Trust me,I'm lying! เชื่อสิ...ผมโกหก [YAOI , Boy's Love]

ลำดับตอนที่ #1 : Trust me I'm lying! : Intro

♔ v i p ◦

Intro

Trust me ,I'm lying. : เชื่อเถอะ...ผมโกหก

“แม่ครับ น้องอินว่าไปเชื่อพวกซินแสทำนายอะไรแบบนี้เลยนะครับ น้องอินว่าเป็นพวกแก๊งค์ต้มตุ๋นชัวร์ๆเลย” ชายหนุ่มตัวเล็กในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาพูดขึ้น ขณะช่วยแม่ถือของออกมาจากวัดจีน ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวขึ้นจากตอนก่อนเข้ามาอย่างเห็นได้ชัด

คนรับใช้สอง-สามคนที่มาด้วยต่างพากันขนอาหารที่อินละแม่นำมาเซ่นไหว้กลับขึ้นรถอย่างขวักไขว่ ถึงแม้อายุอานามแต่ละคนจะก้าวขึ้นเลข 5 กันไปแล้วก็ตาม

“ทำไมล่ะครับน้องอิน แม่ว่าเชื่อไปก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่นา ดีซะอีกแม่จะได้หมดห่วงว่าเราจะหาแฟนไม่ได้ไงครับ” หญิงสาววัยกลางคนว่าพร้อมเอื้อมมือมาลูบหัวคนตัวเล็กข้างๆที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกชายตนเองด้วยความเอ็นดู

ใบหน้าที่สะสวยถึงจะเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา แต่หากมองโดยผิวเผินแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ว่าเธอคือหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ทั้งยังแววตาที่ดูอ่อนโยน

“แม่ลองคิดดูสิ ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวน้องอิน ก็มีแค่แม่ ป้านุ่น ป้าจา ป้าติ๋ม แล้วก็พี่จุ๊บแจง แล้วอินจะไปเจอใครที่ไหนล่ะครับ ไม่ใกล้ ไม่ไกล.... เฮ้อ”

“แน่ะ ดูทำเข้า คิดมากไปได้เจ้าอิน แม่ว่าอาจจะอยู่ที่โรงเรียนของอินก็ได้น้า”

“แม่ลืมอะไรไปรึเปล่าครับเนี่ย ?” อินหยุดเดินแล้วมองหน้าแม่ตัวเองตาแป๋ว ใบหน้าน่ารักนี่ช่างน่าเอ็นดูตลอดเวลา ยิ่งสายตาส่งคำถามแบบถามอ้อนๆยิ่งทำให้สาวแก่ทั้งรักและเอ็นดูลูกคนนี้อย่างสุดหัวใจ

“อ้าว แม่ลืมอะไรไป ไหนน้องอินลองบอกแม่มาสิครับ?” คุณแม่ยังสวยถามกลับ

.

.

.

.

.

.

“น้องอินเรียนโรงเรียนชายล้วนนะครับแม่!”

 

“แม่ครับ” เสียงทุ้มนุ่มถูกเปล่งออกมาจากปากชายหนุ่มภูมิฐาน เพื่อส่งไปให้ผู้เป็นมารดาบังเกิดเกล้าของตน

หญิงสาวบนโซฟาหรูในห้องทำงาน นั่งไขว่ห้างจิบไวน์ชั้นเลิศนำเข้าเงยหน้าขึ้นมองลูกชายตนเองแล้วจึงพยักหน้าให้นั่งลง

“มาก็ดีแล้ว ฉันมีอะไรจะให้แกช่วยหน่อย” เธอว่าพลางหยิบรูปถ่ายขึ้นมาหนึ่งใบแล้วยื่นให้

“แม่จะให้ผมทำอะไร บอกมาได้เลยครับ” ชายหนุ่มยิ้มบางให้มารดา แค่เพียงหวังว่าจะได้รับรอยยิ้มกลับคืนมาบ้าง แต่ไม่เลย...

