คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
วามสัมพันธ์ระหว่านาับเาในาิ่อนบลท่ามลาวามเย็นา เาไม่มีแม้แ่วามเื่อใ่อนา ยิ่ไม่้อถามหาวามรั แน่นอนว่าหลานหยาหลไม่เยมอบมันแ่นาเลยสัราเียว ไม่ว่าอนไหน ย่อมมีเพียวามเย็นาและเยาเท่านั้น
แน่นอนว่ามันสอนบทเรียนหลายอย่าแ่นา
ยามลับาิมาเิใหม่ นอาไม่อยุ่เี่ยวับวามวุ่นวาย นายััสินใเ็าว่าะลบเลือนเรื่ออหลานหยาหลนหมสิ้น เลือำเนินีวิท่ามลาวามสบสุ
อย่าไร็าม วามปรารถนาอันเรียบ่ายอนาเป็นริอยู่หลายปี วบนเาปราัว่อหน้านาพร้อมเ็ายอ้วนลมในอ้อมแน
“เาเป็นบุรายอเ้า”หลานหยาหลล่าวเสียราบเรียบ ่อนเยหน้าสบมอนา้วยแววาหนัแน่นและเถรร “เ่นนั้น เ้ายัะล้าทอทิ้เาับ้าอีหรือ”
นาพยายามหลบ่อนวามื่นระหนอนเอ แล้ว้อเ็ายอ้วนลมราว้อนแป้อย่าละเอีย เามีส่วนล้ายับหลานหยาหลมาทีเียว ทว่าวาเรียวยาวลับเหมือนนาไม่มีผิ
ถึอย่านั้นแล้ว นาไปมีลูับเาอนไหนัน...
สำัยิ่ว่าือหลานหยาหล้อารอะไรานา
เ้า้อนแป้อ้วนลมลาอ้อมแนอหลานหยาหล ่อนรมาหานาอย่ารวเร็ว มือเล็ ๆ นั่นพยายามับายอาภร์ยาวสลวย พลาแนบแ้มลบนเรียวาาม
นาเบิาว้าเล็น้อย หัวสมอว่าเปล่า ไม่อาหาหนทารับมือเ็ายรหน้า เหลือเพียแ่้อพูับหลานหยาหลอย่ารไปรมา
หนึ่ในบทเรียนาาิ่อน สอนบาอย่าแ่นา บาราารยอมรับวามพ่ายแพ้ นับเป็นาร้าวเินไป้าหน้า
หลานหยาหลือพระเอในนิยาย ะนาือนาร้าย เส้นทาอพวเาไม่มีวันบรรบัน
“ท่าน้อารเินเท่าไหร่”นาถามอย่าใเย็น ่อนสบมอวาำลับอเา “้าพอมีสมบัิอยู่บ้าเหมือนัน”
“เ้าหมายถึอะไร”เาอบลับ้วยวามสสัย พลาเลื่อนายเ้ามาใล้นายิ่ว่าเิม
ลอมาหลานหยาหลไม่เยรัหรือ้อารนาแม้แ่น้อย มันแทบไม่มีเหุผลอะไรให้เาพาบุรายอนเอมาเรียร้อวามเป็นธรรม นอเสียาเรื่อเิน ๆ ทอ ๆ
แม้นารระทำอหลานหยาหละูหน้าไม่อายพอสมวร หาเา้อาร นาย่อมไม่อาัืน
“สัสอพันำลึทอพอหรือไม่”นาล่าวพร้อมรอยยิ้มบาเบา หมายแสวามใว้าราวแม่น้ำสายให่อนเอ “ท่าน้อาร่าเลี้ยูเาไม่ใ่หรอหรือ”
สีหน้าอหลานหยาหลำมืลอย่าน่าลัว ริมฝีปาบาเียบบเป็นเส้นร ะมอนา้วยสายาวูบไหว เสมือนนาำลัเหยียบย่ำหัวใอเานแสลาย
บรรยาาศันเ้าปลุมพวเา หลานหยาหลเอาแ่มอนาแบบไม่มีำพู ั่วะลำออนาพลันแห้เหือ พยายามิหาเหุผลารระทำอฝ่ายร้าม
ในเมื่อเาไม่เยมอบวามรัหรือ้อารนา มันะมีอะไรแน่ัไปว่าเรื่อเิน ๆ ทอ ๆ ัน
เ้าเ็อ้วนลมเยหน้ามอนา้วยสายาวูบไหวไม่่าาบิา ทว่าลับล่าวเสียหนัแน่น “เินสอพันำลึทอนับว่ามามายนั หาท่านแม่ยอมรับอาหล นอาไม่้อเสียเินสอพันำลึทอ ท่านยัไ้รับลูายแสนน่ารัอย่าอาหลลับไป้วย”
“...”
หลานหยาหล้าวออมา้าหน้ายิ่ว่าเิม พร้อมเอ่ยอย่าหน้าไม่อาย “เมื่อมีบุราย ย่อม้อมีบิาอเา หาเ้ายอมรับอาหล เ้าย่อมไ้สามีที่ีอย่า้าลับไป้วยเ่นัน ไม่ิหรือว่ามันุ้ม่ายิ่นั”
“...”
พวเาำลัพยายามเสนอายบาอย่าับนาใ่หรือไม่
นี่ไม่นับว่าหน้า้านเินไปหน่อยหรือ...
ความคิดเห็น