HxH Kurapika The Shadow In My Eye ~Y~

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง

เรื่องนี้เกิดจากความสงสัยของเราที่ว่าถ้าฮิโซกะไม่ได้เปลี่ยนข้อความในคำทำนายจะเป็นยังไง ทีนี้เรามาตัดไปที่ตอนที่ฮิโซกะยื่นกระดาษให้ปาคุเลยล่ะกัน ตอนนั้นฮิโซกะไม่ได้เปลี่ยนคำทำนายนั่น

“ นี่มัน!!!….. ” ปาคุโน้ด้าอ่านคำทำนายของฮิโซกะก็ตกใจและจ้องฮิโซกะที่กระโดดถอยหลังตั้งท่าเตรียมสู้อีกทั้งเจ้าตัวยังยืนยิ้มทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอีกต่างหาก

“ คำทำนายมันว่ายังไง….ปาคุ ” คุโรโร่ถามเสียงเรียบ

“ ไอ้หมอนั่นมันตั้งท่าโจมตีทำไม ปาคุ ” โนบุนากะถามอย่างเอาเรื่อง

“ …….. ”

“ คงไม่ใช่บอกว่ามันทรยศพวกเราหรอกนะ…..จริงไหม? ” โนบุนากะกล่าวเสริมประโยคในสิ่งที่ตนสงสัย พลางตั้งท่าโจมตี สองมือจับดาบไว้มั่น ส่วนคนต้นเรื่องยังคงยืนยิ้มและหยิบไพ่ขึ้นมาโยนเล่นแต่ก็ไม่ปล่อยให้มีช่องว่างให้โจมดี

“ จะว่าชั้นทรยศก็ไม่ถูก……..จะว่าเป็นพวกเจ้านั่นก็ไม่ใช่…………ยิ่งเป็นพวกนายก็ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่ ” ออร่าแผ่ออกมาจากร่างของฮิโซกะมากมาย ใบหน้าตอนนี้ยิ้มดีใจเหมือนได้ของเล่นใหม่แต่ในเหตุการณ์แบบนี้มันกลับเหมือนใบหน้าของฆาตกรโรคจิตเสียมากกว่า ฆาตกร….ที่เห็นเหยื่อวิ่งมาหาให้ฆ่า!!!

“ ที่พูดนั่น…….หมายความว่าแกทรยศใช่ไหม!! ” โนบุนากะตะโกนและชักดาบออก แล้วกระโจนเข้าโจมตีฮิโซกะ แต่ก่อนจะถึงตัวร่างของโนบุนากะก็หายไปและโผล่ขึ้นที่เดิมที่เคยยืนอยู่

“ หัวหน้า!! ทำไมต้องห้ามด้วย! ” โนบุนากะโวยขึ้นทันทีที่ได้สติและวิเคราะห์สาเหตุว่าใครเป็นคนทำ

“ ปาคุ…เอาคำทำนายมาซิ… ” คุโรโร่พูดช้าๆ เหมือนเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น ฮิโซกะเลิดตั้งท่าโจมตีและกลับมายืนเฉยๆพร้อมกับสลับไพ่มือและหยิบขึ้นมาใบหนึ่ง ไพ่เอโพดำ เค้าจ้องมองมันแล้วหัวเราะ หึๆ เบาๆ

“ นี่ค่ะหัวหน้า ” ปาคุกระโดดลงมาตรงหน้าคุโรโร่แล้วยื่นกระดาษส่งไปให้ คุโรโร่รับมาอ่านแล้วทำหน้าครุ่นคิดดวงตาสีรัตติกาลจ้องมองไปยังตัวตลกโรคจิตที่หัวเราะ หึๆ กับไพ่ในมือ

~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~

‘ ลูกค้าตาสีเพลิงจะมาเยี่ยมเยือนที่ร้าน             ครึ่งหน้าเป็นเทวฑูตอีกครึ่งหน้าเป็นยมฑูต ’

‘ จะไขความลับของเหล่าเดือนของท่าน               ยิ่งเป็นข่าวเดือนสิบเอ็ดก็คงยิ่งยินดี ’

‘ เมื่อเรื่องของลูกค้าคนนั้นในวันอากาศร้อน        ก็คงจะอยู่กับชายกางเขนกลับหัวสองต่อสอง ’

‘ เดือนสี่ลวงหลอกถูกฉีกออกจากปฏิทิน             ให้เหลือเพียงหกแผ่นเท่านั้น ’

~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~

“ …มีเรื่องนึงที่ชั้นสงสัย ” คุโรโร่เอ่ยขึ้น ดวงตาไม่ได้ละสายตาไปจากตัวตลกนั่นเลย ฮิโซกะหันมามองคุโรโร่ช้าๆ ยิ้มอย่างฆาตกรดวงตาสั่นระริกเหมือนรอบางอย่าง

“ ฮิโซกะ……..นายมีจุดมุ่งหมายอะไร คงไม่ใช่เพราะสนุกอย่างเดียวแน่…ใช่ไหม ” คุโรโร่จ้องตาฮิโซกะอย่างคาดคั้นคำตอบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาจนเมื่อตัวตลกโรคจิตแสย่ยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ รู้ดีจังเลยนะ……ที่ชั้นเข้ามาในแก็งเพราะอยากสู้กับหัวหน้ายังไงล่ะ ” คุโรโร่นั่งนิ่งกับคำตอบของฮิโซกะที่ยังคงยืนยิ้มอยู่

“ มันบ้าไปแล้วรึไง..อยากสู้กับหัวหน้า……ได้ตายปล่าวล่ะสิไม่ว่า ” ฟิงค์พูดจบก็รู้สึกถึงบางอย่างที่แปลกๆคือทุกคนไม่พูดอะไรออกมาเลยเหมือนรออะไรซักอย่าง ขณะที่หัวหน้าของพวกเค้าทำหน้าครุ่นคิด

“ นี้พวกนายคิดว่าหัวหน้าจะแพ้รึไงถึงได้เงียบกันไปแบบนี้นะ ” พอฟิงค์พูดจบมาจิก็ส่งสายตาอาฆาตมาทันทีทำให้เค้าต้องสงบปากสงบคำ

-*-*-*-*-*-*-*-------------------*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*----------------------------*-*-*-*-*-*-*-*-*---------------------

เสียดายไม่มีรูปฮิโซกะยิ้มแบบหน้ากลัวๆ
จะได้เอามาลงประกอบเรื่อง
หึหึหึหึๆๆๆๆๆๆ