ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
“ท่านประธานะ...วันนี้มีประุม่วนอนเ้านะะ”
นันทินี เลาสาวสวยวัยยี่สิบเยี่ยมหน้าเ้าไปในห้อทำานโอ่อ่าแล้ว้อประหลาใเมื่อเห็นว่า้าในปราศาเาอนที่หล่อน้อารพบ หิสาวร่าระหในุสูทเรียบเ๋ สวมแว่นาอย่าสาวออฟฟิศ้าวเ้าไปแล้วปิประู แ่ทันในั้น็้อใเมื่อู่ ๆ ถูท่อนแนแ็แร่รวบเอวบา ใรนหนึ่โอบอหล่อนไว้า้านหลั ลิ่นโโลน์หอมอวลแะมู เป็นลิ่นที่หล่อนำไ้
“อุ๊ย! ท่านประธานะ...ทำอะไระเนี่ย” หล่อนร้อออมาทั้ที่ถูสวมอา้าหลั เสียอหล่อนแหบพร่ามาว่าร้อออมา้วยวามใ
“นุ่น...วันนี้มีประุมอีเหรอ” เ์ ประธานบริหารระับสูสุอ วันรัษ์ ลุ่มบริษัทอสัหาริมทรัพย์ที่มีโรแรมหรูระับห้าาวในเรือทั้ในและ่าประเทศระิบถาม นันทินีหันไปเผิหน้าับเาในระยะประิ ท่านประธานอหล่อนือหนุ่มวัยสามสิบสอหน้าาหล่อเหลาบาิ รูปร่าสูให่เพราะมีเื้อสายอาว่าาิ เ์เป็นนัธุริระับแถวหน้าที่มีื่อเสียในวสัมระับสู เป็นที่หลใหลลั่ไล้อสาว ๆ แม้แ่พนัานในบริษัท็ยัแสออว่า่าหลเสน่ห์วามเท่ห์ หล่อร้าย แ่ไม่มีใรรู้ระแะระายว่าแท้ริแล้วเามีวามสัมพันธ์ลับ ๆ ับเลาสาวที่เ้ามาทำานเป็นผู้่วยส่วนัวับเาเป็นเวลาเือบสามเือน นันทินีเรียนบแ่ระับอาีวศึษา แ่หล่อนเป็นนสวยและพวามเ่นเอานะใ เ์รับหล่อนเ้าทำานในำแหน่เลานุาร หลัานั้นเา็เริ่มเปิเผยวามรู้สึและนันทินี็ไม่ปิเสธเสีย้วย หล่อนยอมเป็นอเาหลัเ้ามาทำานไม่ถึเือน เ์ไม่ใ่เ้านายปาหวาน เาไม่ใ่ผู้ายโรแมนิ ร้ามไม่่อยพูาแ่เ็าในารทำาน เาะหวานและึูใมา็อนมีเ็ส์ เรื่อนี้หล่อนรู้ี
“่ะ...ท่านประธาน...วันนี้มีประุมอนเ้าเลยนะะ เป็นประุม่วน้วย่ะ”
“ทำไม้อ่วนวันนี้้วยนะ ถ้าไม่ไปประุมะเป็นยัไ”
“็ไม่เป็นไหรอ่ะ แ่มันอาะระทบับานอท่านประธานนะสิะ”
“ประุมี่โมันล่ะ”
“เ้าโมรึ่่ะ”
“ถ้าอย่านั้นเรา็ยัมีเวลาอีรึ่ั่วโมสินะ”
“ท่านประธานะทำอะไระ” หล่อนถามเสียพร่า ่อนท่านประธานหนุ่มะเลย้วยาร้มหน้าลมาหา ประบปิปาเพื่อลืนเสียหวานอหล่อนเ้าไปในปาอเา ลิ้นสาหนาเ้าไปในโพรปาอเลาสาว วินาทีนั้นหล่อน็ระทระทวยและแทบทรัวยืนไม่อยู่ เสื้อสูทอหล่อนถูึออไปโยแทบไม่รู้ัว เ์ถอมันออาัวหล่อนวาอบนพื้นอย่าไม่ใส่ใ
“อือ...อ่าส์....ทะ...ท่านประธานา”
“เรา้อรีบสัหน่อยแล้วนะ นุ่น...อืม...” เาส่เสียึมำอยู่บนลีบปาอหล่อน มือทั้สอเลื่อนเ้าไปใ้ายเสื้อเิ้ที่เาึมันออาอบระโปรัวสวย ลูบไล้สัมผัสรอยนูนบนลูไม้บราเียที่แนบบนสอเ้าอวบอิ่ม เ์พ่นลมหายใร้อนรุ่มออมารารบนหน้าอนันทินี หล่อนอ้าปารับลิ้นร้อนอเาที่เ้าไปลิ้มรสหวาน สัรู่เา้อนร่านั้นึ้นแล้วอุ้มหล่อนไปยัโ๊ะทำานัวให่ วาหล่อนให้นั่แล้วถอเสื้อสูทอัวเอออ ทิ้มันลพื้นอย่าไม่ใยี เ์ไม่เสียเวลาถอเสื้อเิ้ออ เาประิเ้าหา ยืนรลาระหว่าเรียวาามที่เาับมันแยออ ท่านประธานหนุ่มลูบไล้ถุน่อสีำั้แ่าอ่อนลมาถึปลีน่อาวเนียน ใน่วเวลานั้นนันทินีหอบหายใ้วยวามเสียว่าน บ่อยรั้ที่หล่อนับเ์มีเ็ส์ันอย่าเร่าร้อนในห้อทำาน ทั้บนโฟา บนโ๊ะทำาน บนพื้นห้อ แู่เหมือนวันนี้เาเร่าร้อนเป็นพิเศษ ทุรั้เาับหล่อนถอเสื้อผ้านหม และเาเอ็ถอนหมเ่นเียวัน แ่วันนี้เารีบเร่อย่าแปลประหลา เ์ถลระโปรสั้นึ้นและถอสายรัถุน่อบนเรียวานวลเนียน เารูีสริสีมพูพ้นาาเรียวามแล้วับเ่าทั้สออหล่อนให้แยถ่าว้า
“อ๊า...ท่านประธาน...ี๊....อ่าส์...อูยยยย....ี๊”
เสียหล่อนราหอบเพราะเ์้มหน้าลไปที่รอยแยลาาย ลิ้มเลียร่อหอยให่เรื้อปริปลิ้นสีแ่ำ น้ำหวานทะลัออมาอาบถึโนลิ้นหนาที่เ้าหาหนแล้วหนเล่า
“อูยยยยย....ทะ...ท่านประธานา....ี๊”
“หอยเธอนี่มันทั้ให่ทั้แน่น...อ่าส์....อืม...ยัหวานเหมือนเิมไม่เยเปลี่ยน”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น