คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บุษยาซูเปอร์ CEO สาว
‘รุเทพมหานรยุปัุบัน’
รุเทพมหานร เมือหลวอประเทศไทย เมือที่มีวามเริรุ่เรือในทุ้าน ล้ำหน้าหลายประเทศในภูมิภาเียวันไปไล ใลาเมือหลวหัวใเศรษิอประเทศ มีึสูระฟ้ามามายที่นายทุนแ่ันสร้า นลายเป็นป่าอนรีไปแล้วในอนนี้
ึสูว่า 100 ั้น ภายในห้อประุมอันหรูหราทันสมัย
“ เอาล่ะ.. เลิประุมแ่นี้..”
เสียหวานใสัออมาาหัวโ๊ะ ึ่เป็นำแหน่ประธานในที่ประุม
บุษยา หรือ ุบุษอทุน สาวสวยวัย 35 ปี ประธานบริหารอลุ่มบุษยาอเปอเรั่น ึ่มีบริษัทั้นนำในเรือมามาย ไม่ว่าะเป็นอสัหาริมทรัพย์ ่อสร้า ภาารเษร ายร เรียไ้ว่าทุอย่าที่สามารถทำเิน ลุ่มบุษยาอปฯ ะ้อเ้าไปมีส่วนแบ่ทาลาอยู่เสมอ
หลัาบุษยาล่าวปิารประุมผู้ถือหุ้นประำปี ผู้เ้าร่วมประุมเือบหนึ่ร้อยน ทั้ผู้บริหารทั้เลา ลุเินออไปาห้อ้วยรอยยิ้ม ปีนีุ้บุษอพวเาสร้าผลำไรให้ับบริษัทอย่ามามาย ส่ผลให้ปันผลประำปีมาึ้นามไป้วย
เมื่อทุนออไปาห้อ บุษยาบอให้เลาสาวทั้สอนเ็บเอสาร ระหว่านั้นร่าามหมุนเ้าอี้ไปยั้านหลันเอ ึ่เป็นระใสมอเห็นทิวทัศน์แม่น้ำเ้าพระยายามบ่ายสุสายา
บุษยามอภาพสะท้อนอัวเอในระ
ภาพที่ปราเป็นหิสาวแสนสวยนนึ รูปหน้าที่ลัวสวยาม สายามริบ มูเล็ๆโ่สวยโยไม่้อพึ่ศัลยรรม ริมฝีปาเล็ิ้มลิ้ม ผมยาวำลับถูมวยเป็นทรสู สวมเสื้อเิ้แนยาวสีาวไว้ใน ทับ้วยเสื้อสูทสีำ าเทรเี่ยวสีำ ุสีำเือบทัุ้เป็นเสื้อผ้าที่เธออบใส่ที่สุ
บุษยามอัวเอแล้วถอนหายใเบาๆ เธอเอ็อยาะเป็นผู้หิธรรมา แ่สภาพาร์มันบัับให้เธอ้อทำัวแบบนี้ มันเริ่มั้แ่อนที่บมหาลัยใหม่ๆ เธอสูเสียพ่อับแม่ไปาอุบัิเหุรถยน์ ทิ้เธอให้อยู่ับน้อายวัย 18 ปี และหุ้นอบริษัทให่ ึ่พ่ออเธอเป็นประธาน่อนะเสียีวิ
ท่ามลาฝูหมาป่าอนรีที่รุมทึ้หุ้นอบริษัท เพื่อะแย่ำแหน่ประธานอพ่อ ึ่เป็นอเธอาำนวนหุ้นที่รอบรออยู่ ทำให้เธอ้อบัับัวเอให้่อสู้ับนพวนั้นอย่าไม่มีทาเลือ
ในอนนั้น บุษยาเินทาไปพบเพื่อนสนิทอพ่อับแม่ ร่วมวาแผน่อสู้ันไม่เว้นแ่ละวัน นระทั่เธอสามารถปป้อหุ้นในบริษัท และำแหน่ประธานอนเอเอาไว้ไ้
ผ่านมาหลายปี อนนี้บริษัทที่เธอเป็นประธาน ลับเริรุ่เรือ แผ่ยายธุริออไปรอบลุมทั่วประเทศ นนที่อยาแย่ำแหน่ประธาน ้อยอมแพ้ไปโยปริยาย
แ่ารที่้อมุ่มั่นทำาน และไม่อาไว้ใใรไ้มานั นอาน้อายสุที่รันเียว ทำให้ีวิที่ผ่านมาอเธอไร้ึ่นรู้ใ หรือที่เรียไ้เ็มปาว่าแฟน ไม่มีผู้ายสันเียวที่สามารถทำให้เธอรู้สึไว้ใ ผู้ายที่เ้าหาเธอแ่ละน มีเหุผลทาธุริแทบทั้สิ้น นวัยสาวล่วเลยมาถึวัยเือบลาน ในวันรบรอบวันเิ 35 ปี ในวันนี้
“ เฮ้อออ..”
