คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คนโดนอุ้ม
คนโดน อุ้ม
ฟานเซสพาราไดซ์เรือเดินสมุทรขนาดใหญ่กำลังแล่นไปบนน่านน้ำคาบสมุทรแปซิฟิก สถานที่พักผ่อนสุดหรูหราของบรรดานักธุรกิจและผู้มีอิทธิพลทั้งหลาย รวบรวมทุกอย่างเอาไว้อย่างคับคลั่ง ไม่ว่าเป็นห้องพักระดับห้าดาวที่มีมากกว่าสองร้อยห้อง และพิเศษกว่าเห็นจะเป็น ‘กรีนเรชสิเด้นท์’ ห้องพักสุดหรูที่มีเพียงแค่สิบห้าห้องบนชั้นสิบสองของเรือ
และนักท่องเที่ยวไม่ควรพลาดคือ ‘คาสิโน’ และจุดเด่นที่สุดของเรือลำใหญ่เห็นจะเป็น ‘เพดานสีเขียวมรกต’ ได้แนวคิดมาจาก ‘รัฐภพ ฟานเซส’ สิงห์ตัวที่สอง เจ้าของเรือฟานเซสพาราไดซ์ ซึ่งอันเป็นสัญลักษณ์ของท้องทะเลอันกว้างใหญ่ โดยภายในเรือลำใหญ่ถูกตกแต่งอย่างงดงาม โดยเฉพาะภาพวาดจิตรกรรมพื้นท้องทะเลอันกว้างใหญ่ยามคลื่นลมสงบชวนน่าหลงใหลเหมือนมีดวงตาคู่คมเจ้าของเรือจ้องมองอยู่ตลอดเวลา อีกหนึ่งฉายาที่ผู้คนในวงการต่างยกย่องให้เขาเป็น ‘เจ้าแห่งสมุทร’
ด้วยความที่เฉียบขาดและแหลมคมในการบริหารงานเป็นที่น่าจับตามอง ...เสียงเคาะสองสามครั้งหลังประตูห้องทำงานเรียกร่างสูงที่พึ่งหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่หันมองไปยังประตูพร้อมเอ่ยอนุญาต
“เข้ามา” สิ้นเสียงคนด้านในประตูบานใหญ่ถูกผลักให้เปิดออกพร้อมกับร่างสูงของ ‘คาซัส’ ลูกน้องฝีมือดีและพ่วงตำแหน่งเลขาก้าวเข้ามา มี ‘รีทส์’ คู่หูเคียงคู่เข้ามาด้วย รอรับคำสั่งจากนายหนุ่ม
“มีลูกค้าจะขอเงินเพิ่มจะให้เข้าพบไหมครับ”
“ใคร?” มือกว้างหมุนปากกาเล่นอย่างสบายอารมณ์ เรื่องแบบนี้มีมาให้เห็นทุกวันอยู่แล้ว
“นักธุรกิจชาวไทย ชื่อวิเชียรครับ”
“คนไทย?” คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อย แม้จะไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีลูกค้าที่บอนจะขอเงินเพิ่ม แต่ไม่บ่อยที่จะเห็นคนไทย
“ให้เข้ามา…” มือกว้างปิดแฟ้มตรงหน้าลง ผสานมือเข้าหากัน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองไปยังประตู ดวงตาคู่คมมองคนที่เดินผ่านประตูเข้ามาพร้อมคนสนิทอย่างพิจารณา ส่งสัญญาณให้ลูกน้องออกไป
“เห็นลูกน้องบอกว่าคุณต้องการขอเพิ่ม” รัฐภพ ฟานเซส กล่าวน้ำเสียงราบเรียบตามฉบับทักทายชายวัยกลางคนตรงหน้า
“ชะ ใช่ครับ”
‘วิเชียร วงศ์อัคร’ ตอบรับตะกุกตะกัก หลบตาลงมองพื้น ไม่กล้าสบตาเจ้าของเรือหนุ่ม ประหม่าจะต้องกำมือตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้มันสั่นจนคนตรงหน้าสังเกตเห็น
สิงห์หนุ่มจ้องมองใบหน้าซีดโทรม เหมือนคนไม่ได้พักผ่อนมาแรมเดือนรู้สึกสมเพชนัก นี่แหละหนาที่เขาบอกว่า ‘ผีพนันเข้าสิง’ มือหนาพลิกแฟ้มรายละเอียดหนี้สินของอีกฝ่ายลง แล้วยกขึ้นผสานเข้าหากัน
“ตอนนี้คุณติดหนี้ผมเกือบสิบล้าน คุณลองบอกผมหน่อยสิว่าเพราะอะไรผมถึงต้องให้คุณเพิ่ม แล้วถ้าผมให้ จะแน่ใจได้ยังไงว่าเงินทั้งหมดจะได้คืน” ดวงตาคู่คมจ้องมองไปยังลูกหนี้วัยกลางคนอย่างพิจารณา
“คุณ มะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ผมสามารถจะหาเงินทั้งหมดมาคืนให้คุณครบทุกบาททุกสตางค์แน่นอน” ชายแก่ผมเผ้ายุ่งบอก แววตามุ่งมั่น ถ้าได้เงินก้อนนี้ไปเขาจะได้เงินกลับมาเป็นกอบเป็นกำ และมันมากพอที่จะมาใช้หนี้ชายหนุ่มหมดอย่างแน่นอน
“เรื่องนั้นผมรู้ แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าเงินทุกบาทของผมจะไม่สูญเปล่า อีกอย่างคุณเองก็ไม่มีหลักประกันอะไรมายืนยันว่าผมจะได้เงินส่วนนั้นคืน ไหนบอกมาสิ” รัฐภพเอ่ยเสียงราบเรียบ ลูกค้าเกินกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ไม่มีเงินมาคืนเขา และมีหลายรายที่จบชีวิตลงเพราะไม่มีเงินมาใช้หนี้
“เอ่อเรื่องนั้น...” วิเชียรนิ่งงันกับคำพูดขงสิงห์หนุ่ม ที่เขาว่ามามันก็ถูก แต่จะให้เขาเอาอะไรมาเป็นหลักประกัน ดวงตาหย่อนคล้อยกรอกไปมาอย่างใช้ความคิด
“ว่าไง ถ้าไม่มีก็เตรียมหาเงินมาใช้หนี้ภายในหนึ่งอาทิตย์! คาซัสส่งแขก” สิ้นคำเจ้าแห่งสมุทร ร่างชายแก่ก็ถูกลากออกจากห้องไป
“ดะ เดี๋ยวก่อนคุณรัฐภพ ฟังผมก่อน...” วิเชียรร้องเรียกเจ้าของเรือหนุ่มเสียงดังลั่น แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว
“เฝ้าเอาไว้ให้ดี ถ้าคิดตุกติกก็จัดการได้เลย”
“ได้ครับคุณลุค” คาซัสเดินออกจากห้องไปจัดการตามที่นายหนุ่มบอก เป็นเรื่องปกติไปเสียแล้วสำหรับพวกเขา ไม่ใช่มีแค่นายวิเชียรคนเดียวที่เจอกับปัญหาไม่มีเงินมาใช้หนี้ มีคนอีกมากที่ต้องจบชีวิตลงเพราะ ‘การพนัน’ บนเรือของเขา
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... เฟชบุ๊คแฟนเพจ : รานีญา (Raniya)
ความคิดเห็น