คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
Triple B : Bad Blue Blood คำสาปสีน้ำเงิน [HAEEUN + WONKYU]
กองของเหลวสีแดงสดที่ไหลผ่านพรมขาวช้าๆ ท่ามกลางห้องที่มีแต่ความว่างเปล่ากับเสียงลมที่แผ่วเบาเท่านั้นที่ร่างของคนคนหนึ่งจะสามารถรับรู้และสัมผัสมันได้
“เขา” ไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจครั้งนี้มันจะถูกต้องรึเปล่า แต่มันก็ห้ามไม่ทันแล้วล่ะ....
ความรู้สึกของเขาตอนนี้มันเหมือนร่างกายกำลังโดนดูดให้จมอยู่กับพื้น ไม่สามารถขยับหรือแม้แต่กระพริบตายังกลายเป็นเรื่องยาก นิ่ง...นิ่งจนรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของเลือดในร่างกายตัวเองว่ามันค่อยๆไหลออกมาเปรอะพรมสีขาวที่เขารักมากที่สุด
ห้วงสุดท้ายก่อนที่เรื่องราวแบบนี้จะเกิดขึ้นคือความเจ็บปวดจนแทบขาดใจ และผมคิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไรที่จะมาทำให้เจ็บเจียนตายแบบนี้ได้อีกแล้ว เพราะอะไรน่ะเหรอ......เพราะจิตใจผมบอบบางมากเกินไปอย่างไงล่ะ
ฮึก...ฮะ...ฮึก นี่สินะลมหายใจสุดท้ายของผม
และทุกทุกอย่างก็มืดดับลงไป ร่างกายของผมก็เย็นไปหมด....ผมจะตายแล้วใช่ไหม....อื้ม...เจ็บครั้งนี้ผมมอบให้คุณ
“โลกใบใหม่ของผม...มันจะมีอีกไหมนะ” คำถามนี้มันก้องในหัวผมตลอดระหว่างที่ผมเดินทามกลางสวนสีเขียว แล้วที่นี่ที่ไหน ทำไมผมยังไม่ตาย และทำไมผมถึงมีเครื่องหมายแปลกๆที่หลังมือด้วยนะ
“รอยสักสีน้ำเงินรูปปีก”
ผมกลายเป็นคนที่มีบาปติดตัว...หรือมันอาจจะไม่ใช่บาปก็ได้
ที่นี่คือที่ไหนกัน....สวรรค์ หรือ นรก
ภาพตรงหน้าของผมปรากฏเป็นพื้นที่สีเขียวที่ไกลสุดลูกหูลูกตา ท้องฟ้าสีครึ้มที่หาจุดปลายส้นขอบฟ้าไม่เจอ ที่นี่คือที่ที่ผมต้อง ไถ่บาป ใช่ไหม?
สวนนี้เหมือนสวนในฝันของผมเลย มันเป็นสวนสไตล์ยุโรปที่เน้นไปที่สีเขียวชะอุมของต้นไม้และผืนหญ้า และที่ใกล้ๆกันก็มีชิงช้าสีขาว มันดูเหมือนสวรรค์กว่าที่จะเป็นสถานที่ที่คนบาปอย่างผมต้องไป นรก ดูจะเหมาะกับผมมากกว่านะ
“เอ๊ะ นั่นมัน...”ไร้ซึ่งคำพูดใดๆหลุดออกมาหลังจากคำอุทานสั้นๆนั้น ผิดกับขาของผมที่เคลื่อนที่ไปข้างหน้า เหมือนมันมีแรงดึงดูดให้ผมเดินเข้าใส่...หรือบางที...ไม่นะ ผมทำบาปขนาดนี้ ทำไมผมถึงได้...
เจอกับสิ่งที่ผมใฝ่ฝันมานานแสนนานล่ะ....ขาดอย่างเดียวที่ผม เคย ต้องการ คือ เขาคนนั้น ไม่มีทางที่ผมจะพบหน้าเขาอีกแน่...
“บ้านสีขาว มีปล่องไฟ ...และก็มีรั้วไม้สีฟ้า...มันบังเอิญเกินไปละ” ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือบ้านในฝันที่ผมเคยวาดฝันไว้ว่าจะอยู่...กับเค้าคนนั้น
“นายคือลี ฮยอกแจสินะ..” มีคนเรียกชื่อผม พอหันหลังกลับไปก็พบผู้ชายคนหนึ่งแวปแรกเขาช่างดูคุ้นเคยในความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก แต่ยังไงซะ ผมก็นึกไม่ออกอยู่ดีว่าเคยเจอเขาที่ไหน
ผู้ชายร่างสูงใหญ่ บุคลิกภายนอกดูอบอุ่น เขายื่นมือข้างหนึ่งของเขามาที่ผม และด้วยแรงดึงดูดใดๆจากโลกนี้ก็ไม่รู้ที่ทำให้ผมส่งมือไปสัมผัสมือนั้นอย่างไม่ลังเล ระหว่างที่ผู้ชายข้างหน้ากำลังจูงมือผมไป ...ผมก็ได้แต่คิดว่า ที่นี่เป็นสถานที่ชำระบาปของผมหรือเปล่า? บาปที่ทำร้ายชีวิตของตัวเอง บาปที่ยอมให้ตัวเองหายไปจากโลกที่ผมเคยอยู่
ถึงแล้วสินะ สถานที่ที่ ชเว ซีวอน ผู้ชายที่จูงผมเข้ามาในบ้านหลังนี้ เขาบอกว่า เขาชื่อ ชเว ซีวอน...เขาบอกผมแค่นี้
ที่นี่คือทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมเคยใฝ่ฝันเมื่อผมยังมีชีวิตอยู่ ทั้งบ้าน สวน และสวนสีเขียวนี่
“ลี ฮยอกแจ ต่อไปนี้นายจะต้องอยู่ที่นี่ ฉันชื่อซีวอน เป็นยมทูต และหน้าที่ของนายคือดูแลบุตรแห่งสวรรค์” ผมได้แต่นั่งมองหน้าซีวอน และก็พยักหน้างึกๆทั้งที่ไม่เข้าใจเรื่องอะไรเลยซักอย่าง
“บุตรแห่งสวรรค์อย่างนั้นหรอครับ..” ความจริงแล้วประโยคนี้ผมตั้งใจจะให้มันเป็นประโยคคำถาม แต่มันก็ฟังเหมือนประโยคทวนคำสั่งซะมากกว่า
คุณซีวอนมองหน้าผม...สายตาของเขาทำให้ผมได้แต่หลบ เพราะเยือกเย็นและว่างเปล่า ทำไมผมถึงได้รู้สึกเศร้ากันนะ...
“ฮยอกแจ..นายตายไปแล้ว รู้ตัวใช่ไหม” ประโยคแทงทิ่มกลางใจผู้ชายอย่างผมแต่มันก็คือเรื่องจริง
“ครับ..ผมได้ทำสิ่งที่ผิดพลาด” ผมได้แต่โทษตัวเองอยู่อย่างนั้น ก้มหน้าและบีบมือตัวเองจนแดงไปซะหมด
“นายไม่ผิดอะไรเลย มันถูกกำหนดไว้แล้ว นายคือผู้ที่ฉันเลือก” ซีวอนเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย
ส่วนคนฟังอย่างผมก็..
อึ้ง
“คุณหมายถึง..เลือกให้ผมตายหรอ ทำไมใจร้ายอย่างนี้”
P.S. ไรเตอร์มือใหม่ ฝากงานเขียนไว้ด้วยนะคะ จะรับคำคอมเม้นท์ไว้แก้ไขปรับปรุงค่ะ
ความคิดเห็น