เสียทอถอนใ เรียให้เลาสาวสวยทั้สออเธอหันมามอ
“ ท่านประธานมีอะไรหรือปล่าวะ”
“ ไม่มีอะไรหรอ พวเธอเ็บอเสร็รึยั”
บุษยาื่นาภวั์ึถามเลาสาวแ้เ้อ
“ เรียบร้อยแล้ว่ะ”
เลาสาวอบพร้อมับวาแฟ้มเอสารลบนโ๊ะ บุษยาเปิอ่านเนื้อหาารประุมอย่าละเอีย แล้ว่อยๆลี่ยิ้มออมา
“ อืม.. เรียบร้อยีมา ไปทำานัน่อเถอะะไ้เสร็ไวๆ ันอยาลับบ้านเ็มทีแล้ว”
“ วันนี้วันเิท่านประธาน.. ะไปลอที่ไหนหรือปล่าวะ พิมะไ้อโ๊ะไว้ให้”
เลาสาวสวยพูเสียหวาน
“ ไม่ล่ะ.. วันนี้น้อายะมาลอวันเิ้วยันที่บ้าน ใรอยาไป็ไปไ้นะ”
บุษยาเอ่ยยิ้มๆ พลามอไปยัเลาสาวหนึ่ในสอ ที่ำลับหาูใับน้อายเธออยู่
“ เอ่อ.. ่ะ ” พิมผาอบรับหน้าแ่ำ
ห้าโมเย็น บุษยานั่เ็นเอสารสำัอยู่ที่โ๊ะนเอในห้อประธานบริษัท โยมีเลาสาวทั้สอวุ่นอยู่ับารเลียเอสาร ึ่เลาทั้สอนเป็นรุ่นน้อที่มหาลัยอเธอนั่นเอ สอสาวเป็นลูอเพื่อนเ่าอพ่อแม่ ที่่วยให้เธอไ้นั่ำแหน่ประธาน บุษยาึไว้ใสอสาวมา อีทั้พิมผาหนึ่ในเลาส่วนัว เป็นแฟนอน้อายเธอ ทำให้เธอไว้ใมาึ้นไปอี
“ พิม.. เอาเอสารนี้ไปเ็บไว้ที่บ้านัวเอ ไม่้อถามอะไร.. แล้วอย่าให้ใรรู้เป็นอันา ะเปิไ้เมื่อไหร่ ถึเวลาพิมะรู้เอ.. พี่ไว้ใพิมมารู้ใ่มั้ย”
บุษยาพูพร้อมับส่อเอสารที่เพิ่เ็นเสร็เมื่อสัรู่ ยื่นให้แฟนสาวอน้อาย
“ ่ะ”
“ ทั้สอน ่อนออไปล๊อทุอย่าให้เรียบร้อย ันะลับบ้านเลยแล้วัน”
“ ่ะ.. โีนะะ..”
