ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ NarutoxSasuke ] ll one
One
เสียจูบแรก!!!
เช้าตรู่
"อืม.. เช้าแล้วเหรอ?"หนุ่มหน้าหวานที่เป็นโฮคาเงะรุ่นที่ 6 มันเป็นความฝันของเขาเลยล่ะ ที่จะได้เป็นโฮคาเงะน่ะ เขาลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปดูหน้าที่ของโฮคาเงะ
ปัง!(เสียงปิดประตู)
"ฮ้าววว ง่วงจังเลยแต่เราเป็นโฮคาเงะนี่นะจะมัวสายไม่ได้แล้ว"พูดจบเขาก็หายตัวไปที่ร้านราเม็งอิจิราคุ
ณ ร้านราเมงอิจิราคุ
"ไง โฮคาเงะรุ่นที่6 นึกว่าจะลืมร้านนี้แล้วซะอีก"คุณลุงที่ร้านราเมงอิจิราคุพูดขึ้น
"ผมไม่ลืมหรอกน่า ร้านลุงน่ะอร่อยจะตาย"นารูโตะพูดขึ้น สิ้นสุดเสียงของนารูโตะก็มีคนเข้ามาในร้านราเมงอิจิราคุ
"อ้าว พ่อหนุ่มนั่งก่อนๆ"ลุงในร้านเอ่ยขึ้นจนนารูโตะต้องหันไปมอง
"เฮ้ย ซาสึเกะ!!!!" นารูโตะตกใจจนตกเก้าอี้และหัวของเขาไปชนกับขอบเหล็กตรงประตูทำให้สลบไป
ผ่านไป 1 วันเต็มๆ
อึ่ย ผมเป็นอะไรไปเนี่ย จำได้ว่า ผมตื่นขึ้นมาแล้วก็ไปกินราเมงที่ร้านอิจิราคุแล้วก็ไปเจอใครนะ หล่อๆ เท่ๆ วางมาดนิ่ง อืม...
ผมนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกแหะ อ๋อ ลืมแนะนำตัวผมชื่อ อุซึมากิ นารูโตะ ตอนนี้ผมได้เป็นโฮคาเงะตามที่ใฝ่ฝันแล้ว
"ตื่นแล้วเหรอ? " เสียงหล่อๆทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมาดู
"ซาสึเกะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วที่นี่ที่ไหน?"ผมมองดูรอบๆห้อง เหมือนจะไม่ให้ที่โรง'บาลนะ
"บ้านฉันเองแหละ นายล้มไปชนขอบประตูน่ะ อ่อนแอชะมัด"หน็อย ซาสึเกะ
"แล้วนายไปอยู่ไหนมาเนี่ย ตั้งแต่ฉันเป็นโฮคาเงะฉันก็ไม่เจอนายเลย"ผมโวยวายขึ้นมา โดยที่ไม่รู้ว่าผมโกรธมันทำไม? แปลกดีนะ
"ทำไม? คิดถึงฉันหรือไง?"ซาสึเกะยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมแล้วค่อยๆเลื่อนหน้ามาใกล้ๆผม
"จ..จะบ้าหรือไง ใครจะคิดถึงนายกัน"ผมหันหน้าหนีซาสึเกะ แต่ซาสึเกะจับคางให้ผมจ้องหน้ากับเขา ใหตายสิ เขินนะโว้ย
"โฮคาเงะรุ่นที่6เหรอ น่าสนใจดีนี่"ซาสึเกะยิ้มแล้วค่อยๆปล่อยผม ค่อยทำให้ผมหายใจได้สะดวกหน่อย แฮ่กๆ =0=
"ฉันจะกลับบ้าน!!"ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่จู่ซาสึเกะก็มาขึ้นคร่อมผมไว้
"ฉันยังไม่ให้นายกลับ อยู่เป็นเพื่อนผทก่อนสิครับ ท่านโฮคาเงะรุ่นที่6"
"แต่ฉันมีงานเยอะนะโว้ยยยยยย"สิ้นสุดเสียงผมก็มีคนแห่มาบ้านซาสึเกะเต็มไปหมด แต่ดันมาเห็นในท่าที่ซาสึเกะคร่อมผมซะด้วยสิ
"แหม ท่านโฮคาเงะนี่เสน่ห์แรงจริงๆเลยนะค่ะ"มีเด็กผู้หญิงพูดขึ้นมา นั่นมันคนทำข่าวเลยนี่หว่า เห้ย เข้าใจผิดละโว้ยยย
"เข้าใจผิดแล้วนะ ซาสึเกะลุกออกไปสิ เดี๋ยวก็โดนเข้าใจผิด"ผมจ้องหน้าซาสึเกะ แต่เหมือนซาสึเกะกำลังคิดอะไรอยู่
จ๊วบบบ !
เห้ย อยู่ดีๆซาสึเกะก็เลื่อนหน้าเข้ามาประกบปากกับผม มันก็จูบนั่นแหละ อ้ากกกก นั่นมันจูบแรกของผมเลยนะ
"รสชาติไม่เลวนี่ รสจูบของนายน่ะ"ซาสึเกะยิ้มแล้วก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้ผมช็อกอยู่คนเดียว
นี่มันอะไรกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!
