทำานในส่วนอเธอ่อให้เสร็
และหลัาทีุ่วหทัยไ้เินออาห้อทำานแล้ว ผมไ้หันหน้าออไปมอนอหน้า่าอีรั้เพื่อ้อมอท้อฟ้า และิถึเรื่อราวบาอย่าอยู่เียบๆ โยเรื่อราวที่ผมำลัิอยู่นี้มันเป็นเรื่อที่สำั่อัวผมและรอบรัวอผมเป็นอย่ามา และหลัาที่ผมิอยู่นานว่า 3 นาที ผม็ั้สิให้ลับมา่ออยู่ับานและเริ่ม้นทำานอผมอีรั้
ความคิดเห็น