เลาสาวสวยทั้สอพูพลาเอาแฟ้มเอสารเ็บเ้าเฟ บุษยาเินออาห้อรไปยัลิฟท์ส่วนัว ร่าสูเพรียวสมส่วนสวมสีำเือบทัุ้ แม้ระทั่รอเท้า็ยัเป็นรอเท้าส้นสูสีำ
เมื่อออาลิฟท์ที่อรถั้นใ้ิน เธอเินไปยัรถัวเอ่อนะับออไป หาไม่ใ่านอบริษัท บุษยาอบับรถ้วยัวเอ ึไม่มีนับรถให้เหมือนนอื่นๆ
บุษยาับรถไปไ้รึ่ทา เสียโทรศัพท์อเธอ็ัึ้น เมื่อูื่อนโทรเ้าเห็นเป็นน้อาย ึรับแล้วเอ่ยถามึ้น่อนเลย
“ น้อรั มีอะไรเปล่า๊ะ”
“ ผมโทรหาพี่้อมีเรื่อั้นเหรอรับ..”
เสียายหนุ่มาปลายสายัออมา
“ … ” บุษยา
“ อ้าว.. สั้นท์ไปเลยเหรอพี่.. 5555.. ไม่มีอะไรหรอ แ่โทรมาเ็ว่าพี่ออมายั..”
เสียหัวเราะวนๆัาปลายสาย
“ ออมาแล้ว้าๆๆ.. ั้นเี๋ยวเอันนะ๊ะ พี่ับรถ่อน..”
บุษยาพูบ็ัสาย พร้อมับเอี้ยวัวไปวาโทรศัพท์ที่เบาะ้านับ
‘เอี๊ย’
แล้วในทันในั้น.. เสียล้อรถเสียสีับพื้นถนนั่ลั่น บุษยาเห็นรถันหน้าเบรอย่าระทันหัน ึรีบเหยียบเบรรถนเออย่าแร เพื่อลวามเร็วอรถ
‘ึ’
แ่แล้ว.. เบรที่เธอั้ใเหยียบลไปอย่าแร ลับไม่ลไปามที่มันวระเป็น
‘ึๆๆๆ’
บุษบาระทืบลไป้ำๆลับมีผลเ่นเิม นสุท้ายรถอเธอที่วิ่้วยวามเร็ว 120 ม.่อั่วโม นท้ายรถันหน้าอย่าเ็มที่
‘โร๊มมม’
ารปะทะอย่าแรอเหล็ทั้สอิ้น ทำให้ถุลมนิรภัยในรถอบุษยาเปิออ ระแทเ้าับใบหน้าและหน้าออเธออย่าั นร่าสมส่วนอเธอเอนล้มลไป้าน้า
‘อึ’
บุษยารู้สึแน่นหน้าอเหมือนะหายใไม่ออ พยายามะเียะายปลล๊อเ็มันิรภัย เพื่อ้อารออารถให้เร็วที่สุ แ่ไม่สามารถทำไ้อย่าที่หวั เพราะร่าายไม่อบสนอำสั่ใๆาสมอ มีเพียวาเท่านั้น ที่ยัลอลิ้ไปมาไ้
ในวินาทีนั้นเอ.. สายาอเธอเหลือบมอไปยัส่วนที่เป็นเบรอรถ
ในรั้แรที่เบรไม่ทำาน บุษยาิว่ามีใรพยายาม่านเอหรือปล่าว แ่เมื่อเห็นสาเหุ้วยาัวเอ ็รู้ถึัวารที่ทำให้เบรใ้ารไม่ไ้
‘ ที่ไม่สามารถเหยียบเบรลไปไ้ เป็นเพราะมีอบาอย่าไปอัอยู่้าใ้’
‘ มันเป็น..’
‘ รอเท้า..’
‘ รอเท้าส้นสูสีำ.. อเธอเอ..’
‘ เพราะรอเท้าอันเอเหรอนี่..’
‘ ไม่ๆๆๆๆ ..’
บุษยารีร้อลั่นรถ แล้วสิอเธอ็ับวูบไปทันที
…………………………………………….
ความคิดเห็น