---------------------------------------
พูดคุยกับไรท์
งืม ครั้งแรกก็จูบกันแล้วเนอะ ไม่เลวๆ ><
ยังก็คอมเม้นกันด้วยน้า
"อืม.. เช้าแล้วเหรอ?"หนุ่มหน้าหวานที่เป็นโฮคาเงะรุ่นที่ 6 มันเป็นความฝันของเขาเลยล่ะ ที่จะได้เป็นโฮคาเงะน่ะ เขาลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปดูหน้าที่ของโฮคาเงะ
ปัง!(เสียงปิดประตู)
"ฮ้าววว ง่วงจังเลยแต่เราเป็นโฮคาเงะนี่นะจะมัวสายไม่ได้แล้ว"พูดจบเขาก็หายตัวไปที่ร้านราเม็งอิจิราคุ
ณ ร้านราเมงอิจิราคุ
"ไง โฮคาเงะรุ่นที่6 นึกว่าจะลืมร้านนี้แล้วซะอีก"คุณลุงที่ร้านราเมงอิจิราคุพูดขึ้น
"ผมไม่ลืมหรอกน่า ร้านลุงน่ะอร่อยจะตาย"นารูโตะพูดขึ้น สิ้นสุดเสียงของนารูโตะก็มีคนเข้ามาในร้านราเมงอิจิราคุ
"อ้าว พ่อหนุ่มนั่งก่อนๆ"ลุงในร้านเอ่ยขึ้นจนนารูโตะต้องหันไปมอง
"เฮ้ย ซาสึเกะ!!!!" นารูโตะตกใจจนตกเก้าอี้และหัวของเขาไปชนกับขอบเหล็กตรงประตูทำให้สลบไป
ผ่านไป 1 วันเต็มๆ
อึ่ย ผมเป็นอะไรไปเนี่ย จำได้ว่า ผมตื่นขึ้นมาแล้วก็ไปกินราเมงที่ร้านอิจิราคุแล้วก็ไปเจอใครนะ หล่อๆ เท่ๆ วางมาดนิ่ง อืม...
ผมนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกแหะ อ๋อ ลืมแนะนำตัวผมชื่อ อุซึมากิ นารูโตะ ตอนนี้ผมได้เป็นโฮคาเงะตามที่ใฝ่ฝันแล้ว
"ตื่นแล้วเหรอ? " เสียงหล่อๆทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมาดู
"ซาสึเกะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วที่นี่ที่ไหน?"ผมมองดูรอบๆห้อง เหมือนจะไม่ให้ที่โรง'บาลนะ
"บ้านฉันเองแหละ นายล้มไปชนขอบประตูน่ะ อ่อนแอชะมัด"หน็อย ซาสึเกะ
"แล้วนายไปอยู่ไหนมาเนี่ย ตั้งแต่ฉันเป็นโฮคาเงะฉันก็ไม่เจอนายเลย"ผมโวยวายขึ้นมา โดยที่ไม่รู้ว่าผมโกรธมันทำไม? แปลกดีนะ
"ทำไม? คิดถึงฉันหรือไง?"ซาสึเกะยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมแล้วค่อยๆเลื่อนหน้ามาใกล้ๆผม
"จ..จะบ้าหรือไง ใครจะคิดถึงนายกัน"ผมหันหน้าหนีซาสึเกะ แต่ซาสึเกะจับคางให้ผมจ้องหน้ากับเขา ใหตายสิ เขินนะโว้ย
"โฮคาเงะรุ่นที่6เหรอ น่าสนใจดีนี่"ซาสึเกะยิ้มแล้วค่อยๆปล่อยผม ค่อยทำให้ผมหายใจได้สะดวกหน่อย แฮ่กๆ =0=
"ฉันจะกลับบ้าน!!"ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่จู่ซาสึเกะก็มาขึ้นคร่อมผมไว้
"ฉันยังไม่ให้นายกลับ อยู่เป็นเพื่อนผทก่อนสิครับ ท่านโฮคาเงะรุ่นที่6"
"แต่ฉันมีงานเยอะนะโว้ยยยยยย"สิ้นสุดเสียงผมก็มีคนแห่มาบ้านซาสึเกะเต็มไปหมด แต่ดันมาเห็นในท่าที่ซาสึเกะคร่อมผมซะด้วยสิ
"แหม ท่านโฮคาเงะนี่เสน่ห์แรงจริงๆเลยนะค่ะ"มีเด็กผู้หญิงพูดขึ้นมา นั่นมันคนทำข่าวเลยนี่หว่า เห้ย เข้าใจผิดละโว้ยยย
"เข้าใจผิดแล้วนะ ซาสึเกะลุกออกไปสิ เดี๋ยวก็โดนเข้าใจผิด"ผมจ้องหน้าซาสึเกะ แต่เหมือนซาสึเกะกำลังคิดอะไรอยู่
จ๊วบบบ !
เห้ย อยู่ดีๆซาสึเกะก็เลื่อนหน้าเข้ามาประกบปากกับผม มันก็จูบนั่นแหละ อ้ากกกก นั่นมันจูบแรกของผมเลยนะ
"รสชาติไม่เลวนี่ รสจูบของนายน่ะ"ซาสึเกะยิ้มแล้วก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้ผมช็อกอยู่คนเดียว
นี่มันอะไรกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!
---------------------------------------
พูดคุยกับไรท์
งืม ครั้งแรกก็จูบกันแล้วเนอะ ไม่เลวๆ ><
ยังก็คอมเม้นกันด้วยน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น