“งานนี้ก็แค่ง่ายๆ ฉันจำได้ว่าตั้งแต่แกเกิดมาฉันไม่เคยขออะไรแกเลย ครั้งนี้แกจะทำให้แม่ได้หรือเปล่าก้อง?” หญิงสาววางแก้วไวน์ราคาสูงลิ่วลงบนโต๊ะกระจกใสอย่างแผ่วเบา บ่งบอกได้เลยว่าคงสั่งสมมารยาททางสังคมมาอย่างชำนาญ
 

เธอเดินไปหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งมา แต่มันไม่ใช่เพียงกระดาษ เพราะมีรูปของใครบางคนอยู่

 

“เอ่อ....งานอะไรเหรอครับ ถ้าผม...” ชายหนุ่มจะเอ่ยว่าถ้าหากตนทำได้ ก็จะยินดีอย่างยิ่ง เพียงแต่ยังไม่สิ้นคำพูด

“แกทำได้แน่!ฉันเลี้ยงแกมาก็เพื่อตอนนี้แหละ”สาวสูงวัยปล่อยรูปให้ร่วงลงมาอยู่บนมือของบุตรชายอย่างง่ายดาย

“นี่...ใครครับ?”ชายหนุ่มจ้องคนในรูปแล้วหันกลับไปถามผู้เป็นมารดา

“ฉันว่าแล้วว่าแกต้องไม่รู้จัก นี่ขนาดเขาเป็นดาราชื่อดังเลยนะเนี่ย หึ... เอาเถอะ เพราะถ้าแกไม่ทำงานบริษัทก็ไม่รู้จะเป็นยังไงล่ะนะ มันคือ อิน นักแสดงวัยรุ่นที่กำลังดังในตอนนี้ไงล่ะ”
 

หญิงสาวว่าพลางหยิบตะไบขัดเล็บออกมาขัดเล็บไปอย่างมีความสุข

 

“อิน...แล้วไงครับ ผมยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าแม่ต้องการอะไร?” ดาราวัยทองเขายังไม่รู้จัก แล้วจะประสาอะไรกับพ่อดาราวัยรุ่นหน้าตาปานหญิงหุ่นอ้อนแอ้นผิดชายคนนี้

วันวันหนึ่งเวลาที่ถูกใช้ไปก็ใช้ไปเพื่อการบริหารบริษัทและขยายธุรกิจให้เติบโต ถึงบริษัทที่เขาบริหารมา2ปีเศษนี้จะเป็นบริษัทขนส่งที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยแล้ว แต่อย่าหวังว่าแม่เขาจะพึงพอใจแค่นั้น ไม่มีเสียหรอก...

“ระหว่างที่แกทำงานนี้ ฉันจะบริหารธุรกิจไปพลางๆก็แล้วกัน” สาวแก่ว่าพลางขัดเล็บสีแดงเงาวับสีสดอย่างไม่ยี่หระ

“แม่บอกสักทีเถอะครับว่าจะให้ผมทำอะไร” อารมณ์ที่ระงับไว้เพราะความอยากรู้ได้สิ้นสุดลงเมื่อมารดาเขาขัดเล็บจนถึงนิ้วก้อยข้างซ้าย

“ไปจีบมันซะ”

 “ลื้อคนนี้ เข้ามาใกล้ๆหน่อยสิ... อื้ม อั๊วดูไม่ผิดแน่ ลื้อจะเจอคู่ครองเร็วๆนี้ เป็นคนที่อยู่ไม่ไกลลื้อนักหรอก.. ไม่ใกล้ ไม่ไกล แค่ลองใช้ใจมอง..”

 

-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --

มุมคุยกันสักนิด

สวัสดีเฮ้~ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะครับ ฮ่าๆ เขินจุง(?) ภาษาอาจยังดูติดๆขัดๆ ไม่เข้าใจข้อความไหนถามได้นะครับเรียกเราว่า "พี่มาร์ช" ละกันเนอะ -..-  / ใครน้องมัน