คุณภวัต วัน ๆ เอาแต่ว่าเมีย

คุณภวัต…วัน ๆ เอาแต่ว่าเมีย

“จำไว้! สิทธิ์เมียของแกอยู่ได้แค่ในเรือนนี้เท่านั้น!” เสียงเข้มเอ่ยย้ำอีกครา

“คุณภวัต…ได้โปรด…” คิรันต์หวาดกลัวท่าทางคลุ้มคลั่งของภวัตตอนนี้เหลือเกิน กลิ่นยาสูบเข้มข้นคละคลุ้งอยู่ในอากาศจนเขาแทบหายใจไม่ออก

“ฉันไม่หยุด แกควรจะชินกับค**ของผัวแกได้แล้ว” เขากระซิบตรงข้างหู คิรันต์ไม่อยากจะเชื่อหูตนเองว่าคำสัปดนจะออกมาจากริมฝีปากของคนมีการศึกษาเช่นเขา

“วะ…วันอื่นได้ไหม วันนี้ ผะ…ผมมีไข้ เดี๋ยว คะ…คุณจะติดไปด้วย” คิรันต์เอ่ยบอกเสียงสั่น ภาพเมื่อคืนมันฉายวาบเข้ามา ความรุนแรงในคืนนั้นทำให้คิรันต์หวาดกลัวการหลับนอนกับอีกฝ่าย

“ไม่! ฉันต้องการตอนนี้ ถอดเสื้อผ้าแกออกซะ!”

ภวัตปฏิเสธทันควัน เขาส่งเสียงเข้มสั่งให้ร่างสั่นเทาของภิรมย์ลินจัดการเปลื้องผ้าที่สวมเสีย

ตอนนี้หากอีกฝ่ายชี้ขวา…เขาก็จะไปซ้าย

อีกฝ่ายบอกให้หยุด…เขาก็จะทำต่อ!

“เร็วสิ! หรือจะให้ฉันจัดการเอง”

ภวัตส่งเสียงเร่งเมื่อเห็นคนบนเตียงยึกยัก ไม่ยอมทำตามที่ตนต้องการเสียที

“ผะ…ผม เกลียดคุณ..” ภิรมย์ลินเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง เขาเอ่ยด้วยความคับแค้นใจ ก่อนค่อยๆ ปลดเปลื้องผ้าบนตัวออกทีละชิ้นจนหมด มือสั่นเทาคว้าผ้าห่มแพรขึ้นมาคลุมร่างเปลือยของตนกันอุจาดตา

คำเตือนตัวโตๆ นะคะ !!!!!!

พระเอกธงแดงแบบหาเฉดไม่เจอ เลยคำว่าแปร๊ดไปอีกค่ะ !!!! 

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน เมือง หมู่บ้าน หรือลำดับชั้นที่ปรากฏ เหตุการณ์ในเรื่อง ล้วนเกิดจากการจินตนาการทั้งสิ้น

นิยายเรื่องนี้เอาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมกับผู้อ่านบางกลุ่ม เช่น ความรุนแรง การควบคุม การบีบบังคับ การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่สมยอม การใช้ถ้อยคำหยาบคาย สถานการณ์ที่บีบคั้นทางจิตใจ รวมถึงความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่ไม่เท่าเทียม

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาส่งเสริมหรือชี้นำให้เกิดพฤติกรรมในนิยายนี้ในโลกความจริงแต่อย่างใด